2015.06.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-247/15-4/JŻ
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 12 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 16 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych będących przedmiotem aportu za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych będących przedmiotem aportu za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W dniu 25 czerwca 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, bedące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 16 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wniosek dotyczy wniesienia w formie aportu do „ Sp. z o.o. nieruchomości o powierzchni 8957 m² to jest: działki o numerze 1318 powstałej ze scalenia sześciu działek 102/1, 103/10, 126, 127, 128/2, 129/2 stanowiącej własność Gminy wraz z budynkami i urządzeniami technicznymi (budynki, drogi, place, ogrodzenie, myjnia, sieci zewnętrzne, oświetlenie terenu, piec grzewczy) funkcjonującej jako baza autobusowa. Ww. działki Gmina zakupiła w 1992 r. wraz z zabudowaniami pod Bazę Komunikacji Miejskiej (Uchwała Rady Miejskiej z 13 maja 1992 r.). Do 17 września 1996 r. Komunikacja działała jako Referat w strukturze Urzędu Miasta i Gminy. Uchwałą Rady Miejskiej z 18 września 1996 r. utworzono Spółkę z o.o pod firmą „Komunikacja Miejska ”. Powyższe składniki majątku przekazano Spółce w użyczenie na czas nieoznaczony (bezpłatne użyczenie). Na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z 12 marca 2015 r. Gmina zamierza wnieść nieruchomości wraz z zabudowaniami w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Komunikacji Miejskiej Sp. z o.o. po podpisaniu aktu notarialnego w zamian za udziały. Wartość wkładu niepieniężnego wynosi 1.779.000 (jeden milion siedemset siedemdziesiąt dziewięć tysięcy zł).

Dodatkowo, Wnioskodawca wyjaśnił, że Komunikacja Miejska działała jako referat w strukturze Urzędu Miasta i Gminy do 17 września 1996 r. Uchwałą Rady Miejskiej z 18 września 1996 r. utworzono Spółkę z o.o. pod nazwą „Komunikacja Miejska”. Wtedy przekazano Spółce z o.o. środki transportu, środki trwałe, wyposażenie, maszyny, narzędzia techniczne warsztatu, umowy, umowy dotyczące zatrudnienia, dokumenty związane z przekazaniem majątku, zezwolenia w zamian za udziały. W momencie utworzenia Spółki z o.o., nieruchomości wraz z budynkami i urządzeniami technicznymi wymienionymi we wniosku przekazano Spółce z o.o. w użyczenie na czas nieoznaczony (bezpłatne użyczenie). Na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z 12 marca 2015 r. i Aktu Notarialnego z 8 kwietnia 2015 r. składniki majątku będące w bezpłatnym użyczeniu przekazano aportem do Komunikacji Miejskiej w zamian za udziały.

W uzupełnieniu do wniosku w odpowiedzi na pytanie czy oprócz wymienionych przez Wnioskodawcę nieruchomości, przedmiotem aportu będą również inne składniki materialne i niematerialne, w szczególności zobowiązania, należności, środki pieniężne, umowy z kontrahentami, pracownicy, koncesje, licencje i zezwolenia oraz księgi i dokumenty związane z zespołem składników majątkowych mających być przedmiotem aportu do Spółki z o.o., Gmina wskazała, że nie będą przekazaywane (wszystkie składniki majątku zostały przekazane).

Ponadto, w odpowiedzi na wezwanie o przedstawienie czy będący przedmiotem aportu do Spółki z o.o. zespół składników majątku jest/będzie wyodrębniony organizacyjnie w Gminie, tj. ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej Gminy jako dział, wydział, oddział itp. oraz czy wyodrębnienie to jest/będzie dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze, Gmina wskazała, że aport składników majątku nie ma miejsca w strukturze organizacyjnej Gminy.

Jednocześnie, w odpowiedzi na wezwanie, Wnioskodawca wskazał, że:

zespół składników nie jest wyodrębniony finansowo w Gminie, nie można przyporządkować przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zespołu składników,

zespół składników nie jest wyodrębniony funkcjonalnie w Gminie, nie będzie obejmować elementów niezbędnych do prowadzenia samodzielnych działań gospodarczych,

zespół składników majątku nie posiada zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy będący przedmiotem aportu do Spółki z o.o zespół składników majątku stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oraz czy transakcja aportu tego zespołu składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Gminy ww. czynność należy uznać jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT. Stanowisko Wnioskodawcy poparte jest wyrokiem Trybunału z dnia 27 listopada 2003 r. C-497/01, z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe uregulowania należy stwierdzić, że zabudowana nieruchomość mająca być przedmiotem planowanego aportu spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Natomiast wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego (jaką stanowi Spółka z o.o.), spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w postaci udziałów Spółki z o.o.), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot (w tym przypadku na Spółkę z o.o.) prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem na mocy art. 6 pkt 1 ustawy ustawodawca wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy zatem do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W świetle powyższych rozważań należy uznać, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Gmina zamierza wnieść w formie aportu do „Komunikacji Miejskiej ” Sp. z o.o. nieruchomości o powierzchni 8957 m2 to jest: działki o numerze 1318 powstałej ze scalenia sześciu działek 102/1, 103/10, 126, 127, 128/2, 129/2 stanowiącej własność Gminy wraz z budynkami i urządzeniami technicznymi (budynki, drogi, place, ogrodzenie, myjnia, sieci zewnętrzne, oświetlenie terenu, piec grzewczy) funkcjonującej jako baza autobusowa. Ww. działki Gmina zakupiła w 1992 r. wraz z zabudowaniami pod Bazę Komunikacji Miejskiej. Do 17 września 1996 r. Komunikacja działała jako Referat w strukturze Urzędu Miasta i Gminy. Uchwałą Rady Miejskiej w z 18 września 1996 r. utworzono Spółkę z o.o. pod firmą „Komunikacja Miejska”. Powyższe składniki majątku przekazano Spółce w użyczenie na czas nieoznaczony (bezpłatne użyczenie). Na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z 12 marca 2015 r. Gmina zamierza wnieść nieruchomości wraz z zabudowaniami w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do Komunikacji Miejskiej Sp. z o.o. po podpisaniu aktu notarialnego w zamian za udziały.

W uzupełnieniu do wniosku w odpowiedzi na pytanie czy oprócz wymienionych przez Wnioskodawcę nieruchomości, przedmiotem aportu będą również inne składniki materialne i niematerialne, w szczególności zobowiązania, należności, środki pieniężne, umowy z kontrahentami, pracownicy, koncesje, licencje i zezwolenia oraz księgi i dokumenty związane z zespołem składników majątkowych mających być przedmiotem aportu do Spółki z o.o., Gmina wskazała, że nie będą przekazywane (wszystkie składniki majątku zostały przekazane).

Jednocześnie, w odpowiedzi na wezwanie, Wnioskodawca wskazał, że:

zespół składników nie jest wyodrębniony finansowo w Gminie, nie można przyporządkować przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zespołu składników,

zespół składników nie jest wyodrębniony funkcjonalnie w Gminie, nie będzie obejmować elementów niezbędnych do prowadzenia samodzielnych działań gospodarczych,

zespół składników majątku nie posiada zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Wątpliwości Gminy dotyczą kwestii czy będący przedmiotem aportu do Spółki z o.o. zespół składników majątku stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oraz czy transakcja aportu tego zespołu składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano w treści niniejszej interpretacji, podstawowym wymogiem do uznania zbycia majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby zbywany majątek stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych, podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do stwierdzenia, że w przedstawionej sytuacji przedmiotem aportu – wbrew wyrażonemu przez Wnioskodawcę stanowisku – nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem aportu będzie jedynie mienie w postaci zabudowanej nieruchomości, na której znajduje się baza autobusowa „Komunikacji Miejskiej ” Sp. z o.o. Jak wskazuje Wnioskodawca zamierza wnieść w formie aportu do „Komunikacji Miejskiej” Sp. z o.o. nieruchomość wraz z budynkami i urządzeniami technicznymi (budynki, drogi, place, ogrodzenie, myjnia, sieci zewnętrzne, oświetlenie terenu, piec grzewczy) funkcjonującej jako baza autobusowa. Oprócz wymienionych przez Wnioskodawcę nieruchomości, przedmiotem aportu nie będą przekazywane inne składniki materialne i niematerialne, w szczególności zobowiązania, należności, środki pieniężne, umowy z kontrahentami, pracownicy, koncesje, licencje i zezwolenia oraz księgi i dokumenty związane z zespołem składników majątkowych mających być przedmiotem aportu do Spółki z o.o.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa to zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Natomiast, jak wynika z uzupełnienia do wniosku będący przedmiotem aportu do Spółki z o.o. zespół składników majątkowych nie jest i nie będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w Gminie.

Tym samym, przedmiotem planowanego aportu do Spółki z o.o. nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, planowana transakcja aportu nieruchomości wraz z budynkami i urządzeniami technicznymi stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines należy wskazać, że Organ w pełni podziela tezy płynące z tego wyroku. W niniejszym wyroku Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Organ wydając przedmiotową interpretację wskazał, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w wyżej przedstawionym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin