Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-28/15-4/AP
z 9 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 30 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 23 marca 2015 r. nr ILPP1/4512-1-10/15-2/AW, ILPB1/4511-1-28/15-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem rozpatrzenia wniosku tylko w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, natomiast w pozostałej części – pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 23 marca 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 25 marca 2015 r., natomiast w dniu 30 marca 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 30 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła grunt budowlany o pow. 1.862m2 od Gminy. W związku z powyższą transakcją otrzymali oni fakturę VAT oraz spisano akt notarialny. Na fakturze podano ich imiona i nazwiska oraz adres zamieszkania. Natomiast w akcie notarialnym dodatkowo dopisano ich PESELE. Aby sfinansować powyższą transakcję musieli wspomóc się kredytem hipotecznym (mieszkaniowym) jaki zaciągnęli na osoby fizyczne na okres 30 lat, a także zaangażowali własne środki pieniężne.

Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej. Jeden z małżonków (Wnioskodawczyni) od 2011 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W sierpniu 2014 r. do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dopisano PKD 41.10Z oraz 41.20Z. Zainteresowana od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi Książkę Przychodów i Rozchodów oraz opłaca podatek dochodowy liniowy.

W sierpniu 2014 r. ww. grunt podzielono na 3 mniejsze działki budowlane i małżeństwo postanowiło, iż na 2 działkach wybuduje domy jednorodzinne objęte społecznym programem mieszkaniowym celem ich dalszej odsprzedaży wraz z gruntem. Powyższą operację zamierzają dokonać w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Dlatego też planują wnieść za obopólną zgodą cały grunt będący wspólną własnością do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Następnie w roku 2015 jedną z działek ponownie przekazać na cele osobiste (czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Aby faktura zakupowa za grunt spełniała ustawowe wymogi, małżonkowie zwrócili się do Urzędu Gminy z prośbą o wystawienie faktury VAT korygującej, która zmieniałaby fakturę pierwotną poprzez dopisanie numeru NIP małżonki. Gmina wyraziła zgodę, czego skutkiem było wystawienie faktury VAT korygującej w miesiącu październiku 2014 r. - dane na fakturze VAT korygującej są takie same jak na fakturze pierwotnej, tzn. ta sama data sprzedaży gruntu, ci sami nabywcy, ta sama kwota, dopisano jedynie NIP Wnioskodawczyni.

Mając fakturę VAT za zakup gruntu i fakturę VAT korektę, gdzie umieszczono NIP osoby prowadzącej działalność gospodarczą (NIP Wnioskodawczyni) - małżonkowie chcieliby skorzystać z prawa do odliczenia VAT za zakup gruntu. Dlatego też zamierzają go wnieść do majątku firmowego w miesiącu październiku 2013 r. Aby tego dokonać będą musieli skorygować rozliczenie roczne z tytułu podatku dochodowego oraz deklaracje VAT-7 za okres od października 2013 r. - do bieżącej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zakup gruntu budowlanego o pow. 1.862m2 od Gminy udokumentowany został fakturą VAT (pierwotną) wystawioną dnia 30 października 2013 r. na oboje małżonków, na której widnieje adres ich zamieszkania. Również akt notarialny poświadczający ww. zakup sporządzony jest dnia 30 października 2013 r. na oboje z małżonków wraz z podaniem ich nr PESEL oraz adresem zamieszkania (nie jest w nim wskazane, że zakupiony grunt będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni). Następnie dnia 17 października 2014 r. Gmina sporządziła fakturę VAT korygującą do faktury za zakupiony grunt z dnia 30 października 2013 r. gdzie dopisano w pozycji nabywca gruntu jedynie NIP Wnioskodawczyni - osoby prowadzącej od 2011 r. działalność gospodarczą i zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT. Powyższy grunt budowlany kupiony był z zamiarem wykorzystania go w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jednak z uwagi na niemożność uzyskania kredytu na firmę małżonkowie zmuszeni byli kupić go jako osoby fizyczne, bowiem tylko taki kredyt - hipoteczny udało im się uzyskać. W dniu nabycia małżonkowie nie znali warunków zagospodarowania przestrzennego i nie mieli pewności, czy Gmina wyrazi zgodę na podzielenie gruntu na mniejsze działki. W związku z faktem, iż na fakturze zakupowej (pierwotnej) od Gminy nie było nr NIP osoby prowadzącej działalność gospodarczą, co udało się uzyskać dopiero dnia 17 października 2014 r. (poprzez wystawienie faktury VAT korygującej) oraz nieuzyskaniem jednoznacznej odpowiedzi telefonicznej z różnych urzędów skarbowych Wnioskodawczyni - osoba prowadząca działalność gospodarczą do dnia dzisiejszego z uwagi na konsekwencje podatkowe nie wniosła przedmiotowego gruntu do swej działalności.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż w momencie zakupu gruntu podjęła z mężem decyzję, iż będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jednak z uwagi na brak tak znacznych firmowych środków pieniężnych, zmuszeni byli dokonać zakupu na siebie jako osoby fizyczne. Od momentu zakupu ww. gruntu wszelkie decyzje inwestycyjne w działalności gospodarczej Zainteresowanej (np. zakup nowych środków trwałych czy rozszerzenie działalności poprzez otwarcie kolejnego punktu sprzedaży, czy zmiana branży) zostały zawieszone.

