Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-895/14-4/MK1
z 29 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) oraz piśmie z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-895/14-2/MK1 z dnia 14 stycznia 2015 r. (data odbioru 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w programie motywacyjnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w programie motywacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest byłym pracownikiem D. Sp. z o.o, (dalej: „D.” lub „Spółka”). Spółka jest producentem i dostawcą tworzyw sztucznych i produktów chemicznych sprzedawanych różnorodnym gałęziom przemysłu, w tym motoryzacyjnego, budowlanego, elektronicznego, urządzeń, opakowań i innych. Spółka należy do grupy spółek koncernu D..

W celu zwiększenia motywacji i lojalności pracowników Spółka przystąpiła do programu motywacyjnego pod nazwą „E. Plan” (dalej: „Plan”), zorganizowanego przez D. E. GmbH z siedzibą w Szwajcarii. Wnioskodawca został uczestnikiem/mógł przystąpić do Planu w związku z zatrudnieniem w Spółce.

Plan jest administrowany przez D. E. GmbH, natomiast zarządza nim specjalnie do tego powołany fundusz powierniczy D. T. (dalej: „D. T.”) z siedzibą na wyspie Jersey.

Zgodnie z zasadami Planu, warunkiem przystąpienia pracownika D. jest łączne spełnienie niżej wymienionych warunków:

• zatrudnienie na pełny etat w spółce z grupy D. położonej w jednym z krajów Europy Wschodniej,
  
• okres zatrudnienia w Spółce wynoszący co najmniej rok,
  
• brak ustalonego prawa do przejścia na emeryturę.
  
  

Dla każdego z Pracowników, którzy przystąpili do Planu prowadzony jest specjalny rachunek, na którym przez cały okres zatrudnienia gromadzone są środki pieniężne (dalej „składki”). Środki zgromadzone na takim rachunku wypłacane są dopiero w przypadku zakończenia przez pracownika stosunku pracy ze Spółką, tj. po przejściu na emeryturę lub w przypadku odejścia z firmy.

Wartość składek wpłaconych do Planu, stanowi iloczyn rocznego wynagrodzenia pracownika zwiększonego o ewentualne premie oraz określonego w Planie procentu zależnego od stażu pracy. Następnie otrzymana w ten sposób kwota za dany rok jest powiększana o wartość zwrotu z jej inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego (m.in. w fundusze inwestycyjne). W momencie zakończenia stosunku pracy pracownik otrzymuje kwotę stanowiącą sumę rocznych składek za okres uczestnictwa w Planie, obliczonych według wyżej opisanego schematu, skalkulowanych za okres, w którym był uczestnikiem Planu.

Ewidencja składek na ww. specjalnych rachunkach jest prowadzona w euro, jednak w zdecydowanej większości przypadków wypłata świadczeń następuje w PLN. W związku z tym przed wypłaceniem kwoty są przeliczane na PLN po kursie obowiązującym w transakcjach dokonywanych wewnątrz koncernu D..

Umowa o przystąpienie do Planu została zawarta bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a D. T., z pominięciem zaangażowania Spółki. Zgodnie z zasadami Planu, D. pełni wyłącznie rolę pośrednika w wypłacie kwoty należnej Wnioskodawcy, w związku z tym całość kosztów związanych z wypłatą przedmiotowej kwoty jest następnie refakturowana na D. E. GmbH, która z kolei dokonuje refaktury przedmiotowych kosztów na D. T..

Z tytułu uczestnictwa w Planie Wnioskodawca otrzymał wyżej opisane świadczenia pieniężne.

Pismem z dnia 14 stycznia 2015 r. Nr IPPB2/415-895/14-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez:

• doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie, czy prawo do żądania wypłaty pieniężnej w ramach Planu motywacyjnego stanowi pochodny instrument finansowy, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 stycznia 2015 r.

Pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data nadania 26 stycznia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do żądania wypłaty w ramach Planu należy uznać za pochodny instrument finansowy.

Wartość instrumentu wykorzystanego w Planie jest uzależniona od takich czynników jak:

• długość zatrudnienia pracownika w D. Sp. z o. o. (dalej: D.),
  
• zwrot z inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego oraz
  
• kurs euro.
  
