Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1044/14-2/KB
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza nabywać na Węgrzech i zbywać na terytorium Polski wyrób będący rozpuszczalnikiem dla poligrafii. Sam wyrób jest również produkowany na terytorium Węgier. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Skład tego wyrobu jest następujący:

1. alkohol etylowy - 92,5-93,9 m/m%
2. octan etylu - 5,3-6,3 m/m %
3. octan n-propylowy - 0,8-1,2 m/m%.

Zgodnie z wydaną przez węgierskie organy podatkowe wiążącą informacją taryfową, wyrób ten jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90 (wiążąca informacja taryfowa w języku węgierskim oraz jej tłumaczenie na język polski). Jednakże Wnioskodawcy jest wiadome, że wyroby o analogicznym składzie są klasyfikowane przez polskie organy celne do pozycji 2207 20, jako pozostały wyrób alkoholowy skażony.

Wyrób o wskazanym wyżej składzie nie nadaje się do spożycia przez ludzi ze względu na jego częściowe skażenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, w odniesieniu do którego Wnioskodawca będzie posiadał wiążącą informację taryfową klasyfikującą go do pozycji CN 3814 00 90, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski?
2. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski, w sytuacji, gdy polskie organy podatkowe dojdą do wniosku, że klasyfikacja dokonana w wiążącej informacji taryfowej wydanej przez węgierskie organy podatkowe jest niewłaściwa, zaś wyrób powinien zostać zaklasyfikowany do pozycji taryfy celnej CN 2207 20 jako pozostały wyrób alkoholowy skażony?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Alkohol etylowy zawarty w opisanym wyżej wyrobie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w wypadku jego wewnątrzwspólnotowego nabycia na terytorium Węgier i jego sprzedaży na terytorium Polski. Taki wniosek jest uzasadniony następującymi argumentami. W myśl art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 ze zm; ustawa ta będzie powoływana jako ustawa o podatku akcyzowym), od podatku akcyzowego został zwolniony zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu. Z przytoczonego wyżej przepisu ustawy o podatku akcyzowym wynika, że od podatku akcyzowego jest zwolniony skażony częściowo alkohol etylowy, jeżeli zostaną spełnione trzy warunki określone w tym przepisie:

1. alkohol jest zawarty w wyrobie nabywanym wewnątrzwspólnotowo,
2. wyrób, w którym jest zawarty alkohol, nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi,
3. alkohol etylowy jest skażony jednym ze środków skażających dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego przez państwo członkowskie, z którego pochodzi wyrób.

Natomiast przywołany wyżej przepis ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do pozycji CN 2207 20.

Jeśli wskazane wyżej warunki zostaną spełnione, alkohol zawarty w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi pozostaje zwolniony od podatku i nie podlega dalej przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Żaden bowiem przepis nie przewiduje ponownego opodatkowania zwolnionego na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy skażonego częściowo alkoholu etylowego zawartego w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. W konsekwencji, ani wewnątrzwspólnotowe nabycie, ani też dalsza sprzedaż na terytorium Polski tego rodzaju produktu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na terytorium Polski.

Jak wskazano wyżej, przepis art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do pozycji CN 2207 20. Zatem nawet, gdyby wyrób akcyzowy sprowadzany przez Wnioskodawcę z Węgier był klasyfikowany przez polskie organy celne do pozycji CN 2207 20, zawarty w nim skażony alkohol etylowy byłby zwolniony od podatku akcyzowego.

Jednak nawet wtedy, gdyby uznać, że dla zwolnienia skażonego alkoholu etylowego zawartego w wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi konieczne jest spełnienie warunku, by wyrób nie był zaliczany do pozycji CN 2207 20, wniosek, iż Wnioskodawca będzie zwolniony od podatku akcyzowego jest nadal prawidłowy. Jak wskazano wyżej, będzie on posiadał wiążącą informację taryfową wydaną przez węgierskie władze celne, iż nabywany wewnątrzwspólnotowo wyrób jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90. Taka informacja, która jest wydawana na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, jest wiążąca dla organów innych państw członkowskich, a nie tylko dla organów państwa, w którym została wydana. W konsekwencji, polskie organy celne musiałyby przyjąć, że nabyty przez Wnioskodawcę wyrób jest zaliczany do pozycji CN 3814 00 90 Wspólnej Taryfy Celnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U.z 2014 r., poz. 752), zwanej dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod pozycją 43 załącznika nr 1 do ustawy został wymieniony, bez względu na kod CN wyrobu zawierającego alkohol etylowy, alkohol etylowy zawarty w wyrobach niebędących wyrobami akcyzowymi o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj.

