INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9.03.2012 r. (data wpływu 16.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do wartości początkowej składników majątku części nieodliczonego podatku od towarów i usług obliczonego na podstawie współczynnika zastosowanego wstępnie w roku, w którym dany składnik został oddany do używania – jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub przychodów podatkowych różnicy w zakresie wyliczeń proporcji, dokonywanej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. w grudniu 2011 r. nabyła towary zaliczane do środków trwałych podlegające amortyzacji (dalej również składniki majątku). Dostawa ta potwierdzona została protokołem odbioru. Przedmiotowe składniki majątku zostały oddane do używania w miesiącu nabycia tj. w grudniu 2011, co zostało udokumentowane dokumentem OT. Zaznaczyć należy, że faktury dokumentujące nabycie wyżej opisanych środków trwałych P. otrzymała w grudniu 2011 r. lub styczniu 2012 r., zaś podatek naliczony wynikający z tych faktur odliczony został przez P. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w 2012 roku. W niektórych przypadkach mogło się więc zdarzyć, że oddanie do używania nastąpiło przed otrzymaniem faktury VAT. P. była jednak w posiadaniu wszelkich informacji oraz dokumentów niezbędnych do przyjęcia danego środka do używania, ustalenia jego wartości początkowej.

Z uwagi na fakt, iż nabyte składniki majątku zakupione zostały dla potrzeb realizacji zarówno czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z podatku od towarów i usług, podatek naliczony został odliczony na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu współczynnika. W związku z tym w wartości początkowej uwzględniony został niepodlegający odliczeniu podatek naliczony obliczony na podstawie proporcji ustalonej dla roku, w którym środek trwały został oddany do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym w wartości początkowej składników majątku powinna być uwzględniona część nieodliczonego podatku od towarów i usług obliczonego na podstawie współczynnika zastosowanego wstępnie w roku, w którym dany składnik został oddany do używania...
2. Czy w przypadku, gdy pomiędzy proporcją wstępną, na podstawie której dokonano wyliczenia wartości początkowej, a proporcją wstępną obliczoną dla roku, w którym faktycznie dokonano odliczenia części podatku naliczonego istnieje rozbieżność, to w zależności czy różnica ta jest „in plus” czy „in minus” należy ją ująć odpowiednio w przychodach lub kosztach podatkowych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2011 r. Dz.U. Nr 74, poz. 397) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Stosownie zaś do art. 16f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h—16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h—16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W związku z powyższym dla rozpoczęcia dokonywania amortyzacji danego środka trwałego konieczne jest ustalenie jego wartości początkowej na dzień przyjęcia do używania. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Za cenę nabycia zaś zgodnie z ust. 3 art. 16g kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z powyższym do wartości początkowej środka trwałego wlicza się podatek VAT, dotyczący zakupu danego środka trwałego, w zakresie w jakim podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia danego środka trwałego. Należy zwrócić uwagę, iż w przepisie jest mowa o prawie do odliczenia, a nie jego faktycznym dokonaniu. Zatem w przypadku nabycia środka trwałego przez podatnika, który, jak P. rozlicza się proporcją, wartość początkową środka trwałego stanowi kwota należna zbywcy pomniejszona o podatek VAT, w zakresie którego, zgodnie z wyliczoną proporcją podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia. W omawianym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, w której P. na moment określenia wartości początkowej nie dysponuje fakturą VAT. Jednakże należy podkreślić, że skoro P. znajduje się w posiadaniu dokumentu, na podstawie którego jest w stanie wiarygodnie ustalić wartość środka trwałego (kwoty należnej zbywcy, o której mowa w art. 16g), posiada więc również informację na temat wysokości podatku VAT należnego, zbywcy, w zakresie którego będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia, w wartości wyliczonej na podstawie proporcji. Podkreślenia również wymaga, że brak jest przepisów nakazujących aby przyjęcie środka trwałego do używania oraz udokumentowanie tej czynności dokumentem OT nie mogło nastąpić przed otrzymaniem faktury VAT. Aby przekazać dany środek do używania wystarczające jest, w przypadku braku faktury, posiadanie innego dokumentu, na podstawie którego podatnik może dysponować danym środkiem. Dokumentem tym może być np. umowa lub protokół odbioru, który to w przedmiotowym stanie faktycznym P. otrzymała przy dostawie. Bezzasadne z ekonomicznego punktu widzenia byłoby bowiem nieprzyjęcie do używania, a więc de facto nie korzystanie z zakupionego składnika majątku do czasu otrzymania faktury VAT.

Jako że wartość początkowa środka trwałego powinna zostać wyliczona na moment wprowadzenia go do używania, stąd w naszej ocenie, w przedmiotowej sprawie do wyliczenia wartości podatku VAT, który nie będzie podlegał odliczeniu i w konsekwencji zwiększy wartość początkową danego środka trwałego, powinno się zastosować proporcję znaną na moment wprowadzenia danego środka do używania. W omawianym stanie faktycznym, stoimy na stanowisku, że ustalenie wartości początkowej środka trwałego powinno być dokonane na podstawie proporcji ustalonej wstępnie dla 2011 roku. Znajomość proporcji końcowej dla roku 2011, która jest jednocześnie proporcją wstępną dla roku 2012 w żaden sposób nie wpłynie na tak oszacowaną wartość początkową środka trwałego i nie będzie skutkowała jego korektą. Nie ma tutaj znaczenia moment odliczenia podatku VAT z faktury zakupu danego środka trwałego oraz wysokość proporcji, zgodnie z którą dane odliczenie zostanie faktycznie dokonane. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w przypadku otrzymania przez P. faktury VAT w grudniu, podczas gdy z prawa do odliczenia podatku Spółka skorzystałaby w styczniu Wtedy również następuje rozbieżność pomiędzy wartością podatku VAT uwzględnioną w wartości początkowej środka trwałego na podstawie wstępnej proporcji dla roku 2011, a faktycznie nieodliczoną w styczniu 2012 r. wg współczynnika wyliczonego wstępnie na rok 2012. Należy zauważyć, że wartość faktycznie odliczonego podatku VAT wynikającego z danej faktury oraz wartość podatku nie wliczonego do wartości początkowej środka trwałego w rozrachunku końcowym w większości przypadków nie będzie się pokrywać. W związku z tym również suma wartości odliczonego podatku oraz podatku nieodliczonego uwzględnionego w wartości początkowej środka trwałego może być różna od wartości podatku wykazanego na fakturze VAT. Tym samym powstała w ten sposób różnica podatku naliczonego stanowić będzie koszt lub przychód w podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług — jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 pkt 4f lit. a ww. ustawy przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami — naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy w przypadku, gdy wartość zastosowanego współczynnika wstępnego w 2011 jest wyższa niż wartość współczynnika wstępnego wyliczonego dla 2012 roku, na podstawie którego VAT został faktycznie odliczony, powstała różnica podatku naliczonego stanowić będzie przychód podatkowy. Natomiast w przypadku gdy wartość zastosowanego współczynnika wstępnego w 2011 jest niższa niż wartość współczynnika wstępnego wyliczonego dla 2012 roku, na podstawie którego VAT został faktycznie odliczony, powstała różnica podatku naliczonego stanowić będzie koszt podatkowy.

Reasumując, do wyliczenia wartości podatku VAT, który nie będzie podlegał odliczeniu i w konsekwencji zwiększy wartość początkową danego środka trwałego, powinno się zastosować proporcję znaną na moment wprowadzenia tego środka do używania. Powstała zaś różnica pomiędzy wartością podatku wyliczonego dla potrzeb ustalenia wartości początkowej danego środka trwałego a podatkiem faktycznie odliczonym stanowić będzie koszt lub przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. Nr 0, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.