INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2012 r. (data wpływu 13.02.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia dokumentu dostawy w przypadku przemieszczania wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia dokumentu dostawy w przypadku przemieszczania wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje transakcji w obrocie wyrobami węglowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt la ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (zwanej dalej: ustawą akcyzową).Rola Spółki w obrocie przedmiotowymi wyrobami węglowymi sprowadza się do dokonywania sprzedaży tychże wyrobów podmiotom dokonującym ich ostatecznego zużycia, a korzystających ze zwolnienia w podatku akcyzowym, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej (zwanych dalej „Kontrahentami” lub „Podmiotami Zużywającymi”).

Zatem działalność gospodarcza Wnioskodawcy wypełnia znamiona immanentne dla sklasyfikowania Spółki jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy akcyzowej.

Wnioskodawca pismem z dnia 18 grudnia 2011 roku powiadomił właściwego miejscowo Naczelnika Urzędu Celnego w Warszawie o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, czym wypełnił dyspozycje zawartą w art. 16 ust. 3a ustawy akcyzowej. Dowodem na powyższe jest uzyskanie stosownego potwierdzenia wystawionego w trybie art. 16 ust. 3b ustawy akcyzowej z dnia 23 grudnia 2011 roku. Spółka sprzedaje wyroby węglowe nabywane na podstawie długoterminowej umowy zawartej z innym podmiotem krajowym posiadającym status pośredniczącego podmiotu węglowego (zwanego również „Dostawcą”). Należy w tym miejscu podkreślić, iż podmiot ów jest jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę wyrobów węglowych, gdyż Wnioskodawca nie jest stroną innych umów handlowych zawartych z kopalniami czy importerami, na mocy których nabywałby przedmiotowy towar. Nadto Spółka nie prowadzi też doraźnych transakcji z takimi partnerami.

Zatem całość wyrobów węglowych stanowiących ofertę handlową Spółki stanowią wyroby węglowe nabyte wyłącznie od jednego - tego samego - pośredniczącego podmiotu węglowego. W ramach postanowień przywołanej umowy, regulującej zasady współpracy, pośredniczący podmiot węglowy zaopatrujący Wnioskodawcę, zobowiązany jest do:

• dostarczenia przy pomocy transportu kolejowego, we własnym zakresie zakupionych przez Spółkę wyrobów węglowych do miejsc wskazanych przez Wnioskodawcę,
• umożliwienia odbioru zakupionych wyrobów węglowych transportem samochodowym organizowanym przez Spółkę lub przez jej kontrahentów (czyli podmioty zużywające).
  
  

Należy podkreślić, iż miejsca, do których przy pomocy transportu kolejowego dostarczane są zakupione wyroby węglowe, nie są miejscami, w których Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wskazanie tych miejsc przez Spółkę, jako docelowych dla dostaw zakupionych wyrobów węglowych, jest ściśle związane z postanowieniami umów odsprzedaży przedmiotowych wyrobów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą, a podmiotami przez niego zaopatrywanymi.

Zatem miejsca te to według możliwości nabywców:

• w przypadku Kontrahentów, nie dysponujących odpowiednią infrastrukturą kolejową, położone możliwie najdogodniej dla tego rodzaju transportu, bocznice kolejowe zarządzane przez osoby trzecie (najczęściej PKP), nie będące stronami w przedmiotowych transakcjach handlowych. Należy zaznaczyć, że w tej sytuacji prawo rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Wnioskodawcy na Kontrahenta już na stacji kolejowej, a przetransportowanie towaru do siedziby (i/lub oddziału) Kontrahenta dokonuje on sam we własnym zakresie.
• w przypadku Kontrahentów, posiadających odpowiednią infrastrukturą kolejową, miejsca prowadzenia przez tych nabywców działalności gospodarczej.
  
  

Powyżej przedstawiony obrót węglem odbywa się już stricte na podstawie zindywidualizowanych umów, mocą których Wnioskodawca dokonuje odsprzedaży zakupionego węgla. Co istotne wszyscy nabywcy, którym Wnioskodawca sprzedaje wyroby węglowe, posiadają status zakładu energochłonnego lub wytwarzają łącznie ciepło i energię elektryczną, więc korzystają ze zwolnienia ze względu na zużycie, o którym mowa w art. 31a ust. l i 2 ustawy akcyzowej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, istotną w świetle obowiązującego stanu prawnego jest także informacja dotycząca faktycznej drogi, jaką wyroby węglowe pokonują od kopalni poprzez pośredniczący podmiot węglowy zaopatrujący Spółkę i dalej za pośrednictwem Wnioskodawcy, do jej Kontrahentów.

I tak, w myśl postanowień umów regulujących obrót wyrobami węglowymi, w którym pośredniczy Spółka, przedmiotowy towar jest przemieszczany:

• przy wykorzystaniu transportu kolejowego, organizowanego i nadzorowanego przez pośredniczący podmiot węglowy sprzedający te wyroby Spółce, bezpośrednio z kopalni do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez podmiot nabywający wyroby węglowe od Wnioskodawcy, o ile ów nabywca posiada w takim miejscu odpowiednią infrastrukturę techniczną niezbędną do obsługi takiego transportu,
• przy wykorzystaniu transportu kolejowego, organizowanego i nadzorowanego przez pośredniczący podmiot węglowy sprzedający te wyroby Spółce, bezpośrednio z kopalni do położonej możliwie najdogodniej bocznicy kolejowej, skąd Kontrahent Wnioskodawcy za pomocą zorganizowanego we własnym zakresie transportu samochodowego przewozi zakupiony towar do miejsca prowadzenia przez niego działalności gospodarczej,
• przy wykorzystaniu transportu samochodowego organizowanego i nadzorowanego przez podmiot, któremu Spółka sprzedała wyroby węglowe, bezpośrednio z kopalni do miejsca prowadzenia działalności przez ten podmiot.
  
  

Zatem w żadnym z prezentowanych stanów faktycznych, Spółka nie uczestniczy w fizycznym przemieszczeniu wyrobów węglowych. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Wnioskodawcy na Kontrahentów Spółki w miejscu zakończenia transportu przez Dostawcę, czyli albo na stacji kolejowej PKP, albo na należącej do podmiotów zużywających bocznicy kolejowej.

Biorąc pod uwagę krótki czas, jaki upłynął pomiędzy publikacją przepisów prawa regulujących kwestię wystawienia dokumentów dostawy oraz niejednoznaczność ich brzmienia Spółka opierając się na ugruntowanej w doktrynie zasadzie ostrożności procesowej, z jednej strony kwituje odbiór na dokumencie dostawy, na podstawie którego wyroby węglowe przemieszczane są z kopalni, z drugiej, wystawia stosowne dokumenty dostawy, w ramach których dokumentuje transakcję sprzedaży tychże wyrobów odbiorcom. Jednak w związku z brakiem fizycznego przemieszczenia tychże wyrobów powzięła uzasadnioną wątpliwość, co do poprawności swojego postępowania. W związku z powyższym, chcąc dostosować swoje postępowanie do obowiązującego stanu prawa, w oparciu o konkretne wątpliwości prawne, występuje o rozstrzygnięcie kwestii zawartych w poniższych pytaniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w analizowanym stanie faktycznym, w sytuacji gdy Dostawca Spółki przemieszcza wyroby węglowe z kopalni bezpośrednio do miejsca wskazanego przez Wnioskodawcę, będącego zarazem miejscem ich odbioru przez Kontrahentów Spółki, dochodzi do wydania i przemieszczenia wyrobów węglowych pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem zużywającym wyroby węglowe, które determinuje obowiązek wysławienia przez Wnioskodawcę dokumentu dostawy...
2. Jeżeli w rozpatrywanym stanie faktycznym dojdzie do sytuacji, gdzie Kontrahent Spółki będzie odbierał i przemieszczał, zorganizowanym przez siebie transportem samochodowym, wyroby węglowe bezpośrednio z kopalni do miejsca prowadzenia działalności, czy wówczas obowiązek wystawienia wyłącznie jednego dokumentu dostawy spoczywał będzie na Wnioskodawcy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Spółki do pytania numer 1

Art. 9a ustawy akcyzowej zawiera katalog czynności związanych z obrotem wyrobami węglowymi podlegających opodatkowaniem podatkiem akcyzowym, do których należy zaliczyć między innymi sprzedaż przedmiotowych wyrobów. Jednocześnie racjonalny ustawodawca zwolnił z opodatkowania między innymi sprzedaż wyrobów akcyzowych realizowaną pomiędzy pośredniczącymi podmiotami węglowymi, jak i dokonywaną na rzecz podmiotów korzystających ze zwolnienia z uwagi na zużycie - art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej. Koniecznym warunkiem zachowania takiego zwolnienia przez podmioty dokonujące obrotu wyrobami węglowymi jest między innymi dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy - art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy akcyzowej.

Mocą postanowień § 2 ust. 5 litera a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 roku w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2010 roku Nr 160, poz. 1075 z późniejszymi zmianami - zwanym dalej: „Rozporządzeniem”), obowiązek wystawienia przedmiotowego dokumentu dostawy spoczywa na pośredniczącym podmiocie węglowym, w przypadku przemieszczenia przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej.

Dokonując wykładni literalnej przywołanej normy prawnej, kluczowe dla jej prawidłowego zrozumienia jest zdefiniowanie pojęcia „przemieszczania”, które w myśl lingwistyki oznacza „zmianę miejsca, położenia” (Słownik języka polskiego. Tom II, red M. Szymczak, s. 986). Biorąc pod uwagę powyższe obowiązek wystawienia przedmiotowego dokumentu spoczywa zatem wyłącznie na pośredniczącym podmiocie węglowym, jeżeli sprzedane przez niego wyroby węglowe, po transakcji sprzedaży zmieniają swoje miejsce położenia. W związku z powyższym dla dokonania właściwej wykładni niniejszego przepisu ustalić należy przede wszystkim ilość faktycznych przemieszczeń, jakim podlegają będące przedmiotem obrotu wyroby.

W opinii Spółki, zgodnie z prezentowanym stanem faktycznym, mamy do czynienia, z jednym wyodrębnionym przemieszczeniem przedmiotowych wyrobów, zorganizowanym przez Dostawcę Spółki pomiędzy kopalnią a miejscem odbioru, wskazanym przez Kontrahenta Spółki.

A zatem Wnioskodawca nie organizuje, ani nie uczestniczy w procesie przemieszczania wyrobów węglowych. Jego rola sprowadza się jedynie do pośrednictwa, w ramach którego nie dysponując własnym, czy też wynajętym magazynem, ogranicza swoją aktywność ekonomiczną do zebrania odpowiedniego portfela klientów, zainteresowanych przedmiotowym towarem.

W opinii Spółki na tezę prezentowaną w niniejszym wniosku nie mają wpływu postanowienia wynikające z art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 roku Nr 16, poz. 93 z późniejszymi zmianami), mocą których przeniesienie własności rzeczy oznaczonych co do gatunku uzależnione jest od przeniesienia posiadania rzeczy, czy też te regulujące możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego uzależniające taką możliwość od możliwości rozporządzania danym towarem jak właściciel (art. 86 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 roku Nr 177, poz. 1054 z późniejszymi zmianami)).

Przywołane normy prawne regulują bowiem jedynie kwestię związaną z przeniesieniem własności i wynikającymi z niego uprawnieniami, nie mają zatem związku z samym przemieszczeniem. Co więcej opinia wyrażona przez Spółkę, w kwestii przemieszczenia zgodna jest także ze stanowiskiem Ministra Finansów zawartym w przygotowanym na potrzeby podatników dokumencie pod tytułem: „Obieg dokumentów dostawy w obrocie wyrobami węglowymi zwolnionymi od akcyzy na terytorium kraju - przykłady”. Stan faktyczny stanowiący podstawę niniejszego wniosku, jest bowiem zbliżony do tego prezentowanego w Sytuacji I, Przykładzie 3 przywołanego stanowiska, gdzie w hipotetycznym rozwiązaniu Minister Finansów, dokonując wykładni stanowionego prawa, wskazał na konieczność wystawienia jednego dokumentu dostawy, przez pośredniczący podmiot węglowy, dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych, bez względu na ilość dokonywanych przeładunków. Co istotne w przedmiotowej sprawie nabywca węgla potwierdza jego odbiór od przewoźnika świadczącego usługi transportu kolejowego, a następnie we własnym zakresie dokonuje przemieszczenia tychże wyrobów do miejsca docelowego, czyli miejsca prowadzenia działalności przez nabywców Wnioskodawcy.

