Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1109/14-2/EŻ
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2014r. (data wpływu 30 października 2014r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 października 2014r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania przychodów podatkowych z wniesienia aportu w postaci wierzytelności, w ramach której dłużnikiem jest Wnioskodawca.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem działającym w formie polskiej spółki z o.o., która ma siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Francuska spółka akcyjna, która jest rezydentem francuskim dla celów podatkowych (dalej; "spółka francuska"), zamierza wnieść aportem do Wnioskodawcy wierzytelności, jakie wobec niej posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskutek wniesienia aportu w postaci wierzytelności, w ramach której dłużnikiem jest Wnioskodawca, do którego aport w tej postaci zostanie wniesiony, Wnioskodawca uzyska przychód na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie wierzytelności jako aportu, jaką spółka francuska posiadała wobec Wnioskodawcy nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy. Jak wynika z utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych pomimo braku definicji przychodu na gruncie art. 12 u.p.d.o.p. dla stwierdzenia powstania przychodu po stronie podatnika, konieczne jest stwierdzenie, że przychód ten stanowi wartość, która efektywnie powiększa majątek podatnika, jest definitywna, zaś podatnik może nią rozporządzać jak właściciel. Przyjmuje się także, że przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego oraz że przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wygaśnięcie zobowiązań w wyniku konfuzji nie zostało wymienione na gruncie art. 12 u.p.d.o.p. jako zdarzenie powodujące powstanie przychodu. W związku z tym należy ocenić, czy takie zdarzenie powoduje powstanie wartości, która zwiększa efektywnie i definitywnie aktywa Wnioskodawcy.

Z utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych wynika, że w przypadku konfuzji wierzytelności oraz długu po stronie podatnika nie powstaje wartość powiększająca jego aktywa, tj. nie jest zobowiązany do wykazania przychodu na gruncie u.p.d.o.p. Dla potwierdzenia tego stanowiska można powołać interpretacje indywidualne, w ramach których organy podatkowe oceniały prawno-podatkowe skutki konfuzji wierzytelności oraz długów podatników.

Według stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja z dnia 16 czerwca 2010 r., sygn. ITPB3/423-126/10/MT) „zaistnienie konfuzji nie wiąże się z otrzymaniem przez podatnika realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla niego powstaniem przychodu. W szczególności, w omawianym przypadku nie dochodzi do umorzenia przedmiotowych zobowiązań - nie powstaje zatem przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT”. Organ zaakceptował stanowisko podatnika, który twierdził, że przez umorzenie zobowiązania będącego przychodem na gruncie ustawy o CIT należy rozumieć zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Konfuzja powoduje zaś wygaśnięcie zobowiązań z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika, nie zaś w wyniku zwolnienia tegoż z długu. W związku z tym organ wydający omawianą interpretację uznał, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że zobowiązania te zostały umorzone w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p.. Nie można zatem stwierdzić, że zobowiązania te zostały umorzone w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p. (podobnie Izba Skarbowa w Opolu w decyzji z dnia 28 marca 2007r., sygn. PDI/4270-0006/07/PK).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w decyzji z dnia 28 marca 2007 r. (sygn. PDI/4270-0006/07/PK) w interpretacji z dnia 16 grudnia 2008 r. Organ wskazał w tej decyzji, że w przypadku "konfuzji wierzytelności oraz długu u podatnika nie powstaje przychód na gruncie art. 12 u.p.d.o.p. Konfuzja następuje bowiem z mocy prawa, nie jest zaś umową umorzenia, której treść reguluje art. 508 k.c., a której zawarcie powoduje powstanie przychodu po stronie dłużnika na gruncie art. 12 u.p.d.o.p,". W związku z tym konfuzję należy traktować odmiennie od umowy umorzenia. Po drugie nie powoduje powstania ona realnego wzrostu aktywów po stronie dotychczasowego dłużnika.

Za powyższą oceną skutków konfuzji na gruncie prawa podatkowego opowiedzieli się również w nowszych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Pierwszy organ wskazał, że „należy zauważyć, że wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji nie zostało bezpośrednio wymienione w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako skutkujące albo nie skutkujące powstaniem przychodu. Jednocześnie, zaistnienie tego zdarzenia prawnego nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę, z otrzymaniem przez niego realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla niego powstaniem przychodu” (interpretacja indywidualna z dnia 28 sierpnia 2014 r., sygn. ITPB3/423-272/14/AW).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie sprecyzował dodatkowo, że „Wygaśnięcie zobowiązania na skutek konfuzji nie doprowadzi do jakiegokolwiek przyrostu majątku po stronie Wnioskodawcy. Wprawdzie Spółka nie będzie już zobowiązana do spłaty długu, ale jednocześnie przestanie istnieć składnik majątku Spółki w postaci Wierzytelności otrzymanej w ramach podziału majątku likwidacyjnego. W konsekwencji, zmniejszeniu ulegną (w identycznej wartości) aktywa oraz pasywa Spółki, a Spółka nie uzyska żadnego przysporzenia. Brak przysporzenia skutkuje zaś brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o CIT” (interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. IPPB3/423-450/14-2/EŻ).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa za uzasadnione przyjęcie, że nabycie tytułem aportu wierzytelności spółki francuskiej do jego majątku nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art . 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.