Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-401/15-2/AS
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zajmuje się sprzedażą detaliczną towarów w sieci sklepów wielkopowierzchniowych rozmieszczonych na terenie całego kraju. W asortymencie handlowym Spółki znajduje się m.in. sprzęt gospodarstwa domowego i urządzenia elektryczne (dalej: Sprzęt). W celu uzyskania dodatkowych przychodów, Spółka przy współpracy z zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność na podstawie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, tj. Spółką A. S.A. Oddział w Polsce (dalej: Ubezpieczyciel), zamierza rozszerzyć zakres działalności o usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego w formie i na zasadach określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dnia 22.05.2003 r. (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 1450; dalej: Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym).

W ofercie Spółki znajdą się usługi ubezpieczeniowe Ubezpieczyciela w postaci indywidualnych i jednorazowo opłacanych umów ubezpieczenia oferowanych klientom (dalej: Klient) Spółki. Ochroną ubezpieczeniową, zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia (OWU), miałby być objęty Sprzęt zakupiony w sieci sprzedaży prowadzonej przez Spółkę, w zakresie awarii, uszkodzenia lub zniszczenia w następstwie przepięcia lub w następstwie nieszczęśliwego wypadku oraz utraty Sprzętu w wyniku kradzieży lub rabunku.

Spółka wykonując zadania powierzone przez Ubezpieczyciela na podstawie umowy agencyjnej zobowiązałaby się w szczególności do:

• informowania Klientów o oferowanych usługach ubezpieczeniowych oraz wynikających z nich prawach i obowiązkach dla stron umowy ubezpieczenia, w tym o postępowaniu w razie wystąpienia szkody;
  
• przekazywania Klientom wyrażającym chęć zawarcia umowy ubezpieczenia, dokumentacji dotyczącej ogólnych warunków ubezpieczenia (OWU);
  
• zawierania w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela umów ubezpieczenia oraz wykonywania innych czynności administracyjnych związanych z zawartymi umowami (np. rejestrowania umowy w systemie informatycznym);
  
• inkasowania jednorazowej składki w momencie zawarcia umowy ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela.
  
  

Należy wskazać, że Spółka nie będzie prowadzić żadnych negocjacji z Klientami zainteresowanymi oferowanymi usługami ubezpieczeniowymi. Spółka ograniczy się jedynie do oferowania konkretnych odgórnie zatwierdzonych z Ubezpieczycielem usług ubezpieczeniowych Sprzętu. Oferty ubezpieczeniowe, tak jak zostało to wskazane powyżej, dotyczyć będą jedynie ubezpieczenia Sprzętu oferowanego w sprzedaży przez Spółkę.

Każdorazowym celem realizowanych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, będzie doprowadzenie przez Spółkę do zawarcia umowy ubezpieczeniowej pomiędzy klientem a Ubezpieczycielem.

Z tytułu wykonywania umowy pośrednictwa ubezpieczeniowego, Spółce przysługiwać będzie wynagrodzenie prowizyjne. Podstawą do wyliczenia kwoty wynagrodzenia prowizyjnego będzie kwota składki zainkasowanej przez Spółkę w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela. Wypłata wynagrodzenia prowizyjnego będzie dokonywana przez Ubezpieczyciela w ramach rozliczenia wzajemnych należności poprzez ich potrącenie.

Dla całokształtu opisu stanu faktycznego dodać nadto należy, że planowane jest, iż na mocy odrębnego porozumienia pomiędzy Spółką a Ubezpieczycielem, Ubezpieczyciel będzie mógł nabywać od Spółki bony (karty) podarunkowe, za pomocą których Ubezpieczyciel będzie mógł wypełniać zobowiązania wobec Klientów do wypłaty odszkodowania w razie zaistnienia zdarzeń objętych ochroną. Innymi słowy, ubezpieczony (Klient) w sytuacjach określonych w ogólnych warunkach umowy, zamiast środków pieniężnych będzie otrzymywać od Ubezpieczyciela bony (karty), które będzie mógł zrealizować w sklepach Spółki.

Powyższy sposób spełnienia przez Ubezpieczyciela świadczenia odszkodowawczego, jest zatem swoistą alternatywą dla świadczenia pieniężnego i jako taki nie ma wpływu na opisany na wstępie zakres działań podejmowanych przez Spółkę, związanych z pośredniczeniem w sprzedaży polis ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane przez Spółkę opisanych powyżej warunkach będą podlegać zwolnieniu z podatku VAT podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej usługi, które zamierza świadczyć, są usługami pośrednictwa w świadczeniu przez Ubezpieczyciela usług ubezpieczeniowych podlegającymi zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 758 par. 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) „Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.”

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku VAT, zwolnione z podatku od towarów i usług są usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracji i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracyjnych.

W ocenie Spółki, zwolnienia określone w powyższym przepisie, mają charakter przedmiotowy, co stanowi, że aby z nich skorzystać, trzeba spełnić przesłanki wynikające z rodzaju świadczonej usługi. Status podmiotu został całkowicie pominięty przez ustawodawcę.

Ogólną zasadą jest, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane są przez agencje lub brokerów ubezpieczeniowych. Niemniej jednak należy wskazać, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, które Spółka zamierza świadczyć, byłyby wykonywane zgodnie z ust. 2 art. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Wspomniany artykuł stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, wymaga wiedzy jedynie w zakresie oferowanej ochrony ubezpieczeniowej oraz nie jest umową ubezpieczenia na życie ani umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej;
   
2. podstawową działalnością przedsiębiorcy nie jest działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego;
   
3. umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jest zawierana jako uzupełnienie dostarczanych przez przedsiębiorcę towarów lub świadczonych usług i pokrywa następujące ryzyka: zniszczenia, utraty lub uszkodzenia tych towarów lub uszkodzenia lub utraty bagażu oraz inne ryzyka związane z usługami w zakresie podróży oferowanymi przez przedsiębiorcę, w tym objęte ubezpieczeniem na życie lub ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej;
   
4. wysokość rocznej składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia, a w przypadku umowy ubezpieczenia grupowego wysokość rocznej składki opłacanej przez ubezpieczającego, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 500 euro, obliczonej w złotych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku, a czas trwania umowy ubezpieczenia nie przekracza 5 lat.
   
   

Przytoczony przepis dotyczy tzw. działalności uzupełniającej, która niewątpliwie będzie wykonywana przez Spółkę w kształcie określonym w art. 3 ust. 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Jak zostało to zinterpretowane w komentarzu do art. 3 tej ustawy (Prawo ubezpieczeń gospodarczych. Komentarz. Tom I. Komentarz do przepisów prawnych o funkcjonowaniu rynku ubezpieczeń; Emilia Wieczorek; LEX 2010), niektóre rodzaje działalności gospodarczej wykazują naturalne związki z zapotrzebowaniem na ochronę ubezpieczeniową, stąd też podmiot prowadzący taką działalność (np. dealer samochodowy, organizator turystyki, przewoźnik), jest predystynowany do prowadzenia zarazem pośrednictwa ubezpieczeniowego. Podmioty te nie przeprowadzają jednak negocjacji z klientem, a jedynie oferują im określone ubezpieczenia w pakiecie swoich usług.

Zakup sprzętu gospodarstwa domowego i urządzeń elektrycznych niewątpliwie rodzi wśród Klientów potrzebę nabycia komplementarnych usług ubezpieczeniowych, które Spółka zamierza zaoferować swoim Klientom w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela wykorzystując do tego celu własną sieć dystrybucyjną. Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym w sposób wyraźny uznaje wykonywane przez Spółkę czynności za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, mimo że Spółka - z formalnego punktu widzenia - nie będzie występowała w roli agenta ubezpieczeniowego czy też brokera ubezpieczeniowego.

Nie powinno być jakichkolwiek wątpliwości, że gdyby opisane w stanie faktycznym usługi, były świadczone bezpośrednio przez Ubezpieczyciela (on zawierałby umowy z Klientami), to stanowiłyby usługi ubezpieczeniowe zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT. Skoro bowiem - jak zostało wskazane na wstępie niniejszego uzasadnienia - dla zastosowania analizowanego zwolnienia nie ma znaczenia status podmiotu świadczącego usługę, również Spółka wykonując usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego uprawniona będzie do objęcia tych usług zwolnieniem z podatku VAT.

