Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-156/15/HS
z 3 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy darowizny z 7 grudnia 2009 r. sporządzonej przez notariusza Wnioskodawca nabył udział wynoszący 4/48 w prawie własności zabudowanej nieruchomości objętej księgą wieczystą. Następnie, aktem notarialnym z 12 czerwca 2013 r., ustanowiono między innymi odrębną własność lokalu nr 8 w budynku, dla którego prowadzona jest księga wieczysta. Lokal ten ma łączną powierzchnię użytkową wynoszącą 59,14 m², czyli większą od należnej powierzchni (w stosunku do udziału w nieruchomości przed wyodrębnieniem) o 8,5 m². W dniu 24 kwietnia 2015 r. aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza Wnioskodawca sprzedał opisany lokal.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) 24 kwietnia 2015 r. należy się od całej zbywanej nieruchomości, czy jedynie od powierzchni 8,5 m²?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec upływu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości (na podstawie umowy darowizny z 7 grudnia 2009 r.), z której następnie nastąpiło wyodrębnienie wyżej opisanego lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawca sprzedał, jest on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tego lokalu jedynie od powierzchni tego lokalu (8,5 m²), który nabył ponad swój udział, a który wcześniej nabył w wyniku wyżej opisanej umowy darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego przepisu należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, na podstawie umowy darowizny z 7 grudnia 2009 r. nabył udział wynoszący 4/48 w prawie własności zabudowanej nieruchomości. Następnie, 12 czerwca 2013 r., Wnioskodawca na wyłączną własność nabył odrębną własność jednego z lokali. Wnioskodawca podaje, że lokal ten ma łączną powierzchnię użytkową wynoszącą 59,14 m², a więc większą od należnej powierzchni (w stosunku do udziału w nieruchomości przed wyodrębnieniem) o 8,5 m². Opisany lokal Wnioskodawca sprzedał 24 kwietnia 2015 r.

W tym miejscu należy odnieść się do pojęcia „zniesienie współwłasności”. Celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Stosownie do art. 195 ww. ustawy – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego – art. 196 § 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający m.in. na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Wówczas datą nabycia nieruchomości jest data nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności. Natomiast gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad tą rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

Z wniosku wynika, że w rozpatrywanej sprawie zniesiono współwłasność nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawca został wyłącznym właścicielem wyodrębnionego lokalu mieszkalnego. Aby zatem ustalić, czy w dacie przeniesienia na Wnioskodawcę własności wyodrębnionego lokalu mieszkalnego można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy porównać rynkową wartość lokalu wyodrębnionego 12 czerwca 2013 r. z wartością udziału wynoszącego 4/48 w całej nieruchomości ustaloną również na dzień wyodrębnienia lokalu. Wartości te winny być określone według cen rynkowych, a Wnioskodawca winien określić je sam.

W tym celu Wnioskodawca powinien obliczyć, czy i o ile wzrosła wartość jego majątku po dokonaniu wyodrębnienia lokalu nr 8 w 2013 r.

Należy zatem na dzień ustanowienia odrębnej własności lokalu od wartości rynkowej wyodrębnionego lokalu (x) odjąć wartość rynkową udziału wynoszącego 4/48 w całej nieruchomości (y), a otrzymamy różnicę w wartości majątku (z.) Następnie należy obliczyć, jaki %-owy udział (m) nabył Wnioskodawca po ustanowieniu odrębnej własności lokalu w 2013 r. [(z x 100%) : x]. I jeżeli w wyniku porównania tych wartości – po ustanowieniu odrębnej własności lokalu w 2013 r. okaże się, że przyznanie Wnioskodawcy na wyłączną własność określonego lokalu mieszkalnego spowodowało wzrost jego majątku o daną wartość (z), która stanowi m% w porównaniu do stanu poprzedniego (a więc w porównaniu do wartości udziału 4/48 posiadanego uprzednio w całej w całej nieruchomości nabytej 7 grudnia 2009 r.) oznaczać to będzie, że czynność ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia go na Wnioskodawcę ma wpływ na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro tak, to przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadający wyłącznie na udział nabyty w 2009 r. wynoszący p% (100% – m%) nie będzie stanowił w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 2014 r.

