Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-68/15-2/AS
z 20 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzeń z tytułu służebności przesyłu oraz prawa do odliczenia podatku wynikającego z faktur dotyczących służebności przesyłu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzeń z tytułu służebności przesyłu oraz prawa do odliczenia podatku wynikającego z faktur dotyczących służebności przesyłu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym VAT za okresy miesięczne.

Podstawowa działalność gospodarcza Spółki obejmuje wykonywanie czynności (sprzedaży towarów i usług), które podlegają opodatkowaniu VAT (stawkami innymi niż ZW). Spółka, w znikomym zakresie wykonuje również czynności objęte zwolnieniem z VAT oraz czynności będące poza zakresem VAT. Proporcja sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 90 ustawy VAT w latach ubiegłych stanowiła corocznie ponad 99,94%, co daje Spółce pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego (w tym, w odniesieniu do zakupów związanych z ogółem działalności X, jak również od zakupów o charakterze mieszanym, tj. związanych z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną VAT).

Wnioskodawca jest właścicielem/użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na których zlokalizowane są urządzenia przesyłowe należące do podmiotów trzecich.

Ponadto występują sytuacje odwrotne, tj. Spółka dla potrzeb prowadzonej działalności lokalizuje na gruntach należących do podmiotów trzecich urządzenia przesyłowe stanowiące własność Spółki.

W obydwu przypadkach, w latach ubiegłych korzystanie z powyższych nieruchomości - odpowiednio przez podmioty trzecie oraz Spółka - zajmowanych na potrzeby posadowienia i korzystania z urządzeń przesyłowych odbywało się bezumownie.

Natomiast obecnie, celem prawnego uregulowania dotychczasowej praktyki, Spółka zawarła z podmiotami trzecimi umowy ustanawiające na rzecz Spółki prawa służebności przesyłu i odwrotnie na rzecz podmiotów trzecich.

W związku z tym, wynegocjowane zostały w odniesieniu do poszczególnych gruntów wykorzystywanych na potrzeby posadowienia urządzeń przesyłowych kwoty wynagrodzeń należnych właścicielom gruntów (lub ich użytkownikom wieczystym):

• za dotychczasowe bezumowne korzystanie ze służebności przesyłu - naliczone do czasu zawarcia umowy o ustanowieniu służebności przesyłu oraz
• za ustanowienie służebności przesyłu - za okres następujący po zawarciu stosownej umowy.
  
  

W przypadku płatności dokonywanych przez Spółkę tytułem opisanych powyżej czynności na rzecz właścicieli gruntów (lub użytkowników wieczystych), podmioty trzecie wystawiły i dostarczyły Spółce faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymywane przez Spółkę kwoty wynagrodzeń, o których mowa w niniejszym wniosku winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług?
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotów trzecich dokumentujących czynności, o których mowa w niniejszym wniosku, w związku z którymi Spółka zobowiązana jest do dokonania zapłaty wynagrodzenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, wynagrodzenie zapłacone dla Spółki w zamian za korzystanie z jej nieruchomości, zarówno w okresie poprzedzającym zawarcie w tym zakresie umowy, jak i po jej zawarciu winno być opodatkowane podatkiem VAT.

W ocenie Spółki wskazują na to okoliczności, w związku z którymi następuje wypłata tego wynagrodzenia, a które spełniają przesłanki definicji świadczenia usług z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, niezależnie od tego, czy czynności te zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie, jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), przy czym, aby dane działanie/zaniechanie mogło być uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy VAT, musi istnieć odbiorca tego świadczenia oraz odpowiadające mu świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Wypłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy przewidują także przepisy art. 224 i 225 Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), które wskazują, że w przypadku bezumownego korzystania korzystający w złej lub dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, obowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, zwrotu pożytków oraz odszkodowania z powodu zużycia, pogorszenia lub utraty rzeczy. Wynagrodzeniem za korzystanie z rzeczy objęte jest wszystko, co właściciel mógłby uzyskać, gdyby odpłatnie, na podstawie odpowiedniego stosunku prawnego oddał rzecz do odpłatnego korzystania innemu podmiotowi.

W ocenie Wnioskodawcy, oprócz ww. przesłanek występowania usługi w rozumieniu przepisów VAT, dodatkowym elementem jest zgoda stron na zaistnienie danych okoliczności, która w rozpatrywanym przypadku przybiera postać zgody dorozumianej (tolerowanie/znoszenie danego stanu rzeczy), bądź zgody wyrażonej w treści zawartej umowy.

W odniesieniu do przedstawionego stanu sprawy, wskazać należy, że w obydwu opisanych przypadkach doszło do świadczenia usługi, która w efekcie polegała na tolerowaniu przez jedną ze stron istniejącej na jej gruntach infrastruktury przesyłowej będącej własnością innego podmiotu korzystającego z cudzego gruntu, początkowo bez formalnego stosunku prawnego, a następnie w formie pisemnej umowy.

W związku z tym, otrzymane przez Spółkę wynagrodzenie z tego tytułu jest zapłatą za działania, które w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT spełniają przesłankę uznania ich za świadczenie usług.

Wobec powyższego, Spółka uważa, że otrzymywane od pomiotów trzecich wynagrodzenie za korzystanie z jej gruntów, zarówno bezumowne, jak i wypłacane na podstawie pisemnej umowy, winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

W konsekwencji uznania (jak w pkt 1) wynagrodzenia wypłaconego tytułem korzystania z cudzych gruntów za zapłatę z tytułu świadczonych usług, faktura dokumentująca kwotę tego wynagrodzenia winna stanowić podstawę do odliczenia wskazanego w niej podatku naliczonego.

Wynika to z treści art. 86 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W kontekście przesłanek wskazanych w powyższym przepisie, Spółka wskazuje, że urządzenia przesyłowe umiejscowione przez Spółkę na gruntach obcych służą realizacji czynności opodatkowanych, co w jej ocenie daje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach potwierdzających wykonane na jej rzecz usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 3051-3054 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

W świetle art. 3051 k.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem (art. 3052 § 1 k.c.).

Natomiast na mocy art. 3052 § 2 k.c., jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Zgodnie z art. 3054 k.c., do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Z kolei pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym VAT za okresy miesięczne. Podstawowa działalność gospodarcza Spółki obejmuje wykonywanie czynności (sprzedaży towarów i usług), które podlegają opodatkowaniu VAT (stawkami innymi niż ZW). Spółka, w znikomym zakresie wykonuje również czynności objęte zwolnieniem z VAT oraz czynności będące poza zakresem VAT. Proporcja sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 90 ustawy VAT w latach ubiegłych stanowiła corocznie ponad 99,94%, co daje Spółce pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego (w tym, w odniesieniu do zakupów związanych z ogółem działalności Wnioskodawcy, jak również od zakupów o charakterze mieszanym, tj. związanych z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną VAT). Wnioskodawca jest właścicielem/użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na których zlokalizowane są urządzenia przesyłowe należące do podmiotów trzecich. Ponadto występują sytuacje odwrotne, tj. Zainteresowany dla potrzeb prowadzonej działalności lokalizuje na gruntach należących do podmiotów trzecich urządzenia przesyłowe stanowiące własność Wnioskodawcy. W obydwu przypadkach, w latach ubiegłych korzystanie z powyższych nieruchomości - odpowiednio przez podmioty trzecie oraz Wnioskodawcę - zajmowanych na potrzeby posadowienia i korzystania z urządzeń przesyłowych odbywało się bezumownie. Obecnie, celem prawnego uregulowania dotychczasowej praktyki, Spółka zawarła z podmiotami trzecimi umowy ustanawiające na rzecz Zainteresowanego prawa służebności przesyłu i odwrotnie na rzecz podmiotów trzecich. W związku z tym, wynegocjowane zostały w odniesieniu do poszczególnych gruntów wykorzystywanych na potrzeby posadowienia urządzeń przesyłowych kwoty wynagrodzeń należnych właścicielom gruntów (lub ich użytkownikom wieczystym) za dotychczasowe bezumowne korzystanie ze służebności przesyłu, naliczone do czasu zawarcia umowy o ustanowieniu służebności przesyłu oraz za ustanowienie służebności przesyłu, za okres następujący po zawarciu stosownej umowy. W przypadku płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę tytułem opisanych powyżej czynności na rzecz właścicieli gruntów (lub użytkowników wieczystych), podmioty trzecie wystawiły i dostarczyły Spółce faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy jest On zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w związku z ustanowieniem służebności przesyłu.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy uznać, że ustanowienie służebności przesyłu wiąże się z zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z tym, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystywaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy zalicza się również grunty) w sposób ciągły dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem opisana przez Wnioskodawcę czynność wypełnia definicję usług, w oparciu o art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy i ze względu na jej odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że ww. usługa ma charakter ciągły, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz jest realizowana dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty wynagrodzeń z tytułu ustanowionych służebności przesyłu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również kwestii ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotów trzecich z tytułu zawartych umów służebności przesyłu.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie niektórych czynności od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jako towaru lub usługi korzystających ze zwolnienia jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania właściwej stawki podatku.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług polegających na ustanowieniu służebności przesyłu. Zatem ww. czynność jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący;
   2. (uchylona).
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony)
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony)
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W związku z powyższym, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, Wnioskodawcy - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotów trzecich dokumentujących służebności przesyłu, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności uznania, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej służebność przesyłu.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie sprawy. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, ze niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.