Początkowo Wnioskodawczyni zakładała, iż po wniesieniu gruntu do jej działalności gospodarczej wybudowany zostanie tam pawilon handlowy pod wynajem. Jednak obserwując popyt na rynku nieruchomości, zmieniła zdanie i postanowiła podzielić ww. grunt na trzy mniejsze działki, na których na dwóch z nich zostaną wybudowane domy jednorodzinne z zamiarem dalszej odsprzedaży. Także ww. grunt, gdy będzie wniesiony do działalności, będzie służył jedynie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Wnioskodawczyni dodała, iż pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólnoty majątkowej z mężem, który nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Mąż wyraża zgodę na przedstawione powyżej przeznaczenie nabytego gruntu stanowiącego część majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy odsetki od kredytu zaciągniętego na oboje małżonków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej - obliczone procentowo od gruntu wykorzystywanego w działalności (dwie działki)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wprowadzając grunt do swojej działalności gospodarczej, odsetki od kredytu hipotecznego, który został zaciągnięty na osoby fizyczne, mogą stanowić koszty uzyskania przychów w jej działalności w procentach, w jakich grunt będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej (finalnie w działalności mają pozostać dwie z trzech działek). Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF. Przepisy ustawy o PDOF nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji nazwy kredytów stosowanych przez banki, jak również rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek oraz prowizji od kredytu jest fakt ich zapłacenia (rata + odsetki) oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF. Dlatego też Zainteresowana uważa, że pomimo iż kredyt jest powzięty na osoby fizyczne na zakup gruntu, który to w części (2 z 3 działek) będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, to odsetki od takiego kredytu w stosownej proporcji mogą stanowić koszt uzyskania przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni od dnia wprowadzenia gruntu do działalności gospodarczej.

Tut. Organ zauważa, że treść własnego stanowiska wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 30 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem, z którym jest w ustroju wspólności majątkowej i który nie prowadzi działalności gospodarczej, nabyła grunt budowlany. W celu sfinansowania tej transakcji małżonkowie zaciągnęli, jako osoby fizyczne, kredyt hipoteczny (mieszkaniowy). Wnioskodawczyni od 2011 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, natomiast w sierpniu 2014 r. do jej działalności gospodarczej dopisano PKD 41.10Z oraz 41.20Z.

Jak wskazano, w sierpniu 2014 r. ww. grunt podzielono na 3 mniejsze działki budowlane i małżeństwo postanowiło na 2 z nich wybudować domy jednorodzinne objęte społecznym programem mieszkaniowym celem ich dalszej odsprzedaży wraz z gruntem. Powyższą operację zamierzają dokonać w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Dlatego też planują wnieść za obopólną zgodą cały grunt będący wspólną własnością do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Następnie w roku 2015 jedną z działek ponownie przekazać na cele osobiste.

W treści wniosku wskazano, że grunt budowlany kupiony był z zamiarem wykorzystania go w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jednak z uwagi na niemożność uzyskania kredytu na firmę małżonkowie zmuszeni byli kupić go jako osoby fizyczne. W związku z faktem, że na fakturze zakupowej (pierwotnej) od Gminy nie było nr NIP osoby prowadzącej działalność gospodarczą, co udało się uzyskać dopiero dnia 17 października 2014 r. (poprzez wystawienie faktury VAT korygującej) oraz nieuzyskaniem jednoznacznej odpowiedzi telefonicznej z różnych urzędów skarbowych Wnioskodawczyni - osoba prowadząca działalność gospodarczą - z uwagi na konsekwencje podatkowe nie wniosła jeszcze przedmiotowego gruntu do swej działalności.

Wnioskodawczyni w momencie zakupu gruntu podjęła z mężem decyzję, że będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jednak z uwagi na brak firmowych środków pieniężnych, zmuszeni byli dokonać zakupu na siebie jako osoby fizyczne.

W związku z tym Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy odsetki od kredytu zaciągniętego na oboje małżonków - obliczone procentowo od gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Tut. Organ zauważa, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższej regulacji należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika zatem, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej działalności gospodarczej,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 powoływanej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Ustawodawca nie różnicuje zatem rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki. Jednakże należy zaznaczyć, że to na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem prowadzonej działalności.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie zapłacone odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Jednakże wymaga podkreślenia, że Zainteresowana może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone odsetki tylko w tej części, która odpowiada udziałowi powierzchni gruntu wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w ogólnej powierzchni tego gruntu, tj. w części dotyczącej dwóch działek wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Podsumowując, odsetki od kredytu zaciągniętego na oboje małżonków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej – w części obliczonej procentowo od gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej Zainteresowanej (tj. w części dotyczącej dwóch działek).

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ wskazuje, że udzielając niniejszej interpretacji indywidualnej odniósł się tylko do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni – tj. możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Tut. Organ nie ustosunkował się natomiast do daty, od której odsetki te można zaliczać do kosztów, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Zainteresowanej.

Jednocześnie należy wskazać, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.