INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012r. (data wpływu 07.02.2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2012r. (data wpływu 11.04.2012r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 29 marca 2012r. znak sprawy IPPP2/443-144/12-2/AO o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2012r. do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 kwietnia 2012r. (data wpływu 11.04.2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 marca 2012r. znak sprawy IPPP2/443-144/12-2/AO z zachowaniem ustawowego terminu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1978 r. prowadzi gospodarstwo rolne (rolnik ryczałtowy). Nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku VAT i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Dnia 04.07.2006 r. małżonkowie nabyli do majątku wspólnego małżeńskiego (majątek prywatny) dwie nieruchomości rolne o łącznej powierzchni 13,72 ha położone w miejscowości C Wnioskodawca poinformował, że nabycie nieruchomości rolnych nie jest opodatkowane podatkiem VAT, tzn. że czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Celem nabycia tych nieruchomości było to, że małżonkowie chcieli je mieć we własnym majątku, aby włączyć je do gospodarstwa rolnego i uprawiać na nich rośliny rolnicze, przeznaczone na zaspokojenie potrzeb osobistych oraz w celu sprzedaży. Nabywając te grunty rolne nie zamierzali prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu (handlu) nieruchomościami. Po nabyciu przedmiotowych gruntów Wnioskodawca postanowił, że będzie je uprawiać.

Jedna z działek bezpośrednio przylegała do nieruchomości rolnej o pow. 1,08 ha, której właścicielem była gmina L. W 2008 r. władze gminy L. zaproponowały małżonkom zamianę części ww. nieruchomości gminnej na część działki przyległej do nieruchomości gminnej. W związku z tym małżonkowie podzielili działkę o pow. 4,39 ha na dwie działki o pow. 3,99 ha i 0,3905 ha, a następnie większą z działek podzielili na trzy działki o pow. 3,1546 ha, 0,4740 ha i 0,3698 ha.

Dnia 19.02.2009 r. darowali swojemu synowi nabyte dnia 04.07.2006 r. ww. nieruchomości rolne, z wyjątkiem trzech działek o pow. 3,1546 ha, 0,4740 ha i 0,3905 ha (łącznie 4,0191 ha). Działki o pow.0,4740 ha i 0,3905 ha przylegały bezpośrednio do ww. nieruchomości gminnej. Gmina L. z ww. nieruchomości gminnej wydzieliła trzy działki o pow. 0,3320 ha, 0,3798 ha i 0,0107 ha.

Dnia 15.05.2009 r. Gmina L. i małżonkowie zawarli umowę zamiany nieruchomości. Gmina przeniosła na małżonków własność działek o pow. 0,3798 ha i 0,0107 ha, a małżonkowie przenieśli na gminę własność działki o pow. 0,3905 ha. Zamiana gruntów rolnych nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zamiana była poprzedzona sporządzeniem operatów szacunkowych działek podlegających zamianie, w których stwierdzono, że wartość zamienianych nieruchomości jest jednakowa.

W 2010 r. małżonkowie z działki o pow. 0,4740 ha (wydzielona z nieruchomości nabytej w 2006 r.) i działki do niej przyległej o pow. 0,3798 ha (nabyta w drodze zamiany z gminą) wydzielili pięć działek gruntu o pow. 0,1052 ha, dwie działki o pow. 0,1053 ha i jedną działkę o pow. 0,1041 ha.

Do 2011 r. wnioskodawca prowadził osobiście uprawy rolne na będących w jednym rozłogu działkach (działce o pow. 3,1546 ha oraz wskazanych ośmiu mniejszych działkach). Aktualnie na ośmiu mniejszych działkach nie prowadzi już żadnej działalności związanej z produkcją rolną, ani żadną działalnością gospodarczą, uprawiając jednocześnie ww. działkę o pow. 3,1546 ha oraz inne grunty wchodzące w skład gospodarstwa położone na terenie gminy B.

Gmina L. nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do wskazanych ośmiu działek o pow. ok. 0,1050 ha, położonych w miejscowości C., nie wydano decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o lokalizacji celu publicznego. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki te znajdują się na terenach rolnych z możliwością zabudowy.

Małżonkowie zamierzają zbyć wskazane osiem działek o pow. ok. 0,1050 ha i przeznaczyć pozyskane w ten sposób pieniądze na zaspokajanie potrzeb osobistych, m.in. na leczenie i rehabilitację właścicieli, którzy nie mogą już pracować tak intensywnie jak dawniej. U Wnioskodawcy zdiagnozowano cukrzycę, co wiąże się z koniecznością stałego przyjmowania leków oraz nieprzeciążania organizmu. Wskazana jest również rehabilitacja. Żona cierpi na bolesne zwyrodnienia stawów, co wiąże się z koniecznością częstych prywatnych wizyt u lekarzy specjalistów i poddawania się rehabilitacji (również odpłatnej, bo leczenie takich schorzeń wymaga szybkiej reakcji, tymczasem czas oczekiwania na takie zabiegi i wizyty w ramach ubezpieczenia społecznego jest bardzo długi). Jeżeli na zaspokojenie tych potrzeb wystarczy kwota ze sprzedaży części z tych działek, to pozostałe działki nie zostaną sprzedane.

Przedmiotowe działki nigdy nie były oddawane przez małżonków w dzierżawę albo w inną formę posiadania na rzecz osób trzecich. Wnioskodawca nie doprowadzał do tych działek mediów, nie wydzielał dróg wewnętrznych i ich nie ogradzał, nie zamierza też tego robić. Zgodnie z danymi w rejestrze gruntów działki te stanowią rodzaj użytków „grunty orne”. Plony z przedmiotowych działek właściciele przeznaczali w części na sprzedaż, a w części na potrzeby ich gospodarstwa domowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży ww. działek gruntu o pow. ok. 0,1050 ha osobom niebędącym rolnikami, ani osobom, które na zakupionych gruntach zamierzają założyć gospodarstwo rolne Wnioskodawca będzie traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, który będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania przy zbyciu ww. działek podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w Urzędzie Skarbowym...
2. Czy sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...
3. Czy w przypadku sprzedaży ww. działek gruntu o pow. ok. 0,1050 ha osobom niebędącym rolnikami, ani osobom, które na zakupionych gruntach zamierzają założyć gospodarstwo rolne, jeżeli dla sprzedawanej działki zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, Wnioskodawca będzie traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usługi i będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, który będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania przy zbyciu ww. działek podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w Urzędzie Skarbowym...
4. Czy sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

ad 1.

W przypadku sprzedaży ww. działek gruntu o pow. ok. 0,1050 ha osobom niebędącym rolnikami, Wnioskodawca nie będzie traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania przy zbyciu ww. działek podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w Urzędzie Skarbowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także wykonywanie wolnego zawodu. Oznacza to, że działalnością gospodarczą jest produkcja, handel lub świadczenie usług, w tym także pozyskiwanie zasobów naturalnych i produkcja rolna.

Sprzedaż gruntu będącego majątkiem osobistym małżonków nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto jeśli nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy mamy do czynienia z wyłączeniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

ad 2.

W przypadku sprzedaży ww. działek gruntu o pow. ok. 0,1050 ha osobom niebędącym rolnikami, Wnioskodawca nie będzie traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust 1 ww. ustawy, nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania przy zbyciu ww. działek podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w Urzędzie Skarbowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także wykonywanie wolnego zawodu. Oznacza to, że działalnością gospodarczą jest produkcja, handel lub świadczenie usług, w tym także pozyskiwanie zasobów naturalnych i produkcja rolna.

Sprzedaż gruntu będącego majątkiem osobistym Wnioskodawcy nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT także, gdy wydano dla sprzedawanej działki decyzję o warunkach zabudowy.

