Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1435/14-4/AG
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzenie działalności gospodarczej obejmującej swym zakresem zgodnie z kodami PKD działalność doradczą - pozycje 70.22.Z, 70.21.Z, 73.20.Z, 74.90.Z, wymaga poszerzenia zakresu wiedzy i kompetencji związanych z obszarem doradztwa. W przypadku prowadzonej działalności gospodarczej, szczególnie istotne jest poszerzanie przez przedsiębiorcę zakresu wiedzy i kompetencji w obszarze nauk ekonomicznych, nauk o zarządzaniu, prawa gospodarczego i handlowego, a także wybranych języków obcych związanych z obszarem doradztwa i analiz (języki: angielski, francuski i rosyjski). Kompetencje, będące w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej kluczową przewagą konkurencyjną, wymagają stałego doskonalenia i poszerzania ich zakresu poprzez samodzielne kształcenie, jak również zdobywanie odpowiednich certyfikatów i tytułów, co wiąże się z określonymi kosztami ponoszonymi przez przedsiębiorcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku prowadzonej działalności gospodarczej PKD pozycje 70.22.Z, 70.21.Z, 73.20.Z, 74.90.Z, koszty kształcenia, w zakresie bezpośrednio powiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, będące szczególnie istotnym elementem wpływającym na pozycję rynkową, mogą zostać wliczone w koszty prowadzenia działalności gospodarczej i odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

W skład wspomnianych kosztów kształcenia wchodzą:

1. opłata czesnego za studia doktoranckie z zakresu nauk ekonomicznych,
2. opłata czesnego za studia podyplomowe z zakresu zarządzania, metod analitycznych, prawa gospodarczego i handlowego,
3. opłaty za kursy językowe podnoszące kwalifikacje językowe w szczególnie istotnych obszarach (np. biznesowy i analityczny, j. angielski, francuski, rosyjski),
4. opłaty za szkolenia i seminaria związane z podnoszeniem kwalifikacji w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wydatki związane z dokształcaniem w formie różnego rodzaju kursów nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Prowadząc działalność gospodarczą PKD pozycje 70.22.Z, 70.21.Z, 73.20.Z, 74.90.Z, zdobytą wiedzę Wnioskodawca wykorzystuje bezpośrednio w ramach prowadzonej działalności. Wydatki ponoszone na podniesienie kwalifikacji zawodowych nie służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia jak również nie mają charakteru osobistego, lecz będą przydatne do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej oraz przyczynią się do podniesienia poziomu świadczonych usług, a co za tym idzie do zwiększenia uzyskiwanych przychodów.

Wydatki ponoszone na dokształcanie udokumentowane są fakturami VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na kształcenie spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22, ponieważ są bezpośrednio związane i niezbędne do prowadzenia tej działalności i uzyskiwania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Przy czym, ciężar udowodnienia związku pomiędzy poniesieniem danego wydatku a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów) spoczywa na podatniku.

Wydatki związane ze zdobywaniem, czy też podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów (w tym podyplomowych, czy też doktoranckich) oraz wydatki związane z opłatami za kursy językowe czy szkolenia, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia wydatków ponoszonych z tytułu tych studiów czy kursów i szkoleń do kosztów uzyskania przychodów. Możliwość pomniejszenia przychodu uzyskanego z działalności gospodarczej o wartość tych wydatków uzależniona jest od spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zaistnieniem związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu z tej działalności lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki z tytułu opłat za studia podyplomowe i doktoranckie oraz kursy i szkolenia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, co do zasady uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej. Aby zatem wydatki na studia podyplomowe i doktoranckie oraz wskazane we wniosku kursy językowe i szkolenia mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, program (tematyka) tych studiów, kursów i szkoleń musi być związana z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, a Wnioskodawca musi wykazać, że zdobywana przez Zainteresowanego wiedza (podnoszenie poziomu kształcenia) wywiera wpływ na wzrost jego przychodów z tej działalności (bądź też na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wg wskazanych we wniosku kodów PKD. Działalność ta – jak podał Wnioskodawca – wymaga poszerzenia zakresu wiedzy i kompetencji związanych z obszarem doradztwa i nie tylko, chodzi także o obszar językowy. Prowadzona działalność wymaga stałego doskonalenia.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że (co do zasady) brak jest przeszkód prawnych uniemożliwiających Wnioskodawcy zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej opłat za studia podyplomowe i doktoranckie oraz innych opłat wymienionych we wniosku, ponoszonych w trakcie prowadzenia tej działalności. Pamiętać jednak należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar prawidłowego udokumentowania tych wydatków a także udowodnienia, że ww. studia (a w konsekwencji wydatki związane z tymi studiami) oraz inne wydatki przyczyniają się (przyczynią się) do uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, zwiększenia tych przychodów, czy też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, jakim jest prowadzona przez Zainteresowanego pozarolnicza działalność gospodarcza. Kwestie te mogą zostać zweryfikowane w toku postępowania prowadzonego ewentualnie przez upoważnione organy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.