Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-293/15-2/JL
z 15 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowanym samochodem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowanym samochodem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma C. Sp. z o.o. prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług budowlanych, montażu instalacji sanitarnych, klimatyzacyjnych i wentylacyjnych, instalacji energetycznych, energetycznych w zakresie infrastruktury informatycznej, systemów p-poż, systemów bezpieczeństwa oraz monitorowania i sterowania. Firma specjalizuje się przede wszystkim w projektowaniu, budowaniu i serwisowaniu centrów przetwarzania danych (serwerowni).

Swoim klientom oferuje:

1. Wykonywanie dokumentacji projektowej wielobranżowej - projekt budowlany, projekt wykonawczy.
2. Realizację prac budowlanych.
3. Wykonywanie systemów zasilania gwarantowanego opartych o UPS-y i agregaty prądotwórcze.
4. Wykonywanie okablowania strukturalnego.
5. Wykonywanie systemów klimatyzacji precyzyjnej, wentylacji i przewietrzania.
6. Wykonywanie systemów bezpieczeństwa takich jak:
   • system Kontroli Dostępu,
     
   • system Sygnalizacji Włamania i Napadu,
     
   • system telewizji dozorowej.
7. Wykonywanie systemów ppoż takich jak:
   
   • system Sygnalizacji Alarmu Pożaru,
     
   • system gaszenia,
     
   • system wczesnej detekcji dymu.
8. Wykonanie systemów monitoringu środowiska i parametrów infrastruktury technicznej.
   
9. Prowadzenie kompletnego procesu inwestycyjnego.
   
10. Wykonywanie dokumentacji powykonawczej.
    
11. Serwisowanie i utrzymanie systemów infrastruktury C. i serwerowni.
    
    

Firma świadczy kompleksowe usługi związane z budową budynków serwerowni, następnie montażem wszelakich instalacji. W użytkowanych już budynkach C. świadczy usługi serwisowe do wykonanych systemów infrastruktury. Pracownicy doradzają klientom odnośnie wymagań i założeń dotyczących budowy Data Center (serwerowni), klimatyzacji dla serwerowni, sposobu zasilenia serwerowni, współczynnika dostępności serwerowni, parametrów serwerowni, parametrów środowiska, tj. temperatury, wilgotności, napięcia. Są to istotne elementy wpływające na działanie serwerowni, dlatego też C. sp. z o.o. świadczy jednocześnie usługi serwisu w związku z powyższymi zagadnieniami.

Firma C. sp. z o.o. jest posiadaczem pojazdów samochodowych, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika oraz takich, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Zadane pytanie i opisane stanowisko dotyczy pojazdów używanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Pojazdy te posiadają dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony. Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług firma zobowiązana jest do prowadzenia dla tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdu, wykluczającej ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jednocześnie firma wprowadziła zasady używania pojazdów firmowych, w których jest określony zakaz wykorzystywania pojazdów firmowych do użytku prywatnego. Każdy z pracowników użytkujących pojazdy zapoznał się z tymi zasadami, co potwierdził własnoręcznym podpisem.

Firma ma podpisane umowy o świadczenie natychmiastowych usług serwisowych z gwarantowanym czasem reakcji, nawet do 4 godzin i gwarantowanymi czasami naprawy we wszystkie dni tygodnia, również w sobotę i niedzielę. W związku z tym polityką firmy jest przydzielenie każdemu pracownikowi serwisu obsługującemu takie umowy samochodu służbowego. Zgodnie z tą polityką pracownikowi oddany jest do użytkowania samochód firmowy, aby w przypadku zgłoszenia awarii jego czas reakcji był jak najkrótszy. Sprawne działania pracowników zapewnione są przez możliwość natychmiastowej ich reakcji na potrzeby klientów, tzn. bezzwłoczny dojazd i serwis. W związku z tym, aby został skrócony czas dojazdu do klienta pracownik ma do dyspozycji samochód przez całą dobę, tzn. nie musi dojeżdżać do firmy w celu pobrania samochodu służbowego a następnie do Klienta, gdyż może mu to zająć zbyt dużo czasu, tylko bezpośrednio z domu jechać na miejsce awarii. Działania takie mają na celu uniknięcie opóźnień w realizacji usługi serwisu, gdyż w przeciwnym wypadku firma zobowiązana jest do zapłaty klientowi kar umownych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla samochodu służbowego można wpisywać trasę: „siedziba firmy - miejsce zamieszkania pracownika” i będzie to uznawane za używanie samochodu wyłącznie do celów służbowych i przejazd taki nie będzie wykluczał możliwości odliczenia 100% VAT wynikającego z faktur zakupu paliwa, części, napraw i innych wydatków związanych z używaniem tego samochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 kwietnia 2014 r. weszły w życie przepisy statuujące nowe zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wszystkich wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Konstrukcja takich pojazdów sprawia, że mogą one być co do zasady wykorzystywane nie tylko do celów prowadzonej działalności gospodarczej, ale też prywatnie. Dlatego ustawodawca w stosunku do tego rodzaju pojazdów wykorzystywanych w celach „mieszanych” (tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością) przyjął zasadę ograniczonego do 50% prawa do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków z nimi związanych (art. 86a ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Przy czym ustawodawca precyzuje, że pojazdy uznaje się za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, gdy sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, z dnia 20 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1834/14, okoliczności potencjalnego zagrożenia, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą nie da się całkowicie wyeliminować, dopóki jest do czynienia z tzw. „czynnikiem ludzkim”. Należy więc stworzyć takie mechanizmy i wprowadzić takie zasady używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika. W związku z tym firma C. sp. z o.o. prowadzi dla tych pojazdów ewidencję przebiegu pojazdu, wykluczającą ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz wprowadziła zasady używania pojazdów firmowych, w których jest określony zakaz wykorzystywania pojazdów firmowych do użytku prywatnego. Każdy z pracowników użytkujących pojazdy zapoznał się z tymi zasadami, co potwierdził własnoręcznym podpisem. Jest to forma zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej i jednocześnie jest to spełnienie wymogu art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn, zm.) wykształcił się pogląd, że przejazdy pracowników mobilnych samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 tej ustawy, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

W przytoczonym powyżej wyroku Sąd nie widzi żadnych przeszkód ku temu, by kwestie te podobnie rozumieć na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Chodzi jedynie o to, by możliwość parkowania pojazdu poza siedzibą firmy była uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności i określona została w wewnętrznych regulacjach obowiązujących u podatnika.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy jest następujące: Firma ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, ponieważ pojazdy użytkowane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, co potwierdzone jest prowadzoną ewidencją oraz wprowadzonymi zasadami użytkowania pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 z poźn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 pkt 1).

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków esksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
      
   2. 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
      
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych, montażu instalacji sanitarnych, klimatyzacyjnych i wentylacyjnych, instalacji energetycznych, energetycznych w zakresie infrastruktury informatycznej, systemów p-poż, systemów bezpieczeństwa oraz monitorowania i sterowania. Pracownicy Spółki doradzają klientom co do wymagań i założeń dotyczących budowy data center (serwerowni), i klimatyzacji dla serwerowni, sposobu zasilenia serwerowni, współczynnika dostępności serwerowni, parametrów serwerowni, parametrów środowiska tj. temperatury, wilgotności, napięcia. Firma ma podpisane umowy o świadczenie natychmiastowych usług serwisowych z gwarantowanym czasem reakcji, nawet do 4 godzin i gwarantowanymi czasami naprawy we wszystkie dni tygodnia, również w sobotę i w niedzielę. W związku z tym polityką firmy jest przydzielenie każdemu pracownikowi serwisu obsługującego takie umowy samochodu służbowego. Zgodnie z tą polityką pracownikowi oddany jest do użytkowania samochód firmowy, aby w przypadku zgłoszenia awarii jego czas reakcji był jak najkrótszy. Posiadane przez Spółkę pojazdy to pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa, części, napraw i innych wydatków związanych z używaniem tego typu pojazdów, w sytuacji gdy w ewidencji przebiegu pojazdów będzie wpisana trasa: „siedziba firmy – miejsce zamieszkania pracownika”.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa itp. w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości innego niż działalność gospodarcza użytku tych pojazdów. Przy czym użytek inny niż działalność gospodarcza należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS lub w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy czy wyjazd urlopowy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

W odniesieniu do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że fakt dojazdu pracownika z siedziby Firmy do miejsca zamieszkania pracownika celem późniejszego wykorzystania pojazdu do celów służbowych, wskazuje, że obiektywnie nie można wykluczyć wykorzystania pojazdu do celów prywatnych. W takim przypadku pracownik używa pojazdu zarówno celem powrotu do miejsca zamieszkania jak i do celów służbowych, a zatem pojazd wykorzystywany jest do celów mieszanych. Nie ma obiektywnych możliwości rozdzielenia wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej tj. wykorzystania pojazdu do dojazdu do klienta Spółki i celów prywatnych tj. powrotu do miejsca zamieszkania. Żadne regulaminy, umowy czy też prowadzone ewidencje nie spowodują zmiany takiego stanu rzeczy. Ponadto parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania w żadnej sytuacji nie wykluczy istnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Analizując przedstawiony przez Stronę stan faktyczny, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że pojazd samochodowy używany jest wyłącznie do świadczenia usług opisanych w umowie i nie może być wykorzystywany do prywatnych przejazdów pracownika. Fakt, że pojazd jest wykorzystywany przez pracownika jednocześnie do dojazdu do miejsca zamieszkania powoduje, że samochód nigdy nie może być uznany za wykorzystywany jedynie do celów działalności gospodarczej, a to z kolei powoduje, że w sprawie nie może mieć zastosowania art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z otrzymanych faktur.

Z wniosku wynika, że pojazdy samochodowe są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem, o którym mowa we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu ww. pojazdu samochodowego wykorzystywanego do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych, co wynika z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego we wniosku wyroku WSA, sygn. I SA/Kr 1834/14, nie negując powołanego orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreśla jednak, że Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Ponadto należy wskazać, że z wyroku tego nie należy wyciągać wniosku o ukształtowaniu się określonej linii orzeczniczej. Wskazane orzeczenie jest nieprawomocne, a kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających.

Z uwagi na te okoliczności powołany wyrok nie mógł automatycznie stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w sprawie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.