Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-663/14/AZb
z 24 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 8 października 2014 r. (data wpływu 14 października 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest:

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku dostawy budynku w tej części, która była przedmiotem dzierżawy, wiat oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekty są posadowione,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy części budynku (jednego pomieszczenia), która nie była przedmiotem dzierżawy oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekt jest posadowiony, do tej właśnie części budynku,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 770 i 771,
• prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 766, 767 i 768.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 8 października 2014 r. (data wpływu 14 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 września 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką w 1990 r. nabył, nieruchomość, oznaczoną jako działka nr 774/1 w R., gmina B. Wyżej wspomniana działka, zabudowana jest budynkiem stanowiącym Zakład przeróbki drewna. Działka użytkowana była przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej związanej z przeróbką drewna. Od lipca 2011 r. działka ta jest wydzierżawiana, dzierżawa następuje w ramach działalności gospodarczej.

W 1998 roku Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił dwie działki o numerach 770 i 771 również w ww. miejscowości. Działki były wykorzystywane wyłącznie do składowania drewna. Ponadto działki nie zostały nigdy wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Kolejne działki o numerach 766, 767, 768 zakupione zostały przez Wnioskodawcę i jego małżonkę odpowiednio w 2002 roku, oraz w 2006 r. Działki te nie były nigdy wykorzystywane do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Dodać należy, ze wszystkie wymienione działki zgodnie z obowiązującym od 2013 roku planem zagospodarowania przestrzennego Sołectwa przeznaczone są pod zabudowę produkcyjną, magazynową i usługową. Takie przeznaczenie działek nastąpiło na mocy Uchwały Rady Gminy z dnia 27 listopada 2013 r. Małżonkowie nie występowali z wnioskiem ani nie czynili żadnych innych starań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, zmiana planu nie nastąpiła z ich inicjatywy.

Małżonkowie prowadzili kiedyś działalność w formie spółki cywilnej, jednakże od roku 1993 działalność gospodarcza prowadzona jest wyłącznie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy od 1993 nie prowadzi działalności gospodarczej. Małżonkowie nie podejmowali zorganizowanych czynności w celu sprzedaży nieruchomości. W 2014 r. małżonkowie, planują sprzedać wszystkie posiadane nieruchomości na rzecz jednego nabywcy.

Wnioskodawca oświadcza, iż nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz, iż nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Wszystkie działki zostały zakupione od osób fizycznych, a transakcje te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z 8 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Odnośnie działki nr 774/1:

1.Wnioskodawca jest od 1993 zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

2.Działka nr 774/1 została nabyta w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej, z zamiarem budowy zakładu przetwórstwa drzewnego. Działka nr 774/1 została zakupiona jako działka niezabudowana. Wnioskodawca zamierzał postawić na tej działce tartak i to zamierzenie zostało zrealizowane.

3.Działka nr 774/1 została nabyta w dniu 31 lipca 1990 r. na podstawie umowy sprzedaży, zakup ten został sfinansowany z dorobku osiągniętego przez Wnioskodawcę i jego małżonkę. W umowie sprzedaży nie ma wzmianki, że zakupu dokonano na potrzeby działalności gospodarczej. Celem był zakup na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej wspólnie przez Wnioskodawcę i jego małżonkę.

4.Działalność gospodarcza Wnioskodawcy oraz jego małżonki początkowo prowadzona była w formie spółki cywilnej i na cele tej działalności została zakupiona działka. Następnie w roku 1993 małżonka Wnioskodawcy zakończyła działalność gospodarczą (zmiana zgłoszona w Urzędzie Gminy), a tym samym spółka cywilna została rozwiązana i działalność gospodarczą kontynuował Wnioskodawca w dalszym ciągu wykorzystując do niej działkę nr 774/1.

5.Działka nr 774/1 jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. W okresie od 1991 do 1993 była wykorzystywana do celów działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej i stanowiła środek trwały spółki cywilnej, a od 1993 jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy i stanowi środek trwały, przy czym w okresie 1993-2012 była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obróbki drewna, a od 2012 jest w ramach działalności gospodarczej wydzierżawiana.

W tym miejscu należy wskazać, iż podając we wniosku o wydanie interpretacji stan faktyczny Wnioskodawca pomylił się przy wskazaniu roku, od którego działka nr 774/1 była wydzierżawiana: zamiast „2011” powinno być „2012”.

6.Działka nr 774/1 była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

7.Pomiędzy Wnioskodawcą oraz jego małżonką istnieje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska i zakupu działki nr 774/1 dokonano w ramach tej wspólności.

8.Decyzję o sprzedaży działki nr 774/1 Wnioskodawca podjął w związku z zamiarem likwidacji działalności gospodarczej i dla zabezpieczenia sobie godnej starości -spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

9.W chwili zakupu, tj. w lipcu 1990 roku, działka nr 774/1 nie była przeznaczona pod budownictwo indywidualne, była wyłączona z użytkowania rolniczego. Wnioskodawca występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W dniu 01 marca 1996 r. Urząd Rejonowy wydał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego - budynku wielofunkcyjnego zakładu przeróbki drewna oraz wiaty magazynowej (inwestycja zrealizowana na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 15 stycznia 1991 r.). W 1997 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie z wnioskami o wydanie pozwolenia na budowę, w celu stworzenia warunków do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z przeróbką drewna. W dniu 07 lutego 2006 r. Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie zakładu przeróbki drewna - II etap (inwestycja zrealizowana na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 11 marca 1997 r.). Zgodnie z obowiązującym od 2013 roku planem zagospodarowania przestrzennego Sołectwa działka nr 774/1 przeznaczona jest pod zabudowę produkcyjną, magazynową i usługową. Takie przeznaczenie działek nastąpiło na mocy Uchwały Rady Gminy z dnia 27 listopada 2013 r. Jak zaznaczono we wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca i jego małżonka nie występowali z wnioskiem ani nie czynili żadnych innych starań mających na celu zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i zmiana ta nie nastąpiła z ich inicjatywy. Poprzednio obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał dla tej działki przeznaczenie pod działalność produkcyjno-usługowo-handlową.

