Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-44/15/AK
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 16 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Białorusi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Białorusi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 4 lat posiada obywatelstwo polskie, posiada również obywatelstwo Republiki Białoruś. Na Białorusi Wnioskodawca posiada mieszkanie, które planuje sprzedać. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawca chciałby przywieźć do Polski, gdyż na stałe mieszka w Polsce. Podatek ze sprzedaży ww. nieruchomości będzie uregulowany na Białorusi.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy?

Czy Wnioskodawca ma obowiązek złożenia PIT ze sprzedaży nieruchomości na Białorusi?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatku od sprzedaży nieruchomości na Białorusi nie powinno się pobierać w Polsce ze względu na umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania sporządzoną w Mińsku w dniu 18 listopada 1992 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy – przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W sprawie Wnioskodawcy zastosowanie znajdą uregulowania umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 18 listopada 1992 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 120, poz. 534).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. umowy – zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Umawiającym się Państwie.

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze (art. 4 ust. 1 ww. umowy).

Natomiast jak wynika z art. 6 ust. 2 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku – określenie „majątek nieruchomy” posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 zdanie drugie Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku – określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Zgodnie z przywołanymi powyżej regulacjami – w przypadku sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Białorusi albo Polski, zyski z przeniesienia własności majątku nieruchomego podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym położona jest nieruchomość. Innymi słowy w przypadku sprzedaży nieruchomości położonej na terenie Białorusi przez osobę mającą miejsce stałego zamieszkania w Polsce, sprzedaż ta jest opodatkowana na Białorusi – zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej pomiędzy Polską a Białorusią.

Biorąc zatem pod uwagę przepis art. 13 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości (mieszkania) położonej na Białorusi przez Wnioskodawcę mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko na Białorusi, na zasadach jakie przy sprzedaży nieruchomości obowiązują w prawie białoruskim. To zaś oznacza, że Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia w urzędzie skarbowym w Polsce jakiegokolwiek zeznania podatkowego (PIT) z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.