Jak stanowi art. 7b ust. 1 ustawy wiążąca informacja taryfowa, o której mowa w art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), ma odpowiednio zastosowanie w obrocie wyrobami akcyzowymi na terytorium kraju oraz w ich nabyciu wewnątrzwspólnotowym, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Jednocześnie w myśl art. 92 ustawy do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

Natomiast stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu.

Przy tym stosownie do § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1109) w przypadku zastosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy przyjmuje się, że alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi nabywany wewnątrzwspólnotowo został skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwa członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu, jeśli wyroby te były przedmiotem legalnego obrotu handlowego w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej przed ich przywozem na terytorium kraju. Dokumentami potwierdzającymi legalny obrót handlowy w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej wyrobami, o których mowa w ust. 1, są faktury lub inne dokumenty księgowe o równoważnej wartości dowodowej.

W treści złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca zamierza nabywać na Węgrzech i zbywać na terytorium Polski wyrób będący rozpuszczalnikiem dla poligrafii. Sam wyrób jest również produkowany na terytorium Węgier. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Skład tego wyrobu jest następujący: alkohol etylowy - 92,5-93,9 m/m%, octan etylu - 5,3-6,3 m/m %, octan n-propylowy - 0,8-1,2 m/m%. Zgodnie z wydaną przez węgierskie organy podatkowe wiążącą informacją taryfową, wyrób ten jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90. Wyrób o wskazanym wyżej składzie nie nadaje się do spożycia przez ludzi ze względu na jego częściowe skażenie.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczanymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Stosownie do art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy alkohol etylowy skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi podlega zwolnieniu. Przy tym prawodawca zarówno w przepisach ustawy jak i przepisach zawartych w rozporządzeniach wykonawczych do niej nie zawarł dodatkowych warunków zastosowania niniejszego zwolnienia. Jedynymi warunkami dla zastosowania zwolnienia na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy są warunki zawarte w treści przedmiotowego zwolnienia.

Zatem w analizowanej sytuacji alkohol etylowy, który będzie zawarty w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi i będzie skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu (alkohol etylowy jest zawarty w nabywanym z Węgier wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi, skażony według regulacji węgierskich), bez względu na kod CN tego wyrobu będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Tak więc w analizowanym przypadku alkohol zawarty w opisanym wyrobie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy niezależnie czy ten wyrób klasyfikowany jest do pozycji CN 3814 00 90 czy CN 2207 20.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy jednak wskazać, że sprawa niniejsza w swoim rozstrzygnięciu dotyczy wyłącznie kwestii związanej z interpretacją przepisów prawa podatkowego tj. zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego zawartego w nabywanym wewnątrzwspólnotowo wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. Natomiast nie rozstrzyga o poprawności klasyfikacji opisanego wyrobu do pozycji CN 3814 00 90 oraz obowiązku przyjęcia przez polskie organy celne klasyfikacji danego wyrobu dokonanej przez węgierskie władze celne. Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej ze względu na treść art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Stanowisko organu będące odpowiedzią na pytanie podatnika odnosi się zatem do stanu faktycznego przedstawionego przez stronę w ramach uregulowań podatkowych. Przez przepisy prawa podatkowego – w myśl art. 3 pkt 2 wymienionej ustawy, należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolita Polska umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolita Polska innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast ustawy podatkowe - zgodnie z definicją art. 3 pkt 1 cyt. ustawy - to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. W tym kontekście stwierdzić należy, że kwestie dotyczące wiążącej inforamcji taryfowej, w tym obowiązki organów oraz podmiotu taką informację posiadającego zostały określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), a więc nie są zagadnieniem regulowanym przez przepisy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 2 powołanej ustawy.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.