10.Nie były podejmowane czynności w celu uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży, w szczególności nie były ponoszone w tym celu żadne dodatkowe wydatki. Tego rodzaju inwestycje (tj. podłączenie do sieci wodno-kanalizacyjnej, sieci energetycznej, budowa drogi, utwardzenie placu, ogrodzenie były podejmowane wyłącznie na etapie użytkowania działki nr 774/1 w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę w formie spółki cywilnej, a następnie w działalności indywidualnej Wnioskodawcy, jako zakładu przeróbki drewna, tj. w okresie 1991-2012.

11.Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przeróbki drewna - tartak i stolarnia. Działka nr 774/1 została zakupiona jako grunt niezabudowany, najpierw więc konieczne było wybudowanie budynków umożliwiających prowadzenie takiej działalności. Wybudowane zostały:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne,
• wiatę nad urządzeniem trakowym,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów.

Później, w związku ze zwiększeniem produkcji w ramach II etapu zakładu rozbudowano budynek. Powiększono halę produkcyjną, pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia socjalne dla pracowników (jadalnie, szatnie, umywalnie). Każdy z opisanych wyżej obiektów od chwili wybudowania wykorzystywany był do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na obróbce drewna: działał tam tartak i stolarnia, a zatem funkcjonowały maszyny do cięcia i obróbki drewna, część działki zajęta była na składowanie drewna, a z pomieszczeń socjalnych korzystali zatrudniani przez Wnioskodawcę pracownicy tartaku i stolarni. Następnie - od roku 2012 grunt i posadowione na nim obiekty były wydzierżawiane.

12.Jak już wskazano, w stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawca omyłkowo wskazał jako początek dzierżawy „lipiec 2011 r.” zamiast jak powinno być „lipiec 2012 r.”. Aktualnie działka nr 774/1 jest wydzierżawiana na rzecz jednego podmiotu gospodarczego (w okresie od 2012 było w sumie trzech dzierżawców). Przedmiotem poszczególnych umów dzierżawy były zarówno budynek, wiaty oraz urządzenia znajdujące się na terenie działki: w okresie od lipca 2012 r. do lutego 2013 r. wydzierżawiana była cała działka (grunt, wiaty oraz budynek) z wyłączeniem jednego pomieszczenia w budynku o powierzchni 10 m², w którym to pomieszczeniu Wnioskodawca przechowywał i dalej przechowuje dokumenty związane z działalności gospodarczą. Od lutego 2013 r. do końca grudnia 2013 r. oraz od kwietnia 2013 r. do grudnia 2013 r. działka była wraz ze wszystkimi obiektami wydzierżawiana dwóm dzierżawcom z wyłączeniem wspomnianego pomieszczenia, a od stycznia 2014 r. (aneks do umowy dzierżawy) cała działka ze wszystkimi obiektami, z wyłączeniem wspomnianego wyżej pomieszczenia w budynku, o powierzchni 10 m², wydzierżawiana jest na rzecz jednego podmiotu.

Stroną umowy dzierżawy jest tylko Wnioskodawca działający jako przedsiębiorca.

13.Przedmiotem dzierżawy nie było wyłącznie jedno pomieszczenie w budynku. Pomieszczenie to, o powierzchni 10 m², wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do celów przechowywania dokumentacji.

14.Na działce nr 774/1 posadowione są następujące obiekty budowlane:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne,
• wiatę nad urządzeniem trakowym,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów.

Budynek jest trwale związany z gruntem, a tym samym stanowi budynek w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Budynek mieści się w PKOB 125 - „Budynki przemysłowe i magazynowe”.

Wiaty są jedynie przytwierdzone do gruntu i stanowią budowle w rozumieniu ww. ustawy, jednakże zgodnie z objaśnieniami wstępnymi do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zawartymi w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych „za szczególny rodzaj budynku uważa się wiatę, która stanowi pomieszczenie naziemne, nie obudowane ścianami ze wszystkich stron lub nawet w ogóle ścian pozbawione”. Biorąc pod uwagę charakter przedmiotowych wiat, ich przeznaczenie oraz konstrukcję, tj. kryteria klasyfikacyjne przewidziane we ww. rozporządzeniu, należy uznać, iż wiaty te powinny być sklasyfikowane w tej samej pozycji PKOB 125 co budynek.

15.Jak wspomniano w odpowiedzi na pytanie nr 14 budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne jest trwale związany z gruntem, natomiast wszystkie wiaty - są przytwierdzone do gruntu.

16.Wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 14 obiekty zostały wybudowane przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę. Oddanie do użytkowania nastąpiło na podstawie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, o których wspomniano w odpowiedzi na pytanie nr 9:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne został oddany do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r., a następnie (po jego rozbudowie) - na podstawie decyzji z dnia 07 lutego 2006 r.,
• wiata nad urządzeniem trakowym: oddany do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r.,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów: ich wybudowanie nie wymagało pozwolenia, zostały oddane do użytkowania w 2006 r.
  
  

17.Pierwsze zasiedlenie nastąpiło:

• budynek (z wyjątkiem jednego pomieszczenia o powierzchni 10 m²): lipiec 2012 r.,
• wiata nad urządzeniem trakowym: lipiec 2012 r.,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów: lipiec 2012 r.,

poprzez wydanie tych obiektów na podstawie umowy dzierżawy, tj. w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Umowa dzierżawy została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a spółką xxx spółka z o.o. w dniu 18 lipca 2012 r.

18.Wnioskodawca nie zna jeszcze daty sprzedaży przedmiotowej działki. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem (tj. lipiec 2012 r.) a dniem dzisiejszym już upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

19.Jak wskazywano we wniosku o wydanie interpretacji nabycie działki nr 774/1 nastąpiło od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a zatem transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dodatkowo zdarzenie to miało miejsce w roku 1990, a zatem przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Również w okresie, gdy Wnioskodawca wykorzystywał działkę nr 774/1 w działalności gospodarczej prowadzonej wraz z małżonką w formie spółki cywilnej, tj. do roku 1993 r., nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie obiektów wskazanych w odpowiedzi na pytanie nr 14. Po wejściu w życie ww. ustawy w roku 1993 Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i od tego momentu odliczał podatek naliczony od wydatków ponoszonych na budowę obiektów na działce nr 774/1.

20.Rozbudowa budynku zakładu przeróbki drewna, z którą związane były wydatki o wartości przekraczającej 30 % wartości początkowej tego budynku, zakończyła się w lutym 2006 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków (ponoszonych od 1993 roku). Budynek, w stanie ulepszonym, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres przekraczający pięć lat.

W okresie późniejszym nie były ponoszone wydatki na ulepszenie ww. obiektów, których wartość przekraczałaby 30 % ich wartości początkowej.

21.Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki nr 774/1.

22.Nabywca zainteresowany nabyciem działki dowiedział się przez znajomych, że Wnioskodawca i jego małżonka noszą się z zamiarem sprzedaży działki, i sam się z nimi skontaktował.

23.Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży.

24.Poza opisanymi we wniosku działkami Wnioskodawca nie posiada nieruchomości, które przeznacza do sprzedaży w przyszłości. Na chwilę obecną poza działkami opisanymi w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości.

25.Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT.

26.Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na zabezpieczenie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

27.Na dzień wysłania niniejszego pisma działka nr 774/1 nie została jeszcze sprzedana.

Odnośnie działek nr 770 i 771:

1.Wnioskodawca jest od 1993 zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

2.Działki nr 770 i 771 zostały nabyte do majątku prywatnego w celu zabezpieczenia sobie przyszłości. Wnioskodawca oraz jego małżonka nie planowali, w jaki sposób będą je wykorzystywać. Obydwie działki zostały nabyte jako działki niezabudowane.

3.Działka nr 770 została nabyta w dniu 21 października 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży, zakup ten został sfinansowany z dorobku Wnioskodawcy oraz jego małżonki. W umowie sprzedaży nie ma wzmianki, że zakupu dokonano na potrzeby działalności gospodarczej.

Działka nr 771 została nabyta w dniu 12 maja 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży, zakup ten został sfinansowany z dorobku Wnioskodawcy oraz jego małżonki. W umowie sprzedaży nie ma wzmianki, że zakupu dokonano na potrzeby działalności gospodarczej.

4.Małżonka Wnioskodawcy nie wykorzystywała działek nr 770 i 771.

5.Działki nr 770 i 771 nigdy nie stanowiły środków trwałych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie były też towarem handlowym.

6.Wnioskodawca nie traktował działek nr 770 i 771 jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a drewno składował na nich tylko sporadycznie, w przypadkach większych zamówień.

7.Działki nr 770 i 771 były sporadycznie wykorzystywane do składowania drewna do roku 2011.

8.Pomiędzy Wnioskodawcą oraz jego małżonką istnieje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska i zakupu działek nr 770 i 771 dokonano w ramach tej wspólności.

9.Decyzję o sprzedaży działek nr 770 i 771 Wnioskodawca i jego małżonka podjęli ze względu na potrzebę zabezpieczenia sobie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

10.Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane.

11.Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek nr 770 i 771 działań takich jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań.

12.W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu, cyt.: „Jeżeli Wnioskodawca wystąpił o wydanie dla działek decyzji o warunkach zabudowy to należy wskazać jakich konkretnie obiektów dotyczą?” Wnioskodawca wskazał, że w związku z odpowiedzią na pytanie nr 11, pytanie nr 12 staje się bezprzedmiotowe.

13.Nie były podejmowane żadne czynności w celu uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży.

14.Działki nr 770 i 771 były sporadycznie wykorzystywane do składowania drewna.

15.Wnioskodawca nie wykorzystywał działek nr 770 i 771 do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazano w odpowiedziach na pytania nr 6 i 7 działki te były jedynie sporadycznie wykorzystywane do składowania drewna.

16.Działki nr 770 i 771 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

17.Działki nr 770 i 771 nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

18.Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek nr 770 i 771.

19.Nabywca zainteresowany nabyciem działek dowiedział się przez znajomych, że Wnioskodawca i jego małżonka noszą się z zamiarem sprzedaży działek, i sam się z nimi skontaktował.

20.Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży.

21.Poza opisanymi we wniosku działkami Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Na chwilę obecną poza działkami opisanymi w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości.

22.Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT.

23.Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na zabezpieczenie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

24.Na dzień wysłania niniejszego pisma działki nr 770 i 771 nie zostały jeszcze sprzedane.

Odnośnie działek nr 766, 767 i 768:

1. Wnioskodawca jest od 1993 zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.
   
2. Działki nr 766, 767 i 768 zostały nabyte do majątku prywatnego w celu zabezpieczenia sobie przyszłości. Wnioskodawca oraz jego małżonka nie planowali, w jaki sposób będą je wykorzystywać. Wszystkie trzy działki zostały nabyte jako działki niezabudowane.
   
3. Działka nr 766 została nabyta w dniu 28 listopada 2006 r., działka nr 767 została nabyta w dniu 06 listopada 2002 r., działka nr 768 została nabyta w dniu 04 sierpnia 2006 r.
   
4. Działki nr 766, 767, 768 zostały nabyte na podstawie umów sprzedaży od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a zakup ten został sfinansowany z majątku wspólnego Wnioskodawcy oraz jego małżonki.
   
5. Pomiędzy Wnioskodawcą i jego małżonką istnieje wspólność majątkowa małżeńska, zakupu działek nr 766, 767 i 768 dokonano w ramach tej wspólności majątkowej małżeńskiej.
   
6. Decyzję o sprzedaży działek nr 766, 767 i 768 Wnioskodawca i jego małżonka podjęli ze względu na potrzebę zabezpieczenia sobie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.
   
7. Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane.
   
8. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek nr 766, 767 i 768 działań takich jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań.
   
9. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu, cyt.: „Jeżeli Wnioskodawca wystąpił o wydanie dla działek decyzji o warunkach zabudowy to należy wskazać jakich konkretnie obiektów dotyczą?” Wnioskodawca wskazał, że w związku z odpowiedzią na pytanie nr 8, pytanie nr 9 staje się bezprzedmiotowe.
   
10. Nie były podejmowane czynności w celu uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży.
    
11. Działki nr 766, 767 i 768 nie były przez Wnioskodawcę w ogóle wykorzystywane.
    
12. Działki m 766, 767 i 768 nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.
    
13. Działki nr 766, 767 i 768 nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.
    
14. Działki nr 766, 767 i 768 nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.
    
15. Małżonka Wnioskodawcy w żaden sposób nie wykorzystywała działek nr 766, 767 i 768.
    
16. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek nr 766, 767 i 768.
    
17. Nabywca zainteresowany nabyciem działek dowiedział się przez znajomych, że Wnioskodawca i jego małżonka noszą się z zamiarem sprzedaży działek, i sam się z nimi skontaktował.
    
18. Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży.
    
19. Poza opisanymi we wniosku działkami Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Na chwilę obecną poza działkami opisanymi w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości.
    
20. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT.
    
21. Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na zabezpieczenie sobie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.
    
22. Na dzień wysłania niniejszego pisma działki nr 766, 767 i 768 nie zostały jeszcze sprzedane.
    
    

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1.Odnośnie działek niezabudowanych (nr 766, 767, 768, 770 i 771):

a.zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki mają następujące przeznaczenie:

• działka nr 766: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż jest to działka przeznaczona pod zabudowę,
• działka nr 767: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż jest to działka przeznaczona pod zabudowę,
• działka nr 768: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż jest to działka przeznaczona pod zabudowę,
• działka nr 770: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż jest to działka przeznaczona pod zabudowę,
• działka nr 771: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż jest to działka przeznaczona pod zabudowę.

Opisane wyżej przeznaczenie wynika z planu zagospodarowania przestrzennego Sołectwa przyjętego Uchwałą Rady Gminy z dnia 27 listopada 2013 r. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy w momencie sprzedaży plan ten będzie dalej obowiązywał. Wnioskodawca nie posiada informacji o prowadzonych pracach nad zmianą ww. planu.

b.dla działki:

• nr 766: nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem,
• nr 767: nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem,
• nr 768: nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem,
• nr 770: nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem,
• nr 771: nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem.

Jednocześnie należy wspomnieć, że decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w obecnym stanie prawnym wydawane są jedynie dla terenów, dla których nie obowiązuje aktualny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

2.Odnośnie działki nr 774/1, zabudowanej:

1. na działce nr 774/1 posadowione są następujące obiekty:
   
   • budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne,
     
   • wiatę nad urządzeniem trakowym,
     
   • dwie wiaty na składowanie wyrobów,
2. wszystkie obiekty wymienione pod lit. a) są klasyfikowane w pozycji 125 PKOB,
   
3. budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne jest trwale związany z gruntem, natomiast wiaty są przytwierdzone do gruntu,
   
4. obiekty posadowione na działce nr 774/1 zostały wybudowane:
   
   • budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne został oddany do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r., a następnie (po jego rozbudowie) - na podstawie decyzji z dnia 07 lutego 2006 r.
     
   • wiata nad urządzeniem trakowym: oddany do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r.,
     
   • dwie wiaty na składowanie wyrobów: ich wybudowanie nie wymagało pozwolenia, zostały oddane do użytkowania w 2006 r.
5. pierwsze zasiedlenie wszystkich obiektów (z wyłączeniem jednego pomieszczenia w budynku) wymienionych pod lit. a) nastąpiło w lipcu 2012 r. poprzez wydanie ich do użytkowania na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 18 lipca 2012 r.,
   
6. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą budynków oraz budowli upłynie okres przekraczający dwa lata,
   
7. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwot podatku naliczonego przy nabyciu działki nr 774/1 oraz przy wydatkach ponoszonych przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym; takie prawo przysługiwało od roku 1993, tj. od wejścia w życie ww. ustawy,
   
8. po roku 2006 Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszeniu tych obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30 % ich wartości początkowej, Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, ww. obiekty w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - informacja ta dotyczy każdego z obiektów posadowionych na działce nr 774/1.
   
   

3.Jak już wskazano, w stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawca omyłkowo wskazał jako początek dzierżawy „lipiec 2011 r.” zamiast jak powinno być „lipiec 2012 r.”. Aktualnie działka nr 774/1 jest wydzierżawiana na rzecz jednego podmiotu gospodarczego (w okresie od 2012 było w sumie trzech dzierżawców). Przedmiotem pierwszej umowy dzierżawy była cała działka (grunt, wiaty oraz budynek) z wyłączeniem jednego pomieszczenia w budynku o powierzchni 10 m², w którym to pomieszczeniu Wnioskodawca przechowywał dokumenty związane z działalności gospodarczą. Pierwsza umowa dzierżawy, obejmująca wszystkie obiekty posadowione na działce nr 774/1 została zawarta w dniu 18 lipca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 8 października 2014 r.):

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż działek:

1. nr 774/1 — będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług,
2. nr 766, 767, 768, 770 i 771 - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku z 8 października 2014 r.):

Działka nr 774/1.

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie działki nr 774/1 korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Działkę nr 774/1 Wnioskodawca nabył wraz z małżonką w 1990 r. i wykorzystywał na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w przedmiocie przeróbki drewna. Jest to nieruchomość zabudowana, która od 2011 r. jest przedmiotem dzierżawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli łub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowy, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę, iż od 2011 r. nieruchomość jest wydzierżawiana, należy uznać, iż nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie i od tego momentu upłynęły dwa lata. Tym samym dostawa budynku posadowionego na tej nieruchomości korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zgodnie natomiast z przepisem art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Sprzedaż całej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Działki nr 770, 771.

Obie działki, nr 770 i nr 771, nabyte zostały w 1998 r. i weszły do majątku wspólnego małżonków, a transakcja ta nie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Obie działki służyły jedynie do składowaniu drewna, nie były również nigdy wpisane do ewidencji środków trwałych. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizycznej wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ww. ustawy jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy decydujące znaczenie ma okoliczność, czy przy dokonaniu sprzedaży ww. działek będzie on działał w charakterze podatnika.

Należy podkreślić, iż działki nr 770 i 771 nie zostały nabyte jako towar handlowy, nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Zostały zakupione w 1998 roku od osób fizycznych, a zakup ten nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Służyły jedynie do składowania na nich drewna.

W wyroku z dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości UE (sygn. sprawy C-180/10 i C-181/10) stwierdził, iż sam zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy 2006/112, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych. O kwalifikacji takiej nie powinno również przesądzać, jeśli zainteresowany dokonałby podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, gdyż to samo odnosi się do zarządzania majątkiem prywatnym. Dopiero kiedy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, to wówczas jego aktywność może być uznana za działalność gospodarczą. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

W momencie nabycia przedmiotowych działek Wnioskodawca nie planował ich odsprzedaży, a kiedy ostatecznie podjął taką decyzję, nie podejmował działań marketingowych zmierzających do uatrakcyjnienia oferty (np. poprzez reklamę, korzystania z usług pośrednika czy podział działek na mniejsze). Ponadto, Wnioskodawca i jego małżonka nie czynili w Gminie żadnych starań w celu zmiany planu zagospodarowania przedmiotowych działek. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają sprzedać wszystkie opisane w stanie faktycznym działki jednemu nabywcy jako element majątku prywatnego. Czynność ta zostanie dokonana jednorazowo, a nie w sposób ciągły. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika.

Jak to wyraźnie stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny dokonując wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług „tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U Nr 54, poz. 535 ze zm.), która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną” (wyrok NSA z dnia 27 października 2009 r. I FSK 1043/08). Podobne stanowisko prezentowane jest w innych wyrokach sądów administracyjnych, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 października 2011 r. o sygn. I FSK 1554/10, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r. o sygn. I FSK 1732/11. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 9 listopada 2011 r. o sygn.. I FSK 1289/10 oraz z dnia 7 października 2011 r. o sygn. I FSK 1655/11 transakcje okazjonalne nie zostały objęte zakresem działalności gospodarczej w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, zbycie działek nr 770 oraz 771 jako niewpisanych do ewidencji środków trwałych, nie stanowiących towaru handlowego i będących dla Wnioskodawcy elementem majątku prywatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działki nr 766, 767, 768.

Działki nr 766, 767, 768 nabyte zostały w 2002 oraz 2006 r. i nigdy nie były wykorzystywane dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, lecz stanowiły majątek prywatny jego oraz jego żony. Przy nabyciu tych nieruchomości Wnioskodawca nie planował ich odsprzedaży. Sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w drodze jednorazowej, nieprofesjonalnej czynności i nastąpi na rzecz jednego nabywcy. Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą nie podejmował żadnych zorganizowanych czynności (np. reklamy w mediach, korzystania z usług biur obrotu nieruchomościami) i nie ma zamiaru częstotliwego realizowania takich transakcji. Wnioskodawca wraz z żoną nie dokonywali także żadnych działań mających za celu uatrakcyjnienie przedmiotowych działek, nie występowali z wnioskiem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego - ta dokonana została bez jakiejkolwiek ich inicjatywy. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r. (I FSK 778/07) stwierdził, iż: „Przyjęcie że dana osoba sprzedaje działki w charakterze podatnika tego podatku wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną. Jak przy tym trafnie podkreślono w orzecznictwie, zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru a nie jego sprzedaży, gdyż pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2008 r., sygn. akt I FSK 474/07). Innymi słowy zatem, dokonując wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że istotą działalności gospodarczej handlowca jest to, że dokonuje on zakupu towarów handlowych i ich odsprzedaży (por. H. Dzwonkowski, Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek stanowiących własność osób fizycznych, Monitor Podatkowy 2008, nr 3, s. 16) (...) „jeśli konkretna czynność (tu: sprzedaż działek) wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.”

Przytoczone wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w linii orzeczniczej sądów administracyjnych, co już wykazano w niniejszym wniosku. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli ww. działki wiele lat temu. Przy ich zakupie nie mieli zamiaru ich późniejszej odsprzedaży. Sprzedaż tych działek będzie czynnością jednorazową, a nie częstotliwą, właściciele natomiast nie podejmowali aktywnych czy profesjonalnych działań związanych ze sprzedażą, zatem nie można uznać, by działali w charakterze handlowców. Działki należą do majątku prywatnego małżonków, a zatem ich sprzedaż dokonana zostanie poza zakresem działań Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Biorąc pod uwagę, iż opisana w stanie faktycznym sprzedaż będzie miała charakter czynności incydentalnej, dokonanej poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie będzie działał przy niej w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż działek nr 766, 767, 768 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki nr 774/1 będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż pozostałych działek (nr 766, 767, 768, 770, i 771) w ogóle nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ Wnioskodawca przy jej sprzedaży nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z 8 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem sprzedaż działki nr 774/1 będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, z uwagi na to, iż działka ta była i jest przedmiotem dzierżawy, a zatem nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie i od tego momentu upłynęły ponad dwa lata.

Natomiast sprzedaż działek nr 766, 767, 768, 770 i 771 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca przy ich sprzedaży nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku dostawy budynku w tej części, która była przedmiotem dzierżawy, wiat oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekty są posadowione,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy części budynku (jednego pomieszczenia), która nie była przedmiotem dzierżawy oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekt jest posadowiony, do tej właśnie części budynku,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 770 i 771,
• prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 766, 767 i 768.
  
  

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 788 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Przy czym żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze dostawa nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Dostawa nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmiot niebędący podatnikiem VAT lub przez podmiot będący, co prawda takim podatnikiem, lecz niedziałający jako podatnik w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 140 ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

W przedmiotowej sprawie w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy sprzedaż działki nr 774/1 będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, koniecznym jest dokonanie oceny, czy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy z tytułu dokonania czynności sprzedaży ww. działki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nabyli 31 lipca 1990 r. działkę nr 774/1 na podstawie umowy sprzedaży, zakup ten został sfinansowany z dorobku osiągniętego przez Wnioskodawcę i jego małżonkę.

Wprawdzie działalność gospodarcza Wnioskodawcy oraz małżonki początkowo prowadzona była w formie spółki cywilnej i na cele tej działalności została zakupiona działka (w okresie od 1991 do 1993 stanowiła ona środek trwały spółki cywilnej), jednakże – jak wynika z treści wniosku – małżonka Wnioskodawcy w roku 1993 zakończyła działalność gospodarczą, a tym samym spółka cywilna została rozwiązana i działalność gospodarczą kontynuuje Wnioskodawca. Tym samym przedmiotowa działka od 1993 r. jest wykorzystywana wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy i stanowi środek trwały jego firmy, przy czym w okresie 1993-2012 była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obróbki drewna, a od lipca 2012 r. jest w ramach działalności gospodarczej wydzierżawiana. Stroną umowy dzierżawy jest tylko Wnioskodawca działający jako przedsiębiorca.

Podkreślenia wymaga, że – jak wskazano we wniosku – to Wnioskodawca występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W 1997 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie z wnioskami o wydanie pozwolenia na budowę, w celu stworzenia warunków do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z przeróbką drewna.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie obiekty posadowione na działce nr 774/1 zostały oddane do użytkowania po roku 1993, tj. w okresie kiedy to już wyłącznie Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne został oddany do użytkowania na podstawie decyzji z 1 marca 1996 r., a następnie (po jego rozbudowie) - na podstawie decyzji z 7 lutego 2006 r.
• wiata nad urządzeniem trakowym: oddana do użytkowania na podstawie decyzji z 1 marca 1996 r.,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów: ich wybudowanie nie wymagało pozwolenia, zostały oddane do użytkowania w 2006 r.
  
  

Z powyższych okoliczności sprawy wynika zatem, że przez ostatnich 21 lat przedmiotowa działka stanowiła składnik majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy (tj. od 1993 r. do 2014 r.), tj. znajduje się w jego ekonomicznym posiadaniu i władztwie w jego działalności gospodarczej. Również posadowione na ww. działce obiekty budowlane (oddane do użytkowania w latach 1996 lub 2006) znajdują się w ekonomicznym posiadaniu i władztwie Wnioskodawcy i są wykorzystywane w całości wyłącznie w jego działalności gospodarczej (prowadzonej w zakresie obróbki drewna, czy też od 2012 r. wydzierżawiane).

Przedmiotowa działka wprawdzie stanowiła środek trwały w spółce cywilnej, lecz w krótkim okresie czasu (lata 1991 do 1993), ponadto, jak wynika z wniosku, po wejściu w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w roku 1993 Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i od tego momentu odliczał podatek naliczony od wydatków ponoszonych na budowę obiektów na działce nr 774/1. Z kolei rozbudowa budynku zakładu przeróbki drewna, z którą związane były wydatki o wartości przekraczającej 30 % wartości początkowej tego budynku, zakończyła się w lutym 2006 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków (ponoszonych od 1993 roku).

Z powyższego wynika, że począwszy od 1993 r. to wyłącznie Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową działkę w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Tym samym Wnioskodawca, będący w ekonomicznym posiadaniu działki nr 774/1, będzie uznany na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w odniesieniu do planowanej czynności dostawy przedmiotowej działki w całości, gdyż w istocie to Wnioskodawca dokona transakcji dostawy ww. działki zabudowanej, jako składnika majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc to wyłącznie u Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT wystąpi czynność dostawy ww. działki.

Odnosząc się zatem do kwestii zwolnienia od podatku dostawy działki nr 774/1 należy przywołać przepis art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a i b i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.
   
   

Natomiast budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowi, że przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Za szczególny rodzaj budynku uważa się wiatę, która stanowi pomieszczenie naziemne, nie obudowane ścianami ze wszystkich stron lub nawet w ogóle ścian pozbawione.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje, działy i grupy w PKOB w dziale 12 mieszczą się budynki niemieszkalne. Grupa 125 obejmuje budynki przemysłowe i magazynowe.

Wnioskodawca wskazał dla budynku obejmującego halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne PKOB 125 – „Budynki przemysłowe i magazynowe”. Ponadto wyjaśnił, że biorąc pod uwagę charakter wiat, ich przeznaczenie oraz konstrukcję, tj. kryteria klasyfikacyjne przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, należy uznać, iż wiaty te powinny być sklasyfikowane w tej samej pozycji PKOB 125 co budynek.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że na działce nr 774/1, mającej być przedmiotem sprzedaży, posadowione są następujące obiekty budowlane:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne,
• wiata nad urządzeniem trakowym,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku sprzedaży przedmiotowej działki nr 774/1.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że:

• budynek obejmujący halę produkcyjną, magazyn i pomieszczenia socjalne został oddany do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r., a następnie (po jego rozbudowie) - na podstawie decyzji z dnia 07 lutego 2006 r.,
• wiata nad urządzeniem trakowym: oddana do użytkowania na podstawie decyzji z dnia 01 marca 1996 r.,
• dwie wiaty na składowanie wyrobów: ich wybudowanie nie wymagało pozwolenia, zostały oddane do użytkowania w 2006 r.
  
  

Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu (część I wezwania, pyt. nr 20), cyt.: „Czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie tych obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30% ich wartości początkowej i czy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków oraz czy ww. obiekty w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat? (należało podać odrębnie dla każdego z obiektów)” wskazał, że rozbudowa budynku zakładu przeróbki drewna, z którą związane były wydatki o wartości przekraczającej 30 % wartości początkowej tego budynku, zakończyła się w lutym 2006 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków (ponoszonych od 1993 roku). Budynek, w stanie ulepszonym, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres przekraczający pięć lat. W okresie późniejszym nie były ponoszone wydatki na ulepszenie ww. obiektów, których wartość przekraczałaby 30 % ich wartości początkowej.

