2015.03.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1469/14-4/MPe
z 18 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 stycznia 2015 r. (data odbioru 2 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lodów w punktach sprzedaży lodów na zewnątrz lokalu,

jest nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lodów w prowadzonym punkcie sprzedaży gastronomicznej.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lodów w puntach sprzedaży lodów na zewnątrz lokalu oraz w prowadzonym punkcie sprzedaży gastronomicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie gastronomii. Wnioskodawca posiada pięć punktów sprzedaży lodów włoskich z automatu oraz jeden punkt sprzedaży gastronomicznej z szerszym asortymentem.

W punkcie sprzedaży gastronomicznej dostępne są: lody sprzedawane na gałki, lody z automatu, gofry, posiłki np. fasolka, zapiekanki, hog-dog, hamburger, kawa, herbata, soki, napoje. W punkcie tym znajdują się stoliki dla klientów w środku lokalu oraz na zewnątrz budynku. Sprzedaż całego asortymentu w tym punkcie (z wyłączeniem kawy, herbaty i napojów opodatkowanych stawką 23%) została sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna i stosowana jest do niej stawka VAT 8%.

Lody włoskie sporządzane są z suchej mieszanki i wody, która zamrażana jest w maszynie do lodów. Bezpośrednio z maszyny lodami napełnia się wafelki lub kubeczki plastikowe i podaje się przez okienko klientowi. W ofercie lodów włoskich dostępne są również lody włoskie polane sosem smakowym lub polewą zastygającą.

W pięciu punktach sprzedaży lodów klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu. W ofercie występują wyłącznie lody, głównie gałkowe (zakupione gotowe w kuwetach) oraz włoskie z automatu z dodatkami (sosy, polewy) lub bez jako sprzedaż "na wynos". W punktach tych nie ma przygotowanych miejsc do spożycia. Do sprzedaży tych towarów tj. lodów, sklasyfikowanych jako "lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne" PKWiU 10.52.10.0 stosowana jest stawka VAT 5%.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w punkcie gastronomicznym wykonywane są następujące czynności:

Lokal podzielony jest na dwie części: jedna część przystosowana jest do przygotowywania posiłków a w drugiej części ustawionych jest kilka stolików dla klientów. Części te oddzielone są ladą (bufetem).
Klient przychodząc do lokalu podchodzi do lady i zamawia lody lub potrawę z oferty i opłaca należność. Po pewnym czasie potrzebnym do przygotowania zamówienia, klient odbiera zamawiany posiłek przy ladzie.
Sprzedawane posiłki przygotowuje się z różnych odrębnych składników, na miejscu w lokalu. Przygotowanie do sprzedaży lodów na gałki lub z automatu raczej nie wymaga opisu. Pozostałe posiłki przygotowuje się według ogólnie znanych zasad: np. zapiekankę (kupioną, gotową już przygotowaną, mrożoną) poddaje się obróbce termicznej i z dodatkiem ketchupu wydaje się klientowi na jednorazowej papierowej tacce bądź w serwetce lub jest pakowana na wynos w opakowanie jednorazowe. Podobny opis dotyczy sporządzania Hot-dogów i hamburgerów tylko zmieniają się składniki. W przypadku innych posiłków np. fasolki następuje wyłącznie podgrzanie kupionej gotowej potrawy i podanie jej w jednorazowym opakowaniu.
Klienci mają możliwość usiąść przy stoliku (w lokalu lub na zewnątrz przed lokalem) przeznaczonym do oczekiwania na produkt lub do ewentualnej szybkiej konsumpcji na miejscu. Sprzedaż oferowanych posiłków nie jest uzależniona od wolnych miejsc.
W lokalu nazywanym we wniosku punktem gastronomicznym, dla klientów przygotowane są wyłącznie stoliki z krzesłami. Posiłki odbierane są przez klientów, nie występuje obsługa kelnerska. Nie występuje również szatnia oraz toalety. Opisywane pomieszczenie to nie jest sala restauracyjna z eleganckim wnętrzem (nakrytymi stolikami, sztućcami, talerzami i szklankami). Klienci nie korzystają z zastawy stołowej wielokrotnego użytku.
Prowadzony punkt nie zawiera szerokiej oferty artykułów żywnościowych. Oferowane są głownie lody oraz posiłki zaliczane do fast foodów. Informacja o produktach znajduje się na tablicy wywieszonej w lokalu na ścianie a nie w karcie dań podawanych klientowi. Doradzanie klientom nie jest praktykowane ponieważ klient ma niewielką możliwość zmiany produktu (dodatku, sosu).

