Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-311/15/IK
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych oraz wydatków eksploatacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych oraz wydatków eksploatacyjnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-311/15/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Oprócz innych działalności prowadzi również usługi wynajmu pojazdów zgodnie z PKD 77.11.Z. Wnioskodawca zakupił, korzystając z trzy letniego finansowania poprzez firmę leasingową (leasing operacyjny, umowa leasingu zawarta we wrześniu 2013 r.), samochód osobowy, nieposiadający homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. Wnioskodawca, wynajmował samochód przez okres przynajmniej 6 miesięcy kalendarzowych różnym podmiotom i w dalszym ciągu samochód jest wynajmowany, bądź przeznaczony na wynajem. Przeznaczenie samochodu nie uległo zmianie. Jeśli w danym czasie nie znajduje się najemca na samochód, wówczas w razie potrzeby wykorzystywany jest do podróży służbowych D.

Podróże służbowe rozumiane jako wyjazdy służbowe, które docelowo służą sprzedaży opodatkowanej. Celem wyjazdów służbowych są spotkania z obecnymi oraz potencjalnymi kontrahentami, prowadzenie rozmów związanych z działalnością opodatkowaną, omawianie kontraktów, negocjowanie. Wynikiem tych działań jest w konsekwencji sprzedaż produktów. Nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. Samochód nie został zgłoszony na VAT 26.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Przedmiotem interpretacji są przepisy art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r.
   
2. Opisany samochód został wydany Wnioskodawcy przed 1 kwietnia 2014r.
   
3. W umowie leasingowej zawartej przed dniem 1 kwietnia 2014 r. nie dokonano zmian po dniu 31 marca 2014.
   
4. Umowa nie została zarejestrowana przez Wnioskodawcę u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 2 maja 2014 r.
   
5. Wszystkie osoby, które miałyby zezwolenie na użytkowanie opisanego samochodu, w czasie kiedy nie jest użytkowany przez najemcę, mają swoje prywatne samochody.
   
6. Wnioskodawca nie wprowadził zasad co do sposobu wykorzystywania pojazdu wykluczające jego użycie do celów prywatnych. Opisany samochód nie jest używany do celów prywatnych.
   
7. Wnioskodawca nie nadzoruje użytkowania samochodu, gdyż nie jest użytkowany w celach prywatnych.
   
8. Jeśli pojazd nie jest wynajmowany, wówczas może z niego korzystać zarząd. Korzystanie związane jest z wykonywaniem obowiązków służbowych.
   
9. Jeśli pojazd nie jest wynajmowany, parkowany jest na terenie Wnioskodawcy.
   
10. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, którzy mogą korzystać z pojazdu poza zarządem.
    
11. Nie istniej nadzór nad użytkowaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych.
    
12. Wnioskodawca wykluczył możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych pracownika, uniemożliwiając korzystanie z niego poza zarządem.
    
13. Opisany samochód nie jest jedynym pojazdem, który Wnioskodawca leasinguje lub posiada. Inne pojazdy, które Wnioskodawca posiada lub leasinguje są używane do działalności gospodarczej.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z 12 czerwca 2015 r.):

Czy po okresie 6 miesięcy, Wnioskodawcy przysługuje w dalszym ciągu prawo do odliczania VAT w całości z czynszu leasingowego z wystawianych przez firmę leasingową faktur VAT oraz innych kosztów eksploatacyjnych typu zakup ogumienia, przegląd i serwis pojazdów itp. (z wyłączeniem zakupu paliw silnikowych) także w przypadku niezłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach w myśl ust. 12 i 13 art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z 12 czerwca 2015 r.).

Ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wskazane w art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zgodnie z ust. 4 pkt 1 tego art. nie mają zastosowania do pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Przy czym zgodnie z ppkt c) pkt 1 ust. 5 art. 86a ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Stanowisko do pytania.

Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie powinno mieć zastosowania względem wnioskodawcy, nawet pomimo braku prowadzenia przez niego ewidencji przebiegu pojazdu oraz jednoczesnego niezłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach w myśl ust. 12 i 13 art. 86 a, gdyż przedmiotowy pojazd przeznaczony jest wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu lub dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, a powyższe czynności stanowią przedmiot działalności wnioskodawcy. Powyższego stanowiska nie powinien zmienić fakt brak określenia przez wnioskodawcę ustalonych przez niego zasad używania pojazdu, gdyż opisany samochód nie jest i nie może być używany do celów prywatnych, a użycie przez ustawodawcę słowa „zwłaszcza” wskazuje wprost na to, iż nie jest to warunek konieczny dla możliwości dokonywania pełnego odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

W myśl zaś ustępu 3 art. 86a ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z ust. 4 art. 86a ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczaniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ww. ustawy).

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312) zwanej ustawą nowelizującą, w przypadku pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika, lub używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1. ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, prowadzi się począwszy od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami;
2. informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:

1.bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz

2.pod warunkiem że:

1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
   
   

Zatem, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których na dzień 31 marca 2014 r. podatnikowi przysługiwało nieograniczone prawo do odliczenia podatku od czynszu czy rat wynikających z takiej umowy podatnikowi nadal przysługuje odliczenie podatku w pełnej wysokości. Przy czym podatkowi przysługuje odliczenie podatku w pełnej wysokości od czynszu czy rat wynikających z umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze jeżeli umowa została zawarta przed 1 kwietnia 2014 r., w umowie nie dokonano zmian po dniu 31 marca 2014 r. oraz umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego do dnia 2 maja 2014 r. Ponadto pojazdy samochodowe będące przedmiotem umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze musiały zostać wydane podatnikowi przed 1 kwietnia 2014 r.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy po okresie 6 miesięcy, przysługuje mu w dalszym ciągu prawo do odliczania VAT w całości z czynszu leasingowego z wystawianych przez firmę leasingową faktur VAT oraz innych kosztów eksploatacyjnych typu zakup ogumienia, przegląd i serwis pojazdów itp. (z wyłączeniem zakupu paliw silnikowych) także w przypadku niezłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach w myśl ust. 12 i 13 art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych do działalności przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia, rat leasingowych oraz takich wydatków jak zakup ogumienia, przegląd, serwis pojazdów. Ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy pojazd samochodowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem/dzierżawę, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast, w sytuacji, gdy pojazd samochodowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż najem/dzierżawa (nie jest przeznaczony wyłącznie do wynajmu/dzierżawy), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją pojazdów.

Dokonując analizy regulacji art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy przez pryzmat sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że samochód przeznaczony na wynajem jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę również do podróży służbowych przez zarząd Spółki. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że samochód jeśli nie jest wynajmowany, wówczas może z niego korzystać zarząd, a korzystanie związane jest z wykonywaniem obowiązków służbowych. Przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy jednoznacznie wskazuje, że pojazdy samochodowe muszą być przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Jeżeli, jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie, dany pojazd służy oprócz wynajmu również wykonywaniu innych czynności, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c nie ma zastosowania.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że skoro opisany we wniosku pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do wynajęcia, ale także do prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem jest on również używany przez zarząd Spółki do podróży służbowych, Wnioskodawcy – nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od nabycia, rat leasingowych oraz od wydatków eksploatacyjnych jak zakup ogumienia, przegląd, serwis pojazdu itp. bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Tym samym, jeżeli Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu – nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji – nie można uznać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Rozpatrując kwestie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych i ww. wydatków eksploatacyjnych, stwierdzić należy, że w sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej. Z treści art. 13 ustawy nowelizującej jednoznacznie wynika, że odliczenie podatku w pełnej wysokości od czynszu rat wynikających z umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze przysługuje jeżeli podatnik dokonujący odliczenia do dnia 2 maja 2014 r. zarejestrował taką umowę o właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego. Wnioskodawca nie zarejestrował umowy, zatem nie przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych oraz wydatków eksploatacyjnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.