2015.05.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-252/15-2/JK
z 5 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika z tytułu opodatkowania w Polsce wynagrodzenia nauczycieli będących rezydentami podatkowymi Królestwa Arabii Saudyjskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika z tytułu opodatkowania w Polsce wynagrodzenia nauczycieli będących rezydentami podatkowymi Królestwa Arabii Saudyjskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, która założyła i prowadzi szkołę podstawową oraz gimnazjum. Obie szkoły nie są szkołami publicznymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, dalej jako „Ustawa o systemie oświaty”), ale posiadają uprawnienia szkoły publicznej.

W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca zatrudnił małżeństwo nauczycieli. Nauczycielka pracuje w szkole podstawowej, a nauczyciel w gimnazjum i są wynagradzani na podstawie umowy o pracę. Dodatkowo, nauczyciel pełni również funkcje Asystenta Zastępcy Dyrektora Szkoły na podstawie kontraktu menedżerskiego. Jego dochody uzyskiwane na podstawie tego kontraktu nie stanowią przedmiotu niniejszego wniosku o interpretację, stąd też w dalszej części wniosku nauczycielka i nauczyciel będą określani łącznie jako „Pracownicy”.

Pracownicy przyjechali do Polski w sierpniu 2014 r. w celu wykonywania pracy na rzecz Wnioskodawcy przez okres około dwóch lat.

Bezpośrednio przed rozpoczęciem pracy w Polsce, Pracownicy przebywali przez okres 8 lat na terytorium Królestwa Arabii Saudyjskiej, gdzie byli uznawani za rezydentów podatkowych i podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich światowych dochodów. Potwierdzają to certyfikaty rezydencji wydane Pracownikom 15 lipca 2014 r. przez władze podatkowe Królestwa Arabii Saudyjskiej, które poświadczają status rezydencji podatkowej i nieograniczony obowiązek podatkowy Pracowników w Królestwie Arabii Saudyjskiej. Certyfikaty nie precyzują zakresu czasowego, do którego się odnoszą, ale jak wynika z informacji przekazanych przez Pracowników, maję one obejmować cały okres, w którym przebywali oni na terytorium Królestwa Arabii Saudyjskiej, tj. od sierpnia 2006 r. do sierpnia 2014 r.

Zgodnie z artykułem 21 Umowy, wynagrodzenia, które nauczyciel lub pracownik naukowy, który ma lub miał miejsce zamieszkania w Królestwie Arabii Saudyjskiej w okresie poprzedzającym pobyt lub zaproszenie do Polski w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uniwersytecie, w szkole wyższej lub jakiejkolwiek publicznej placówce oświatowej, otrzymuje w związku z takimi czynnościami, nie podlega opodatkowaniu w Polsce przez okres nieprzekraczający dwóch lat.

W związku z wynagrodzeniem wypłacanym Pracownikom na podstawie umów o pracę za ich obowiązki wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych stosownie do dyspozycji art. 31 Ustawy o PDOF, chyba że Pracownicy spełniają warunki określone w art. 21 Umowy i ich wynagrodzenie może być zwolnione z w Polsce przez okres dwóch lat.

Dlatego Wnioskodawca pragnie uzyskać odpowiedź na pytanie przedstawione poniżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, który uważa, że przepis artykułu 21 Umowy nie może mieć zastosowania do wynagrodzenia wypłacanego Pracownikom i tym samym Wnioskodawca ma obowiązek pobierania od tego wynagrodzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis artykułu 21 Umowy nie może mieć zastosowania do wynagrodzenia wypłacanego Pracownikom przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek pobrania od tego wynagrodzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania na podstawie artykułu 21 Umowy, przez okres nieprzekraczający dwóch lat, uzależnione jest od spełnienia następujących warunków.

Po pierwsze, nauczyciel lub pracownik naukowy, którego wynagrodzenie miałoby być zwolnione z opodatkowania w Polsce musi mieć miejsce zamieszkania w Królestwie Arabii Saudyjskiej w okresie wykonywania pracy w Polsce lub poprzedzającym pobyt lub zaproszenie do Polski. Zdaniem Wnioskodawcy Pracownicy spełniają ten warunek, co potwierdzają posiadane przez nich certyfikaty rezydencji podatkowej wydane przez władze podatkowe Królestwa Arabii Saudyjskiej.