W ewidencji działalności gospodarczej podana jest przeważająca działalność gospodarcza jako: 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Według PKWiU jest to działalność związana z wyżywieniem - kategoria 56.10.1. Zaliczając swoją działalność do pozycji 56.10.13.0 - usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych Wnioskodawca uważa, że postępuje słusznie. Jednak analizując związane z tą sprawą regulacje prawne (w tym orzecznictwo) wnioskować można, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ nie są charakterystyczne dla działalności restauracyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lodów w punktach, w których klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu stanowi sprzedaż towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaną stawką określoną w załączniku nr 10 do ustawy o VAT stawką 5%, natomiast w punkcie, w którym klienci korzystają z infrastruktury lokalu, sprzedaż ww. produktów traktowana jest jako usługa gastronomiczna opodatkowana 8% stawką VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pięciu punktach sprzedaży lodów nie są wykonywane świadczenia, które są elementami usługi gastronomicznej. Sprzedaż lodów "na wynos" umiejscowiona na zewnątrz lokalu stanowi dostawę towarów opodatkowanych stawką 5%.

Sprzedawany towar to "lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne", które są wymienione w załączniku nr 10 do ustawy o VAT. Dla dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy o VAT stawka podatku wynosi 5% (art. 41 ust. 2a ustawy o VAT).

W przypadku sprzedaży lodów serwowanych do spożycia "na miejscu" stosowana jest stawka 8% ponieważ klienci korzystają z infrastruktury lokalu i jest to usługa gastronomiczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lodów w punktach sprzedaży lodów na zewnątrz lokalu, jest nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku dla sprzedaży lodów w prowadzonym punkcie sprzedaży gastronomicznej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju ustawodawca rozumie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) natomiast przez odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Należy podkreślić, że klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Natomiast, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 28 wymieniono – sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 10.5 – „Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0)”.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Z objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% – stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Pod pozycją 21 załącznika nr 10 do ustawy, będącego wykazem towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wskazano sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 10.5 – „Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0)”.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Należy ponadto zauważyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U., poz. 1719), w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W części III w pozycji 7 załącznika do ww. rozporządzenia, stanowiącego „Listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%” wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
napojów bezalkoholowych gazowanych,
wód mineralnych,
innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy

Zatem, w celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów czy też świadczenie usług oraz symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Stwierdzić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94) Trybunał wskazał, że transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, (przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi), wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Natomiast z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.” W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że „elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów”.

Ponadto Trybunał zauważył, że „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (…), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (…) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru”.

Z analizy powyższego wynika zatem, że rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie gastronomii. Wnioskodawca posiada pięć punktów sprzedaży lodów włoskich z automatu oraz jeden punkt sprzedaży gastronomicznej z szerszym asortymentem. W punkcie sprzedaży gastronomicznej dostępne są: lody sprzedawane na gałki, lody z automatu, gofry, posiłki np. fasolka, zapiekanki, hog-dog, hamburger, kawa, herbata, soki, napoje. W punkcie tym znajdują się stoliki dla klientów w środku lokalu oraz na zewnątrz budynku. Sprzedaż całego asortymentu w tym punkcie (z wyłączeniem kawy, herbaty i napojów opodatkowanych stawką 23%) została sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna i stosowana jest do niej stawka VAT 8%.

Natomiast prowadzony przez Wnioskodawcę punkt gastronomiczny to lokal podzielony na dwie części: jedna część przystosowana jest do przygotowywania posiłków a w drugiej części ustawionych jest kilka stolików dla klientów. Części te oddzielone są ladą (bufetem). Klient przychodząc do lokalu podchodzi do lady i zamawia lody lub potrawę z oferty i opłaca należność. Po pewnym czasie potrzebnym do przygotowania zamówienia, klient odbiera zamawiany posiłek przy ladzie. Klienci mają możliwość usiąść przy stoliku (w lokalu lub na zewnątrz przed lokalem) przeznaczonym do oczekiwania na produkt lub do ewentualnej szybkiej konsumpcji na miejscu. Sprzedaż oferowanych posiłków nie jest uzależniona od wolnych miejsc. W lokalu tym dla klientów przygotowane są wyłącznie stoliki z krzesłami. Posiłki odbierane są przez klientów, nie występuje obsługa kelnerska. Nie występuje również szatnia oraz toalety. Opisywane pomieszczenie nie jest salą restauracyjną z eleganckim wnętrzem (nakrytymi stolikami, sztućcami, talerzami i szklankami). Klienci nie korzystają z zastawy stołowej wielokrotnego użytku. Prowadzony punkt nie zawiera szerokiej oferty artykułów żywnościowych. Oferowane są głownie lody oraz posiłki zaliczane do fast foodów. Informacja o produktach znajduje się na tablicy wywieszonej w lokalu na ścianie a nie w karcie dań podawanych klientowi. Doradzanie klientom nie jest praktykowane ponieważ klient ma niewielką możliwość zmiany produktu (dodatku, sosu).

