INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) uzupełnione pismami z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) i z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz żony - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz żony.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlowo – usługową opodatkowaną podatkiem VAT. Żona Wnioskodawcy również prowadzi odrębną działalność handlową. W 2007 r. na podstawie operatu szacunkowego wprowadził na stan firmy część usługową budynku stanowiącego prywatną część majątku jego i żony. Przedmiotowa nieruchomość składa się z części usługowej i mieszkalnej. Część mieszkalna budynku nie została przeznaczona do żadnej z działalności i jest wykorzystywana do celów osobistych. Oszacowana wartość wprowadzonej części budynku opiewała na kwotę 1.657.300 zł i stanowiła podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W 2008 r. Wnioskodawca podjął decyzję o rozbudowie budynku usługowego wykorzystywanego od 2007 r. dla celów prowadzonej działalności gospodarczej o część mieszkalną z przeznaczeniem na wynajem krótkotrwały również w działalności gospodarczej. Inwestycja została zakończona we wrześniu 2011 r. i w tym samym miesiącu na podstawie pozwolenia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego oddana do użytkowania. Wartość tego przedsięwzięcia podwyższyła wartość początkową budynku usługowego o kwotę 287.547 zł 20 gr.

W dniu 5 października 2011 r. na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawca dokonał wraz z żoną całkowitego podziału majątku wspólnego, przy czym podział ten był ekwiwalentny i nieodpłatny, nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty. W wyniku podziału, Wnioskodawca scedował nieodpłatnie na żonę przedmiotową nieruchomość. Przekazanie dotyczyło całej nieruchomości, jednak ta część budynku, która była użytkowana w prowadzonej przez Niego działalności, została przekazana w takim samym zakresie do działalności żony. Na podstawie art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, żona będzie kontynuować amortyzację przedmiotowego środka trwałego, uwzględniając jego wartość początkową oraz odpisy amortyzacyjne dokładnie w takim samym zakresie, w jakim były ujęte w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie żonie budynku jest neutralne podatkowo na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, żona będzie kontynuować amortyzację przedmiotowego środka trwałego, uwzględniając jego wartość początkową oraz odpisy amortyzacyjne dokładnie w takim samym zakresie, w jakim były ujęte w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym przekazanie ww. budynku jest neutralne na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), określa w sposób ogólny przedmiotowy i podmiotowy zakres zastosowania przepisów ustawy. Stanowi on, iż przepisy ustawy obejmują osoby fizyczne, natomiast przedmiotem jej regulacji jest opodatkowanie dochodów osób fizycznych podatkiem dochodowym.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przedmiotem podatku dochodowego jest dochód ze źródła przychodów rozumiany – co do zasady – jako nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi.

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż do powstania przychodu o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi jedynie wskutek zbycia o charakterze odpłatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej użytkował budynek mieszkalno-usługowy, ujęty w ewidencji środków trwałych i amortyzowany. W dniu 5 października 2011 r. na podstawie aktu notarialnego, dokonał wraz z żoną całkowitego podziału majątku wspólnego, przy czym podział ten był ekwiwalentny i nieodpłatny, nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty. W wyniku podziału majątku, Wnioskodawca scedował nieodpłatnie na żonę przedmiotową nieruchomość.

W konsekwencji, brak możliwości przypisania Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie dochodu, powoduje, iż nieodpłatne przekazanie nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie podkreślić należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej są wyłącznie skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania na rzecz żony budynku mieszkalno-usługowego. Organ podatkowy oparł się na treści opisu stanu faktycznego z którego wynika, że podział majątku był ekwiwalentny i przekazanie budynku nastąpiło nieodpłatne, bez spłat i dopłat.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego okaże się, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie wywoływała skutków prawnych i nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo wskazać należy, że argumentacja Wnioskodawcy dotycząca neutralności przekazania budynku na rzecz żony na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, odwołująca się do treści art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.