Stosownie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 15 września 2011 r. (SPRAWY POŁĄCZONE C-180 i C-181) dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24.11.2009 r., sygn. akt I FSK 1167/08, „przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (charakteryzującą się powtarzalnością czynności i chęcią ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Także samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach”. „Sama wyprzedaż majątku, bez względu na to, czy dokonana jednorazowo, czy też w częściach nie ma charakteru powtarzalnego. Dlatego sprzedaż majątku własnego nie jest nigdy i w żadnych okolicznościach działaniem tworzącym przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.”. Dalej NSA wskazuje „fakt przekwalifikowania gruntu rolnego w budowlany należącego do rolnika - podatnika VAT jest niczym innym jak wycofaniem składnika majątku z działalności rolniczej i przekazaniem go na cele prywatne.”.

Podobnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 26.11.2009 r., sygn. akt I SA/Po 699/09, „Działalność rolnicza jest specyficzną działalnością gospodarczą, a sprzedaż działek budowlanych nie mieści się w definicji działalności rolniczej przewidzianej w art. 2 pkt 15 u.p.t.u. Grunty takie nie są produktami rolnymi w rozumieniu definicji z art. 2 pkt 20 u.p.t.u. Nie można zatem utożsamiać działalności gospodarczej podatnika jako rolnika ze sprzedażą gruntów. Sprzedaż ta nie wchodzi więc w zakres działalności rolniczej, skoro wydzielony grunt zostanie wyłączony z gospodarstwa rolnego i po przekształceniu na działki budowlane stanie się odrębną od tego gospodarstwa rzeczą. W wyniku przekształcenia na działki budowlane grunt, z którego zostaną one wyodrębnione, utraci swoje dotychczasowe przeznaczenie i przejdzie do majątku osobistego podatnika (zostanie przekazany na cele prywatne). W momencie sprzedaży stanowić będzie zatem majątek osobisty sprzedającego niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. - Teza pierwsza tego wyroku. W stanie faktycznym sprawy, w której zapadł ten wyrok sprzedający działki wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy przed sprzedażą działek.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca ma zamiar zbyć swój majątek prywatny. Na przedmiotowych działkach zaprzestano produkcji rolnej i nie jest to grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. W tej sytuacji nawet, gdyby w stosunku do sprzedawanej działki była wydana decyzja o warunkach zabudowy albo uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, przeznaczając obszar na którym znajdują się przedmiotowe nieruchomości pod zabudowę, to sprzedaż tych działek nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, z uwagi na fakt, że będziemy mieć do czynienia ze zbyciem majątku prywatnego.

Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 4 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego lecz jego ustalenia są wiążące dla organów gminy jedynie przy sporządzaniu planów miejscowych. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który należy podzielić, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie ma charakteru aktu prawa powszechnie obowiązującego (wyrok NSA z 30.10.2009 r. II OSK 1728/2008).

Zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z 31.03.2011 r. IV SA/Po 723/2010, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zaś w przypadku jego braku –jak w sprawie niniejszej - w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami wskazanymi w przepisach i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. Natomiast sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów.

Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 18.06.2008 r. I SA/Wr 1786/2007, podatnikiem podatku od wartości dodanej w rozumieniu Dyrektywy jest każdy kto spełnia łącznie następujące warunki: prowadzi działalność gospodarczą, w sposób obiektywny (niezależny), w sposób odpłatny i w sposób ciągły (stały) i ma zamiar obiektywny bycia tym podatnikiem tj. działania w charakterze podatnika (por. Memento Pratique Francis Lefebvre „Communauté Européenne” str. 838 i nast). Przy czym pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uważa się również wykorzystywanie w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych. Z powyższych zapisów wynika, że działalność gospodarcza obejmuje również wykorzystywanie majątku rzeczowego oraz wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskania z tego tytułu stałego dochodu. Jednocześnie zakres działalności gospodarczej nie ma charakteru nieograniczonego. Granice wyznaczają tutaj operacje pod tytułem prywatnym lub tzw. „czyste” zarządzanie własnością, które nie przyznają statusu podatnika wykonawcy tych operacji.

