Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-487/14-9/MC
z 20 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2014 r. (data wpływu do BKIP Leszno 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

Pismem z 1 października 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego – na podstawie przepisów art. 170 § 1, art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) w związku z § 2 pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) – przekazał ww. wniosek zgodnie z właściwością do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie celem jego rozpatrzenia.

Należy wyjaśnić, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy – Ordynacja podatkowa z 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił –w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 6 ww. rozporządzenia – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Następnie 13 października 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o dowód uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej w wysokości 40 zł.

Natomiast pismami z 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.), 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r. i 9 stycznia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zajmuje się wytwarzaniem, przetwarzaniem, magazynowaniem, przesyłaniem oraz dystrybucją opakowań z tektury litej i falistej, wykorzystując w swojej działalności technologię offsetową. Wytwarzane wyroby znajdują swoje zastosowanie w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, tekstylnym, kosmetycznym czy też chemii gospodarczej.

W roku 2009 Spółka dokonała zakupu systemu klasy „A” (dalej: system lub system „A”) do zarządzania firmą, tj. systemu „B” firmy „Cx”. Poza wydatkami związanymi z nabyciem przedmiotowego oprogramowania Spółka poniosła także koszty związane z wdrożeniem tego systemu, które łącznie z wydatkami poniesionymi na zakup oprogramowania stanowią wartość początkową systemu. Wdrożenie systemu oraz sprzedaż oprogramowania były realizowane przez „Cx”. Spółka informuje, iż posiada opinię niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki, z której wynika, iż zakupiona wiedza technologiczna spełnia warunki uznania jej za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Nabyty system (oprogramowanie) prowadzi do udoskonalenia usług świadczonych przez Spółkę, dzięki posiadanym rozwiązaniom konstrukcyjnym i funkcjonalnym. Proces zarządzania firmą i usługami i produkcjami przez nią wykonywanymi będzie w znacznym stopniu zautomatyzowany.

• znaczna automatyzacja procesu od przyjęcia zlecenia usługi aż do jej wykonania prowadzi do zminimalizowania ryzyka powstawania błędów wynikających z tzw. czynnika ludzkiego,
• dzięki oszczędności czasu i kosztów związanych z jednokrotnym wprowadzeniem danych do systemu pracownicy mogą skupić się na pozyskiwaniu nowych klientów, nowych rynków zbytu, wykonywaniu większej ilości usług,
• oprogramowanie pozwala na tworzenie wielowymiarowych analiz zdarzeń gospodarczych; pozwala na raportowanie np. sprzedaży usług na terenie danego państwa, umożliwia wykonywanie wielu innych analiz, dzięki czemu firma może wybrać rodzaje usług oraz odbiorców najbardziej ich interesujących,
• w systemie są stworzone szczegółowe bazy danych podwykonawców oraz kontrahentów firmy, dzięki czemu można je odnaleźć szybko oraz są dostępne dla wszystkich pracowników posiadających określone uprawnienia,
• poprawie uległ przepływ informacji pomiędzy określonymi działami w firmie, dzięki czemu problemy związane z realizacją usługi są szybciej rozwiązywane,
• w nowym systemie możliwe jest dokładne ewidencjonowanie jakości wykonywanych usług,
• dzięki wdrożeniu systemu możliwe było wdrożenie know-how mającego na celu wytworzenie ulepszonych produktów poprzez optymalizację zasobów i surowców wykorzystywanych do ich produkcji.
  
  

System stanowi wartość niematerialną i prawną.

Zintegrowany system informatyczny (dalej: system „A”) został nabyty i zostało przekazane prawo do własności na rzecz Spółki.

Spółka nie prowadzi i nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka nie udzielała żadnemu innemu podmiotowi praw do technologii, jaką jest system „A”.

Spółka nie otrzymała zwrotu wydatków na system „A”.

Spółka spełnia warunek określony w art. 18b ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym zamierza skorzystać z odliczenia od podstawy opodatkowania związanego z nabyciem nowej technologii do 50%, o którym mowa w art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 16 grudnia 2014 r. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na tak zadane pytania:

1. Czy uzyskana przez Spółkę opinia niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki potwierdza, że system „A” stanowi wiedzę technologiczną, która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat?
   Tak.
2. W którym roku podatkowym nastąpiło wprowadzenie systemu „A” do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
   W roku 2009-2010.
3. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie i wdrożenie tego systemu (w tym ewentualne zadatki (przedpłaty) na poczet tych wypłat), które mają stanowić podstawę odliczenia, zostały przez Spółkę zapłacone, a jeżeli tak, to w jakich latach wydatki te poniesiono?
   Tak, wydatki te zostały poniesione w latach 2008 i 2009.
4. W zeznaniu, za który rok podatkowy Spółka odliczyła/zamierza odliczyć od podstawy opodatkowania wydatki na nabycie nowej technologii.
   

Zamierza dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2009-2010.

Następnie pismem z 29 grudnia 2014 r. Spółka poinformowała, że rok podatkowy Spółki nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym. System „A” został wprowadzony do ewidencji w roku podatkowym 2009-2010, który rozpoczął się 01-09-2009 i zakończył się 31-08-2010. Wydatki na ten system zostały poniesione zarówno w w/w roku podatkowym, jak i w roku poprzedzającym rok, w którym system został wprowadzony do ewidencji, tj. roku podatkowym trwającym od 01-01-2008 do 31-08-2009.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka spełniając warunek określony w art. 18b ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniona do skorzystania z kwoty odliczeń od podstawy opodatkowania na nowe technologie przewidzianego w art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy spełnienie warunku określonego w art. 18b ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawnia ją do skorzystania z odliczenia od podstawy opodatkowania poprzez nabycie nowych technologii.

Spółka stwierdza, że zakup i wdrożenie zintegrowanego systemu informatycznego „B” klasy „A” do jej przedsiębiorstwa umożliwił wprowadzenie zmiany organizacyjnej, a tym samym poprawę i usprawnienie procesów wewnętrznych i pośrednio wzrost konkurencyjności, a zwłaszcza umożliwił on wytworzenie nowych, a także udoskonalonych produktów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2010 r.): od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy: za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Co istotne, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 18b ust. 8 tej ustawy: podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców – dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Odliczenie wskazane w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę zachęty podatkowej i ma na celu zwiększenie ilości przedsiębiorstw wykorzystujących nowoczesne rozwiązania technologiczne, a co za tym idzie – zwiększenie innowacyjności całej gospodarki – przy jednoczesnym wzroście nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwa na badania, których efektem są nowe technologie.

I tak – odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, o których mowa w komentowanym przepisie, uważa się natomiast wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych – szczególnie wyniki badań i prac rozwojowych – nabyte przez podatnika (w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw). Ponadto nabyta wiedza technologiczna powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych produktów lub usług, a jej stosowanie na świecie musi być krótsze niż pięć lat, co musi potwierdzić opinia sporządzona przez niezależną jednostkę naukową. Jednocześnie podstawę wielkości odliczenia stanowią wydatki poniesione na nabycie nowej technologii, uwzględnione w wartości początkowej, w części w jakiej zostały zapłacone w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do tej ewidencji, to przedpłaty te uznaje się za zapłacone w roku wprowadzenia jej do tejże ewidencji. Natomiast samo odliczenie z tytułu ulgi na nowe technologie nie może przekroczyć 50% wyżej określonej kwoty. Ponadto odliczenia tego dokonać należy w zeznaniu podatkowym za rok, w którym poniesiono wydatki. Ważne jest również to, aby wydatki na nabycie nowej technologii nie zostały podatnikowi zwrócone oraz podatnik nie może prowadzić działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Należy również zaznaczyć, że przepis art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 169, poz. 1049) określa, że jednostkami naukowymi są jednostki naukowe prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk,
3. jednostki badawczo-rozwojowe,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów,
5. jednostki organizacyjne posiadające status jednostki badawczo-rozwojowej,
6. Polską Akademię Umiejętności,
7. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-f, posiadające osobowość prawną i siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy posiadający status centrum badawczo-rozwojowego nadawany na podstawie przepisów o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.
   
   

Zwraca się również uwagę na przepis art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który pozwala – w przypadku nabycia nowej technologii – na odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy. Oznacza to, że z tytułu tych samych wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej technologii obliczane od pełnej kwoty poniesionych na ten cel wydatków.

Ponadto jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl natomiast art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia – zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy – uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec przytoczonych przepisów należy wskazać, że wdrożenie oprogramowania stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Są to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb podatnika, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie powoduje, że podmiot uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, jaką jest licencja na program komputerowy, zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Zatem kwota należna sprzedającemu licencję, jak również wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania są elementem wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa będzie stanowić podstawę do określenia wielkości przysługującego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym jednostka wprowadzi wartość niematerialną i prawną do ewidencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Spółka dokonała zakupu systemu klasy „A” (dalej: system lub system „A”) do zarządzania firmą. Poza wydatkami związanymi z nabyciem niniejszego oprogramowania Spółka poniosła także koszty związane z wdrożeniem tego systemu. Spółka posiada opinię niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki, z której wynika, że system „A” stanowi wiedzę technologiczną, która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Nabyty system (oprogramowanie) prowadzi do udoskonalenia usług świadczonych przez Spółkę, dzięki posiadanym rozwiązaniom konstrukcyjnym i funkcjonalnym. System stanowi wartość niematerialną i prawną, na której wartość początkową składają się wydatki na zakup oprogramowania oraz wdrożenie. Spółka nie prowadzi i nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka nie udzielała żadnemu innemu podmiotowi praw do technologii, jaką jest system „A”. Spółka nie otrzymała zwrotu wydatków na system „A”. System „A” został wprowadzony do ewidencji w roku podatkowym 2009-2010, który rozpoczął się 01-09-2009 i zakończył się 31-08-2010. Wydatki na ten system zostały poniesione zarówno w ww. roku podatkowym, jak i w roku poprzedzającym rok, w którym system został wprowadzony do ewidencji, tj. roku podatkowym trwającym od 01-01-2008 do 31-08-2009. Spółka zamierza dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2009-2010.

Odnosząc niniejsze do przedstawionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wskazać, że wszystkie przesłanki do zastosowania ulgi na nowe technologie zostały przez Spółkę spełnione.

W niniejszej sprawie znajdzie zatem zastosowanie przepis art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym Spółce przysługuje prawo do odliczenia wydatków poniesionych na nabycie wskazanego systemu wraz z kosztami jego wdrożenia, które uwzględnione zostały w wartości początkowej oraz zapłacone podmiotowi uprawnionemu, w wysokości 50% tych wydatków.

Zgodnie z wcześniej przywołanymi przepisami Spółka mogła dokonać odliczenia wydatków zapłaconych w latach 2008-2009 i 2009-2010 na nabycie nowej technologii w tym roku podatkowym, w którym system „A” został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych, czyli w roku 2009-2010. Spółce przysługuje zatem prawo do korekty zeznania podatkowego za rok 2009-2010.

Reasumując – Spółka, spełniając warunek określony w art. 18b ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie uprawniona do skorzystania z kwoty odliczeń od podstawy opodatkowania na nowe technologie przewidzianego w art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez skorygowanie zeznania podatkowego za rok 2009-2010.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.