  

Pochodne instrumenty finansowe zostały zdefiniowane w Ustawie o PDOF w art. 5a pkt 13. Zgodnie z jego treścią pochodnymi instrumentami finansowymi są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: Ustawa o OIF).

Stosownie do tego przepisu instrumentami finansowymi są (niebędące papierami wartościowymi):

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
   
2. instrumenty rynku pieniężnego,
   
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
   
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
   
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
   
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
   
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
   
8. kontrakty na różnicę,
   
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Jak wskazywano wielokrotnie w opracowaniach dotyczących funkcjonowania instrumentów pochodnych w Polsce, nie ma w polskim systemie prawnym jednej legalnej definicji finansowego instrumentu pochodnego. „System prawny, co do zasady, odwołuje się do apriorycznego, tj, wynikającego z języka finansów, pojęcia instrumentu finansowego (podobnie - instrumentu pochodnego czy opcji). Prawnik, definiując dany instrument finansowy, musi zatem posługiwać się zasadami, kryteriami i definicjami języka ekonomii i finansów.” (A. Chłopecki, Instrumenty pochodne w polskim systemie prawnym, Przegląd Prawa Handlowego, lipiec 2009).

Inne instrumenty pochodne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c Ustawy o OIF nie zostały zdefiniowane przez ustawodawcę. Nie wprowadzono również w Ustawie o OIF odniesienia do innego aktu prawnego, który zawiera warunki i kryteria dla uznania danego prawa za inny instrument pochodny wymieniony w lit. c. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, celem potwierdzenia, że Plan funkcjonuje w formie instrumentu pochodnego, którego instrumentem bazowym są wskaźniki finansowe, i który jest wykonywany przez rozliczenie pieniężne, należy odwołać się do wykładni językowej i systemowej.

Wykładnia językowa

Co do zasady, instrument pochodny jest to instrument finansowy, którego wartość zależy od wartości innego instrumentu finansowego, zwanego instrumentem podstawowym (bazowym). Przez pojęcie instrumentu pochodnego rozumie się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych).

Instrumentem bazowym na rynku finansowym jest instrument finansowy lub aktywo stanowiące bazę dla instrumentów pochodnych. Instrument ten stanowi jedną ze zmiennych wymaganych do wyceny instrumentu pochodnego oraz podpisania kontraktu terminowego. Zgodnie z powyższym instrumentami bazowymi mogą być czynniki takie jak długość zatrudnienia pracownika w D., zwrot z inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego czy kurs euro.

Instrument pochodny jest wykonywany (realizowany) poprzez rozliczenie pieniężne, czyli świadome i zgodne z prawem przemieszczanie środków pieniężnych między podmiotami gospodarczymi, instytucjami, osobami fizycznymi.

W ocenie Wnioskodawcy przewidziana konstrukcja kwalifikuje się do katalogu pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy o OIF.

Wykładnia systemowa

Jak wskazano powyżej, w polskim porządku prawnym nie istnieje jedna, legalna definicja finansowego instrumentu pochodnego, natomiast podjęto kilka prób ich zdefiniowania na potrzeby różnych aktów prawnych.

Definicja zawarta w § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 149, po z. 1674 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie) jest jedyną do tej pory próbą ustawodawcy przedstawienia warunków uznania danej konstrukcji za instrument pochodny - instrument finansowy, a nie jedynie wyliczeniem rodzajów instrumentów finansowych, bez próby ich definiowania, które mogą być uznane za instrument pochodny. W świetle Rozporządzenia finansowy instrument pochodny to taki, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
   
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
   
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny, zdaniem Wnioskodawcy, instrumenty używane w Planie stanowią pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 UPDOF, bo:

• wartość instrumentu (rozumiana jako potencjalna wypłata związana z realizacją wynikających z nich praw) jest kalkulowana w oparciu o instrumenty bazowe - długość zatrudnienia pracownika w D., zwrot z inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego czy kurs euro,
  
• wartość końcowa instrumentu zależy bezpośrednio od warunków rynkowych, których wpływ jest uwzględniony w zmiennych będących podstawą do ustalenia tej wartości,
  