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą tego czy sprzedaż lodów w punktach, w których klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu stanowi sprzedaż towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaną 5% stawką podatku określoną w załączniku nr 10 do ustawy, natomiast w punkcie, w którym klienci korzystają z infrastruktury lokalu, sprzedaż ww. produktów traktowana jest jako usługa gastronomiczna opodatkowana 8% stawką podatku.

W odniesieniu do opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa należy uznać, że zarówno sprzedaż lodów w pięciu punktach sprzedaży lodów włoskich z automatu, w których klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu jak i w jednym punkcie sprzedaży gastronomicznej z szerszym asortymentem, nie ma charakteru usługi gastronomicznej. Jak wskazano powyżej, usługa gastronomiczna charakteryzuje się tym, że występują co do zasady naczynia, meble i nakrycia stołowe, kelnerzy, którzy doradzają w rzeczywistości klientom, tj. występuje serwis w ścisłym znaczeniu polegający na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, występują zamknięte i ogrzewane lokale przeznaczone do konsumpcji dostarczonych produktów, szatnia, toalety.

W pięciu punktach sprzedaży lodów włoskich z automatu klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu i otrzymują lody „na wynos”. Taki schemat sprzedaży należy uznać za dostawę towarów (lodów). Nie ma bowiem w tym przypadku elementów wskazujących na świadczenie usług w rozumieniu orzecznictwa TSUE.

Natomiast opisany we wniosku punkt sprzedaży gastronomicznej wyposażony jest jedynie w stoliki z krzesłami, które znajdują się w lokalu lub przed nim. Przy stolikach tych klient może usiąść podczas oczekiwania na produkt lub wykorzystać je do ewentualnej szybkiej konsumpcji na miejscu. W lokalu tym nie występuje obsługa kelnerska, posiłki odbierane są przez klientów. Nie występuje również szatnia oraz toalety. Opisywane pomieszczenie nie jest salą restauracyjną z eleganckim wnętrzem (nakrytymi stolikami, sztućcami, talerzami i szklankami) a klienci nie korzystają z zastawy stołowej wielokrotnego użytku. Doradzanie klientom nie jest praktykowane ponieważ klient ma niewielką możliwość zmiany produktu (dodatku, sosu).

Zatem w świetle orzecznictwa TSUE w omawianym punkcie gastronomicznym elementem dominującym i charakterystycznym jest dostawa gotowego do spożycia produktu. Świadczeniu Wnioskodawcy nie towarzyszą usługi, które mają organizować konsumpcję na miejscu w odpowiednim otoczeniu przy zapewnieniu określonej infrastruktury.

Wobec powyższego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż lodów w pięciu punktach sprzedaży lodów włoskich z automatu, w których klienci obsługiwani są na zewnątrz lokalu jak i w jednym punkcie sprzedaży gastronomicznej z szerszym asortymentem należy uznać za dostawę towarów. W przypadku, gdy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował lody do grupowania PKWiU 10.52.10.0, to dostawa tych towarów podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 21 załącznika nr 10 do ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż lodów w pięciu punktach sprzedaży „na wynos” stanowi dostawę towarów opodatkowaną 5% stawką podatku należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż lodów serwowanych do spożycia w prowadzonym punkcie sprzedaży gastronomicznej opodatkowana jest 8% stawką podatku jako usługa gastronomiczna należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o poprawności zaklasyfikowania opisanych we wniosku usług według PKWiU. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, że klasyfikacją statystyczną dla lodów jest PKWiU 10.52.10.0. Tak więc, podjęte rozstrzygnięcie oparto o symbol PKWiU wskazany przez Wnioskodawcę, który został przyjęty, jako element opisu sprawy.

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tut. Organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy jest prawidłowe.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Ponadto należy wskazać, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadto należy zaznaczyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin