Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1374/14-2/JL
z 3 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (oznaczone nr 1).

Spółka S.A. (dalej Wnioskodawca) jest agentem ubezpieczeniowym świadczącym usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń. W najbliższym czasie zamierza ona zawrzeć umowę o współpracę w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego ze spółką akcyjną (dalej zwana Partnerem) także zarejestrowaną jako agent ubezpieczeniowy świadczący usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz zagranicznego zakładu ubezpieczeń. Przedmiotowa współpraca polegać ma na świadczeniu przez Wnioskodawcę za pośrednictwem osób zatrudnionych przez niego, czynności agencyjnych w imieniu Partnera i na rzecz zagranicznego zakładu ubezpieczeń. W tym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany jako agent ubezpieczeniowy zagranicznego zakładu ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. z 2003 r. nr 124 poz. 1154 ze zm.). Jedynie osoby fizyczne zatrudnione przez Wnioskodawcę będą zarejestrowane jako osoby fizyczne wykonujące czynności agencyjne (OFWCA) na rzecz tego zakładu ubezpieczeń. Wynagrodzenie prowizyjne z tytułu czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonego przez te osoby w imieniu Partnera i na rzecz zagranicznego zakładu ubezpieczeń wypłacane będzie przez Partnera na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zdarzenia przyszłego nr 1 zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy, pomimo faktu, że formalnie nie jest on zarejestrowany w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym jako agent ubezpieczeniowy zagranicznego zakładu ubezpieczeń, będzie przysługiwało mu prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w odniesieniu do kwot wynagrodzenia przekazywanych przez Partnera za czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonane zgodnie z Umową przez Wnioskodawcę za pomocą zatrudnionych u niego osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia z VAT w odniesieniu do kwot wynagrodzenia przekazywanych przez Partnera za czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonane zgodnie z umową o współpracę. Kwoty te stanowią bowiem de facto udział Wnioskodawcy w wynagrodzeniu prowizyjnym należnym od zagranicznego zakładu ubezpieczeń za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Tytułem do ich otrzymania będzie świadczenie za pomocą osób fizycznych spełniających wymogi z ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w imieniu Partnera i na rzecz zagranicznego zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), zwalnia się od podatku:

• usługi ubezpieczeniowe,
  
• usługi reasekuracyjne,
  
• usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także
  
• usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek
  
• z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.
  
  

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, z podatku zwolnione są także świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Jak wynika z przytoczonych przepisów ustawy o VAT, zwolnione od podatku są nie tylko usługi stricte ubezpieczeniowe czy reasekuracyjne (dalej jako: „usługi podstawowe”), ale także usługi pośrednictwa do tych usług. Przy tym żaden przepis ustawy o VAT, ani też aktu do niej wykonawczego, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” użytego we wskazanych przepisach. W szczególności nie wskazuje, że chodzi tu o pośrednictwo obejmujące umocowanie do działania w imieniu jednej ze stron stosunku prawnego, na podstawie którego świadczona jest/będzie usługa ubezpieczeniowa, w tym przede wszystkim umocowania (pełnomocnictwa) do podpisania takiej umowy w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela czy ubezpieczającego/ubezpieczonego (w przypadku usług brokerskich). Niewątpliwie takie pośrednictwo mieści się w zakresie zastosowania analizowanego przepisu, to jednak - w ocenie Wnioskodawcy - go nie wyczerpuje.

Zdaniem Spółki pojęcie „pośrednictwo” zostało użyte w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, podobnie jak w ust. 1 pkt 38 i następne tego artykułu - w znaczeniu szerokim i obejmuje także świadczenie usług, które wyczerpują się w czynnościach faktycznych zmierzających lub sprzyjających zawarciu umowy na świadczenie usług podstawowych. A więc usług, których istotę można określić jako kojarzenie stron umowy. Oczekiwanym następstwem podejmowanych przez takiego pośrednika starań jest doprowadzenie do spotkania się stron i podpisania - niekoniecznie już z jego bezpośrednim udziałem - umowy na dany produkt finansowy (bankowy, ubezpieczeniowy czy inny). W tym celu pośrednik z reguły uprawniony jest m.in.:

• zainteresować potencjalnego klienta ofertą usług finansowych danej instytucji finansowej (tu: TU) poprzez podejmowanie stosownych działań informacyjnych i marketingowych,
  
• zapoznać klienta ze szczegółami tej oferty w zakresie usług budzących jego zainteresowanie,
  
• zaproponować klientowi konkretne produkty/rozwiązania z oferty TU, zgodne z jego potrzebami,
  
• przekazać informacje nt. warunków, jakie klient powinien spełnić, aby móc skorzystać z wybranego produktu ubezpieczeniowego,
  
• wspierać klienta w wypełnianiu ww. warunków, w szczególności formalnych, oraz dokonywać wstępnej oceny spełnienia tych warunków przez klienta,
  
• informować klienta o sposobach kontaktu z instytucją finansową lub bezpośrednio aranżować takie spotkania.
  
• sporządzać oraz przekazywać zleceniodawcy stosowną dokumentację dotyczącą relacji z klientem,
  
• zawrzeć w imieniu zakładu ubezpieczeń umowę ubezpieczenia (czynność prawna).
  
  

Ponadto powyższe przepisy nie wykluczają zdaniem Wnioskodawcy sytuacji, w której dany podmiot, który formalnie nie jest agentem ubezpieczeniowym danego zakładu ubezpieczeń świadczy faktycznie takie usługi za pomocą zatrudnionych u siebie osób posiadających stosowne uprawnienia oraz we współpracy z Partnerem posiadającym formalny status agenta ubezpieczeniowego.

W przedstawionym stanie faktycznym wszystkie wyżej wskazane czynności wykonywane będą w sposób pośredni przez Wnioskodawcę za pomocą zatrudnionych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (agencyjne pośrednictwo ubezpieczeniowe) osób fizycznych. Dla zgodności z przepisami ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym te osoby fizyczne zarejestrowane będą w rejestrze prowadzonym przez Urząd Komisji Nadzoru Finansowego jako osoby fizyczne wykonujące czynności agencyjne w imieniu Partnera.

Stanowisko Wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie. Pomimo, że jest on osobą prawną i zgodnie z ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym, bez zawarcia umowy agencyjnej z konkretnym zakładem ubezpieczeń nie może posiadać statusu agenta ubezpieczeniowego, to faktycznie w sposób pośredni za pomocą uprawnionych osób fizycznych będzie świadczył taką usługę w imieniu Partnera będącego agentem ubezpieczeniowym.

W opisywanym stanie faktycznym dla zwolnienia z podatku VAT przewidzianego w przywołanej podstawie prawnej nie może być kluczowe formalne posiadanie określonego statusu agenta danego zakładu ubezpieczeń ale faktyczny charakter świadczonych za pomocą swoich pracowników usług podejmowanych w imieniu Partnera (agenta ubezpieczeniowego) i na rzecz współpracującego z nim zakładu ubezpieczeń. W efekcie, uznanie Wnioskodawcy za faktycznego podwykonawcę Partnera nie zmieni charakteru, w jakim będzie on działać, tj, w charakterze pośrednika - istota i cel tej czynności będzie ten sam, a więc doprowadzenie do skojarzenia stron i - w dalszej kolejności - zawarcia przez zakład ubezpieczeń umowy z klientem na świadczenie usług podstawowych. Od zawarcia umowy ubezpieczenia na skutek działań podjętych przez osoby fizyczne zatrudnione przez Wnioskodawcę będzie też nadal uzależnione jego wynagrodzenie prowizyjne. Jednocześnie, na co także warto wskazać, z punktu widzenia klienta będzie bez znaczenia, czy Wnioskodawca będzie występować jako agent, czy też jako jego podwykonawca. W obu wypadkach bowiem osoby fizyczne zatrudnione przez Wnioskodawcę, a świadczące czynności agencyjne w imieniu Partnera identyfikowane będą przez klienta jako osoby uprawnione do działania na rzecz zakładu ubezpieczeń, którego agentem będzie Partner. A zatem sens ekonomiczny będzie ten sam.

Wyżej opisane stanowisko zostało już wielokrotnie wyrażone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, orzecznictwie krajowych sądów powszechnych i administracyjnych oraz w licznych indywidualnych interpretacjach organów podatkowych podejmowanych w sprawach o podobnym stanie faktycznym. Przykłady takich orzeczeń i interpretacji: wyrok TSUE w sprawie CSC Financial Services z 13 grudnia 2001 r. (sygn. C-235/00), wyrok TSUE w sprawie Volker Ludwig z 21 czerwca 2007 r. (sygn. C-453/05), wyroku TSUE z 3 kwietnia 2008 r. w sprawie J.C.M. Beheer B.V. sygn. C-124/07), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 października 2012 r. (sygn. Akt III SA/Wa 3484/11), jak i interpretacjach organów podatkowych (vide np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 listopada 2011 r., (sygn. IPPP1/443-1304/11-2/PR), z 24 czerwca 2011 r., (sygn. IPPP2/443-328/11-3/MM), z 17 października 2012 r. (sygn. IPPPl/443-844/12-2/IGo), z 26 czerwca 2013 r. (IPPP3/443-302/13-2/IG), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 grudnia 2012 r., (sygn. IPTPP1/443-861/12-4/RG), z 21 listopada 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-732/12-4/KW), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 czerwca 2012 r. (sygn. ITPP1/443-363/12/AT), z 28 stycznia 2013 r. (sygn. ITPP2/443-1377/12/AK), z 22 lipca 2013 r. (sygn. ITPP2/443-442/13/EK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego nr 1 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.