Po drugie, nauczyciel lub pracownik naukowy musi przyjechać do Polski w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na (i) uniwersytecie, (ii) w szkole wyższej lub (iii) jakiejkolwiek publicznej placówce oświatowej. Tymczasem, Wnioskodawca nie jest uniwersytetem ani szkołą wyższą. W związku z tym, przedmiotowe zwolnienie mogłoby zostać zastosowane przez Wnioskodawcę tylko wówczas, gdyby był on jakąkolwiek publiczną placówką oświatową.

placówki oświatowo – wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;

placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;

placówki artystyczne – ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;

poradnie psychologiczno – pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno – pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;

młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno – wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o któiym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;

placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;

biblioteki pedagogiczne.

Ustawa o systemie oświaty nie definiuje natomiast pojęcia „placówka publiczna”. Określa ona natomiast cechy, jakie posiadać muszą publiczne szkoły publiczne. I tak, szkoła publiczna:

zapewnia bezpłatne nauczanie w zakresie ramowych planów nauczania;
przeprowadza rekrutację uczniów w oparciu o zasadę powszechnej dostępności;
zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 1a;
realizuje:
1. programy nauczania uwzględniające podstawę programową kształcenia ogólnego, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe – również podstawę programową kształcenia w zawodach;
2. ramowy plan nauczania;
realizuje ustalone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przezeń szkoła podstawowa i gimnazjum, w których nauczają Pracownicy, nie jest żadną z placówek, enumeratywnie wymienionych w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 Ustawy o systemie oświaty, jak również nie posiadają wszystkich cech świadczących, zgodnie z Ustawą o systemie oświaty, o publicznym charakterze prowadzonej działalności dydaktycznej, w tym w szczególności wymogu nieodpłatnego nauczania i dlatego nie mogą być uważane za publiczne placówki oświatowe, o których mowa w art. 21 Umowy.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że ponieważ nie są spełnione przesłanki określone w przepisie artykułu 21 Umowy, zwolnienie z opodatkowania przewidziane w tym przepisie nie może mieć zastosowania do wynagrodzeń wypłacanych Pracownikom przez Wnioskodawcę na podstawie umów o pracę. W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek pobierania od tych wynagrodzeń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 31 Ustawy o PDOF.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do ust. 1a ww. artykułu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną, który założył i prowadzi szkołę podstawową oraz gimnazjum. Obie szkoły nie są szkołami publicznymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572), ale posiadają uprawnienia szkoły publicznej. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca zatrudnił małżeństwo nauczycieli na podstawie umowy o pracę (pracownicy). Nauczyciele przyjechali do Polski w sierpniu 2014 r. w celu wykonywania pracy na rzecz Wnioskodawcy przez okres około dwóch lat. Bezpośrednio przed rozpoczęciem pracy w Polsce, pracownicy przebywali przez okres 8 lat na terytorium Królestwa Arabii Saudyjskiej, gdzie byli uznawani za rezydentów podatkowych i podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich światowych dochodów. Potwierdzają to certyfikaty rezydencji wydane pracownikom 15 lipca 2014 r. przez władze podatkowe Królestwa Arabii Saudyjskiej, które poświadczają status rezydencji podatkowej i nieograniczony obowiązek podatkowy w Królestwie Arabii Saudyjskiej. W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania przedstawione w Konwencji zawartej między Polską i Królestwem Arabii Saudyjską.

Zgodnie z art. 21 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisane w Rijadzie dnia 22 lutego 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 502), wynagrodzenia, które nauczyciel lub pracownik naukowy, który ma lub miał miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w okresie poprzedzającym pobyt lub zaproszenie do drugiego Umawiającego się Państwa w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uniwersytecie, w szkole wyższej lub jakiejkolwiek publicznej placówce oświatowej, otrzymuje w związku z takimi czynnościami, nie podlegają opodatkowaniu w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres nie przekraczający dwóch lat.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że co do zasady wynagrodzenie nauczyciela z tytułu nauczania jest zwolnione z opodatkowania w Polsce przez okres nie przekraczający dwóch lat.

To czy do zwolnienia tego dochodu od opodatkowania w państwie goszczącym faktycznie dojdzie, zależy od tego, czy zostaną spełnione wszystkie warunki określone w tym przepisie.

