Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4513-6/15-4/KK
z 17 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 12 maja 2015 r. (data wpływu 14 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla wyrobów węglowych nabytych przez Wspólnotę Mieszkaniową na potrzeby gospodarstw domowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2015 r. został złożony do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla wyrobów węglowych nabytych przez Wspólnotę Mieszkaniową na potrzeby gospodarstw domowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 czerwca 2015 r. znak: IPTPP2/4513-6/15-2/KK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa w nieruchomości położonej w […], znajduje się w budynku wielorodzinnym, wolnostojącym, pięciokondygnacyjnym. Budynek ten jest zarządzany przez Zarząd wybrany z grona właścicieli posiadających udziały we Wspólnocie. Wspólnota posiada własna kotłownię C.O. opalaną węglem kamiennym typu ECO Groszek.

Kotłownia ta funkcjonuje tylko i wyłącznie dla celów dostarczenia energii cieplnej do lokali będących w zarządzie Wspólnoty Mieszkaniowej. Wspólnota nie prowadzi sprzedaży energii cieplnej ani nie prowadzi odsprzedaży paliw służących do produkcji energii cieplnej.

6 grudnia 2012 roku Wspólnota dokonała zakupu 16,5 tony węgla kamiennego typu Eco Groszek w [..]. Od zakupu tego sprzedawca pobrał podatek akcyzowy w wysokości 502,66 zł.

4 kwietnia 2013 roku Wspólnota dokonała zakupu 2 ton węgla kamiennego typu Eco Groszek w […]. Od zakupu tego sprzedawca pobrał podatek akcyzowy w wysokości 60,92zł.

2 września 2013 roku Wspólnota dokonała zakupu 10,1 tony węgla kamiennego typu Eco Groszek w […]. Od zakupu tego sprzedawca pobrał podatek akcyzowy w wysokości 307,65 zł.

17 grudnia 2013 roku Wspólnota dokonała zakupu 11,18 tony węgla kamiennego typu Eco Groszek w […]. Od zakupu tego sprzedawca pobrał podatek akcyzowy w wysokości 340,59 zł.

14 listopada 2014 roku Wspólnota dokonała zakupu 20,33 tony węgla kamiennego typu Eco Groszek w […]. Od zakupu tego sprzedawca pobrał podatek akcyzowy w wysokości 761,68 zł.

W sumie w przedstawionym okresie Wspólnota dokonała zakupu 60,11 ton węgla kamiennego typu Eco Groszek, od zakupu tego sprzedawca pobrał łącznie podatek akcyzowy w wysokości 1973,50 zł (słownie tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt trzy złote i pięćdziesiąt groszy).

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• Kod CN zużywanych wyrobów węglowych to: 2700.01
  

• Wyroby węglowe nabywane były od pośredniczącego podmiotu węglowego, którego dane zostały uwidocznione na fakturach VAT załączonych do wniosku.
  

• Lokale będące w zasobach Wspólnoty są wyłącznie lokalami mieszkalnymi.
  

• Podczas zakupu pośredniczący podmiot węglowy nie wystawił Wspólnocie Mieszkaniowej „Karty dostawy” o której mowa w artykule 31a ustęp 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r. oraz nie wystawił takiego dokumentu wymaganego artykułem 31a ustęp 3 pkt 1 oraz ustęp 4 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy podatek akcyzowy na zaprezentowanym stanie faktycznym został pobrany w sposób prawidłowy?
2. Czy Wspólnota Mieszkaniowa z mocy Ustawy, jako gospodarstwo domowe nie podlegała w momencie zakupu zwolnieniu z podatku akcyzowego?
3. W jakiej formie, do jakiego organu należy wnioskować o zwrot akcyzy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedawca nie powinien naliczać i pobierać od gospodarstwa domowego - wielorodzinnego, podatku akcyzowego.

Ad. 2.

W ocenie Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej, na podstawie art. 31a, ust. 2 pkt 3, ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym, przy zakupie paliwa służącego dostawie energii cieplnej do gospodarstw domowych, ww. podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego.

