Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-65/15/EN
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poniesionych tytułem wynajmu i użytkowania mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poniesionych tytułem wynajmu i użytkowania mieszkania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą mającą na celu świadczenie usług informatycznych. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych wybrał uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Miejscem zamieszkania oraz miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z wpisem do Ewidencji Działalności Gospodarczej jest miejscowość X w województwie Y. W związku z brakiem zainteresowania na świadczone usługi w miejscowości X (niewielka miejscowość) Wnioskodawca zmuszony był rozszerzyć prowadzoną działalność poprzez zawarcie współpracy z kontrahentem mającym siedzibę w miejscowości Z w innym województwie (duża miejscowość). Zleceniobiorca z miejscowości Z, nie jest jedynym kontrahentem Wnioskodawcy, jednak to jemu wystawiana jest co miesięczna faktura, generująca największy przychód. Wyłącznie z uwagi na konieczność świadczenia usług w miejscowości innej niż siedziba firmy Wnioskodawca zmuszony został do wynajęcia mieszkania, bez którego nie jest możliwe wykonywanie usług i osiąganie przychodu dla firmy. Charakter wykonywanych usług powoduje, że Zleceniobiorca oczekuje stałej i codziennej obecności Wnioskodawcy w siedzibie firmy, np. przy nadzorowaniu prowadzonych projektów, podczas spotkań z klientami i te czynności nie mogą zostać wykonane na odległość. Z uwagi na sporą odległość pomiędzy miejscowościami, wynajem hotelu byłby bardzo kosztowny, a codzienne dojazdy byłyby bardzo czasochłonne. W celu ograniczenia kosztów, z racjonalnych względów, najbardziej opłacalnym rozwiązaniem jest wynajęcie mieszkania w miejscowości Z. Wynajęte mieszkanie umożliwia codzienne wykonywanie usług dla Zleceniobiorcy, a jego koszt jest znacznie niższy od wynajmowania pokoju hotelowego. Niejednokrotnie przy wykonywaniu zlecenia praca musi zostać wykonana w wynajętym mieszkaniu, wtedy Wnioskodawca korzysta ze swojego telefonu komórkowego, który służy do omawiania kwestii poszczególnych zleceń. Oprócz tego, dla prowadzonej działalności niezbędnym jest także posiadanie szerokopasmowego dostępu do Internetu, a ponadto w związku z wykonywaną działalnością i korzystaniem z komputera ponoszone są również koszty związane z poborem energii elektrycznej.

Wszystkie wymienione wydatki tj. związane z wynajęciem mieszkania, uiszczaniem opłat za telefon komórkowy, dostęp do Internetu oraz opłat za zużytą energię elektryczną - gdyby nie wykonywanie zleceń i współpraca ze Zleceniodawcą w miejscowości Z nie byłyby przez Wnioskodawcę ponoszone. Są one wręcz niezbędne przy realizacji zleceń, a tym samym zapewniają odpowiednie źródło przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu wynajęcia mieszkania oraz jego używania takie jak czynsz, energia elektryczna, opłaty za Internet, telefon komórkowy związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością poza jej siedzibą, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które będą mogły zostać pomniejszane przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów pozostają koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ww. ustawa nie wskazuje wprost wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem zasadnym jest przyjęcie, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem w takim ujęciu takimi kosztami będą zarówno koszty które, pozostają w bezpośrednim związku z uzyskanym przychodem, jak i te pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie dostatecznie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodu. Jednocześnie należy mieć na uwadze że, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego z poniesionego wydatku. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wydatki związane z wynajęciem mieszkania w miejscowości Z umożliwiające realizację zleceń w ramach działalności, jak również koszty eksploatacji i jego używania takie jak opłata za energię elektryczną, dostęp do Internetu, korzystanie z telefonu komórkowego pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zwłaszcza, że wynajęcie mieszkania i konieczność ponoszenia opłat spowodowana jest wyłącznie miejscem świadczenia usług. Przedstawione wydatki wynikają wyłącznie z organizacji świadczonych usług i ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów i zachowania ich źródła, a w żadnym wypadku nie stanowią wydatków na cele osobiste. Kontrahent z którym nawiązana została współpraca oczekuje realizacji zlecenia na terenie Z, wynajęcie mieszkania oraz opłacanie pozostałych kosztów ponoszone są wyłącznie aby zapewnić utrzymanie źródła przychodu. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wymienione koszty nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), co dodatkowo przesądza o zasadności uznania ich za związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością. Dodatkową okolicznością w niniejszej sprawie jest posiadanie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur na rzecz kontrahenta, świadczących o wykonanych usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania. Umożliwiają one w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto jednoznacznie potwierdzają racjonalność poniesionych wydatków. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane wydatki są racjonalnie uzasadnione i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponoszone wydatki z tytułu przedmiotowego najmu, zdaniem Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i są właściwie udokumentowane dowodami księgowymi. Dowody księgowe świadczące o wykonanych usługach w miejscowości, w której zostało wynajęte mieszkanie potwierdzają bowiem bezspornie związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami oraz potwierdzają racjonalność poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Podkreślenia wymaga również to, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, t.j. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych. Ze względu na brak zainteresowania na świadczone usługi w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozpoczął współpracę ze Zleceniobiorcą z innego województwa. Charakter wykonywanych usług wymaga od Wnioskodawcy stałej i codziennej obecności w siedzibie firmy kontrahenta, np. przy nadzorowaniu prowadzonych projektów, podczas spotkań z klientami. Z uwagi na sporą odległość pomiędzy miejscowościami oraz w celu ograniczenia kosztów Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości Z (gdzie znajduje się siedziba firmy kontrahenta), gdyż koszty jakie ponosi z tego tytułu są niższe niż koszty korzystania z hotelu. Wykonywanie zleceń wiąże się również z korzystaniem w wynajętym mieszkaniu z komputera oraz szerokopasmowego Internetu, a także własnego telefonu komórkowego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że aby wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wynajmem i użytkowaniem mieszkania mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej muszą spełniać przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te muszą również zostać należycie udokumentowane. Przy czym, zgromadzone dowody nie mogą się ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków. Również wydatki dotyczące użytkowania ww. mieszkania muszą być udokumentowane w taki sposób, aby możliwym było ustalenie tego związku przyczynowo-skutkowego, a także ustalenie że zostały poniesione wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, jeżeli w istocie wskazane we wniosku wydatki dotyczące wynajmu i użytkowania mieszkania zostały(ną) poniesione wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i spełniają wszystkie przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające te okoliczności, to będzie mógł zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.