Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-59/15/MD
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2015 r. (data wpływu do Biura – 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki od podmiotu zagranicznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki od podmiotu zagranicznego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym, w piśmie z 28 lipca 2015 r., znak: IBPB-2-1/4514-59/15/MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 7 sierpnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) rozważa zawarcie w przyszłości umowy pożyczki (dalej „Umowa”) ze spółką kapitałową z siedzibą za granicą – w kraju należącym do Unii Europejskiej (dalej „Pożyczkodawca”).

W Umowie Pożyczkodawca zobowiąże się do przekazania Spółce pożyczki, Spółka natomiast zobowiąże się do zwrotu pożyczki na rzecz Pożyczkodawcy. W Umowie zostanie wyraźnie wskazana kwota pożyczki, jaką Pożyczkodawca będzie zobowiązany przekazać Spółce. Kwota pożyczki zostanie przekazana Spółce jednorazowo lub w kilku częściach (w transzach), w zależności od aktualnego zapotrzebowania Spółki na środki finansowe.

Umowa pożyczki zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Strony Umowy złożą zgodne oświadczenia woli w formie pisemnej. W chwili zawarcia Umowy środki finansowe będące przedmiotem pożyczki, będą znajdowały się na rachunku brokerskim Pożyczkodawcy.

Po podpisaniu Umowy, na wniosek Spółki, Pożyczkodawca przekaże pożyczkę (jednorazowo lub w transzach) na rachunek bankowy Spółki prowadzony przez bank w Polsce.

Środki pochodzące z pożyczki Spółka zamierza wydatkować w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż środki finansowe będące przedmiotem pożyczki w chwili zawarcia umowy będą znajdowały się na zagranicznym rachunku brokerskim (za granicą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie Umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę pożyczki należy rozumieć umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Spółka uważa, że zawierana przez nią Umowa jest umową pożyczki, gdyż Pożyczkodawca zobowiąże się do przekazania Spółce określonej ilości pieniędzy, Spółka natomiast zobowiąże się w Umowie do zwrotu kwoty pożyczki na rzecz Pożyczkodawcy.

Spółka uważa, że zawarcie Umowy pożyczki nie będzie związane z koniecznością uiszczenia w Polsce podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W celu stwierdzenia, czy umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest określenie, co jest przedmiotem umowy pożyczki, tj. czy są nią rzeczy/prawa majątkowe oraz jakie jest miejsce położenia rzeczy/wykonywania prawa majątkowego w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej oraz gdzie jest dokonywana czynność cywilnoprawna.

Spółka przyjmuje, że przedmiot umowy pożyczki (pieniądz bezgotówkowy) powinien być kwalifikowany dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych jako rzecz. W nauce prawa cywilnego pieniądze traktowane są jako rzeczy sui generis, o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznającego je za prawny środek płatniczy. Powyższy pogląd znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (por. m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 grudnia 1998 r., sygn. akt III CKN 49/98; Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1301/09).

W konsekwencji, miejsce położenia (ulokowania) pieniędzy będących przedmiotem umowy pożyczki będzie determinować zakres opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi na fakt, że rzecz będąca przedmiotem czynności cywilnoprawnej opisanej we wniosku znajduje się za granicą, należy zbadać przesłanki art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Użycie koniunkcji w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy powoduje, że warunki wymienione w tym przepisie powinny być spełnione łącznie. Jeżeli któraś z przesłanek nie zostanie spełniona, oznacza to, że czynność prawna nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, jeżeli Umowa zostanie faktycznie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś w dniu zawierania umowy środki pieniężne (stanowiące przedmiot pożyczki) będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym, to Umowa będzie wyłączona od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Umowa pożyczki zostaje zawarta w chwili zgodnego oświadczenia stron. Zatem, bez znaczenia dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pozostaje czas i miejsce wydania środków pieniężnych pochodzących z pożyczki. Potwierdza to m.in. Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2010 r. (sygn. akt III SA/Po 463/10).

Podsumowując, Spółka uważa, że jeśli w dniu zawarcia Umowy przedmiot pożyczki będzie znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym (rachunku Pożyczkodawcy), zaś Umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w Polsce. Spółka nie będzie zatem zobowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał szereg interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca– pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca rozważa zawarcie w przyszłości umowy pożyczki ze spółką kapitałową z siedzibą za granicą – w kraju należącym do Unii Europejskiej. W Umowie Pożyczkodawca zobowiąże się do przekazania Spółce pożyczki, Spółka natomiast zobowiąże się do zwrotu pożyczki na rzecz Pożyczkodawcy. W Umowie zostanie wyraźnie wskazana kwota pożyczki, jaką Pożyczkodawca będzie zobowiązany przekazać Spółce. Kwota pożyczki zostanie przekazana Spółce jednorazowo lub w kilku częściach (w transzach), w zależności od aktualnego zapotrzebowania Spółki na środki finansowe. Umowa pożyczki zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Strony Umowy złożą zgodne oświadczenia woli w formie pisemnej. W chwili zawarcia Umowy środki finansowe będące przedmiotem pożyczki, będą znajdowały się na rachunku brokerskim Pożyczkodawcy. Po podpisaniu Umowy, na wniosek Spółki, Pożyczkodawca przekaże pożyczkę (jednorazowo lub w transzach) na rachunek bankowy Spółki prowadzony przez bank w Polsce. Środki pochodzące z pożyczki Spółka zamierza wydatkować w Polsce. Środki finansowe będące przedmiotem pożyczki będą znajdowały się na zagranicznym rachunku brokerskim (za granicą).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że planowana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na zagranicznym rachunku brokerskim) oraz umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.