Ad. 3

Należy wnioskować w formie pisemnej do Naczelnika Urzędu Skarbowego w […].

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ chciałby zaznaczyć, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy dwóch stanów prawnych, wobec tego interpretacja została wydana na podstawie przepisów obowiązujących w okresie do dnia 19 września 2013 r. oraz obowiązujących w okresie od dnia 20 września 2013 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,
  

• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,
  

• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.
  
  

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715. Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 ustawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013r.) pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Organami podatkowymi właściwymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej. (art. 14 ust. 1 ustawy)

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy właściwość miejscową naczelnika urzędu celnego i dyrektora izby celnej ustala się ze względu na miejsce wykonania czynności lub wystąpienia stanu faktycznego, podlegających opodatkowaniu akcyzą, z zastrzeżeniem ust. 4-5b i 7-10.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r.) w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013r.) pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie zaś do art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013r.) finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Stosownie zaś do art. 9a ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013r.), w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;

6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się zgodnie z treścią art. 9a ust. 2 ustawy ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121);
   

1. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1954 r. - Kodeks cywilny;
2. wydanie w zamian za wierzytelności;
3. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
4. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
5. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
6. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
7. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
8. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zasadą jest zatem, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Stosownie do powyższego, odnosząc sytuację objętą wnioskiem do stanu prawnego obowiązującego do 19 września 2013r. stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r.) zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy (art. 31a ust. 3 ustawy)
   
   

Jak stanowił art. 31a ust. 4 ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Odnosząc się do powyższego podkreślić należy, że w okresie do 19 września 2013 r., zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy, warunkiem zastosowania zwolnienia z akcyzy przy sprzedaży wyrobów węglowych, której to sprzedaży towarzyszyło przemieszczenie wyrobów węglowych, było dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych objętych zwolnieniem dokumentu dostawy. Pośredniczący podmiot węglowy w powyższym przypadku określał w dokumencie dostawy (w oparciu o informacje przekazane przez podmiot nabywający) przeznaczenie wyrobów węglowych uprawniające go do zastosowania zwolnienia od akcyzy.

Powyższa norma prawna, była jasna i nie przewidywała żadnych odstępstw. Tym samym brak wystawienia i dołączenia do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy lub faktury spełniającej rolę dokumentu dostawy, w których zarazem określano podstawę prawną jego zastosowania, skutkował brakiem możliwości zastosowania zwolnienia z akcyzy.

Odnosząc się natomiast do stanu prawnego obowiązującego od 20 września 2013 r. wskazać należy, że: Zgodnie z 31a ust. 1 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r.) zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, z późn. zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Według art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura to faktura w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 31a ust. 4 podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

Zatem dla celów zwolnienia w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, pośredniczący podmiot był zobowiązany do wystawienia dokumentu dostawy bądź faktury zawierającej m.in. pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego mógł zostać złożony: na dokumencie dostawy lub fakturze lub w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym. Brak spełnienia powyższych wymogów skutkował brakiem możliwości zastosowania zwolnienia.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że opisane we wniosku zwolnienie od podatku akcyzowego posiada charakter fakultatywny. Powyższe oznacza, że podmiot spełniający warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od akcyzy może, lecz nie jest zobowiązany do skorzystania z tej ulgi podatkowej w dokonywanych rozliczeniach z zakresu podatku akcyzowego. Wskazane zwolnienie jest realizowane w ten sposób, że podatek akcyzowy z tytułu określonej czynności - w przedmiotowym przypadku z tytułu sprzedaży - nie jest naliczany w momencie sprzedaży wyrobów węglowych. Zatem podmiot, który zamierza skorzystać ze zwolnienia - w związku z określoną czynnością - powinien wypełnić wszystkie wskazane w przepisach ustawy warunki zwolnienia. Dokument dostawy jest materialnym odzwierciedleniem wypełnienia tych warunków.

