Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-119/15-2/TR
z 5 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Realizując uprawnienie, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa Zainteresowana nabyła wspólnie ze swoim bratem od Agencji Nieruchomości Rolnych nieruchomości z zasobu własności rolnej Skarbu Państwa. Nabyte przez nich nieruchomości przed przeprowadzeniem w 1946 r. dekretu PKWN o reformie rolnej wchodziły w skład majątku ziemskiego ojca.

Wnioskodawczyni wraz z bratem są ustawowymi spadkobiercami zmarłego ojca i uprawnienie zawarte w treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. nie jest pierwokupem, tylko pierwszeństwem w nabyciu nieruchomości. Pierwszeństwo jest w przeciwieństwie do pierwokupu kategorią prawną nieuregulowaną w przepisach Kodeksu cywilnego.

W najbliższym czasie Zainteresowana wspólnie z bratem zamierzają odpłatnie zbyć nieruchomości zakupione od Agencji Nieruchomości Rolnych korzystając ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabycie przez Zainteresowaną wspólnie z bratem nieruchomości od Agencji Nieruchomości Rolnych w związku z realizacją pierwszeństwa w ich nabyciu, a następnie sprzedaż tak nabytych nieruchomości w okresie krótszym niż 5 lat, za cenę sprzedaży wyższą od ceny nabycia, ale o mniej niż 100%, wyczerpuje kryteria, o których mowa w art. 21 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i zwalnia Zainteresowaną z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych bez względu na to, że biorąc pod uwagę charakter tych nieruchomości (w większości użytków rolnych) mógłby mieć w takiej sytuacji zastosowanie, przynajmniej hipotetycznie, art. 21 pkt 28 wskazanej ustawy, co jednak nie jest objęte zapytaniem Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawodawca w art. 21 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że zwolnione z obowiązku podatkowego są przychody uzyskane w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest to, aby cena nabycia danej nieruchomości nie była równa połowie (50%) lub nie była niższa od połowy (50%) ceny zbycia.

Przepisy o gospodarce nieruchomościami są zawarte w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami .

Pierwsza z tych ustaw nie odnosi się do prawa pierwokupu, lecz jedynie wprowadza pojęcie pierwszeństwa w nabyciu, które zostało uregulowane w art. 29 ust. 1, przy czym tylko pkt 1 oraz pkt 3 odnoszą się do osób fizycznych.

W drugiej ustawie z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami prawo pierwokupu zostało uregulowane w art. 109-111, ale odnosi się do prawa przysługującego gminie, a nie osobom fizycznym.

Szukając odniesienia do osób fizycznych należałoby wskazać na art. 34 ust. 1 tej ustawy, gdzie określone jest uprawnienie osób fizycznych zwane, analogicznie jak to miało miejsce w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa „pierwszeństwem w nabyciu nieruchomości”.

Ustawowe prawo pierwokupu jest przede wszystkim uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (art. 596-602 k.c.). Podmioty korzystające z prawa pierwokupu określa też art. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, do której jednak nie odwołuje się art. 21 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany art. 21 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się bowiem tylko do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W tym stanie faktycznym doszło zatem do nieprecyzyjnego określenia w art. 21 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tej kategorii podatników, która jest wyłączona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego. Nie ma w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami osób fizycznych realizujących prawo pierwokupu. Przepisy obu tych ustaw odnoszą się tylko do osób fizycznych realizujących pierwszeństwo w nabyciu nieruchomości. W tym wypadku zwolnienie podatkowe przysługuje zatem takiej osobie jak Wnioskodawczyni, która korzysta z uprawnienia zawartego w treści art. 29 ust. 1 pkt 1 wskazanej na wstępie ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z analizy wniosku wynika, że wątpliwości Zainteresowanej wzbudza wyłącznie interpretacja art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od której to interpretacji zależy zastosowanie zwolnienia od podatku w sytuacji przedstawionej we wniosku.

Na mocy tegoż przepisu, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że zwalnia on od podatku dochodowego przychody uzyskane przez zbywcę nieruchomości z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Innymi słowy, aby przychód uzyskany przez zbywcę mógł korzystać z analizowanego zwolnienia, to nabywca nieruchomości musiałby dokonywać zakupu w związku z realizacją przez siebie prawa pierwokupu; nie odwrotnie.

Zadane przez Zainteresowaną pytanie podatkowe w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dotyczy natomiast możliwości skorzystania z ww. zwolnienia w sytuacji nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości w związku z realizacją pierwszeństwa w ich nabyciu, a następnie sprzedaży tak nabytych nieruchomości w okresie krótszym niż 5 lat.

Analizowana sytuacja dotyczy zatem skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, w której to transakcji Zainteresowana zamierza wystąpić w roli zbywcy uzyskującego przychód z tytułu sprzedaży nieruchomości. W stosunku do tak osiągniętego przychodu i omawianej transakcji Wnioskodawczyni nie będzie zatem nabywcą nieruchomości nabywającym te nieruchomości w związku z realizacją prawa pierwokupu – lecz zbywcą – a zatem nie zostanie spełniona przedstawiona wyżej przesłanka umożliwiająca zastosowanie uregulowania zwalniającego od podatku przychód z tejże sprzedaży.

Reasumując: na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego przychód uzyskany przez Zainteresowaną ze sprzedaży nieruchomości nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na niespełnienie wszystkich przesłanek wskazanych w tymże przepisie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.