Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4512-174/15/PK
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 16 lipca 2015 r. (data wpływu 1 24 lipca 2015 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazanie tej transakcji w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej – jest:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania tej transakcji w deklaracji VAT-7,
• nieprawidłowe w zakresie podmiotu który ma być wykazany w informacji podsumowującej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazanie tej transakcji w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 lipca 2015 r. będący odpowiedzią na wezwanie Organ z 30 czerwca 2015 r. znak: IBPP4/4512-174/15/PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego sprzętem laboratoryjnym i innymi urządzeniami technicznymi (klimatyzacyjnymi). Spółka kupuje towar w kraju, w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii Europejskiej. Spółka posiada aktywny polski numer VAT-UE. Ewidencja księgowa Spółki prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych.

Spółka planuje kupić towar handlowy, który ma służyć działalności gospodarczej od firmy szwajcarskiej w Szwajcarii. Towar ten zostanie wyprodukowany we Francji przez firmę francuską. Następnie towar będzie transportowany bezpośrednio z Francji do Spółki w Polsce. Spółka dokona płatności za towar na podstawie faktury wystawionej przez firmę szwajcarską. Przy czym na fakturze nie będzie NIP-u unijnego firmy szwajcarskiej. Na fakturze podany zostanie jedynie w formie dodatkowej informacji NIP unijny firmy francuskiej (producenta towaru) w powiązaniu z warunkami dostawy towaru, które w tym przypadku będą określone jako EXW. Podając EXW (Ex Works) na fakturze, wystawca faktury wpisze również nazwę miejscowości we Francji, skąd odbywa się wysyłka towaru oraz kraj wysyłki Francję. Warunki dostawy EXW zgodnie z zasadami INCOTERMS oznaczają, że towar jest dostarczony, gdy sprzedawca wystawi go do dyspozycji w swoim magazynie lub zakładzie, a wszelkie koszty związane z organizacją transportu ponosi nabywca towaru. Spółka ww. zakup towaru wykaże w deklaracji VAT-7 w pozycji wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Spółka wykaże również ten zakup towaru w informacji podsumowującej VAT-UE w pozycji - informacja o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towaru podając NIP unijny firmy francuskiej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• Podmiot szwajcarski jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
• Przeniesienie z podmiotu szwajcarskiego prawa do dysponowania towarem przez Wnioskodawcę jak właściciel nastąpi na terytorium Francji (zgodnie z warunkami dostawy EXW). Towar zostanie przewieziony bezpośrednio z Francji do Polski do siedziby Wnioskodawcy.
• Podmiot szwajcarski nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Francji, ani na terytorium Polski.
  
  

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy rozliczenie zakupionego towaru od firmy szwajcarskiej z siedzibą w Szwajcarii, wyprodukowanego we Francji przez firmę francuską i stamtąd transportowanego bezpośrednio do Polski powinno zostać sklasyfikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozliczone w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE z NIP-em unijnym firmy francuskiej ?

W ocenie Wnioskodawcy zgodnie z treścią art. 9 ust. l przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W związku z powyższym, jeżeli Spółka polska (z polskim numerem VAT-UE) dokona zakupu towaru od firmy szwajcarskiej w Szwajcarii, a towar będzie dostarczony od producenta z Francji do Polski, to nastąpi przemieszczenie towaru z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Na fakturze (będącej podstawą zapłaty za dostarczony towar) firma szwajcarska nie poda swojego NIP-u unijnego, tylko NIP unijny francuskiego producenta towarów. Zdaniem Spółki, skoro producent towarów będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej, będzie posiadał ważny numer NIP nadany w państwie członkowskim, z którego dokonywana jest dostawa towarów tj. z Francji, powinien rozliczyć ww. transakcję w tym państwie. Z kolei Spółka powinna rozliczyć ww. zakup towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w państwie, do którego dokonywana jest dostawa towarów (tj. w Polsce). Transakcję tę Spółka winna wykazać w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE z NIP-em unijnym firmy francuskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania tej transakcji w deklaracji VAT-7,
• nieprawidłowe w zakresie podmiotu który ma być wykazany w informacji podsumowującej.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem ale tylko na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach - art. 7 ust. 8 ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1-3 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

-jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył towary od kontrahenta szwajcarskiego, który nabył je uprzednio od podmiotu francuskiego na terytorium Francji, a towary te zostały przetransportowane bezpośrednia z Francji do Polski. Prawo do dysponowania towarami jak właściciel zostało przeniesione z podatnika szwajcarskiego na Wnioskodawcę na terytorium Francji.

Jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Jak wynika z wniosku transakcja między firmą francuska i firmą szwajcarską ma miejsce na terytorium Francji, tam dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel z podmiotu francuskiego na szwajcarskiego. Również Wnioskodawca uzyskuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel na terytorium Francji. Dodatkowo transport towarów z Francji do Polski odbywa się na koszt Wnioskodawcy.

Powyższy schemat przemawia za uznaniem transakcji pomiędzy podmiotem francuskim i szwajcarskim za transakcję nieruchomą tj. bez przyporządkowania do niej transport (przemieszczenia pomiędzy państwami), która podlega opodatkowaniu na terytorium Francji. Natomiast dostawa pomiędzy podmiotem szwajcarskim i Wnioskodawcą winna być uznana za transakcję ruchomą tj. związaną z przemieszczeniem towarów pomiędzy państwami.

Za poprawnością takiego potraktowania opisanej transakcji łańcuchowej przemawia brzmienie art. 22 ust. 2, w myśl którego co do zasady pierwsza dostawa jest dostawą ruchomą, a jedynie w szczególnych przypadkach, które wynikają z warunków dostawy można dokonać przyporządkowania transportu do dostawy pomiędzy podmiotem pośredniczącym a ostatecznym nabywcą. W tym przypadku zaistniały przesłanki pozwalające przyporządkować transport dostawie pomiędzy kontrahentem szwajcarskim i Wnioskodawcą, gdyż przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy drugim i trzecim w kolejności podmiotem dochodzi już w kraju wysyłki towarów, a ponadto to ostatni w kolejności podmiot (Wnioskodawca) opłaca transport.

Stosownie do art. 99 ust. l ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W załączniku nr 4 do obowiązującego od dnia l kwietnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 394 ze zm.), zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Zgodnie z tymi objaśnieniami, wartość wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazuje się na druku VAT-7 w poz. 23 podstawa opodatkowania w zł, poz. 24 podatek należny w zł, jako rozliczenie podatku należnego oraz poz. 41 wartość netto w zł i poz. 42 podatek naliczony w zł, jako rozliczenie podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozliczając przemieszczenie towarów z terytorium Francji do Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru i wykazując je w deklaracji VAT-7.

W myśl art. 100 ust. l pkt 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. l lub art. 11 ust. l, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Informacja podsumowująca stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy powinna zawierać w szczególności następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. l;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej w przypadku, o którym mowa w ust. l pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. l pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. l pkt 4 w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 102 ust. l ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz.U. z 2013 r., poz. 724), w którym w § l pkt l, określił wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr l do rozporządzenia.

W objaśnieniach do ww. informacji podsumowującej, w pkt 5 wskazano m.in., że w części D informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/B) w kolumnie c) należy wpisać łączną wartość nabyć dokonanych w okresie, za który składana jest informacja dla poszczególnych kontrahentów. Ponadto, z powyższych objaśnień wynika, że w części D informacji (VAT-UE) w kolumnie a) należy wpisać kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru), natomiast w kolumnie b) należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (dostawcy towaru) nadany przez państwo członkowskie właściwe dla kontrahenta.

Jak wynika z powołanego art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z przemieszczeniem towaru z Francji na terytorium kraju przez Wnioskodawcę. Towar został nabyty od firmy szwajcarskiej (a nie od firmy francuskiej). Wnioskodawca wyjaśnił, że firma szwajcarska jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Zatem na fakturze dokumentującej tą dostawę nieprawidłowym jest podanie numeru identyfikacyjnego na potrzeby podatku od wartości dodanej kontrahenta francuskiego.

Należy zauważyć, że ww. przepisy wymagają wykazania, w informacji podsumowującej, każdego nabycia wewnątrzwspólnotowego (w sytuacji gdy z jednym kontrahentem zawarto więcej transakcji w danym okresie rozliczeniowym to należy wykazać ich łączna wartość) wraz z podaniem numeru identyfikacji podatkowej dostawcy. Dlatego też każdy wewnątrzwspólnotowy nabywca winien tak kształtować swe relacje gospodarcze z dostawcami aby być w stanie prawidłowo się rozliczyć, w tym m.in. uzyskać dane identyfikacyjne dostawców.

Zatem Wnioskodawca winien wykazać przedmiotowe wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w informacji podsumowującej. Przy czym w sytuacji gdy Wnioskodawca nabył towary od kontrahenta szwajcarskiego (unijnego podatnika podatku od wartości dodanej) brak jest podstaw do wykazania jako dostawcę podatnika francuskiego z którym Wnioskodawca nie zawarł transakcji. W sytuacji takiej jak ta gdzie Wnioskodawca nie uzyskał numeru identyfikacyjnego swego kontrahenta - podmiotu szwajcarskiego - winien wykazać tylko wartość transakcji oraz złożyć - wraz z informacją podsumowującą - wyjaśnienie dlaczego nie wykazano numeru identyfikacyjnego dostawcy.

Jednocześnie w interesie wnioskodawcy jest ułożenie swoich stosunków z kontrahentem w taki sposób aby Wnioskodawca mógł prawidłowo wypełnić swoje obowiązki wynikające z prawa podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania tej transakcji w deklaracji VAT-7
• nieprawidłowe w zakresie podmiotu który ma być wykazany w informacji podsumowującej.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.