Reasumując dla zastosowania zwolnienia z akcyzy wymagane było, aby pośredniczący podmiot węglowy, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju (do 19 września 2013 r.) dołączył do przemieszczanych wyrobów węglowych dokument dostawy, a od 20 września 2013 r. wystawił w terminie 7 dni od dnia wydania wyrobów węglowych dokument dostaw lub fakturę spełniającą wymagania dokumentu dostawy oraz uzyskał potwierdzenie na ww. dokumentach nabycia wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego (Wnioskodawcę). Brak spełnienia tych wymogów uniemożliwia zastosowania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych.

Wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Podkreślić również należy, że podstawową funkcją dokumentu dostawy, lub ww. faktury, jest nie tylko określenie przeznaczenia przedmiotowych wyrobów do celów opałowych, ale umożliwienie skutecznej kontroli obrotu wyrobami węglowymi zwolnionymi od akcyzy.

Należy bowiem zauważyć, że na państwach członkowskich Unii Europejskiej spoczywa obowiązek zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania zwolnień od podatku akcyzowego W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-185/00 Komisja przeciwko Finlandii, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że państwa członkowskie stosując zwolnienia od podatku akcyzowego, zobowiązane są do wprowadzenia regulacji, które skutecznie zapobiegać będą nadużywaniu przez podatników przyznanego zwolnienia (zgodnie z przeznaczeniem), aby nie prowadziło to do pogorszenia warunków konkurencji (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej, Sz. Parulskiego, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2006, s. 101-110 oraz K. Lasiński-Sulecki „Prawna regulacja akcyzy w europejskim prawie wspólnotowym na tle teorii opodatkowania konsumpcji”, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2007, s. 98-99).

Tym samym zakup wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę od pośredniczącego podmiotu węglowego we wskazanym okresie nie został dokonany przy spełnieniu warunków do zastosowania zwolnienia z akcyzy. Jednocześnie przepisy dotyczące podatku akcyzowego w powyższej kwestii nie przewidują możliwości wstecznego korzystania ze zwolnienia. Mając powyższe na uwadze skoro w momencie sprzedaży nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia podatek akcyzowy został pobrany w sposób prawidłowy.

Odrębnie należy rozstrzygnąć kwestię czy Wspólnocie Mieszkaniowej przysługiwało/przysługuje zwolnienie od podatku dla wyrobów węglowych nabytych na potrzeby gospodarstw domowych.

Zgodnie bowiem z cytowanym wyżej art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r.) oraz art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r.) zwalnia się od akcyzy (…) wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe (…).

Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia „gospodarstwo domowe”. Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, że gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe. Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych). Interpretacja językowa wskazuje zatem, że dla celów zwolnienia z akcyzy wyroby węglowe muszą być zużywane przez gospodarstwo domowe.

Tym samym podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2013 r.) lub art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r.), zobligowany był/jest nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Zatem stwierdzić należy, że zużywany przez Wspólnotę Mieszkaniową węgiel (ECO Groszek) w celu ogrzania budynku składającego się wyłącznie z lokali mieszkalnych, mógł/może być objęty zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie ww. przepisów, w części służącej dostarczeniu ciepła do tych lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) należących do Wspólnoty, przy spełnieniu warunków do zastosowania zwolnienia, o których wspomniano wcześniej.

Jednakże, jak wskazano wyżej, z uwagi na to, że w momencie sprzedaży wyrobów węglowych nie zostały spełnione warunki do zastosowania ww. zwolnienia podatek akcyzowy został pobrany przez pośredniczący podmiot węglowy w sposób właściwy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, ponieważ w sprawie opisanej we wniosku, przy sprzedaży wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia, a tym samym zasadnie opodatkowano akcyzą wyroby węglowe nabywane przez Wnioskodawcę, pytanie nr 3 dotyczące zwrotu akcyzy staje się bezprzedmiotowe.

Na marginesie organ pragnie jedynie wskazać, że w zakresie podatku akcyzowego organem podatkowym jest właściwy dla Wnioskodawcy naczelnik urzędu celnego, a nie jak wskazał Wnioskodawca Naczelnik Urzędu Skarbowego w […].

Końcowo należy zauważyć, że Eco Groszek został sklasyfikowany do kodu CN 2701, a nie jak wskazał Wnioskodawca do kodu CN 2700.01. Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.