Natomiast w dalszej części uzupełnienia wniosku Wnioskodawca podał, że po roku 2006 nie ponosił wydatków na ulepszeniu tych obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe niż 30 % ich wartości początkowej, Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, ww. obiekty w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - informacja ta dotyczy każdego z obiektów posadowionych na działce nr 774/1.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, aktualnie działka nr 774/1 jest wydzierżawiana na rzecz jednego podmiotu gospodarczego (w okresie od 2012 było w sumie trzech dzierżawców). Przedmiotem poszczególnych umów dzierżawy były zarówno budynek, wiaty oraz urządzenia znajdujące się na terenie działki: w okresie od lipca 2012 r. do lutego 2013 r. wydzierżawiana była cała działka (grunt, wiaty oraz budynek) z wyłączeniem jednego pomieszczenia w budynku o powierzchni 10 m², w którym to pomieszczeniu Wnioskodawca przechowywał i dalej przechowuje dokumenty związane z działalności gospodarczą. Od lutego 2013 r. do końca grudnia 2013 r. oraz od kwietnia 2013 r. do grudnia 2013 r. działka była wraz ze wszystkimi obiektami wydzierżawiana dwóm dzierżawcom z wyłączeniem wspomnianego pomieszczenia, a od stycznia 2014 r. (aneks do umowy dzierżawy) cała działka ze wszystkimi obiektami, z wyłączeniem wspomnianego wyżej pomieszczenia w budynku, o powierzchni 10 m², wydzierżawiana jest na rzecz jednego podmiotu. Stroną umowy dzierżawy jest tylko Wnioskodawca działający jako przedsiębiorca.

Przedmiotem dzierżawy nie było wyłącznie jedno pomieszczenie w budynku. Pomieszczenie to, o powierzchni 10 m², wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do celów przechowywania dokumentacji.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca, pierwsze zasiedlenie nastąpiło dla budynku (z wyjątkiem jednego pomieszczenia o powierzchni 10 m²), dla wiaty nad urządzeniem trakowym oraz dwóch wiat na składowanie wyrobów w lipcu 2012 r., poprzez wydanie tych obiektów na podstawie umowy dzierżawy, tj. w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Umowa dzierżawy została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a spółką z o. o. w dniu 18 lipca 2012 r. Wnioskodawca nie zna jeszcze daty sprzedaży przedmiotowej działki. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem (tj. lipiec 2012 r.) a dniem dzisiejszym już upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem, jak wskazano powyżej, podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony (w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług). Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie w odniesieniu do tej części budynku, która była przedmiotem dzierżawy oraz w odniesieniu do wskazanych we wniosku wiat, nastąpiło w momencie oddania tej części budynku oraz ww. wiat w dzierżawę, tj. w dniu 18 lipca 2012 r.

Wyjątek stanowi jedno pomieszczenie w budynku o powierzchni 10 m², wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów przechowywania dokumentacji, które nie było przedmiotem dzierżawy.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa części przedmiotowego budynku, która była przedmiotem dzierżawy oraz wiat, które również były wydzierżawiane, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż obiekty te zostały oddane do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi. Ponadto, skoro od momentu oddania w dzierżawę (lipiec 2012 r.) już upłynęły ponad dwa lata, zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą części budynku oraz wiat, będących przedmiotem dzierżawy, upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Tak więc Wnioskodawca w przedmiotowej sytuacji będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla dostawy części budynku, która była przedmiotem dzierżawy oraz opisanych we wniosku wiat, które również były wydzierżawiane.

Powyższe zwolnienie od podatku nie znajdzie jednak zastosowania dla dostawy tej części budynku (jedno pomieszczenie w budynku o powierzchni 10 m²) , która nie była przedmiotem dzierżawy, bowiem ta część budynku nie została wydana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc planowana przez Wnioskodawcę dostawa części budynku obejmująca jedno pomieszczenie o powierzchni 10 m², która nie była przedmiotem dzierżawy, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W takim przypadku należy dokonać analizy możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu, cyt.: „Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lub przy budowie budynków, budowli lub ich części na ww. działkach (proszę podać odrębnie dla każdego z obiektów), Wnioskodawca wskazał, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu działki nr 774/1 oraz przy wydatkach ponoszonych przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, takie prawo przysługiwało od roku 1993, tj. od wejścia w życie ww. ustawy.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, rozbudowa budynku zakładu przeróbki drewna, z którą związane były wydatki o wartości przekraczającej 30 % wartości początkowej tego budynku, zakończyła się w lutym 2006 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków (ponoszonych od 1993 roku). Budynek, w stanie ulepszonym, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres przekraczający pięć lat. W okresie późniejszym nie były ponoszone wydatki na ulepszenie obiektów, których wartość przekraczałaby 30 % ich wartości początkowej.

Jeśli zatem Wnioskodawcy od roku 1993, tj. od wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową przedmiotowego budynku, to planowana dostawa części tego budynku (obejmującej jedno pomieszczenie o powierzchni 10 m²), która nie była przedmiotem dzierżawy, nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie spełnia warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) ustawy. Tym samym planowana dostawa budynku w tej części, która nie była przedmiotem dzierżawy, będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT (art. 41 ust. 2, ust. 12a, art. 2 pkt 12, art. 146a pkt 2 ustawy o VAT) przewidują obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% dla dostawy budynków objętych symbolem PKOB 11. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą budynku o symbolu PKOB 125, zatem powyższa preferencja nie ma zastosowania.