Mając jednak na uwadze treść zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usługa pośrednictwa”.

Zdaniem Spółki, pojęcie „pośrednictwa” należy interpretować w sposób jak najbardziej szeroki. Pośrednictwo powinno obejmować wszelkie czynności faktyczne, które zmierzałyby do podpisania umowy na świadczenie usług ubezpieczeniowych, świadczonych przez Ubezpieczyciela na rzecz Klienta.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) przez „pośrednictwo” rozumie się działalność osoby trzeciej mającej na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy. W kontekście tej definicji, działania pośrednictwa ubezpieczeniowego, świadczonego przez Spółkę, miałyby na celu porozumienie się pomiędzy klientem Spółki a Ubezpieczycielem, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy dotyczącej zindywidualizowanego produktu ubezpieczeniowego. Nie sposób pominąć, że Spółka zamierza prowadzić usługi w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego w celu osiągnięcia dodatkowych przychodów. Przyszła umowa, którą Spółka podpisze z Ubezpieczycielem, będzie umową dotyczącą faktycznego rezultatu, na podstawie której Spółka otrzyma stosowne wynagrodzenie, ale pod warunkiem zawarcia przez Ubezpieczyciela umowy dotyczącej produktu ubezpieczeniowego na Sprzęt z Klientem Spółki. Im więcej Klientów Spółki podpisze umowę ubezpieczenia, tym większe przychody Spółka osiągnie. W związku z tym wszelkie czynności (aktywna działalność) podejmowane przez Spółkę w ramach wiążącej ją z Ubezpieczycielem umowy, zmierzać będą do osiągnięcia celu polegającego na skojarzeniu Ubezpieczyciela z jak największą liczbą klientów Spółki. Jednocześnie Spółka nie jest stroną zawartych umów i nie ma wpływu na treść umów łączących jej Klienta z Ubezpieczycielem. Stanowczo więc należy stwierdzić, że działalność Spółki całkowicie odpowiadać będzie przytoczonej definicji słownikowej.

Na tle ustawodawstwa krajowego należy wskazać, że usługi świadczone przez pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, można porównać do usług świadczonych przez agenta wykonywanych na podstawie art. 758 i kolejnych Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.). Zdaniem Spółki, postanowienia tego przepisu nie mają bezpośredniego przełożenia na stosowanie zwolnień z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, niemniej jednak definiują ogólne pojęcie „pośrednictwa”. W myśl art. 758 k.c., przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie. Posiłkując się komentarzem do art. 758 k.c. (Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna; Kidyba A. (red.), Gawlik Z., Janiak A., Kopaczyńska-Pieczniak K., Kozieł G., Niezbecka E., Sokołowski T.; LEX, 2014) należy wskazać, że umowa agencyjna należy do umów z zakresu pośrednictwa handlowego. Na podstawie definicji umowy agencyjnej zawartej w k.c. doktryna wyróżnia dwa rodzaje tej umowy, tj. agencja pośrednicząca (pośrednik) oraz agencja przedstawicielska (przedstawiciel - pełnomocnik). Jak czytamy dalej we wspomnianym komentarzu, agencja przedstawicielska charakteryzuje się tym, że agent dokonuje w imieniu dającego zlecenie czynności prawnych, czyli zawiera umowy w jego imieniu. Agencja pośrednicząca polega natomiast na tym, że agent zobowiązuje się za wynagrodzeniem i w zakresie swego przedsiębiorstwa do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy. Pośredniczenie obejmuje przede wszystkim wykonywanie czynności faktycznych, które poprzedzają zawarcie umowy i mają do zawarcia umowy doprowadzić. Zadaniem agenta jest podejmowanie na rzecz dającego zlecenie działań, które polegają na wyszukiwaniu klientów, kojarzeniu interesów stron, udzielaniu informacji o zasadach, na jakich dający zlecenie zawiera umowy z klientami. Jego zadaniem jest również zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy z dającym zlecenie, a także gromadzenie o nich informacji, ewentualnie sprawdzanie stanu ich wypłacalności. Zdaniem Spółki, w identyczny sposób należy co do zasady interpretować pojęcie pośrednictwa użyte w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT. Usługi pośrednictwa, które mają być świadczone przez Spółkę, podlegać przy tym będą zwolnieniu z podatku VAT na mocy powołanego przepisu, zarówno w przypadku zawierania umów w imieniu Ubezpieczyciela, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, jak również w przypadku aktywnego poszukiwania Klienta, który ostatecznie podpisze umowę z Ubezpieczycielem. Jakkolwiek ustawa VAT nie odwołuje się wprost do przywoływanej już ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, to analizując istotę pośrednictwa, należy odnieść się także do ustawodawstwa określającego zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego. W myśl art. 2 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Pośrednik ubezpieczeniowy, zgodnie z art. 4 pkt 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, wykonuje czynności agencyjne w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Czynności te polegają na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowania, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna).

Podobne stanowisko, odnośnie pośrednictwa, prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 sierpnia 2008 r., sygn. IIISA/G1 372/08, zajmując się pojęciem pośrednictwa, stwierdził, że umowa agencyjna może przybierać dwie postacie. Pierwsza polega na stałym pośredniczeniu przez agenta przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenie. W tym znaczeniu agent jest pośrednikiem, spełniającym często różne czynności faktyczne, aby w ich wyniku doprowadzić do zawarcia umowy określonego rodzaju. Druga zaś postać polega na stałym zawieraniu przez agenta, za wynagrodzeniem takich umów na rzecz dającego zlecenie - w tym przypadku agent jest nie tylko pośrednikiem, ale też pełnomocnikiem dającego zlecenie.

Próbę zdefiniowania pojęcia pośrednictwa podjął również w wyroku z dnia 26 stycznia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. III SA/Wa 3996/06). WSA w przywołanym wyroku stwierdził, że „przez usługi pośrednictwa (...) należy rozumieć zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej, jak i prawnej, jeżeli w ich wyniku dojdzie do nawiązania stosunku prawnego (umownego) pomiędzy dostawcą towarów, a ich odbiorcą, w konsekwencji czego nastąpi dostawa towarów. (...) wymóg (...) działania w imieniu osób trzecich należy odnieść do wszystkich czynności faktycznych i prawnych składających się na usługę pośrednictwa, przy czym jest on spełniony nie tylko w przypadku posiadania pełnomocnictwa do zawierania umów, lecz również w przypadku istnienia umocowania ze strony dostawców towarów do podejmowania w jego imieniu i na rzecz czynności pośrednictwa.”

Istotną rolę w interpretowaniu pojęcia pośrednictwa w kontekście zwolnienia od podatku VAT pełni również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS UE).

W wyroku TS UE z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00, Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować między innymi wskazywania stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony umowy zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (co do zasady identyczne cechy działalności zostały wskazane w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05). Co istotne, TS UE wskazał dalej, że nie stanowi pośrednictwa sytuacja, w której jedna ze stron powierza drugiej tylko dopełnianie formalności administracyjnych (ang. clerical formalities) związanych z umową, takich jak dostarczenie informacji drugiej strony oraz przyjmowanie oraz przetwarzanie wniosków.

Spółka pragnie również zwrócić uwagę, że zasadniczym kryterium pozwalającym na określenie, czy dany podmiot jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, jest charakter wykonywanych przez niego czynności faktycznych a nie status podmiotowy (agent, broker). Jak zwrócił uwagę TS UE w wyroku z 3 kwietnia 2008 r., w sprawie sygn. C-124/07, przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych postanowień odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której podpisania przyczynił się pośrednik. W związku z tym status pośrednika ubezpieczeniowego zależny jest w szczególności od cech prowadzonej faktycznie działalności.

W świetle orzecznictwa TS UE należy wyróżnić następujące cechy „usługi pośrednictwa”:

1. pośrednik nie może być stroną umowy dot. usługi ubezpieczeniowej;
   
2. ubezpieczyciel powinien wypłacać pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa (prowizja);
   
3. zasadniczym celem pośrednika jest wykonanie wszystkiego co możliwe (w ramach umowy) aby klient i ubezpieczyciel zawarli umowę;
   
4. wykonywane przez pośrednika czynności nie mogą ograniczać się jedynie do dokonywania formalności administracyjnych;
   
5. pośrednik nie może mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy łączącej klienta z ubezpieczycielem;
   
6. wszystkie wykonywane przez pośrednika czynności zmierzające do zawarcia umowy pomiędzy klientem a ubezpieczycielem powinny tworzyć odrębną całość.
   
   

W opinii Spółki, wszystkie ze wspomnianych cech „usługi pośrednictwa”, wymienione w orzecznictwie TS UE, będą miały odzwierciedlenie w przyszłej umowie, jaka będzie łączyła Spółkę z Ubezpieczycielem.

Mając na uwadze powyższe argumenty, poczynając od definicji słownikowej, poprzez orzecznictwo i regulacje ustaw, które odwołują się do pośrednictwa, stwierdzić należy, że Spółka będzie realizować na rzecz Ubezpieczyciela usługi pośrednictwa w zakresie usług ubezpieczeniowych świadczonych przez tego Ubezpieczyciela. Wszystkie świadczone przez Spółkę czynności faktyczne i prawne, zmierzać będą do podpisania przez Klienta umowy z Ubezpieczycielem, wyczerpując tym samym definicję „usług pośrednictwa”.

Spółka nie będzie występować jako strona umów na usługi ubezpieczeniowe wiążące Ubezpieczyciela z Klientem Spółki. Wykonywanie przez Spółkę skonkretyzowanych umową poszczególnych czynności będzie miało każdorazowo inny charakter od działalności wykonywanej faktycznie przez Ubezpieczyciela w ramach wykonywania usług ubezpieczeniowych (przy tym czynności wykonywane przez Spółkę stanowią całościową usługę). Dla porządku należy wskazać, że działalność Ubezpieczyciela polega na jego zobowiązaniu się w zamian za wcześniej pobrane składki ubezpieczeniowe, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego określonego umową świadczenia, w przypadku wystąpienia ryzyka objętego wspomnianą umową. Spółka natomiast podejmować będzie czynności zmierzające do zawarcia umowy pomiędzy Ubezpieczycielem a Klientem Spółki poprzez szereg działań, wskazanych w opisie stanu faktycznego i nie będzie się ograniczać jedynie do dopełnienia czynności administracyjnych czy też biurowo-technicznych. Spółce z tytułu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, przysługiwać będzie od Ubezpieczyciela na podstawie umowy wynagrodzenie, obliczane jako procentowa prowizja od każdej z umów zawartych pomiędzy Ubezpieczycielem a Klientem, skojarzonym przez Spółkę.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że planowane przez nią usługi opisane na wstępie wniosku, będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, podlegającymi zwolnieniu z podatku VAT.

Zdaniem Spółki, dla powyższej konkluzji nie ma także znaczenia fakt, iż - jak już wspomniano wcześniej - odszkodowanie realizowane przez Ubezpieczyciela na rzecz Klientów może następować w formie pieniężnej lub niepieniężnej (tj. w postaci bonów nabywanych wcześniej od Spółki).

Jak wskazano, sprzedaż przez Spółkę bonów na rzecz Ubezpieczyciela, stanowi czynność odrębną wobec świadczonych usług pośrednictwa i - w ocenie Spółki - nie ma żadnego wpływu na kwalifikację podatkową usług będących przedmiotem niniejszego wniosku.

W rezultacie, zdaniem Spółki, relacja jaka będzie istniała pomiędzy nią a Ubezpieczycielem w zakresie bonów (kart) podarunkowych Spółki, wydawanych Klientom przez Ubezpieczyciela jako odszkodowanie, nie będzie miała wpływu na kwalifikację omówionych we wniosku o interpretację czynności, jako zwolnionych z podatku VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.