Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-201/15-2/MC
z 23 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. Group sp. z o.o. (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność handlową i sprzedaje klientom wyroby luksusowe. Do nowo otwartego butiku Spółka przyjęła od kilku różnych Dostawców z UE towary na zasadach komisu. Dostawcy są zarejestrowanymi w krajach UE podatnikami podatku od wartości dodanej. Towary zostały przywiezione do Polski z różnych krajów UE w grudniu 2014.

Na podstawie zawartych umów komisu, Spółka w imieniu własnym, ale na rzecz Dostawców z UE będzie sprzedawać w swoim butiku przedmiotowe towary klientom w zamian za prowizję. Towary przekazane przez Dostawców z UE, zgodnie z zawartymi umowami, pozostają cały czas własnością Dostawców z UE do czasu ich faktycznej sprzedaży.

Dostarczenie towarów do Spółki Dostawcy z UE udokumentowali dokumentami magazynowymi lub/i szczegółowymi specyfikacjami poszczególnych towarów, wraz z podaniem oczekiwanej przez nich ceny sprzedaży brutto każdego asortymentu. Żaden z Dostawców z UE nie wystawił faktury dokumentującej sprzedaż.

Zgodnie z zawartymi umowami, Spółka na zakończenie każdego miesiąca (nie później niż do dnia 5-tego kolejnego miesiąca) zobowiązana jest/będzie powiadamiać każdego z Dostawców z UE o dokonanej w danym miesiącu, na jego rzecz, sprzedaży towarów. Na tej podstawie Dostawcy z UE wystawią odpowiednie faktury obciążające Spółkę za sprzedane w danym miesiącu towary, zaś Spółka zapłaci za te faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Pod jaką datą powstaje w Spółce obowiązek podatkowy związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (WNT) będących przedmiotem komisu z krajów UE?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W momencie dostarczenia towarów do butiku nie powstaje obowiązek podatkowy związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem, o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Obowiązek podatkowy związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem, o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje w dniu wystawienia przez Dostawców z UE odpowiednich faktur obciążających Spółkę.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a, z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Analiza powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w chwili przemieszczenia towarów przez Dostawców z UE na terytorium Polski (do butiku Spółki), po stronie Spółki nie następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w tym przypadku nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Właścicielem towarów pozostają nieprzerwanie Dostawcy z UE. Finalna sprzedaż towarów klientom jest dokonywana przez Spółkę w imieniu własnym, ale na rzecz Dostawców z UE. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy (art. 20 ust. 5 ustawy o VAT).

W świetle powyższego przepisu obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów determinuje wcześniejsza z wyżej wymienionych w zdaniu poprzednim dat.

Zatem w przypadku Spółki obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje w dacie wystawienia przez Dostawców z UE odpowiednich faktur.

W podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w dniu 24 kwietnia 2014 r., sygnatura akt: ITPP2/443-28a/l4/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność handlową i sprzedaje klientom wyroby luksusowe. Do nowo otwartego butiku Spółka przyjęła od kilku różnych Dostawców z UE towary na zasadach komisu. Dostawcy są zarejestrowanymi w krajach UE podatnikami podatku od wartości dodanej. Towary zostały przywiezione do Polski z różnych krajów UE w grudniu 2014. Na podstawie zawartych umów komisu, Spółka w imieniu własnym, ale na rzecz Dostawców z UE będzie sprzedawać w swoim butiku przedmiotowe towary klientom w zamian za prowizję. Towary przekazane przez Dostawców z UE, zgodnie z zawartymi umowami, pozostają cały czas własnością Dostawców z UE do czasu ich faktycznej sprzedaży. Dostarczenie towarów do Spółki Dostawcy z UE udokumentowali dokumentami magazynowymi lub/i szczegółowymi specyfikacjami poszczególnych towarów, wraz z podaniem oczekiwanej przez nich ceny sprzedaży brutto każdego asortymentu. Żaden z Dostawców z UE nie wystawił faktury dokumentującej sprzedaż. Zgodnie z zawartymi umowami, Spółka na zakończenie każdego miesiąca (nie później niż do dnia 5-tego kolejnego miesiąca) zobowiązana jest/będzie powiadamiać każdego z Dostawców z UE o dokonanej w danym miesiącu, na jego rzecz, sprzedaży towarów. Na tej podstawie Dostawcy z UE wystawią odpowiednie faktury obciążające Spółkę za sprzedane w danym miesiącu towary, zaś Spółka zapłaci za te faktury.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   – z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Jednocześnie stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z powyższych uregulowań wynika, iż dokonywane odpłatnie nabycie towarów przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach jego działalności gospodarczej od podatnika od wartości dodanej jest czynnością wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy i podlega opodatkowaniu VAT.

Przy czym powyższe przepisy nie określają charakteru umowy, na podstawie której dochodzi do ww. nabycia. Wobec tego należy uznać, iż podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie umowy komisu - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy w związku z art. 17 ust. 1 pkt 3 w ustawy - zobowiązany jest do rozliczenia takiej transakcji.

Należy wskazać, że umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 765 Kodeksu cywilnego, przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Zatem z jednej strony występuje komitent - osoba dająca zlecenie, chcąca sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisant - przyjmujący zlecenie, swoisty pośrednik, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydanie towaru na podstawie umowy komisu traktowane jest jak dostawa towarów. W konsekwencji, jeśli na skutek przekazania towarów na podstawie umowy komisu dochodzi do ich przemieszczenia między dwoma państwami członkowskimi, spełniony jest warunek wystąpienia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do nowo otwartego butiku Wnioskodawca przyjął od kilku różnych Dostawców z UE towary na zasadach komisu. Dostawcy są zarejestrowanymi w krajach UE podatnikami podatku od wartości dodanej. Towary zostały przywiezione do Polski z różnych krajów UE w grudniu 2014. Zatem Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług przyjmując od podatnika podatku od wartości dodanej towary na zasadach komisu zobowiązany jest, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będących przedmiotem komisu z krajów UE.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b.

Powyższe przepisy zobowiązują podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Jak wskazano powyżej wydanie towaru na postawie umowy komisu traktowane jest jak dostawa towarów. Wydanie towarów na podstawie umowy komisu uważane jest za przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Otrzymanie tych towarów przez komisanta jest nabyciem prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy dostawca z UE wystawi fakturę przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (tj. wydano towary Wnioskodawcy) obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będących przedmiotem komisu powstaje z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę z UE. Natomiast w sytuacji, gdy Dostawca z UE nie wystawia faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu tego terminu tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.

Zatem w stosunku do towarów nabytych przez Spółkę w grudniu 2014 r. obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę z UE, jeżeli Dostawca z UE wystawił fakturę przed dniem 15 stycznia 2015 r., natomiast jeżeli Dostawca z UE nie wystawił faktury przed upływem tego terminu obowiązek podatkowy powstał z chwilą upływu tego terminu tj. 15 stycznia 2015 r.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 kwietnia 2014 r. ITPP2/443-28a/14/RS należy wskazać, że została ona wydana w zupełnie odmiennym stanie faktycznym. Wskazana powyżej interpretacja nie dotyczy przemieszczenia towarów pomiędzy państwami członkowskimi na podstawie umowy komisu, lecz uznania czynności przemieszczenia towarów przez spółkę zagraniczną do magazynu depozytowego w Polsce za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem powołana interpretacja nie może stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w sprawie, gdyż nie odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.