Wobec dokonanej powyżej analizy sprawy stwierdzić należy, że zbycie części działki nr 774/1 przyporządkowanej proporcjonalnie do tej części budynku, która była wydzierżawiana oraz wiat również będących przedmiotem dzierżawy, będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast zbycie części ww. działki przyporządkowanej proporcjonalnie do części budynku (jedno pomieszczenie o powierzchni 10 m²), która nie była przedmiotem dzierżawy, będzie opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również uznania, czy sprzedaż działek 770 i 771 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z opisu sprawy, działki nr 770 i 771 zostały nabyte przez Wnioskodawcę (w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej) do majątku prywatnego w celu zabezpieczenia sobie przyszłości.

Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek nr 770 i 771 działań takich jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań. Nie były podejmowane żadne czynności w celu uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży. Działki te nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W tym miejscu podkreślić należy, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Wprawdzie Wnioskodawca podał, że działki nr 770 i 771 nigdy nie stanowiły środków trwałych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie były też towarem handlowym, jednakże należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca odpowiadając na pytanie tut. organu, cyt.; „W jaki konkretnie sposób ww. działki przeznaczone do sprzedaży są (były) przez Wnioskodawcę wykorzystywane od chwili wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży (proszę podać odrębnie dla każdej działki, odrębnie dla ewentualnych budynków, budowli lub ich części na nich posadowionych)?” wskazał, że działki nr 770 i 771 były sporadycznie wykorzystywane do składowania drewna. Ponadto z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca na ww. działkach składował sporadycznie drewno, w przypadkach większych zamówień do roku 2011.

Zatem Wnioskodawca nie wykazał, aby przedmiotowe działki od chwili wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży były w jakikolwiek sposób wykorzystywane dla celów osobistych, prywatnych (niezwiązanych z prowadzona działalnością gospodarczą) Wnioskodawcy, wprost przeciwnie - były wykorzystywane do składowania drewna. Tym samym, pomimo faktu, że ww. działki nie stanowiły środków trwałych ani towaru handlowego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to jednak sposób ich wykorzystania przez Wnioskodawcę jednoznacznie wskazuje na związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem w ocenie tut. organu, wobec wskazanych we wniosku okoliczności sprawy nie sposób uznać, aby w świetle powołanego wyżej orzeczenia TS UE dostawa przedmiotowych działek stanowiła dostawę składników majątku prywatnego Wnioskodawcy, tj. majątku osoby fizycznej, który nie jest przez nią przeznaczony ani wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, dostawa przedmiotowych działek kwalifikowana będzie jako dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w odniesieniu do tej czynności będzie działał jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym czynność dostawy przez Wnioskodawcę działek nr 770 i 771 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii zastosowania właściwej stawki podatku dla dostawy przez Wnioskodawcę działek niezabudowanych nr 770 i 771 należy przytoczyć przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013r., zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nakazują zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), która – zgodnie z art. 1 ust. 1 – określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

-przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (…) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki nr 770 i 771 mają następujące przeznaczenie: „zabudowa produkcyjna, magazynowa i usługowa, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, tym samym należy uznać, iż są to działki przeznaczone pod zabudowę. Opisane wyżej przeznaczenie wynika z planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego Uchwałą Rady Gminy z dnia 27 listopada 2013 r.

Dla przedmiotowych działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawca nie występował ani nie planuje występować z takim wnioskiem.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Natomiast skoro w przedstawionej sytuacji zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, obszar na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość stanowi teren budowlany przeznaczony pod zabudowę, to nieruchomość ta spełnia definicję terenu budowlanego o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym przy sprzedaży przedmiotowych działek niezabudowanych oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren przeznaczony pod „zabudowę produkcyjną, magazynową i usługową, w tym usługi uciążliwe, z wykluczeniem usług publicznych według definicji w niniejszej uchwale, oraz z wykluczeniem usług hotelowych w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych”, przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również uznania, czy sprzedaż działek 766, 767 i 768 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powołanych wyżej orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że nie wynika z niego, aby Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do działek nr 766, 767 i 768, podejmował działania porównywalne z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Jak wynika z wniosku, przedmiotowe działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę (w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej) do majątku prywatnego w celu zabezpieczenia sobie przyszłości. Wnioskodawca oraz małżonka nie planowali, w jaki sposób będą je wykorzystywać. Decyzję o sprzedaży działek Wnioskodawca podjął ze względu na potrzebę zabezpieczenia sobie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

Należy zauważyć, że – jak wskazał Wnioskodawca - nie podejmował on w stosunku do ww. działek działań takich jak wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zagospodarowania) terenu, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań. Przez Wnioskodawcę nie były podejmowane czynności w celu uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem sprzedaży.

Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działek do prowadzenia działalności gospodarczej. Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. działek. Nabywca zainteresowany nabyciem działek dowiedział się przez znajomych, że Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży działek, i sam się skontaktował. Wnioskodawca nie stosował żadnych form ogłoszeń o sprzedaży.

Poza opisanymi we wniosku działkami Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Na chwilę obecną poza działkami opisanymi w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie odprowadzał podatku VAT.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na zabezpieczenie sobie godnej starości - spodziewanych kosztów leczenia, wyjazdów do sanatoriów, opieki pielęgniarskiej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie działki nr 766, 767 i 768 stanowią część majątku Wnioskodawcy, która nie była przez niego przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie dokonał zaangażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie podejmuje bowiem czynności (a w szczególności zespołu czynności) zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz wykonuje czynności mieszczące się w ramach zwykłego zarządu prywatną nieruchomością (działkami nr 766, 767 i 768), o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Tak więc, w ocenie tut. organu, wskazane we wniosku okoliczności sprawy świadczą o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego i wskazują, że nie została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nr 766, 767 i 768, korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku dostawy budynku w tej części, która była przedmiotem dzierżawy, wiat oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekty są posadowione,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy części budynku (jednego pomieszczenia), która nie była przedmiotem dzierżawy oraz przyporządkowanej proporcjonalnie działki nr 774/1, na której ww. obiekt jest posadowiony, do tej właśnie części budynku,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 770 i 771,
• prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek 766, 767 i 768.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa miało na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.