Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1377/14-2/AA
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (…) (zwaną w dalszej części „Spółką”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych oraz sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych i pozostałych półproduktów. Do zakresu działalności Spółki należy także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W dniu 18 grudnia 2012 roku Spółka nabyła od Gminnej Spółdzielni prawo własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Nabyta przez Spółkę nieruchomość stanowi halę magazynową o powierzchni 760 m² i kubaturze 11.000 m³. Przedmiotowa hala opiera się na konstrukcji stalowej, ściany wykonane zostały częściowo z płyty warstwowej (obornickiej) z rdzeniem poliuretanowym, w pozostałej części z płyt azbestowych. Obiekt pokryto dachem z płyt z rdzeniem poliuretanowym. Podwójnie szkolne okna wykonane zostały ze stali. Nieruchomość posiada dwie stalowe bramy. Posadzka wewnątrz hali wykonana została z betonu.

Obiekt zbudowany został w połowie lat 70, niezbędne było wykonanie prac remontowych, polegających w szczególności na:

1. piaskowaniu konstrukcji stalowej hali wraz z jej trzykrotnym malowaniem, tj. wykonanie podkładu oraz dwukrotnego malowania nawierzchni,
2. wymianie całej obudowy hali - ścian zewnętrznych, tj. płyt warstwowych oraz płyt azbestowych, które podlegać będą utylizacji zgodnie z obowiązującymi przepisami i zastąpienie ich płytą warstwową o grubości 10 cm z rdzeniem z wełny mineralnej,
3. wymianie pokrycia dachu na płyty warstwowe opisane w pkt 2,
4. montażu okien i świetlika dachowego (łączna powierzchnia naświetlenia zmniejszona z ponad 100 m² do 44 m²),
5. montażu dwóch nowych bram segmentowych,
6. wyburzeniu belki podwalinowej z cegły dziurawki na starym fundamencie i wykonaniu w jej miejsce belki o zbliżonej wielkości ze zbrojonego betonu,
7. wymianie starej posadzki betonowej na zbrojoną zacieraną posadzkę przemysłową.
   
   

Przeprowadzenie opisanych prac o charakterze remontowym to koszt w wysokości ok. 600.000 zł.

Spółka rozpoczęła prace remontowe w miesiącu marcu 2014 roku.

Wskazać należy, iż nabyta przez Spółkę nieruchomość jest obecnie użytkowana na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W chwili przeznaczenia hali do użytkowania spełniała warunki niezbędne do uznania jej za środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prace remontowe opisane przez Wnioskodawcę w pkt 1-7 wykonywane były po oddaniu hali do użytkowania i wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych. Prace te miały charakter prac remontowych, gdyż ich celem było doprowadzenie środka trwałego do stanu dotychczasowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, wydatki poczynione na prace remontowe określone w pkt 1-7 (poz. 68) niniejszego wniosku, Wnioskodawca zaliczyć może bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prace o charakterze budowlanym, wskazane w przedstawionym stanie faktycznym, wypełniają przesłanki remontu. Ich przeprowadzenie nie może zostać zakwalifikowane jako ulepszenie w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na przedmiotowe prace podlegają zatem zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy. Przyjąć wobec powyższego należy, iż wszelkie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą mające na celu osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, stanowią koszty uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem, iż nie zostały z tychże kosztów wyłączone bezpośrednio przez przepisy ustawy. Przy czym, istotą kosztów poniesionych na zabezpieczenie źródła przychodu lub jego zachowanie, jest ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła w przyszłości. Za koszty uzyskania przychodów uznać należy odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (tj. odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Amortyzacji podlegają środki trwałe: budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przejęcia do używania, o przewidywanym okresie używania przekraczającym rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż o sposobie zaliczenia wydatków ponoszonych na środek trwały do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, decyduje charakter tychże wydatków. Wydatki na prace o charakterze remontowym podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, o ile spełniają przesłanki uznania ich za takie koszty zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Wydatki o charakterze ulepszeniowym podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez zapisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekraczają kwoty 3.500 zł, to zgodnie z obowiązującymi przepisami mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia. W niniejszej sprawie, wykonanie koniecznych prac nie jest ulepszeniem podnoszącym wartość nieruchomości, stanowi jedynie zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów poprzez umożliwienie używalności hali celem prowadzenia działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, celowym jest wskazanie różnicy między nakładami poniesionymi na remont i nakładami ulepszającymi. Przede wszystkim, istotę remontu stanowi wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Pojęcie remontu nie zostało zdefiniowane przez ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych oraz od osób prawnych, jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony został pogląd, zgodnie z którym remont polega na przywróceniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednocześnie zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji, stanowić rodzaj naprawy, wymiany zużytych elementów. Podkreślenia wymaga, iż celem remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Przez ulepszenie należy zatem rozumieć m.in. unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, przeprowadzenie przez Spółkę w nabytym budynku prac podyktowane było jego złym stanem technicznym i miało na celu jedynie przywrócenie pierwotnego stanu technicznego. Zauważyć trzeba, iż o ile w ramach podejmowanych działań zostały użyte materiały budowlane, które wcześniej nie były stosowane (m.in. płyty azbestowe zastąpione płytami warstwowymi), to ich użycie nie wpływa na zmianę charakteru wykonywanych prac.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technicznym, co nie wpływa na kwalifikację wykonywanych robót. Jeżeli wymianie podlegają określone elementy na bardziej nowoczesne od dotychczas używanych, należy to uznać za naturalne i racjonalne, gdyż urządzenia, materiały podlegają postępowi technicznemu. Podkreślić należy, iż niniejsza kwestia była wielokrotnie przedmiotem interpretacji podatkowych wydawanych przez odpowiednie organy.

Przez wzgląd na fakt, iż wskazane przez Wnioskodawcę prace stanowią niewątpliwie remont polegający na wymianie lub odnowieniu, należy uznać, że zasadne jest kwalifikowanie poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej już w chwili ich poniesienia. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznać należy niewątpliwie za prawidłowe. Na marginesie wskazać trzeba, iż stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie znalazło poparcie tutejszego organu w analogicznej sprawie - znak ILPB1/415-884/14-5/AA (Izba Skarbowa w Poznaniu, 27 listopada 2014 r.) - kserokopię interpretacji indywidualnej Wnioskodawca załącza do wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która nabyła nieruchomość – halę magazynową. Hala, jak wskazał Wnioskodawca, jest użytkowana na potrzeby działalności gospodarczej i w chwili przeznaczenia jej do użytkowania spełniała warunki uznania jej za środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym, została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że prace opisane we wniosku wykonywane były po oddaniu hali do użytkowania i wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych. Prace te miały charakter prac remontowych, gdyż celem ich było doprowadzenie środka trwałego do stanu dotychczasowego.

Z powyższych przepisów wynika, że sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na środek trwały uzależniony jest od charakteru tych wydatków. Wydatki o charakterze remontowym, podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, o ile spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty, wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do ww. kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekraczają kwoty 3.500 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia.

W konsekwencji, Wnioskodawca wydatki na remont może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, że dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki jawnej kosztem podatkowym jest ta część ww. wydatków, która odpowiada udziałowi Wnioskodawcy w spółce.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.