Z kolei pozostały przychód tj. przychód przypadający na udział nabyty w 2013 r. i wynoszący m% będzie stanowił źródło przychodu podlegające opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego przeprowadzonej w celu sprzedaży, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Przychodem ze sprzedaży stanowiącym podstawę opodatkowania 19% podatkiem dochodowym będzie więc cena określona w umowie sprzedaży przypadająca na udział wynoszący m% nabyty w 2013 r., pod warunkiem że będzie odpowiadać rynkowej wartości lokalu mieszkalnego, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia oraz koszty uzyskania przychodu, o jakich mowa w art. 22 ust. 6d, o ile w ogóle zostały poniesione przez Wnioskodawcę (z wniosku nie wynika, że były poniesione jakiekolwiek koszty lub dokonane jakiekolwiek spłaty). Przy czym koszty należy również rozliczyć proporcjonalnie do wielkości udziału nabytego w 2013 r.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego

z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Podsumowując, o tym czy w chwili sprzedaży lokalu w 2015 r. upłynęło pięć lat od końca roku kalendarzowego, którym doszło do jego nabycia decyduje w pierwszej kolejności ustalenie czy wyodrębnienie lokalu w 2013 r. spowodowało przysporzenie na rzecz Wnioskodawcy, a więc czy w jego wyniku zwiększył się stan majątku osobistego Wnioskodawcy w stosunku do stanu posiadania sprzed 2013 r.

Aby to zaś ustalić należy odwołać się do wartości całej nieruchomości, obliczyć 4/48 jej wartości i porównać do wartości wyodrębnionego lokalu, który Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność w 2013 r. wskutek ustanowienia odrębnej własności lokalu. Przy czym wartości winny być ustalone według cen rynkowych nieruchomości obowiązujących na dzień ustanowienia odrębnej własności lokalu. Jeżeli okaże się, że rok 2013 stanowi o nowej dacie nabycia udziału w nieruchomości, gdyż wówczas doszło do wzrostu majątku osobistego Wnioskodawcy o m%, data ta będzie stanowiła o nowej dacie nabycia, ale nie całego lokalu mieszkalnego, lecz tylko udziału w nim wynoszącego m%. W takim przypadku Wnioskodawca sprzedając lokal w 2015 r. sprzedał zarówno udział nabyty nim w 2009 r. w darowiźnie jak i udział nabyty w 2013 r. W przypadku Wnioskodawcy data ustanowienia odrębnej własności lokalu – 2013 r. – będzie wówczas datą nowego nabycia tego udziału w lokalu mieszkalnym, o który zwiększył się udział w nim po dokonaniu wyodrębnienia lokalu w stosunku do udziału posiadanego uprzednio w całej nieruchomości.

Zatem przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, ale tylko w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2009 r. w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2009 r. podlega natomiast przychód ze sprzedaży tego lokalu mieszkalnego, który odpowiada udziałowi nabytemu w 2013 r. w wyniku wyodrębnienia lokalu.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia przypadającym na udział nabyty w 2013 r. (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia) a kosztami, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy, o ile Wnioskodawca je poniósł. Koszty należy również rozliczyć proporcjonalnie do udziału nabytego w 2013 r.

Podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest zatem należny od całej wartości sprzedanego w 2015 r. lokalu mieszkalnego, lecz jedynie od części tego przychodu przypadającego na udział nabyty w 2013 r. i dlatego Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Organ zaznacza, że Wnioskodawca wprawdzie posługuje się niewłaściwą metodą, niemniej jest świadom powstania skutków podatkowych w podatku dochodowym. Z tym, że Wnioskodawca nie powinien dokonywać porównania ilościowego powierzchni ( m²), tylko winien porównywać wartości rynkowe, bowiem m² (powierzchnie) nie są czynnikiem obiektywnym, albowiem sposób wyliczenia przychodu, od którego należny jest podatek dochodowy od osób fizycznych nie może opierać się na mierniku ilościowym, lecz wyłącznie na wartościach rynkowych – zgodnie ze wskazówkami, które Organ zawarł w niniejszej interpretacji.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.