INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 17 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług jest:

1. prawidłowe - w zakresie badań lekarskich w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej,
2. nieprawidłowe - w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług pobierania krwi lub moczu.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, zwany dalej Szpitalem, na podstawie umowy zawartej z Komendą Policji, na zlecenie Policji, udziela świadczeń medycznych na rzecz osób zatrzymanych w trybie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277).

Przedmiotem wyżej wymienionej umowy jest wykonywanie badań lekarskich osób zatrzymanych. W ramach zawartej umowy, wykonawca przedmiotu umowy – Szpital, świadczy następujące usługi medyczne:

1. wykonywanie badania lekarskiego w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, potwierdzonego protokołem wraz z pobraniem próbki krwi lub moczu,
2. wykonanie badania lekarskiego w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, na podstawie którego wystawiane jest zaświadczenie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych,
3. wykonywanie badania lekarskiego w celu ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, na podstawie którego wystawiane jest zaświadczenie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych wraz z medyczną konsultacją specjalistyczną.

W ramach umowy, której przedmiotem jest wykonywanie badań lekarskich, Szpital świadczy więc poza badaniami lekarskimi, również usługi dodatkowe – wypisanie protokołu, wystawienie zaświadczenia, pobranie próbki krwi lub moczu – realizacja których stanowi integralną część przedmiotu umowy, przy czym pobranie krwi lub moczu wykonywane jest nieodpłatnie, zgodnie z rozporządzeniem MZiOS w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie z dnia 23 maja 1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 25, poz. 117).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi medyczne udzielane osobom zatrzymanym przez Policję, na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, świadczone przez Szpital na podstawie zawartej z Policją umowy, są zwolnione od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi medyczne udzielane osobom zatrzymanym przez Policję na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, świadczone przez niego na podstawie zawartej z Policją umowy, są zwolnione od podatku VAT, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 5 ustawy o Policji, „Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać (…) badaniu lekarskiemu lub udzielić pierwszej pomocy medycznej” gdy, zgodnie z § 1 rozporządzenia MSWiA z dnia 21 czerwca 2002 r., osoba zatrzymana „(…) znajduje się w stanie zagrożenia życiu lub zdrowiu, w szczególności gdy osoba ta:

1. ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność,
2. oświadczyła, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia,
3. „żąda udzielenia jej pierwszej pomocy medycznej i przeprowadzenia niezbędnych badań lekarskich” lub „(…) gdy z posiadanych przez Policję informacji lub okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana może być chora na choroby zakaźne”.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż usługi medyczne udzielane osobom zatrzymanym przez Policję, świadczone przez Szpital, służą zachowaniu i ratowaniu zdrowia.

Będące przedmiotem stanu faktycznego świadczenia medyczne mają również charakter profilaktyki zdrowotnej, gdyż wykonywane przez Szpital badania lekarskie, udzielone konsultacje specjalistyczne, mające na celu ocenę stanu zdrowia osoby zatrzymanej potwierdzonego protokołem oraz stwierdzenie istnienia bądź braku przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych wraz z wydaniem zaświadczenia w tym zakresie, spełniają charakter przedmiotowy zwolnienia od podatku VAT, gdyż służą ochronie zdrowia poprzez sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej osób zatrzymanych przez Policję.

Szpital jest podmiotem leczniczym, zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, spełnia więc zakres podmiotowy zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie badań lekarskich w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymane oraz nieprawidłowe w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług pobierania krwi lub moczu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podstawowa stawka podatku dla dostawy towarów i świadczenia usług zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 146a pkt 1 ustawy stanowi natomiast, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1. przedmiotowej, tj. świadczone usługi mają dotyczyć opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,
2. podmiotowej, tj. usługi te muszą być świadczone przez podmioty lecznicze.

Podmiotami leczniczymi zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654) są:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593 oraz z 2011 r. Nr 85, poz. 459 i Nr 106, poz. 622) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618),
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
6. kościoły, kościelne osoby prawne lub związki wyznaniowe

– w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Zainteresowany poinformował, iż jest podmiotem leczniczym na podstawie przepisu art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia przesłankę podmiotową, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W myśl art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 ze zm.), zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Zgodnie zaś z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskeij, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Orzecznictwo Trybunału wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Jeśli chodzi w szczególności o zwolnienie przewidziane w art. 132 Dyrektywy, to z orzecznictwa wynika, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Zdefiniowanie w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Podkreślenia wymaga fakt, iż orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje także, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie „celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną”.

Tym samym badanie diagnostyczne mające jedynie na celu ustalenie lub wykluczenie choroby lub innej anomalii zdrowotnej będzie podlegało zwolnieniu z VAT.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa UE, nie ulega wątpliwości, że analizy laboratoryjne korzystają ze zwolnienia od podatku.

W orzeczeniu C-106/05 w sprawie L. u. P. GmbH przeciwko Finanzamt Bochum-Mitte Trybunał stwierdza „analizy laboratoryjne, których wykonanie (…) jest zalecane przez lekarzy ogólnych w ramach sprawowanej przez nich opieki medycznej, mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ – podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo – ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby.

W tych okolicznościach, (…), należy uznać, że mając na uwadze realizowany przez powyższe zwolnienia z opodatkowania cel obniżenia kosztów opieki medycznej, analizy laboratoryjne, takie jak te będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, których celem jest poddanie pacjentów zapobiegawczym obserwacjom i badaniom, można uznać za „opiekę medyczną” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. b) szóstej dyrektywy, czy też za „świadczenia opieki medycznej” w rozumieniu lit. c) tego samego ustępu”.

Podobnie w wyroku C-76/99 w sprawie Komisja przeciwko Francji (pkt 20) Trybunał stwierdził „Na mocy art. 13(A) ust. 1 lit. b szóstej dyrektywy zarówno pobranie próbki jak i samo wykonanie analizy medycznej podlegają zwolnieniu z podatku VAT”.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału, pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych. (wyrok w sprawie Peter d’Ambrumenil, Dispute Resolution Services Ltd vs Commissioners of Customs and Excise C-307/01).

Zaznaczyć należy także, że stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277), osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać - w razie uzasadnionej potrzeby badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

Natomiast zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 2002 r. w sprawie badań lekarskich osób zatrzymanych przez Policję (Dz. U. z 2002 r. Nr 97, poz. 880), osobie zatrzymanej przez Policję, zwanej dalej „osobą zatrzymaną”, udziela się niezwłocznie pierwszej pomocy medycznej lub poddaje niezbędnym badaniom lekarskim w przypadku, gdy osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym życiu lub zdrowiu, w szczególności gdy osoba ta:

1. ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność,
2. oświadcza, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia,
3. żąda udzielenia jej pierwszej pomocy medycznej i przeprowadzenia niezbędnych badań lekarskich.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu pomocy, o której mowa w ust. 1, udziela się również, gdy z posiadanych przez Policję informacji lub okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana może być chora na choroby zakaźne.

W myśl § 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia, po udzieleniu pierwszej pomocy medycznej lub przeprowadzeniu badania lekarskiego osoby zatrzymanej lekarz wydaje zaświadczenie lekarskie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla zatrzymanych lub wystawia skierowanie do innego zakładu opieki zdrowotnej celem wykonania badań diagnostycznych lub leczenia. Zaświadczenie dołącza się do dokumentacji sporządzonej w związku z zatrzymaniem osoby.

Opis sprawy wskazuje, iż Wnioskodawca wykonuje badania lekarskie osób zatrzymanych w trybie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, na podstawie umowy zawartej z Policją. W ramach tego zlecenia, Zainteresowany wykonuje: badania lekarskie w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, badania lekarskie w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, na podstawie którego wystawiane jest zaświadczenie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych oraz badania lekarskie w celu ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej, na podstawie którego wystawiane jest zaświadczenie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych wraz z medyczną konsultacją specjalistyczną.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę badania profilaktyczne osób zatrzymanych mają na celu ustalenie lub wykluczenie choroby lub innej anomalii zdrowotnej badanych osób. W związku z powyższym, badania lekarskie w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej (określające m.in. istnienie lub brak przeciwwskazań medycznych do transportowania, zatrzymania i umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych), służą ochronie zdrowia poprzez sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej osób zatrzymanych przez Policję.

Reasumując, wykonywane przez Zainteresowanego badania lekarskie w celu oceny ogólnego stanu zdrowia osoby zatrzymanej korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za prawidłowe.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż Zainteresowany wskazał, że pobranie krwi lub moczu wykonywane jest nieodpłatnie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie z maja 1983 r.

Na podstawie § 5 ust. 8 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie z dnia 6 maja 1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 25, poz. 117), o pobraniu krwi bądź odstąpieniu od pobrania sporządza się protokół. Na podstawie § 6 ust. 2 tego rozporządzenia, ww. przepis ma zastosowanie również do pobierania moczu.

Z cyt. już art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie nie będące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej zauważyć należy, że muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z powyższego wynika zatem, że aby daną czynność uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, musi ona stanowić czynność odpłatną, musi być świadczona za wynagrodzeniem.

Jak wynika natomiast z przedstawionych informacji, pobranie krwi lub moczu przez Zainteresowanego na rzecz Policji wykonywane jest nieodpłatnie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na brzmienie art. 8 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W ww. przepisie przyjęto, że jako odpłatne świadczenie usług należy traktować nie tylko wszelkie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, lecz także użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów. Warto także podkreślić, że zgodnie z pkt 2 powołanego artykułu, opodatkowaniu podlegać będzie każde nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, nawet wówczas, gdy z tytułu tych usług nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego (co pozostaje w zgodności z art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 ze zm.)).

Nie jest natomiast opodatkowane mające charakter usługi użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika i nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na cele działalności gospodarczej podatnika.

A zatem podlega opodatkowaniu:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,
2. nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Nie podlega natomiast opodatkowaniu:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza - jeżeli podatnikowi nie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,
2. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów działalności gospodarczej podatnika - niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów,
3. nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych towarów.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Pobranie krwi lub moczu wykonywane jest bowiem przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z Policją i wykonywane jest w ramach jego działalności gospodarczej.

Reasumując, w niniejszym stanie faktycznym opisane przez Zainteresowanego nieodpłatne pobranie krwi lub moczu na zlecenie Policji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym, nie mają do nich również zastosowania przepisy ustawy regulujące kwestie zwolnienia od podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.