Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1463/14-2/AMN
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. S.A. (dalej: „A.”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy kontrahentom usługi z zakresu informatyki i programistyki, polegające m.in. na tworzeniu i udostępnianiu modyfikowaniu konfigurowaniu i dostosowywaniu programów komputerowych do wymagań konkretnych kontrahentów.

Pracami w tym zakresie zajmują się pracownicy pionu systemów informatycznych (I), w tym działów: X i Y. W dziale X pracownicy (m.in. kierownicy poszczególnych zespołów, projektanci i programiści) zajmują się wyprodukowaniem oprogramowania komputerowego zamówionego przez kontrahentów. W ramach prac programistycznych wykonywane są takie czynności jak m.in. tworzenie wymagań, tworzenie dokumentacji powykonawczej, tworzenie programów testowych, tworzenie i rozwijanie kodów źródłowych, opracowywanie opisów wymagań, opracowywanie i tworzenie schematów i diagramów procesów, opracowywanie i tworzenie struktur danych, tworzenie testów jednostkowych i zbiorczych, tworzenie dokumentacji programów i dokumentacji powykonawczej.

W dziale Y pracownicy (m.in. kierownicy poszczególnych zespołów i wdrożeniowcy) zajmują się wdrażaniem i konfigurowaniem oprogramowania wytworzonego przez dział X, zgodnie z celami i wymogami zakreślonymi przez kontrahentów. W ramach prac wdrożeniowych wykonywane są takie czynności jak m.in. opracowywanie opisów wymagań i tworzenie schematów i diagramów procesów sterowań, opracowywanie i tworzenie struktur danych, ekranów synoptycznych, raportów, opracowywanie i tworzenie projektów (schematów, diagramów, rysunków), opracowywanie i tworzenie kodów, tworzenie testów jednostkowych i zbiorczych, tworzenie projektów wdrożenia, projektów wymagań, projektów wykonawczych, tworzenie dokumentacji projektu, instrukcji użytkownika-help/pomoc, DTR-dokumentacji techniczno-ruchowej pod dane rozwiązanie.

Za świadczoną pracę pracownicy pionu działów X i Y otrzymują wynagrodzenie oraz mogą otrzymywać premie i dodatki na zasadach określonych w regulaminie wynagradzania pracowników A. A. jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ww. pracowników.

W świetle powyższego, pracownicy działów X i Y tworzący i wdrażający oprogramowanie (w tym jego części), czy też biorący udział w jego modyfikowaniu w ramach rozwoju lub dostosowywania do indywidualnych potrzeb klientów, a także pracownicy tworzący dokumentację projektową, techniczną, użytkową lub handlową związaną z tym oprogramowaniem tworzą różne nowe, niepowtarzalne, indywidualne i oryginalne utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90 poz. 631, z późn. zm.), dalej: „Ustawa”. Są to takie utwory jak programy komputerowe lub utwory wyrażone m.in. słowem, znakami graficznymi itp.

W związku z tym, że efektem prac ww. pracowników są utwory, A. zamierza przychody ww. pracowników pomniejszać o zryczałtowane koszty 50%, co będzie związane z rozporządzeniem przez pracowników A. prawami autorskimi do tych utworów na rzecz A. W związku jednak z tym, że ww. pracownicy wykonują także inne − „nie twórcze” − prace (np. czynności, które można określić, jako zadania techniczne, zarządcze, administracyjne, organizacyjne) A. zamierza przedsięwziąć następujące działania umożliwiające identyfikację utworów i wynagrodzenia wypłacanego pracownikom z tego tytułu, celem prawidłowego ustalania przychodów jakie będą pomniejszane o zryczałtowane koszty według stawki 50%, a mianowicie:

1. Nastąpi wyraźne rozgraniczenie w umowach o pracę ww. pracowników tych dwóch rodzajów prac (tj. pracy efektem której jest powstanie utworu i tzw. pracy „nie twórczej”);
2. W umowach o pracę będzie zawarty podział wynagrodzenia na część należną za pracę twórczą i pracę „nie twórczą”;
3. Z umów o pracę będzie wynikać, że przychód, do którego zastosowanie będzie miała zryczałtowana stawka 50% kosztów uzyskania przychodów stanowi wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wykonanych przez pracownika utworów;
4. Nastąpi określenie czynności wykonywanych przez pracowników działu X i Y:

• 4.1. Skutkujących powstaniem utworów, które mogą być traktowane, jako dzieła twórcze w rozumieniu ogólnej definicji utworu z art. 1 ust. 1 Ustawy;
  
• 4.2. Nieskutkujących powstaniem utworów (np. czynności, które można określić, jako zadania techniczne, zarządcze, administracyjne, organizacyjne);