Z treści zacytowanego wyżej przepisu wynika, że warunkiem, który musi być spełniony, aby przepis mógł znaleźć swoje zastosowanie, jest wyjazd nauczyciela lub pracownika naukowego, który w dniu wyjazdu pozostawał rezydentem lub miał stałe miejsce zamieszkania w jednym z państw Konwencji – Polski albo Arabii Saudyjskiej. Ponadto, wyjazd ten musi mieć określony cel, polegający na regularnym nauczaniu lub prowadzeniu badań. Aby skorzystać z powyższego zwolnienia nauczyciel lub pracownik naukowy, który został zaproszony do Umawiającego się Państwa musi wyjechać do tego kraju w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uniwersytecie, w szkole wyższej lub jakiejkolwiek publicznej placówce oświatowej. Przy czym, nauczanie i badanie powinno być prowadzone w interesie publicznym. Działalność placówki oświatowej, do której dana osoba wyjeżdża, nie może być wówczas prowadzona dla celów komercyjnych. Oznacza to, że szkoły prywatne lub publiczne, nauczające w ramach działalności gospodarczej i na zlecenie prywatnych przedsiębiorców, nie będą spełniały warunków zastosowania postanowień Konwencji.

Placówką oświatową w państwie do którego wyjeżdża naukowiec, nie może być dowolną jednostką, w której prowadzone jest nauczanie. Z uwagi na brak definicji tego terminu w treści przepisu, należy zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD przyjąć, że o charakterze placówki przesądza prawo wewnętrzne kraju jej położenia, czyli kraju przyjmującego nauczyciela lub badacza. W przypadku Polski, przedmiotem zwolnienia przyznanego przez Konwencję polsko – arabską może być tylko wynagrodzenie za prowadzenie badań lub wykładów w placówkach oświatowych, które powstały zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572; por. wyrok WSA z 21 grudnia 2007 r. III SA/Wa 1358/07, CBOSA).

Zgodnie z art. 2 ustawy o systemie oświaty, system oświaty obejmuje:

przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
szkoły:
1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,
4. artystyczne;
placówki oświatowo – wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;
3a)placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;
3b)placówki artystyczne – ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;
poradnie psychologiczno – pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno – pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno – wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli;
biblioteki pedagogiczne;
kolegia pracowników służb społecznych.

Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 3 tej ustawy, przez placówkę należy rozumieć jednostki organizacyjne wymienione w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy.

Stosownie do art. 5 ust.1 ww. ustawy, szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, szkołą publiczną jest szkoła, która:

zapewnia bezpłatne nauczanie w zakresie ramowych planów nauczania;
przeprowadza rekrutację uczniów w oparciu o zasadę powszechnej dostępności;
zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 1a;
realizuje:
1. programy nauczania uwzględniające podstawę programową kształcenia ogólnego, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe – również podstawę programową kształcenia w zawodach,
2. ramowy plan nauczania;
realizuje ustalone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów.

W treści wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi szkołę podstawową oraz gimnazjum. Obie szkoły nie są szkołami publicznymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572). Prowadzona szkoła podstawowa i gimnazjum, w których nauczają zatrudnieni na umowę o pracę rezydenci Królestwa Arabii Saudyjskiej, nie jest żadną z placówek, enumeratywnie wymienionych w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy o systemie oświaty, jak również nie posiadają wszystkich cech świadczących, zgodnie z ustawą o systemie oświaty, o publicznym charakterze prowadzonej działalności dydaktycznej, w tym w szczególności wymogu nieodpłatnego nauczania i dlatego nie mogą być uważane za publiczne placówki oświatowe.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione uregulowania prawne oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że prowadzone przez Wnioskodawcę szkoła podstawowa oraz gimnazjum nie mogą być uważane za publiczne placówki oświatowe, w stosunku do wynagrodzeń nauczycieli, powyższe zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Podkreślić należy, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę szkoły podstawowej i gimnazjum za publiczną placówkę oświatową w rozumieniu ustawy o systemie oświatowym.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy Szkoła jest publiczną plcówką oświatową w rozumieniu ustawy o systemie oświaty. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o systemie oświaty uprawnione jest Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

Tym samym, wynagrodzenia te podlegają opodatkowaniu w Polsce na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31, 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku, a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Ponadto, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wynagrodzenie nauczycieli – rezydentów Arabii Saudyjskiej uzyskane z tytułu nauczania w szkole podstawowej oraz gimnazjum, nie mających charakteru publicznej placówki oświatowej nie podlega zwolnieniu z opodatkowania w Polsce przez okres nieprzekraczający dwóch lat. Wynagrodzenia te podlegają opodatkowaniu w Polsce na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca natomiast jako płatnik, jest obowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego, występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin