Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-58/15/MCZ
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 21 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 30 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotów z prywatnej kolekcji numizmatycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotów z prywatnej kolekcji numizmatycznej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 17 czerwca 2015 r. znak: IBPB -2-1/4511-58/15/MCZ i znak: IBPP1/4512-364/15/ES wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 30 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od około 20 lat jest numizmatykiem. Kolekcjonuje różne monety oraz lokuje w nie część swoich oszczędności. W ten sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie zbioru liczącego ponad 5000 sztuk o wartości ponad 200 tysięcy złotych.

W skład posiadanego przez Wnioskodawcę zbioru wchodzą różnorodne monety polskie i zagraniczne, zestawy składające się z większej ilości tych samych monet. Jest też niewielka ilość banknotów i numizmatów (tzw. medali okolicznościowych) oraz niewielka ilość innych przedmiotów kolekcjonerskich.

Część tych przedmiotów Wnioskodawca kupował przez internet; ma notatki z danymi aukcji oraz listę transakcji otrzymaną od portalu internetowego. Ma też niewielką ilość paragonów lub faktur gdy sprzedającym była firma (jest to jednak tylko kilka procent transakcji). Część przedmiotów była jednak kupowana prywatnie i Wnioskodawca nie ma żadnych dowodów ich zakupów.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać cały posiadany przeze mnie zbiór.

Przez ostatnie lata zmieniły się realia rynku i większość przedmiotów Wnioskodawca będzie zmuszony sprzedawać przez internet. Niestety, aby uzyskać za posiadane przedmioty dobrą cenę jest zmuszony sprzedawać je pojedynczo lub w małych zestawach. Będzie zatem to sprzedaż rozłożona w czasie z wielką ilością transakcji i transakcje te będą się powtarzały. Cała sprzedaż będzie miała zatem charakter ciągły i powtarzalny.

Aby uniknąć zarzutów ze strony urzędu skarbowego o to, iż sprzedaż ta nosi znamiona działalności gospodarczej i nie narazić się z tego tytułu na konsekwencje finansowe Wnioskodawca ma zamiar sporządzić spis z natury posiadanych przez niego przedmiotów (skatalogować je) a ponadto odczekać jeszcze dodatkowo 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym przedmiotowy spis był sporządzony do rozpoczęcia sprzedaży.

Wnioskodawca będzie miał zatem dowód na posiadanie konkretnych przedmiotów w danym dniu i po odczekaniu dodatkowo 6 miesięcy od końca miesiąca sporządzenia spisu będzie to sprzedaż jego majątku prywatnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca m.in. wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT; przedmioty, których dotyczy wniosek Wnioskodawca nabywał w celach kolekcjonerskich (jest to jego hobby) oraz lokata oszczędności.

Powodem sprzedaży zbioru jest potrzeba spożytkowania pieniędzy na inne prywatne cele.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sporządzenie spisu z natury (skatalogowanie posiadanych przedmiotów) umożliwiające identyfikację każdego przedmiotu jest wystarczającym dowodem na posiadanie ich przez Wnioskodawcę?
2. Co (jakie informacje) powinny wchodzić w skład spisu z natury posiadanych przez Wnioskodawcę przedmiotów aby był on wystarczającym dowodem ich posiadania?
3. W przypadku gdy spis z natury nie będzie dla organów podatkowych wystarczającym dowodem posiadania przez Wnioskodawcę ww. przedmiotów jak może udowodnić ich posiadanie?
4. Czy po upływie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym miał miejsce zakup bądź sporządzenie spisu z natury sprzedaż wielkiej ilości przedmiotów dokonywana w sposób ciągły i powtarzalny narazi Wnioskodawcę na konieczność zapłaty jakiegokolwiek podatku bądź na zarzut, iż ma to znamiona działalności gospodarczej?
5. Czy ilość transakcji sprzedaży ma wpływ (i jaki) na to, iż po upływie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpił zakup sprzedaż przedmiotów nie jest przychodem?
6. Czy w tym konkretnym przypadku sprzedaż zbioru Wnioskodawcy po odczekaniu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym został sporządzony spis z natury narazi go na konieczność zapłaty jakiegokolwiek podatku (jeśli tak, to jakiego) oraz na inne konsekwencje (jeśli tak to jakie)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, po sporządzeniu spisu z natury jest on dowodem na to, iż Wnioskodawca jest w posiadaniu konkretnych przedmiotów w konkretnym dniu.

Po odczekaniu 6 miesięcy od końca miesiąca w którym został sporządzony spis z natury Wnioskodawca może sprzedać swoje używane rzeczy (przedmioty) bez narażenia się na konieczność zapłaty jakiegokolwiek podatku i jakichkolwiek innych konsekwencji, gdyż jest to jego majątek prywatny.

Liczba transakcji nie ma znaczenia, gdyż jest to majątek prywatny Wnioskodawcy i po upływie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpił zakup bądź spis z natury, środki uzyskane ze sprzedaży nie są przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajęta na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotów z prywatnej kolekcji numizmatycznej (pytania oznaczone nr 4,5 i 6). W pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodów zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono: pozarolniczą działalność gospodarczą i odpłatne zbycie rzeczy.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową;
• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;
• działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;
• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była lub nie jest faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim – nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c -przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 19 ust. 1 tejże ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy – jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W związku z powyższym, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy tj. przychód z odpłatnego zbycia rzeczy. Wówczas to uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji „inne źródła” i złożyć w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (wybudowanie) nie stanowi źródła przychodu.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części nie jest źródłem przychodów wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:

1. odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej,
2. odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od około 20 lat kolekcjonuje różne monety, banknoty oraz w małej liczbie medale okolicznościowe i inne przedmioty kolekcjonerskie (jest to jego hobby) lokując w nie część swoich oszczędności. W ten sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie zbioru liczącego ponad 5000 sztuk. Zbiór ten stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Część tych przedmiotów Wnioskodawca kupował przez internet; ma notatki z danymi aukcji oraz listę transakcji otrzymaną od portalu sprzedażowego. Ma też niewielką ilość paragonów lub faktur gdy sprzedającym była firma. Część przedmiotów była kupowana prywatnie i Wnioskodawca nie ma żadnych dowodów ich zakupów. Obecnie Wnioskodawca chce sprzedać swój zbiór. Powodem sprzedaży zbioru jest potrzeba spożytkowania pieniędzy na inne prywatne cele. Sprzedaż numizmatów poprzedzi sporządzenie spisu z natury (skatalogowanie) posiadanych przedmiotów. Wnioskodawca rozpocznie sprzedaż przedmiotów ze zbioru po odczekaniu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym sporządzony zostanie ww. spis. Sprzedaż nastąpi poprzez internet. Aby uzyskać za posiadane przedmioty dobrą cenę sprzedaż będzie odbywać się pojedynczo lub w małych zestawach, będzie zatem rozłożona w czasie, na dużą ilość transakcji i transakcje te będą się powtarzały.

Biorąc zatem pod uwagę treść wniosku i powołane wyżej przepisy prawa należy przyjąć, że sprzedaż monet, banknotów, niewielkiej liczby medali okolicznościowych i innych przedmioty kolekcjonerskich należących do prywatnego zbioru Wnioskodawcy, stanowiącego jego własność, należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Z treści wniosku nie wynika, iżby Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży numizmatów. Wnioskodawca wskazał bowiem, że ww. przedmioty (rzeczy) kolekcjonował w ramach hobby przez około 20 lat wydając na to część swoich oszczędności. Powodem sprzedaży zbioru jest potrzeba spożytkowania pieniędzy na inne prywatne cele. Z treści wniosku wynika również, że sposób w jaki Wnioskodawca zamierza zbyć przedmioty ze zbioru – przez internet, pojedynczo lub w małych zestawach – wynika po części z wielkości kolekcji, która liczy 5000 sztuk jak i możliwości uzyskania dobrej ceny. Czynności te będą miały zatem charakter okazjonalny, incydentalny, a nie stały. Cecha stałości nie wynika bowiem z samej liczby zbywanych przedmiotów, ale ciągłego dokonywania określonych czynności. Tymczasem działania Wnioskodawcy wiążą się ze sprzedażą określonej liczby przedmiotów wchodzących w skład zbioru. Jest to zatem w istocie sprzedaż jednorazowa poszczególnych przedmiotów i wyzbycie się ich z osobistego majątku. Jej przebieg zależy od możliwości sprzedaży kolekcji, a nie jest wynikiem planowego charakteru działań i woli ich realizacji w sposób ciągły.

W konsekwencji, kierując się treścią wniosku, że przedmioty należące do kolekcji numizmatycznej Wnioskodawcy stanowią jego majątek prywatny, które nabywał w ramach hobby na cele osobiste w okresie około 20 lat – stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotów wchodzących w skład kolekcji (zbioru) – w związku z tym, że zostanie dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie – nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Zgodnie z przepisami powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spis rzeczy z natury w określonych warunkach sporządzają osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Zatem na Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą przedmiotów z własnej kolekcji, po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia, która nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, nie ciąży obowiązek sporządzania takiego spisu z natury. Jeżeli jednak Wnioskodawca zechce może taki spis sporządzić.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy w przedmiocie sporządzenia spisu, który wyznaczyłby początkową datę biegu 6-miesiecznego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wskazać należy, że w ewentualnym postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek udowodnienia, że zbycie poszczególnych rzeczy nastąpiło po upływie 6-miesięcznego terminu. Wówczas wszystkie dowody, które mogłyby się przyczynić do wyjaśnienia sprawy byłyby brane pod uwagę.

Niemniej należy stwierdzić, że kwestia wskazywania jakie dowody są wystarczające do udowodnienia 6-miesiecznego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie może stanowić przedmiotu interpretacji. Jest ono bowiem przedmiotem postępowania podatkowego prowadzonego przez właściwy organ podatkowy i to organ prowadzący ewentualne postępowanie podatkowe będzie miał obowiązek badania dowodów. Ocena dowodów i ich mocy dowodowej nie leży w kompetencji Organu interpretacyjnego, gdyż byłaby to nieuprawniona ingerencja w działania organu uprawnionego do prowadzenia postępowania dowodowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, wówczas interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.