5. Zostanie wprowadzone w A. takie ewidencjonowanie/archiwizowanie utworów (np. w formie elektronicznej), które umożliwi śledzenie kto jest autorem danego utworu;
6. Zostanie przygotowany w oparciu o strukturę czasu pracy pracowników A. system raportowania, ewidencjonowania i archiwizacji rezultatów prac pracowników działów Z kwalifikowanych jako utwory również na potrzeby właściwego obliczenia wynagrodzeń i podatku dochodowego od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzając powyższe działania A. będzie mógł pomniejszyć − na potrzeby obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych − przychody ww. pracowników A. o koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% tych przychodów w rozumieniu 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 Updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 Updof kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przy czym koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy zostały ustalone w treści art. 22 ust. 2 Updof i co do zasady określone są ryczałtowo (kwotowo) za wyjątkiem przewidzianym w art. 22 ust. 11 Updof, gdzie przewidziano zastosowanie kosztów o wysokości faktycznie poniesionej.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów (artystów) zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego. W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 Updof, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) Updof, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Updof nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 Updof, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. ,,utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć przepisy Ustawy.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 Ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W świetle art. 1 ust. 2 Ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi znakami graficznymi (literackie, publicystyczne naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), 2) plastyczne, 3) fotograficzne, 4) lutnicze, 5) wzornictwa przemysłowego, 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, 7) muzyczne i słowno-muzyczne, 8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Kwestie prawne związane z powstaniem nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 Ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 3 Ustawy, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W rozważanej sytuacji, przejście autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych przez pracowników na rzecz A. nastąpi za wynagrodzeniem. Jak wyżej wskazano, z umów z pracownikami ww. działów X i Y w A. będzie wynikać jaka część wynagrodzenia będzie obejmować wynagrodzenie z tytułu rozporządzania prawami autorskimi do utworów, a jaka część będzie dotyczyć czynności nie chronionych prawem autorskim. Z treści zawartych umów z pracownikami będzie wynikać także, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu (utworów). A. wprowadzi również ewidencję czasu pracy w odniesieniu, do pracy pracowników ww. działów, która będzie uwzględniać ewidencję czasu pracy wykorzystywanej przez pracowników na wytworzenie utworów i na inne czynności. Ponadto, utwory te będą ewidencjonowane i archiwizowane przez A. także dla potrzeb prawidłowego ustalenia wysokości wynagrodzenia z tego tytułu i prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze A. jest zdania, że w rozważanym stanie faktycznym do przychodów osiągniętych z tego źródła (a będących wynagrodzeniem pracowników za pracę twórczą) będą mieć zastosowanie podwyższone 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Updof.

Natomiast w przypadku wykonywania przez pracowników A. innych prac, które nie mają autorskiego charakteru i nie skutkują przeniesieniem na zakład pracy majątkowych praw autorskich do powstałego utworu, wobec należnej za to części wynagrodzenia płatnik winien zastosować koszty uzyskania przychodów według zasad ogólnych.

Powyższy pogląd potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne organów podatkowych i orzeczenia sądów administracyjnych a przykładowo: interpretacja indywidualna Ministra Finansów − Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 września 2011 r., znak ILPB1/415-843/11-2/AMN, interpretacja indywidualna Ministra Finansów − Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 stycznia 2009 r., znak ILPB1/415-848/08-2/AK, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2001 r SN/Sz 1966/99), interpretacja Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu Nr ZD/4060-26/2007, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Nr ILPB1/415-865/09-S/AK, interpretacja Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Nr l472/DPC/415-38/2006/PKO, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-416/09-2/AS2, interpretacja indywidualna Ministra Finansów − Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2013 r. ITPB2/415-481/13/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.. z 2006 r. Nr 90, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności, zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu, daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy zajmują się pracami w zakresie informatyki i programistyki, polegające m.in. na tworzeniu i udostępnianiu modyfikowaniu konfigurowaniu i dostosowywaniu programów komputerowych do wymagań konkretnych kontrahentów. Pracownicy, o których mowa we wniosku, tworzą różne nowe, niepowtarzalne indywidualne i oryginalne utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim prawach pokrewnych. Wnioskodawca zamierza przychody ww. pracowników pomniejszać o zryczałtowane koszty 50%, co będzie związane z rozporządzeniem przez pracowników prawami autorskimi do tych utworów na rzecz Wnioskodawcy. Pracownicy Zainteresowanego wykonują także inne − „nie twórcze” – prace. W umowach o pracę nastąpi wyraźne rozgraniczenie tych dwóch rodzajów prac (tj. pracy efektem której jest powstanie utworu i tzw. pracy „nie twórczej”), będzie zawarty podział wynagrodzenia na część należną za pracę twórczą i pracę „nie twórczą”. Z umów o pracę będzie wynikać, że przychód, do którego zastosowanie będzie miała zryczałtowana stawka 50% kosztów uzyskania przychodów stanowi wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wykonanych przez pracownika utworów, nastąpi określenie czynności wykonywanych przez pracowników skutkujących powstaniem utworów oraz nieskutkujących powstaniem utworów. Zostanie wprowadzone w Spółce takie ewidencjonowanie/archiwizowanie utworów, które umożliwi śledzenie kto jest autorem danego utworu, a także zostanie przygotowany w oparciu o strukturę czasu pracy pracowników Wnioskodawcy system raportowania, ewidencjonowania i archiwizacji rezultatów prac pracowników kwalifikowanych jako utwory również na potrzeby właściwego obliczenia wynagrodzeń i podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro – jak to wynika z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę − praca wykonywana przez pracowników będzie twórcza oraz będzie spełniała przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych i jeśli – jak to ma miejsce w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego – umowa o pracę będzie zawierała rozróżnienie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem pozostałych obowiązków pracowniczych, to Wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć − na potrzeby obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych − przychody uzyskiwane z tej pracy przez ww. pracowników o koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% tych przychodów w rozumieniu 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że od ww. przychodów osiąganych przez pracowników Wnioskodawcy, koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania określonych efektów pracy pracowników za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tut. Organ zauważa, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy ze względu na pracę twórcza będą otrzymywali wynagrodzenie za przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Właściwym odnośnie dokonywania wykładni przepisów ww. ustawy jest wyłącznie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ wskazuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.