2015.02.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1063/14-2/TK
z 17 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 19 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany lub Spółka) powstała w roku 2009 – przeważającym przedmiotem Jej działalności jest działalność usługowa wspomagająca transport lądowy – kod PKD 5221Z. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują organizowanie transportu lądowego, zgodnie z zapotrzebowaniem składanym przez klientów Spółki.

Zainteresowany przyjmuje zlecenia zorganizowania przesyłania i przewożenia rzeczy. Wykonując zlecone usługi, Spółka dokonuje zakupu usług transportowych od firm transportowych lub innych przedsiębiorstw transportowo-spedycyjnych. Warunki realizacji zlecenia są ustalane z odbiorcą usługi.

Oprócz samej usługi polegającej na organizacji transportu krajowego lub międzynarodowego ładunków, nadanych przez zleceniodawcę, w ramach usługi spedycyjnej jako spedytor Spółka przyjmuje zlecenia świadczenia usług, polegających m.in. na:

udzielaniu porad i konsultacji w zakresie sporządzania dokumentacji przewozowej,
kontrolowaniu przebiegu transportu, w tym również rozładunku towaru, odbiorze dokumentacji przewozowej po rozładunku towaru,
weryfikacji dokumentacji w celu potwierdzenia jej autentyczności i przekazaniu jej zleceniodawcy w niezbędnym zakresie,
sporządzaniu końcowej informacji w przedmiocie przebiegu rozładunku wraz ze wskazaniem wystąpienia ewentualnych zastrzeżeń, co do jakości wykonanej przez przewoźnika usługi,
świadczenie zleceniodawcy pomocy w przypadku konieczności formułowania roszczeń względem przewoźnika lub odbiorcy ładunku, świadczeniu konsultacji i udzielaniu porad w przypadku formułowania względem zleceniodawcy roszczeń przez odbiorcę ładunku co do jakości, ilości zakupionego towaru lub terminowości dostawy,
zapewnianiu nadzoru i konsultacji w przypadku konieczności wykonania przeładunku towarów w trakcie przewozu,
przeniesieniu praw nabytych wskutek czynności wykonanych w związku z realizacją umowy spedycji oraz do wydania wszelkich dokumentów, umożliwiających zleceniodawcy wykonywanie uprawnień nabytych dla niego przez spedytora,
wykonaniu innych czynności spedycyjnych zleconych przez zleceniodawcę niezbędnych do wykonania usługi spedycyjnej,
doręczeniu zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu.

Szczegółowy zakres usługi spedycyjnej jest wskazany w zleceniu. Dla kontrahenta wszystkie ww. czynności stanowią elementy jednej, kompleksowej usługi. Również wynagrodzenie ustalone jest w łącznej kwocie, bez wydzielania wynagrodzenia (ani w zleceniu, jak i na fakturze) za poszczególne czynności. Również wszelkie koszty związane z gromadzeniem dokumentacji od przewoźników i jej przekazaniem zleceniodawcy nie są dodatkowo rozliczane (są objęte podstawową kwotą wynagrodzenia za usługę spedycyjną).

Wnioskodawca wskazał, że dla usług spedycyjnych od 1 stycznia 2014 r. moment powstania obowiązku podatkowego powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), tj. będzie powstawał z momentem wykonania usługi, a więc gdy Spółka wykona wszystkie zobowiązania składające się na określony rodzaj usług (przykładowo w dniu doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy, w tym również rozładunku, wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo, określając od 1 stycznia 2014 r. na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) moment powstania obowiązku podatkowego na dzień wykonania usługi spedycyjnej, jako usługi złożonej z usługi organizacji transportu, a także wykazanych powyżej usług dodatkowych, tj. w dniu doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postępuje prawidłowo, określając od 1 stycznia 2014 r. moment powstania obowiązku podatkowego na dzień wykonania usługi spedycyjnej, za który Spółka przyjmuje dzień, w którym wykonana zostanie ostatnia czynność składająca się na usługę spedycyjną, tj. dzień doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu.

W znaczeniu słownikowym „spedycja” to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy.

Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki,
podejmowania czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora,
ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.

Z art. 800 Kodeksu cywilnego wynika ponadto, że spedytor przy realizacji przewozu nie musi korzystać z usług podmiotów zewnętrznych, lecz może również sam dokonywać przewozu. W takim przypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Z powyższych przepisów wynika, że pod pojęciem „spedycja” mieści się znacznie szerszy zakres czynności niż pod pojęciem „transport”. Spedycja bowiem obejmować może cały szereg czynności: odebranie towaru od nadawcy, dostarczenie do miejsca formowania przesyłki, załadunek, przewóz, wyładunek, dostarczenie do ostatecznego odbiorcy, załatwienie wszelkich formalności i wypełnienie dokumentacji.

Nie oznacza to jednak, że spedytor musi sam wykonać wszystkie te czynności. Działalność spedytora może ograniczać się jedynie do znalezienia firmy, która wszystkie te czynności wykona na jego zlecenie. Natomiast transport to z reguły umowa o przewóz.

Dla celów podatkowych – co do zasady – złożone działania podatnika traktowane są jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96).

Aby móc uznać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Ogół czynności podejmowanych przez Spółkę, mających na celu zorganizowanie transportu towarów, wypełnia definicję usług spedycji w rozumieniu art. 794 k.c. które same w sobie mają charakter usług złożonych, składających się z szeregu czynności, gdzie poszczególne świadczenia służą osiągnięciu jednego celu, jakim jest zorganizowanie transportu.

Zatem, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia kompleksowej usługi spedycji, w sytuacji gdy ustawodawca nie przewidział dla tego typu usług szczególnego uregulowania, będzie powstawał z momentem wykonania usługi, a więc gdy Spółka wykona wszystkie zobowiązania składające się na określony rodzaj usług (przykładowo w dniu doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy, w tym również rozładunku, wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu).

Stanowisko Spółki potwierdza pismo z dnia 3 kwietnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPP2/443-77/14/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), dalej k.c. wynika, że przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. W § 2 ww. przepisu wskazano, że spedytor może występować w imieniu własnym albo w imieniu dającego zlecenie.

Spedytor, zgodnie z art. 797-799 k.c., oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki;
podejmowania czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora;
ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.

Zatem spedycja to w najszerszym tego słowa rozumieniu obsługa przesyłki – zarówno w zakresie jej nadania, jak i odbioru, a także w związku z jej przewiezieniem. Jest to zatem działalność usługowa, której istota polega na zorganizowaniu przesyłania i przewożenia rzeczy.

Z opisu sprawy wynika, że przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność usługowa wspomagająca transport lądowy – kod PKD 5221Z. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują organizowanie transportu lądowego, zgodnie z zapotrzebowaniem składanym przez klientów Spółki.

udzielaniu porad i konsultacji w zakresie sporządzania dokumentacji przewozowej,
kontrolowaniu przebiegu transportu, w tym również rozładunku towaru, odbiorze dokumentacji przewozowej po rozładunku towaru,
weryfikacji dokumentacji w celu potwierdzenia jej autentyczności i przekazaniu jej zleceniodawcy w niezbędnym zakresie,
sporządzaniu końcowej informacji w przedmiocie przebiegu rozładunku wraz ze wskazaniem wystąpienia ewentualnych zastrzeżeń, co do jakości wykonanej przez przewoźnika usługi,
świadczenie zleceniodawcy pomocy w przypadku konieczności formułowania roszczeń względem przewoźnika lub odbiorcy ładunku, świadczeniu konsultacji i udzielaniu porad w przypadku formułowania względem zleceniodawcy roszczeń przez odbiorcę ładunku co do jakości, ilości zakupionego towaru lub terminowości dostawy,
zapewnianiu nadzoru i konsultacji w przypadku konieczności wykonania przeładunku towarów w trakcie przewozu,
przeniesieniu praw nabytych wskutek czynności wykonanych w związku z realizacją umowy spedycji oraz do wydania wszelkich dokumentów, umożliwiających zleceniodawcy wykonywanie uprawnień nabytych dla niego przez spedytora,
wykonaniu innych czynności spedycyjnych zleconych przez zleceniodawcę niezbędnych do wykonania usługi spedycyjnej,
doręczeniu zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu.

Szczegółowy zakres usługi spedycyjnej jest wskazany w zleceniu. Zdaniem Wnioskodawcy, dla kontrahenta wszystkie ww. czynności stanowią elementy jednej, kompleksowej usługi. Również wynagrodzenie ustalone jest w łącznej kwocie, bez wydzielania wynagrodzenia (ani w zleceniu, jak i na fakturze) za poszczególne czynności. Wszelkie koszty związane z gromadzeniem dokumentacji od przewoźników i jej przekazaniem zleceniodawcy nie są dodatkowo rozliczane (są objęte podstawową kwotą wynagrodzenia za usługę spedycyjną).

Zainteresowany ma wątpliwości, czy postępuje prawidłowo, określając od dnia 1 stycznia 2014 r. moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, na dzień wykonania usługi spedycyjnej, tj. w dniu doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury.

Obowiązek podatkowy dla usług spedycyjnych od dnia 1 stycznia 2014 r. powstaje zgodnie z powołanym art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi.

Dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego istotne jest zatem zdefiniowanie momentu, w którym usługa została wykonana. Z powodu braku stosownych regulacji tego zagadnienia w ustawie, przyjąć należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę.

Przy określaniu chwili wykonania usługi należy mieć na uwadze specyfikę danej usługi, w szczególności rodzaj i charakter składających się na daną usługę czynności.

„Wykonanie usługi” następuje w momencie faktycznego zakończenia wszystkich czynności, do których zobowiązany był świadczący usługę spedycji. Biorąc pod uwagę to, że spedycja to obsługa danej przesyłki (zarówno w zakresie jej nadania, odbioru a także w związku z jej przewiezieniem), zdaniem tut. Organu, doręczenie zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (przekazanie dokumentów zleceniodawcy) nie jest czynnością składającą się na usługę spedycji. Takie przekazanie dokumentacji stanowi jedynie potwierdzenie wykonania usługi, nie może być jednak traktowane jako ostatnia czynność składająca się na nią. Powyższe wynika ze specyfiki usług spedycji, w ramach których spedytor zobowiązuje się do wysyłania lub odbioru przesyłki, lub do dokonania innych usług związanych jednak tylko z jej przewozem.

Należy nadmienić, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, to czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego. W związku z tym, doręczenie zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (przekazanie dokumentów zleceniodawcy) nie jest czynnością składającą się na usługę spedycji oraz nie stanowi dla tej czynności usługi niezbędnej.

Określenie daty doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu jako daty wykonania usługi spedycji, doprowadziłoby do nieuzasadnionego przesunięcia w czasie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu jej wykonania, co byłoby niezgodne z powołanymi w niniejszej interpretacji przepisami prawa.

Tym samym Spółka postępuje nieprawidłowo, przyjmując za dzień, w którym została wykonana usługa spedycji, dzień doręczenia zleceniodawcy końcowego raportu z czynności spedycyjnych i przebiegu dostawy (w tym również rozładunku) wraz z dokumentacją uzyskaną od przewoźnika po wykonaniu przewozu i na tej podstawie określając od dnia 1 stycznia 2014 r. moment powstania obowiązku podatkowego.

Należy zauważyć ponadto, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin