Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-15/15-2/DS
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z dobrowolnym umorzeniem własnych udziałów bez wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z dobrowolnym umorzeniem własnych udziałów bez wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której udziały stanowią własność dwóch wspólników będących spółkami kapitałowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15.09.2000 r. – Kodeks spółek handlowych (dalej „KSH”).

Jeden ze wspólników jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Wspólnik nr 1”), natomiast drugi działa w formie spółki akcyjnej (dalej „Wspólnik nr 2”). Wspólnik nr 1 posiada ok. 91,5% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Pozostałe udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy należą do Wspólnika nr 2.

Wspólnik nr 1 planuje dokonać dobrowolnego umorzenia wszystkich należących do niego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Umorzenie udziałów miałoby nastąpić w trybie art. 199 § 1-2 ustawy z dnia 15.09.2000 r. – Kodeks spółek handlowych (dalej „KSH”), tj. za zgodą Wspólnika nr 1 w drodze nabycia udziałów przez Wnioskodawcę oraz na mocy uchwały zgromadzenia wspólników Wnioskodawcy (umorzenie dobrowolne).

Zgodnie z art. 199 § 3 KSH umorzenie udziałów należących do Wspólnika nr 1 miałoby nastąpić również bez wynagrodzenia dla Wspólnika nr 1 z tego tytułu. Na skutek wyżej wymienionego umorzenia udziałów Wspólnika nr 1, Wspólnik nr 1 utraciłby status wspólnika Wnioskodawcy. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy stałby się Wspólnik nr 2. Wnioskodawca, Wspólnik nr 1, Wspólnik nr 2 są spółkami kapitałowymi posiadającymi swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z umorzeniem bez wynagrodzenia należących do Wspólnika nr 1 udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy dobrowolne umorzenie należących do Wspólnika nr 1 udziałów bez wynagrodzenia nie będzie prowadzić do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „UCIT”). Zdarzenie to będzie dla Wnioskodawcy obojętne (neutralne) podatkowo z przyczyn wskazanych poniżej.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów.

Instytucja umorzenia udziałów wspólnika spółki kapitałowej została uregulowana w art. 199 KSH. Przepis art. 199 § 1 KSH stanowi, że udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziałów przez spółkę (umorzenie dobrowolne), albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Umorzenie dobrowolne dokonywane jest za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę. Natomiast zgodnie z przepisem art. 199 § 2 KSH, umorzenie udziału wymaga także uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział.

Przepis art. 199 § 3 KSH dopuszcza z kolei sytuację, w której za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

W świetle powyższych regulacji jednym z elementów procesu dobrowolnego umorzenia udziałów jest zawarcie przez spółkę i wspólnika umowy przeniesienia własności udziałów w celu ich umorzenia (nabycie przez spółkę udziałów w celu ich umorzenia). Natomiast kwestia ustalenia wynagrodzenia dla wspólnika za udziały zbywane w celu umorzenia pozostawiona została swobodnemu uznaniu stron. Strony mogą zatem w szczególności uzgodnić brak wynagrodzenia z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia.

Z omawianego zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnik nr 1 zamierza nieodpłatnie zbyć na rzecz Wnioskodawcy wszystkie swoje udziały w celu ich umorzenia. Tym samym umorzenie tychże udziałów miałoby nastąpić bez wynagrodzenia, na co zezwala przepis art. 199 § 3 KSH.

W kontekście skutków podatkowych opisanego powyżej działania wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 UCIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych – z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 21 i 22 UCIT – jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Dochód stanowi co do zasady nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji natomiast, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 UCIT).

Przepisy UCIT nie zawierają definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu zawartym w art. 12 ust. 4 UCIT.

Zauważyć przy tym należy, że w art. 12 ust. 1 pkt 1-9 UCIT ustawodawca wymienił jedynie przykładowe kategorie pożytków, których otrzymanie kreuje u podatnika przychód podatkowy. Przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci nabycia przez Wnioskodawcę własnych udziałów celem ich umorzenia bez wynagrodzenia i związane z tym ich umorzenie, nie zostało wymienione w treści wyżej wymienionych przepisów. Zauważyć przy tym wypada, że w wyniku umorzenia udziałów bez wypłaty wynagrodzenia na rzecz Wspólnika nr 1, Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia. Nie będzie się z tym wiązał jakikolwiek napływ środków finansowych z zewnątrz na rzecz Wnioskodawcy. Innymi słowy Wnioskodawca nie osiągnie jakichkolwiek korzyści skutkujących powstaniem u niego przychodu, bowiem w sensie ekonomicznym niczego nie uzyska. Biorąc pod uwagę, że w wyniku umorzenia udziałów nie dojdzie po stronie Wnioskodawcy do jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, operacja ta nie może być uznana za świadczenie nieodpłatne. Nie może być również utożsamiana z umorzeniem zobowiązań Wnioskodawcy (brak jest bowiem jakiegokolwiek zobowiązania majątkowego Wnioskodawcy, które miałoby w ten sposób zostać umorzone). W rezultacie nie ma tu zastosowania ani art. 12 ust. 1 pkt 2 UCIT, ani art. 12 ust. 1 pkt 3 UCIT.

W świetle powyższego oceniając skutki będące następstwem umorzenia udziałów bez wynagrodzenia należy uznać, że w wyniku tej operacji po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym pozostanie ona bez wpływu na dochód podlegający opodatkowaniu tym podatkiem.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, w tym między innymi:

1. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 maja 2011 r. (IPPB3/423-95/11-6/JB),
2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 września 2013 r. (IBPBI/2/423-681/13/BG),
3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 lutego 2014 r. (ITPB4/423-159/13/AM).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.