• realizacja praw wynikających z instrumentów (rozliczenie) następuje w przyszłości i przyjmuje formę pieniężną.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód osiągnięty przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Planie, który został wypłacony przez Spółkę w imieniu D. T., powinien być zakwalifikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust.1 pkt 10 ustawy o PDOF i, w konsekwencji podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód osiągnięty przez niego w związku z uczestnictwem w Planie, który został wypłacony przez Spółkę w imieniu D. T., w związku z zakończeniem przez niego zatrudnienia w Spółce, powinien być zakwalifikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust.1 pkt 10 ustawy o PDOF i, w konsekwencji, podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stanowisko Wnioskodawcy ma uzasadnienie w poniżej przytoczonych przepisach Ustawy o PDOF.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOF, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF, przychodami z kapitałów pieniężnych są przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

W art. 5a pkt 13 ustawy o PDOF, pochodne instrumenty finansowe zostały zdefiniowane, jako instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Na gruncie tego przepisu, instrumentami finansowymi są między innymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Posiadacz pochodnego instrumentu finansowego jest uprawniony do uzyskania świadczenia, zaś jego wystawca jest zobowiązany do realizacji zobowiązania, w określonym terminie i na określonych warunkach, wyznaczanych w odniesieniu do wartości aktywów, na którym oparty został pochodny instrument finansowy.

Jedną z form realizacji pochodnego instrumentu finansowego jest zapłata odpowiedniej kwoty rozliczenia.

Zgodnie z powyższym, prawo do żądania wypłaty w ramach Planu można uznać za pochodny instrument finansowy odnoszący się do aktywów. W tym przypadku wartość instrumentu jest uzależniona od takich czynników jak:

• długość zatrudnienia pracownika w D.,
  
• zwrot z inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego oraz
  
• kurs euro.
  
  

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, realizacja jego prawa w ramach Planu stanowi swego rodzaju finansowy instrument pochodny rozliczany pieniężnie odnoszący się do aktywów alokowanych do uczestnika w Planie. W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, prawo do realizacji tego instrumentu mieści się w definicji pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, a w konsekwencji spełnia definicję pochodnych instrumentów finansowych, zawartą w art. 5a pkt 13 ustawy o PDOF.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, realizacja praw z tytułu uczestnictwa w Planie spowodowała powstanie po jego stronie przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF w wysokości opisanej powyżej kwoty rozliczenia.

W myśl art. 30b ust. 1 ustawy o PDOF, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu, przy czym, zgodnie z regulacjami zawartymi w ust. 2 pkt 3 powołanego artykułu ustawy o PDOF, dochodem jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PDOF. Niemniej, na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego, kwoty przychodu nie będą mogły być pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, gdyż Wnioskodawca nie dokonuje żadnych płatności związanych z udziałem w Planie. Oznacza to, że kwota dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę będzie równa kwocie przychodu.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w treści interpretacji wydanej w dniu 23 września 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB2/415-633/10-2/MK), która zapadła na tle zbliżonego stanu faktycznego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wypłata dokonana przez D. T., związana z uczestnictwem w Planie powinna być zakwalifikowana jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF i, w konsekwencji, podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Przez pochodne instrumenty finansowe, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
   
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
   
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
   
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
   
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest byłym pracownikiem D. Sp. z o.o, (dalej: „D.” lub „Spółka”). Spółka należy do grupy spółek koncernu D.. W celu zwiększenia motywacji i lojalności pracowników Spółka przystąpiła do programu motywacyjnego pod nazwą „E. Plan” (dalej: „Plan”), zorganizowanego przez D. E. GmbH z siedzibą w Szwajcarii. Wnioskodawca został uczestnikiem/mógł przystąpić do Planu w związku z zatrudnieniem w Spółce. Plan jest administrowany przez D. E. GmbH, natomiast zarządza nim specjalnie do tego powołany fundusz powierniczy D. T. (dalej: „D. T.”) z siedzibą na wyspie Jersey.

Zgodnie z zasadami Planu, warunkiem przystąpienia pracownika D. jest łączne spełnienie niżej wymienionych warunków:

• zatrudnienie na pełny etat w spółce z grupy D. położonej w jednym z krajów Europy Wschodniej,
  
• okres zatrudnienia w Spółce wynoszący co najmniej rok,
  
• brak ustalonego prawa do przejścia na emeryturę.
  
  

Dla każdego z Pracowników, którzy przystąpili do Planu prowadzony jest specjalny rachunek, na którym przez cały okres zatrudnienia gromadzone są środki pieniężne (dalej „składki”). Środki zgromadzone na takim rachunku wypłacane są dopiero w przypadku zakończenia przez pracownika stosunku pracy ze Spółką, tj. po przejściu na emeryturę lub w przypadku odejścia z firmy. Wartość składek wpłaconych do Planu, stanowi iloczyn rocznego wynagrodzenia pracownika zwiększonego o ewentualne premie oraz określonego w Planie procentu zależnego od stażu pracy. Następnie otrzymana w ten sposób kwota za dany rok jest powiększana o wartość zwrotu z jej inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego (m.in. w fundusze inwestycyjne). W momencie zakończenia stosunku pracy pracownik otrzymuje kwotę stanowiącą sumę rocznych składek za okres uczestnictwa w Planie, obliczonych według wyżej opisanego schematu, skalkulowanych za okres, w którym był uczestnikiem Planu. Ewidencja składek na ww. specjalnych rachunkach jest prowadzona w euro, jednak w zdecydowanej większości przypadków wypłata świadczeń następuje w PLN. W związku z tym przed wypłaceniem kwoty są przeliczane na PLN po kursie obowiązującym w transakcjach dokonywanych wewnątrz koncernu D.. Umowa o przystąpienie do Planu została zawarta bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a D. T., z pominięciem zaangażowania Spółki. Zgodnie z zasadami Planu, D. pełni wyłącznie rolę pośrednika w wypłacie kwoty należnej Wnioskodawcy, w związku z tym całość kosztów związanych z wypłatą przedmiotowej kwoty jest następnie refakturowana na D. E. GmbH, która z kolei dokonuje refaktury przedmiotowych kosztów na D. T.. Z tytułu uczestnictwa w Planie Wnioskodawca otrzymał wyżej opisane świadczenia pieniężne. Z przesłanego uzupełnienia do wniosku wynika, że prawo do żądania wypłaty w ramach Planu należy uznać za pochodny instrument finansowy. Zdaniem Wnioskodawcy, instrumenty używane w Planie stanowią pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 UPDOF, bo:

• wartość instrumentu (rozumiana jako potencjalna wypłata związana z realizacją wynikających z nich praw) jest kalkulowana w oparciu o instrumenty bazowe - długość zatrudnienia pracownika w D., zwrot z inwestycji w instrumenty rynku pieniężnego czy kurs euro,
  
• wartość końcowa instrumentu zależy bezpośrednio od warunków rynkowych, których wpływ jest uwzględniony w zmiennych będących podstawą do ustalenia tej wartości,
  
• realizacja praw wynikających z instrumentów (rozliczenie) następuje w przyszłości i przyjmuje formę pieniężną.
  
  

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku realizacji prawa do żądania wypłaty pieniężnej w ramach Planu motywacyjnego, stanowiącego pochodny instrument finansowy, poprzez otrzymanie świadczenia pieniężnego, powstał przychód, który należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Sposób opodatkowania dochodów z tego źródła został uregulowany w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia m.in. pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Podstawą opodatkowania, stosownie do z art. 30b ust. 2 pkt 3 tej ustawy jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a - osiągnięta w roku podatkowym.

W myśl art. 30b ust. 5 ww. ustawy, dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Stosownie do art. 30b ust. 6 ww. ustawy, rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia roku następnego po roku podatkowym (PIT-38), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym m.in. z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1a pkt 1 cytowanej ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ww. ustawy.

Przepisy art. 30b ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30b ust. 3 ustawy).

Reasumując, po stronie Wnioskodawcy z tytułu realizacji prawa do żądania wypłaty pieniężnej stanowiącego pochodny instrument finansowy, powstał przychód podlegający opodatkowaniu w momencie realizacji nabytego prawa, który stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy i wykazaniu, w zeznaniu podatkowym składanym przez Wnioskodawcę stosownie do art. 30b ust. 6 ww. ustawy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.