Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-148/15/ESZ
z 18 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 9 lutego 2015 r.), uzupełnionym 24 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach tzw. bonu zatrudnieniowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach tzw. bonu zatrudnieniowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-148/15/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 kwietnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca zatrudniając pracownika, będącego przed 30 rokiem życia, otrzymał dofinansowanie części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne (831,10 zł) z programu zwanego „Bonem zatrudnieniowym", organizowanego przez Powiatowy Urząd Pracy, w którym ww. osoba była zarejestrowana. Refundacja części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis. Bon zatrudnieniowy stanowi gwarancję zrefundowania pracodawcy, który zatrudni bezrobotnego, części kosztów wynagrodzenia wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne. Starosta refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, przez okres 12 miesięcy, w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 21 kwietnia 2015 r., Wnioskodawca wskazał, że podstawą prawną przyznania środków finansowych, o których mowa we wniosku jest art. 66m ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2015 r., poz. 149 z poźn. zm.). Refundacja części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne dokonywana w ramach bonu zatrudnieniowego stanowi pomoc de minimis spełniającą warunki określone w Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013r. str. 1) i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisane dofinansowanie jest zwolnione z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 pkt 114 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 114) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Rozdział 3 zwolnienia przedmiotowe), wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie zwane "Bonem Zatrudnieniowym" jest zwolnione od podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

  • dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
  • ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne (831,10 zł) z programu zwanego „Bonem zatrudnieniowym", organizowanego przez Powiatowy Urząd Pracy, w którym ww. osoba była zarejestrowana. Refundacja części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis. Bon zatrudnieniowy stanowi gwarancję zrefundowania pracodawcy, który zatrudni bezrobotnego, części kosztów wynagrodzenia wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne. Starosta refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, przez okres 12 miesięcy, w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.). Podstawą prawną przyznania środków finansowych jest art. 66m ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2015 r., poz. 149 z poźn. zm.), natomiast refundacja części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne dokonywana w ramach bonu zatrudnieniowego stanowi pomoc de minimis spełniającą warunki określone w Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013r. str. 1) i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie wskazanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) (…). Przepis powyższy nie ma zatem zastosowania w niniejszej sprawie, m.in. z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie otrzymał nieodpłatnego świadczenia, świadczenia częściowo odpłatnego lub świadczenia rzeczowego (w naturze), tylko środki pieniężne. Ww. środki nie korzystają także zwolnienia od opodatkowania na podstawie innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W szczególności zauważyć należy, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dotacje w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Z powyższego przepisu wynika, że skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia podatkowego uzależnione jest od źródła finansowania oraz od tego czy przyznawane świadczenie jest w istocie dotacją w rozumieniu przepisów o finansach publicznych. Aby otrzymane świadczenie korzystało ze zwolnienia przedmiotowego oba warunki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą zostać spełnione łącznie.

Aby zatem dofinansowanie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych winno być uzyskane:

  • z budżetu państwa lub,
  • z budżetu jednostek samorządu terytorialnego.

    Otrzymane z powyższych źródeł dofinansowanie musi ponadto stanowić dotację w rozumieniu przepisów ustawy o finansach publicznych.

    Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

    Jak wynika ze złożonego wniosku Wnioskodawca otrzymał refundację części kosztów wynagrodzenia (wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne) zatrudnionego bezrobotnego w ramach tzw. bonu zatrudnieniowego, o którym mowa w art. 66m ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 149). Zgodnie z tym przepisem na wniosek bezrobotnego do 30 roku życia starosta może przyznać bon zatrudnieniowy. Bon zatrudnieniowy stanowi dla pracodawcy gwarancję refundacji części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem bezrobotnego, któremu powiatowy urząd pracy przyznał ten bon (art. 66m ust. 1 i 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 66m ust. 7 ww. ustawy, starosta refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, przez okres 12 miesięcy, w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1. Refundacja, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis (art. 66m ust. 11 ww. ustawy).

    Refundacja poniesionych wydatków w ramach tzw. bonu zatrudnieniowego, o której mowa w art. 66m ust. 7 ww. ustawy, wypłacana jest ze środków Funduszu Pracy. Zgodnie bowiem z art. 108 ust. 1 pkt 22h ww. ustawy, środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie refundacji pracodawcy, w ramach bonu zatrudnieniowego, części wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 66m ust. 7. Stosownie natomiast do art. 103 ust. 1, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy, o czym stanowi art. 106 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

    Wskazać również należy, że refundacja - zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) - stanowi zwrot poniesionych kosztów.

    Mając na względzie powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że przyznane Wnioskodawcy środki pieniężne (refundacja poniesionych wydatków), otrzymane ze środków państwowego funduszu celowego nie stanowią dotacji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

    W związku z powyższym otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach tzw. bonu zatrudnieniowego środki, stanowiące refundację poniesionych przez niego wydatków, stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

    W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

    Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

  • Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj