Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-317/14/15-S/AP
z 25 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1192/14 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla sprzedaży karnetów i biletów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla sprzedaży karnetów i biletów jednorazowych do centrum rekreacyjno-sportowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje usługi związane z rekreacją i poprawą kondycji fizycznej, które zapewniają zainteresowanym możliwości poprawy wydolności paramentów psychofizycznych takich m.in. jak: sprawność fizyczną, wytrzymałość organizmu, rzeźbienie sylwetki i zmniejszenie tkanki tłuszczowej ciała. Mając na uwadze zapewnienie klientom odpowiednich usług na odpowiednim poziomie Spółka gwarantuje:

• prawo wstępu i samodzielnego korzystania z urządzeń klubu celem samodzielnego wykonywania ćwiczeń,
• prawo uczestnictwa w zorganizowanych zajęciach ruchowych w obecności prezentera (aerobic, treningi typu fitness), grupowa jazda na rowerze (Indor Cycling), grupowe zajęcia na bieżniach (Active-Wallk), strefę wellnes, kompleks saun,
• prawo wstępu i korzystania z kortu do gry w squasha.

Wstęp do przystosowanego w tym celu klubu poprzez wyposażenie w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną jest możliwy po wykupieniu różnego rodzaju biletów wstępu lub karnetu na siłownię, na kort do squasha oraz biletu – karnetu na uczestnictwo w zorganizowanych zajęciach ruchowych. W klubie można zakupić karty wstępu: pojedyncze, miesięczne, kwartalne, półroczne, roczne. Przez zakup kart wstępu klient nabywa prawo do wstępu, dowolną ilość razy w dogodnym dla siebie czasie na siłownię do saun oraz prawo do udziału w zajęciach grupowych oraz korzystania z kortu do gry w squasha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyżej opisanym stanem faktycznym, sprzedaż biletów i karnetów uprawniających do wstępu na teren prowadzonego przez C. „…” i korzystanie z infrastruktury klubu, podlega opodatkowaniu stawką 8% VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?

Zdaniem Spółki, sprzedaż biletów i karnetów uprawniających do wstępu na teren C. prowadzonego przez Spółkę i korzystanie z jego infrastruktury powinno być traktowane dla potrzeb podatku od towarów i usług jako świadczenie usług w zakresie wstępu do miejsca, gdzie możliwe jest aktywne spędzenie czasu (rekreacja). A wobec powyższego do sprzedaży tych biletów i karnetów powinna znaleźć zastosowanie stawka VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z brzmieniem poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy. Art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% (z tym że w okresie od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje stawka 8%). Oznacza to, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział niższą (preferencyjną) stawkę podatku niż stawka, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (23%). Zaś w załączniku nr 3 ustawy o VAT pod poz. 186 wymienione są pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU”. Co oznacza, że preferencyjną stawkę podatku objęto przypadki, gdy opłata wstępu dotyczy dostępu do obiektu związanego z reakcją w celu skorzystania ze znajdującej się tam infrastruktury. Ustawodawca nie zawarł w ustawie o podatku od towarów i usług definicji pojęć: rekreacja i wstęp.

Zatem po sięgnięciu do definicji wyżej wymienionych pojęć zawartych w internetowym „Słowniku Języka Polskiego” właściwe jest przyjęcie, że opłata za wstęp do obiektu związanego z aktywnym wypoczynkiem, jakim jest C. „…” prowadzonym przez Spółkę objęta jest preferencyjną stawką, o której mowa w poz. 186 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka uzasadniając swoje stanowisko w sprawie powołała się na wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. I FSK 311/13.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2014 r. znak ITPP1/443-317/14/AP uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że opłaty pobierane przy sprzedaży wejściówek/karnetów uprawniających, zarówno do uczestnictwa w zajęciach, korzystania z udostępnionej klientom infrastruktury, jak i pomocy instruktorów nie będą uznane za opłaty za wstęp. Wobec tego, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą usługami wymienionymi w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – co wyklucza zastosowanie preferencyjnej 8% stawki podatku – sprzedaż karnetów podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1192/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu, sformułowanie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Nie ogranicza ona sposobu rozumienia terminu „wstęp” jedynie do „biernego” uczestniczenia w jakiejś imprezie. Skoro bowiem ustawodawca wymienił w poz. 183 załącznika nr 3 „usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”, to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że „wstęp” do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń, typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom. Wejście, wstęp do parku rozrywki, wesołego miasteczka, na salę taneczną czy dyskotekę jest z natury rzeczy immanentnie związany z aktywnością ruchową. Jeżeli zatem słowo „wstęp” użyte w poz. 183 załącznika nr 3 może wiązać się z aktywnym korzystaniem z urządzeń i aktywnym zachowaniem, to nie można temu samemu pojęciu użytemu w poz. 186 nadawać innego znaczenia i twierdzić, że oznacza ono tylko bierne zachowanie.

W dniu 27 marca 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 10 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1192/14, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1192/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawa Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo zaznaczyć należy, że interpretacji udzielono, przy założeniu, że celem nabycia biletów/karnetów jest wstęp na siłownię, na kort do squasha oraz zajęcia ruchowe np. typu fitness, a nie usługa instruktora, w przypadku której nie ma zastosowania opodatkowanie preferencyjną stawką podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.