Zatem w świetle przedstawionego stanu prawnego, jak i faktycznego, brak jest podstawy prawnej, mocą której na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek wystawienia stosownego dokumentu dostawy, w celu zachowania zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej.

Stanowisko Spółki do pytania numer 2

Biorąc pod uwagę całokształt poruszonych już powyżej norm prawnych oraz prezentowanego stanu faktycznego, jak już wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka dokonuje także w ograniczonym zakresie sprzedaży wyrobów węglowych nabywanych przez kontrahentów, którzy na własne ryzyko i odpowiedzialność we własnym zakresie organizują transport węgla do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W takiej sytuacji dochodzi zatem do przemieszczenia nabytego węgla z kopalni do miejsca przeznaczenia. Istotnym w sprawie jest fakt, iż obwarowane normą prawną przemieszczenie odbywa się w odniesieniu do wyrobów węglowych, których sprzedawcą jest Wnioskodawca, bowiem to Spółka na mocy zawartych kontraktów handlowych stała się ich właścicielem, jeszcze przed rozpoczęciem ich przemieszczania. Zatem w danym stanie faktycznym dochodzi do sytuacji przewidzianej normą prawną zawadą w § 2 ust. 5 litera a) Rozporządzenia, w wyniku zaistnienia której to na Spółce ciążyć będzie obowiązek wystawienia stosownego dokumentu dostawy. Pierwsze i jedyne przemieszczenie węgla ma bowiem miejsce dopiero w momencie przewozu zakupionego „surowca” z kopalni do miejsca prowadzenia działalności przez kontrahenta Wnioskodawcy. Podobnie, jak w przypadku stanowiska do pytania pierwszego, także i ten pogląd Spółki znajduje swoje potwierdzenie w wykładni autentycznej zawartej w stanowisku Ministra Finansów prezentowanym w opracowaniu pod tytułem „Obieg dokumentów dostawy w obrocie wyrobami węglowymi zwolnionymi od akcyzy na terytorium kraju - przykłady”, gdzie w opisie zawartym w Sytuacji II Przykład 2, Organ wydający Rozporządzenie stanął na stanowisku, iż w stanie faktycznym tożsamym z tym prezentowanym w przedmiotowym wniosku, to pośrednik, który dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych, w wyniku której dochodzi do przemieszczenia tych wyrobów z kopalni do kontrahenta sprzedawcy, jest zobowiązany do wystawienia dokumentu dostawy, w oparciu o który dojdzie do przemieszczenia korzystającego ze zwolnienia wynikającego z postanowień art. 31a ust. 1 ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W myśl art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Podmiot zużywający, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W myśl art. 31a ust. 2 pkt 5 i 8, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
2. przez zakłady energochłonne do celów opałowych.
   
   

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Natomiast zgodnie z przepisem § 2 ust. 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.), dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zauważyć należy, że Spółka (zarejestrowany pośredniczący podmiot węglowy) prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje transakcji w obrocie wyrobami węglowymi, tj. dokonuje sprzedaży tychże wyrobów podmiotom dokonującym ich ostatecznego zużycia, a korzystających ze zwolnienia w podatku akcyzowym.

Spółka sprzedaje wyroby węglowe nabywane na podstawie długoterminowej umowy zawartej z innym podmiotem krajowym posiadającym status pośredniczącego podmiotu węglowego. W ramach postanowień przywołanej umowy, pośredniczący podmiot węglowy zaopatrujący Wnioskodawcę, zobowiązany jest do:

• dostarczenia przy pomocy transportu kolejowego, we własnym zakresie zakupionych przez Spółkę wyrobów węglowych do miejsc wskazanych przez Wnioskodawcę,
• umożliwienia odbioru zakupionych wyrobów węglowych transportem samochodowym organizowanym przez Spółkę lub przez jej kontrahentów (czyli podmioty zużywające).
  
  

Miejsca, do których przy pomocy transportu kolejowego dostarczane są zakupione wyroby węglowe nie są miejscami, w których Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Miejsca te to według możliwości nabywców:

• w przypadku Kontrahentów, nie dysponujących odpowiednią infrastrukturą kolejową, położone możliwie najdogodniej dla tego rodzaju transportu, bocznice kolejowe zarządzane przez osoby trzecie (najczęściej PKP), nie będące stronami w przedmiotowych transakcjach handlowych. W tej sytuacji prawo rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Wnioskodawcy na Kontrahenta już na stacji kolejowej, a przetransportowanie towaru do siedziby (i/lub oddziału) Kontrahenta dokonuje on sam we własnym zakresie.
• w przypadku Kontrahentów, posiadających odpowiednią infrastrukturą kolejową, miejsca prowadzenia przez tych nabywców działalności gospodarczej.
  
  

Spółka podkreśla, że w żadnym z opisanych przypadków, nie uczestniczy ona w fizycznym przemieszczeniu wyrobów węglowych. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Wnioskodawcy na Kontrahentów Spółki w miejscu zakończenia transportu przez Dostawcę, czyli albo na stacji kolejowej PKP, albo na należącej do podmiotów zużywających bocznicy kolejowej.

Odnosząc się zatem do treści ww. § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, zgodzić się trzeba z Wnioskodawcą, że w zaistniałej sytuacji o przemieszczeniu wyrobów węglowych po dokonaniu sprzedaży można mówić wyłącznie w kontekście transakcji zawartej przez Wnioskodawcę z jego dostawcą. To ten dostawca (posiadający również status pośredniczącego podmiotu węglowego) organizuje i jest odpowiedzialny za transport (kolejowy) sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do miejsc ich odbioru przez podmioty zużywające. Ponieważ prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi z Wnioskodawcy na rzecz kontrahentów dopiero na stacji kolejowej albo na należącej do tych podmiotów bocznicy kolejowej, tj. po zakończeniu transportu, obowiązek wystawienia dokumentu dostawy w tym przypadku należy wiązać wyłącznie z pierwszą z opisanych transakcji. Zatem dostawca wyrobów węglowych na rzecz Spółki, jako dokonujący przemieszczenia sprzedanych przez siebie wyrobów węglowych, będzie obowiązany do wystawienia dokumentu dostawy, a ich nabywcy (podmioty zużywające te wyroby do celów zwolnionych) do potwierdzenia ich odbioru na tym dokumencie.

Co za tym idzie, aby dochować warunków zwolnienia, o którym mowa w cytowanym art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy, obowiązek ten (wystawienia dokumentu dostawy) nie będzie ciążył w opisanej sytuacji na Spółce.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

W myśl art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

W myśl § 2 ust. 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.), dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

Wątpliwości Spółki dotyczą podmiotu zobowiązanego do wystawienia dokumentu dostawy w przypadku, gdy Spółka dokona sprzedaży wyrobów węglowych w sytuacji opisanej we wniosku, a nabywca tych wyrobów będzie dokonywał ich transportu na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność z kopalni do miejsca, w którym prowadzi on działalność gospodarczą.

Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, iż przemieszczenie będzie dotyczyć wyrobów węglowych sprzedanych przez Wnioskodawcę (Spółka staje się bowiem ich właścicielem na podstawie zawartych umów handlowych jeszcze przed początkiem tego przemieszczenia), a zatem obowiązek wystawienia dokumentu dostawy, wynikający z ww. przepisu § 2 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie dokumentu dostawy (...) będzie ciążył w tym przypadku na Spółce.

Zatem stanowisko w tym zakresie także należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.