Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-29/15/MCZ
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 9 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 10 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury wypłacanej z Holandii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury wypłacanej z Holandii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 3 czerwca 2015 r. znak: IBPB -2-1/4511-29/15/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 10 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lutym 2014 r., za namową żony, która ma polskie korzenie Wnioskodawca zamieszkał w Polsce. Wnioskodawca pobiera holenderską emeryturę socjalną dla osób od 65 roku życia z AOW – Sociale Verzekeringbank (S.V.B.).

Przed wyjazdem z Holandii Wnioskodawca złożył deklarację, że w Holandii będzie płacił podatki i ubezpieczenia.

W holenderskim urzędzie podatkowym Wnioskodawca uzyskał informację, że holenderska emerytura socjalna nie podlega opodatkowaniu w kraju zamieszkania.

W lutym 2015 r., po 10 miesiącach od zamieszkania w Polsce bank, który prowadzi polskie konto bankowe Wnioskodawcy, na które wpływa holenderska emerytura, bez poinformowania Wnioskodawcy pobrał pieniądze z jego konta (tytułem zaliczki na podatek w zw. z otrzymywaną emeryturą). Wnioskodawca poinformował o tym urzędy w Holandii, które wstrzymały przekazywanie emerytury na polskie konto bankowe Wnioskodawcy do czasu wyjaśnienia spornej sytuacji i zwrotu pieniędzy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

• Wnioskodawca jest zameldowany w Polsce z żoną, która ma polskie korzenie,
• dzieci Wnioskodawcy, rodzeństwo i przyjaciele mieszkają się w Holandii,
• centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Holandii,
• Wnioskodawca dostaje emeryturę socjalną z Holandii, która stanowi 100% jego dochodu,
• Wnioskodawca często jeździ do rodziny i przyjaciół w Holandii, przeważne przebywa 1 miesiąc w Polsce i 1 miesiąc w Holandii; jako emeryt nie musi liczyć długości pobytu,
• emerytura, którą dostaje Wnioskodawca jest wypłacana i opodatkowana na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych w Holandii,
• Wnioskodawca posiada tylko obywatelstwo holenderskie,
• Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy emerytura socjalna otrzymywana z Holandii i tam opodatkowana podlega opodatkowaniu również w Polsce?
2. Czy polski bank ma prawo pobierać zaliczki na podatek dochodowy od emerytury socjalnej z Holandii bez powiadomienia i zgody Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawi art. 18 ust. 5 polsko-holenderskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podatnik może się rozliczyć w Holandii lub w Polsce, tzn. albo w Holandii albo w Polsce – tylko jeden raz. Wnioskodawca uważa, że emerytury socjalne nie powinny być dwa razy opodatkowane. By unikać takich sytuacji podpisywane są umowy międzynarodowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei w myśl 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), w rozumieniu niniejszej konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 2 tej Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień art. 4 ww. umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Holandii nieposiadającym obywatelstwa polskiego i mającym miejsce zameldowania i zamieszkania w Polsce, jednakże jego centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Holandii. Wnioskodawca często jeździ do rodziny i przyjaciół w Holandii, przeważne przebywa jeden miesiąc w Polsce i jeden miesiąc w Holandii. Emerytura, którą dostaje Wnioskodawca jest wypłacana i opodatkowana na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych w Holandii. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii. Przed wyjazdem z Holandii Wnioskodawca złożył deklarację, że w Holandii będzie płacił podatki i ubezpieczenia.

W wyniku analizy przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego zaprezentowany we wniosku i jego uzupełnieniach w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji polsko-holenderskiej. Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca utrzymuje ściślejsze powiazania osobiste i gospodarcze w Holandii. Zatem Wnioskodawca dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania na terytorium Holandii.

To oznacza, że holenderska emerytura Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu jedynie w Holandii. W Polsce nie podlega ona opodatkowaniu.

Wnioskodawca posiada w Polsce jedynie ograniczony obowiązek podatkowy, który dotyczy jedynie dochodów uzyskanych na terytorium Polski (gdyby te dochody Wnioskodawca osiągał). A zatem nie obejmuje on emerytury otrzymywanej przez Wnioskodawcę, wypłacanej z Holandii.

Skoro tak, to przepis art. 18 ust. 5 Konwencji polsko-holenderskiej mówiący o tym, że wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, gdyż – jak wyżej wskazano – Wnioskodawca dla celów podatkowych nie ma miejsca zamieszkania w Polsce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych powodów niż przedstawione przez Wnioskodawcę w treści zajętego stanowiska.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa pobierania przez bank zaliczki na podatek dochodowy od emerytury wpływającej na konto bankowe w Polsce bez powiadomienia i zgody Wnioskodawcy wskazać należy, że obowiązek poboru przez płatnika (bank) zaliczki na podatek dochodowy m.in. od emerytur i rent zagranicznych wynika z delegacji ustawowej zawartej w obowiązującym w Polsce akcie prawnym – ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego nie istnieje wymóg uzyskania od podatnika przez płatnika (bank) zgody (zlecenia, pełnomocnictwa) na pobranie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, którym banki wypłacają zagraniczne emerytury i renty. Niewywiązanie się z obowiązku poboru ww. zaliczek wiąże się z odpowiedzialnością płatnika.

Niemniej jednak, jako że z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (nie polega on nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) otrzymywana przez niego emerytura z Holandii nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Bank nie ma zatem obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy w związku z wypłatą tej emerytury.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, wówczas interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.