Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-132/15-4/MP
z 6 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 kwietnia 2015 r. (doręczone w dniu 7 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielonej licencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielonej licencji.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 2 kwietnia 2015 r. (doręczone w dniu 7 kwietnia 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Spółka udziela niewyłącznej licencji na korzystanie, z będących jej własnością, polskich wersji językowych filmów w zakresie:

1. terytorium (Polska)
2. okresu

Licencja nie uprawnia licencjobiorcy do udzielania sublicencji.

Opłata licencyjna płatna jest w zależności od warunków konkretnej umowy;

Sytuacja 1. jednorazowo z góry za cały okres na jaki udziela się licencji np. w terminie 7 dni od podpisania umowy i otrzymania faktury lub

Sytuacja 2. w kilku ratach np. co 3 miesiące (cała należna kwota rozłożona jest na raty).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca poinformował, że ze względu na charakter działalności Spółka zawiera wiele umów licencyjnych. Różnią się one warunkami zarówno w odniesieniu do okresu, jak i warunków płatności. Łączy je jednak zawsze ta sama zasada: jednoznacznie określony jest okres licencji (np.: 1 rok, 4 lata czy 10 lat). Płatności, tak jak wskazano we wniosku określone są albo z góry, albo rozłożone są na kilka czy kilkanaście rat.

Wnioskodawca uważa, że pomimo ustalonych następujących po sobie terminów płatności dla tych rat momentem podatkowym w VAT będzie koniec okresu licencji, ponieważ wszystkie płatności rat odnoszą się do niego (każda z tych rat jest jedynie częściową spłatą łącznego zobowiązania z tytułu świadczonej usługi).

Stosując się do zapisu art. 19a obowiązek podatkowy w VAT powstaje u Wnioskodawcy albo z chwilą wykonania usługi (w przypadku gdy nie dokonano wcześniej płatności), albo w dacie zapłaty każdej raty (oczywiście w odniesieniu do zapłaconej kwoty).

Wnioskodawca pomija sytuację, gdy okres licencji jest dłuższy niż rok i w danym roku (kolejnych 12 miesiącach) nie upływają żadne terminy płatności ponieważ w spółce taki przypadek nie występuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest uznanie, że obowiązek podatkowy w VAT powstaje z chwilą zakończenia okresu licencji, chyba, że wcześniej spółka otrzymała całość lub część zapłaty (wówczas obowiązek podatkowy w VAT wystąpi w odniesieniu do otrzymanej kwoty)?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Spółka uważa, że udzielenie licencji na korzystanie z polskich wersji językowych do filmów, z punktu widzenia ustawy o VAT, jest równoznaczne ze świadczeniem usługi, a zatem w odniesieniu do sytuacji 1. moment obowiązku podatkowego, począwszy od 1 stycznia 2014 r. określa art. 19a ust.1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi, (o ile wcześniej kontrahent nie dokonał płatności).

Art. 19a ust.1 obowiązuje również w przedstawionej sytuacji 2., gdzie strony określiły kilka terminów płatności, ponieważ płatności te odnoszą się do tego samego okresu (okresu na jaki licencji udzielono).

Jednakże, ponieważ udzielenie licencji jest usługą ciągłą, świadczoną przez okres dłuższy niż rok, i gdyby w związku z jej świadczeniem nie upływały w danym roku (w kolejnych 12 miesiącach) żadne terminy płatności, wówczas zastosowanie będzie miał ust. 3 tego samego artykułu - "usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, aż do momentu zakończenia świadczenia tej usługi".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Istotą stosunku świadczenia jest każde zachowanie się na rzecz innej osoby (podmiotu). Świadczenie jest zatem dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą o podatku od towarów i usług „świadczenie na rzecz” obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów).

Jak wynika z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że strony w umowach zobowiązaniowych mogą stosunek cywilnoprawny ukształtować według własnego uznania. Zaznaczyć należy, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Należy wskazać, że dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie usługi następuje z chwilą jej faktycznego wykonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której określono zapłatę (art. 19a ust. 2).

W tym miejscu należy zauwazyć, że cyt. powyżej przepis art. 19a ust. 2 ustawy nie ma zastosowania do wszystkich rodzajów usług a jedynie do tych usług, które są usługami podzielnymi w sensie gospodarczym np. usługi transportowe, spedycyjne czy przeładunkowe.

W niektórych przypadkach ustawa określa „umowne” zasady uznania danej usługi za wykonaną.

I tak np. w myśl art. 19a ust. 3 ww. ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Obowiązek podatkowy powstaje również w momencie otrzymania całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka udziela niewyłącznej licencji na korzystanie, z będących jej własnością, polskich wersji językowych filmów. Opłata licencyjna płatna jest w zależności od warunków konkretnej umowy;

Sytuacja 1. jednorazowo z góry za cały okres na jaki udziela się licencji np. w terminie 7 dni od podpisania umowy i otrzymania faktury lub

Sytuacja 2. w kilku ratach np. co 3 miesiące (cała należna kwota rozłożona jest na raty).

Spółka zawiera wiele umów licencyjnych. Różnią się one warunkami zarówno w odniesieniu do okresu, jak i warunków płatności. Łączy je jednak zawsze ta sama zasada: jednoznacznie określony jest okres licencji (np.: 1 rok, 4 lata czy 10 lat). Płatności, tak jak wskazano wyżej określone są albo z góry, albo rozłożone są na kilka czy kilkanaście rat.

Udzielane przez Spółkę za wynagrodzeniem licencje na korzystanie z będących jej własnością polskich wersji językowych filmów stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W odniesieniu do usług licencyjnych przepisy ustawy o VAT nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek ten powstaje na zasadach ogólnych tj. zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy. - z chwilą wykonania usługi.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy zatem ustalić moment wykonania usługi. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. O faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba, że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Zasadniczo wykonanie usługi następuje z chwilą, gdy na podstawie okoliczności faktycznych można stwierdzić, że zrealizowane zostały wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi. W odniesieniu do usług polegających na udzieleniu licencji czasowej za moment ich wykonania w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy należy uznać dzień zakończenia okresu, na który udzielana jest licencja.

Specyfika wykonywanych przez Wnioskodawcę usług świadczy o tym, że usługa udzielania licencji nie należy do usług podzielnych w sensie gospodarczym, co wyklucza zastosowanie art. 19a ust. 2 ustawy. Co do zasady usługę uznaje się za wykonaną w momencie jej faktycznego dokonania, chyba, że strony transakcji w związku z jej świadczeniem ustaliły następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, odnoszące się do określonych okresów rozliczeniowych. Wówczas to, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy ostatni dzień każdego okresu rozliczeniowego uznawany jest umownie za dzień wykonania usługi. W przypadku zaś, gdy usługa jest wykonywana w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok i w danym roku nie upływają terminy rozliczeń, usługę uważa się za wykonaną w ostatnim dniu danego roku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Strony nie określiły żadnych zasad co do następujących po sobie terminów płatności lub rozliczeń, odnoszących się do określonych okresów rozliczeniowych związanych z wykonywaniem usługi. W niektórych przypadkach Strony ustaliły, że zapłata wynagrodzenia nastąpi w kilku ratach w określonych terminach ustalonych w trakcie okresu objętego licencją, w innych, opłata licencyjna płatna jest z góry za cały okres na jaki udziela się licencji.

Zatem, w analizowanej sprawie:

• w odniesieniu do licencji udzielanej na okres krótszy niż rok, obowiązek podatkowy należy rozpoznać na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, tj. w momencie wykonania usługi rozumianym jako dzień zakończenia okresu licencji, lub w przypadku otrzymania wcześniejszej płatności przed wykonaniem usługi – na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy tj. w chwili otrzymania całości lub części zapłaty, w odniesieniu do otrzymanej kwoty;
• w odniesieniu do licencji udzielanej na okres dłuższy niż rok obowiązek podatkowy należy rozpoznać na podstawie art. 19a ust. 3 zdanie drugie w związku z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi, lub w przypadku otrzymania wcześniejszej płatności przed wykonaniem usługi – na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy tj. w chwili otrzymania całości lub części zapłaty, w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.