Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1298/14/AZ
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 21 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanej przez Gminę kwoty stanowiącej partycypację w kosztach przebudowy drogi, rekompensaty z tytułu utraconej przez Gminę dotacji oraz rekompensaty ze środków gwarancji za zużycie dróg – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanej przez Gminę kwoty stanowiącej partycypację w kosztach przebudowy drogi, rekompensaty z tytułu utraconej przez Gminę dotacji oraz rekompensaty ze środków gwarancji za zużycie dróg.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczni i zdarzenie przyszłe:

Gmina X (Wnioskodawca) dnia 29 sierpnia 2014 r. zawarła umowę ze Spółką X Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą w (na czas określony – do 30 listopada 2014 r.), której przedmiotem jest pozwolenie Spółce, jej wykonawcom i podwykonawcom na korzystanie z dróg gminnych w celu przejazdu pojazdów ciężkich w ramach dojazdu do odwiertu w celu realizacji prac geologicznych na koncesji „ …”.

Ustaleniami wynikającymi z ww. umowy jest zobowiązanie Gminy do niewprowadzania ograniczeń dotyczących używania czy zamykania dróg w trakcie wykonywania prac przez

Spółkę Sp. z o.o. Sp.k. chyba że takie zamknięcie spowodowane będzie działaniem klęski żywiołowej.

Przed rozpoczęciem prac Spółka X Sp. z o.o. Sp.k. zleci rzeczoznawcy sporządzenie raportów z wyników monitoringu stanu nawierzchni i podbudowy oraz skanowania nawierzchni metoda SAND dróg gminnych: ul. . Również po zakończeniu prac zostanie sporządzona przez rzeczoznawcę opinia na temat wyrządzonych szkód, która będzie podstawą do oszacowania zniszczeń.

W umowie szczegółowo określono warunki i terminy wykonania i przekazania raportów ze stanu dróg. W konsekwencji postanowień umowy Spółka X Sp. z o.o. Sp.k. będzie zobligowana do naprawy wyrządzonych szkód tylko na drodze gminnej, ulicy , a do naprawy jezdni ulicy bez względu na zakres powstałych szkód, Spółka X Sp. z o.o. Sp.k. nie będzie zobowiązana w związku z partycypacją w kosztach planowanej przez Gminę przebudową tej drogi w kwocie 50.000 zł. (słownie: pięćdziesiąt tysięcy złotych) – co jest zapisane w § 4 ust. 3 umowy. Kwotę 50.000,00 (słownie: pięćdziesiąt tysięcy złotych) Spółka X Sp. z o.o. Sp.k. wpłaciła na rachunek bankowy Gminy dnia 6 października 2014 r.

Spółka X Sp. z o.o. Sp.k., w terminie trzech tygodni od podpisania umowy powinna złożyć nieodwołalną, bezwarunkową gwarancję bankową w kwocie max. 355.903,50 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset trzy złote, pięćdziesiąt groszy) jako zabezpieczenie należytego wykonania robót, która będzie ważna do 15 grudnia 2015 r. W związku z tym następne zobowiązanie Spółki – wynikające z umowy – to wypłata środków z ww. gwarancji bankowej na rzecz Gminy w przypadku, gdy potwierdzony przedstawionymi przez Spółkę X Sp. z o.o. Sp.k. fakturami, koszt naprawy nie przekroczy 75% (słownie: siedemdziesiąt pięć procent) kwoty gwarancji, wtedy Spółka zobowiązuje się do przekazania Gminie 25% (słownie: dwadzieścia pięć procent) kwoty gwarancji jako rekompensatę z tyt. zużycia dróg poza naprawą wyrządzonych szkód.

Gmina w ramach wykonywania zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz.1591 ze zm.) zamierzała rozpocząć inwestycję drogową „…”i dlatego w umowie ze Spółką X Sp. z o.o. Sp.k. zawarte jest również oświadczenie Gminy, że ma prawo do dotacji z tego tytułu z Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych na przebudowę tej drogi w kwocie: 140.560,00 zł (słownie: sto czterdzieści tysięcy pięćset sześćdziesiąt złotych) zgodnie z umową nr 2178/TW/2014 pod warunkiem, że wykona i rozliczy zadanie z urzędem marszałkowskim do dnia 30 listopada 2014 r. Udzieleniem pozwolenia Spółce X Sp. z o.o. i Sp.k. na korzystanie z drogi ul. … w celu wykonywania prac – do 30 listopada 2014 r. przyczyni się do niewywiązania się Gminy ze swoich obowiązków i utraci ona prawo do ww. dotacji. Dlatego Spółka X Sp. z o.o. Sp.k. zobowiązuje się zwrócić Gminie kwotę utraconej dotacji, a w przypadku opóźnienia w zwrocie – zapłaty odsetek ustawowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymana przez Gminę od Spółki X Sp. z o.o. Sp.k. kwota 50.000,00 zł (słownie pięćdziesiąt tysięcy złotych) wskazana w umowie jako partycypacja w kosztach przebudowy ul. …. zgodnie z § 4 ust. 3 umowy spełnia warunki do uznania jej za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?
2. Czy zrekompensowanie przez Spółkę utraconej przez Gminę dotacji na realizację zadania własnego Gminy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy ewentualna rekompensata za zużycie dróg ze środków z gwarancji Spółki przekazana Gminie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie podatnika, w przedmiotowej sprawie należy rozpatrzyć, czy płatności wynikające z umowy zawartej ze Spółką X Sp. z o.o. Sp.k. na zadanie: pozwolenie Spółce, jej wykonawcom i ich podwykonawcom na korzystanie z dróg gminnych tj. ul. .. (+ rondo) oraz ul. … w …. w celu przejazdu pojazdów ciężkich o ciężarze wyższym niż dopuszczalny tj. 10 ton w przypadku przejazdu przez ul. .. (+ rondo) oraz 5 ton w przypadku przejazdu przez ul. … w ramach dojazdu do odwiertu … w celu realizacji prac geologicznych na koncesji …. mają charakter odszkodowania za zniszczenie dróg gminnych?

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz.U.2007 r. Nr 19 poz. 115) „Organ administracji rządowej lub JST do którego należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, ochrony dróg, jest zarządcą drogi (gminnych – wójt, burmistrz, prezydent miasta)”, a kwoty odszkodowań wpłacone na rachunek Gminy przez Spółkę będą wykorzystane na wykonanie zadań własnych gminy na podst. art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz.1591 ze zm.) „Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy... gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego”. Do takiego zadania należy również remont – przebudowa ul. ….. A realizowanie zadań własnych Gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. t.j. (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

W ocenie podatnika kwoty wynikające z umowy zawartej ze Spółką X Sp. z o.o. Sp.k. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż mają charakter odszkodowania za zniszczenia na drogach gminnych wskutek przejazdu pojazdów ciężkich i będą podlegały naprawie oraz rekompensaty za utraconą dotację z FOGR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawarty jest w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl ust. 1 pkt 1 art. 5 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Należy więc stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za „odszkodowaniem” przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi – co do której istnieje zgoda stron – takie działanie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być uznane za usługę.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, ze opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje czynności na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten wskazuje, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług – istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną – to stanowi ona podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 cyt. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina zawarła umowę ze Spółką (na czas określony – do 30 listopada 2014 r.), której przedmiotem jest pozwolenie Spółce, jej wykonawcom i podwykonawcom na korzystanie z dróg gminnych w celu przejazdu pojazdów ciężkich w ramach dojazdu do odwiertu w celu realizacji prac geologicznych. Ustaleniami wynikającymi z ww. umowy jest zobowiązanie Gminy do niewprowadzania ograniczeń dotyczących używania czy zamykania dróg w trakcie wykonywania prac. W konsekwencji postanowień umowy Spółka będzie zobligowana do naprawy wyrządzonych szkód na drodze gminnej, ulicy …. Spółka nie będzie zobowiązana do naprawy jezdni ulicy …, bez względu na zakres powstałych szkód, w związku z partycypacją w kosztach planowanej przez Gminę przebudową tej drogi w kwocie 50.000 zł (kwotę 50.000 zł Spółka wpłaciła na rachunek bankowy Gminy dnia 6 października 2014 r.).

Ponadto Spółka w terminie trzech tygodni od podpisania umowy powinna złożyć nieodwołalną, bezwarunkową gwarancję bankową w kwocie max. 355.903,50 zł jako zabezpieczenie należytego wykonania robót, która będzie ważna do 15 grudnia 2015 r. W związku z tym następne zobowiązanie Spółki – wynikające z umowy – to wypłata środków z ww. gwarancji bankowej na rzecz Gminy w przypadku, gdy potwierdzony przedstawionymi przez Spółkę fakturami, koszt naprawy nie przekroczy 75% kwoty gwarancji, wtedy Spółka zobowiązuje się do przekazania Gminie 25% kwoty gwarancji jako rekompensatę z tyt. zużycia dróg poza naprawą wyrządzonych szkód.

W umowie ze Spółką zawarte jest również oświadczenie Gminy, że ma prawo do dotacji z Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych na przebudowę ww. drogi w kwocie: 140.560,00 zł pod warunkiem, że wykona i rozliczy zadanie pn. „…”, z urzędem marszałkowskim do dnia 30 listopada 2014 r. Udzielenie pozwolenia Spółce na korzystanie z drogi ul. …. w celu wykonywania prac – do 30 listopada 2014 r. przyczyni się do niewywiązania się Gminy ze swoich obowiązków i utraci ona prawo do ww. dotacji. Dlatego Spółka zobowiązuje się zwrócić Gminie kwotę utraconej dotacji, a w przypadku opóźnienia w zwrocie – zapłaty odsetek ustawowych.

Wnioskodawca wskazuje na odszkodowawczą funkcję otrzymanych od Spółki kwot pieniężnych. Z twierdzeniem tym nie sposób się zgodzić, bowiem Spółka dokonując wpłaty na rzecz Wnioskodawcy jako partycypacja w kosztach planowanej przez Gminę przebudowy drogi ul. …., uwalnia się od obowiązku wyremontowania naprawy wyrządzonych szkód w trakcie prac geologicznych. Spółka nie będzie zobowiązana do naprawy jezdni ulicy …., bez względu na zakres powstałych szkód, w związku z partycypacją w kosztach planowanej przez Gminę przebudowy tej drogi w kwocie 50.000 zł. Zatem w tej sytuacji wypłacający (Spółka) otrzymuje wymierną korzyść. Wypłacając środki z gwarancji bankowej na rzecz Gminy w przypadku, gdy potwierdzony przedstawionymi przez Spółkę fakturami, koszt naprawy nie przekroczy 75% kwoty gwarancji oraz zwracając Gminie kwotę utraconej dotacji, faktycznie Spółka płaci wynagrodzenie za pozwolenie Spółce, jej wykonawcom i podwykonawcom na korzystanie z dróg gminnych w celu przejazdu pojazdów ciężkich w ramach dojazdu do odwiertu w celu realizacji prac geologicznych na koncesji.

Zwracając uwagę na odszkodowanie to kwestię tą regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Co do zasady obowiązek pokrycia szkody powstaje z uwagi na dokonanie czynności zabronionej (ex delicto) lub w wyniku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy (ex contracto). Podkreślając, że decydujące znaczenie dla oceny skutków prawnych umów w stosunkach pomiędzy stronami ma ich treść, stwierdzić należy, że w ocenie Organu, w opisanej sprawie otrzymane kwoty pieniężne nie posiadają cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania. Otrzymana kwota nie stanowi rekompensaty za poniesione przez Wnioskodawcę szkody z powodu niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy lecz stanowi element następstwa wyświadczonych usług w związku z zawartą umową.

Analiza przedstawionego zdarzenia na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że opisana czynność wypełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, a ponadto Gmina w odniesieniu do tych czynności działa w charakterze podatnika. Mamy tu bowiem do czynienia – w związku z zawartą umową cywilnoprawną – ze świadczeniami wzajemnymi, bezpośrednimi i ekwiwalentnymi, polegającymi z jednej strony na niewprowadzaniu ograniczeń dotyczących używania czy zamykania dróg w trakcie wykonywania prac, uwolnieniu Spółki z obowiązku naprawy szkód, z drugiej zaś strony – na zapłacie określonego w umowie wynagrodzenia, określonego jako partycypacja w kosztach budowy drogi, wypłaty środków z gwarancji bankowej na rzecz Gminy. Podkreślenia wymaga, że ewentualna wypłata środków z gwarancji bankowej nie nastąpi za niewykonanie lub nienależyte wykonanie warunków umowy, lecz jako rekompensata z tyt. zużycia dróg poza naprawą wyrządzonych szkód. Opisana we wniosku gwarancja, która zostanie ewentualnie wypłacona Gminie nie ma charakteru zabezpieczenia dotrzymania umowy, tym samym podlega opodatkowaniu jako element zapłaty w ramach wzajemnych zobowiązań pomiędzy Gminą, a Spółką. Podobnie zobowiązanie Spółki do zwrotu Gminie kwoty utraconej dotacji w zamian za udzielenie pozwolenia Spółce na korzystanie z drogi ul. …. w celu wykonywania prac nie pełni roli zabezpieczenia wykonania umowy. W konsekwencji kwoty otrzymane przez Gminę stanowią zapłatę w ramach wzajemnych zobowiązań jako element cenotwórczy wzajemnych rozliczeń i wchodzą do podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina z tytułu opisanych czynności niewątpliwie działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż czynności tych dokonuje w ramach zawartej umowy cywilnoprawnej, co oznacza, że nie może korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że istnieje stosunek prawny w postaci zawartej umowy pomiędzy świadczącym usługę (Gminą) a bezpośrednim beneficjentem (Spółką) świadczenia. Na podstawie zawartej umowy Gmina świadczy usługę, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy tj. Spółki w postaci określonego wynagrodzenia. W związku z powyższym świadczona usługa stanowi w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że tut. organ nie dokonuje analizy załączonych dokumentów, a interpretację indywidualną wydaje na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.