Dla przedmiotowej sprawy istotny jest pierwszy aspekt wymienionych czynności. Fakt traktowania czynności dotyczących majątku prywatnego jako będących poza zakresem działalności gospodarczej jest konsekwencją użycia w art. 2 Dyrektywy sformułowania podatnika działającego w takim charakterze. Użycie takiego sformułowania oznacza niewątpliwie, że dany podmiot posiadający generalnie status podatnika (czyli zgodnie z art. 9 Dyrektywy, prowadzący działalność gospodarczą) może w określonych transakcjach występować jako podmiot nie spełniający tych kryteriów. Przeciwny wniosek byłby nieuprawniony zważywszy na konstrukcję ww. przepisu. Konsekwencją takiego rozumowania jest uznanie, że podmiot będący podatnikiem może w określonych sytuacjach dokonać transakcji, nawet odpłatnej, która jednak nie spowoduje opodatkowania VAT. Konstrukcja czynności opodatkowanej przyjęta w Dyrektywie oparta na kryterium charakteru podmiotu wykonującego świadczenie - powoduje, że VAT ma zastosowanie wyłącznie do transakcji związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Wynika to z tego, że system podatku od wartości dodanej powinien bowiem z założenia dotyczyć obrotu profesjonalnego, a nie transakcji indywidualnych o charakterze prywatnym, nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (por. K. Sachs „Artykuł 2 VI Dyrektywy - przedmiot opodatkowania” - artykuł dostępny na stronie internetowej www.ey.pl). Z powyższego wynika, że Dyrektywa wyraźnie rozróżnia operacje realizowane przez podatnika na takie, które dokonuje on pod tytułem prywatnym oraz takie które dokonuje prowadząc działalność gospodarczą.

Dalej WSA w tym wyroku wskazuje, że „nie można też zapominać, że status podatnika w świetle Dyrektywy uprawnia, co do zasady, do odliczenia podatku naliczonego. Prawo do odliczenia zostało wprowadzone aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. orzeczenie ETS Sprawa C-37/95 Belgia) Ghent Coal Terminal NV cyt. za „VI Dyrektywą VAT”, pod red. K. Sachsa str. 443).

Analizując przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie sposób jest nie zauważyć, że stanowi ona połączenie definicji działalności gospodarczej zawartej w Dyrektywie z definicją zawartą w art. 5 ust. pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.) - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.” Dalej w tym wyroku: „Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy wskazać, że organy podatkowe upatrując pojęcia działalności gospodarczej w intencji osoby fizycznej dokonywania określonej czynności wielokrotnie, dokonały błędnej wykładni przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sąd zatem podziela stanowisko wyrażone w wyroku WSA we Wrocławiu 6 września 2006 r. I SA/Wr 1254/2005, jak też w Leksykonie VAT J. Zubrzyckiego, że sprzedaż - nawet kilkukrotna - przedmiotów majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Wypada też zauważyć, że organy podatkowe dokonując wykładni wspomnianego przepisu i udzielając interpretacji wskazującej na konieczność opodatkowania czynności sprzedaży działek budowlanych nie zastanowiły się nad kwestią możliwości zwrotu podatku naliczonego na rzecz takiej osoby, co jest nieodłączną konsekwencją posiadania statusu podatnika podatku od towarów i usług.”

Wnioskodawca nie nabywał przedmiotowych gruntów w celu ich odsprzedaży, tylko w celu prowadzenia na nich gospodarstwa rolnego, z tego względu nie będzie podatnikiem podatku VAT przy sprzedaży tych gruntów w żadnych okolicznościach, bo to jest jego majątek prywatny objęty wspólnością małżeńską.

Należy też zwrócić uwagę, że na podstawie art. 46’ K.c., nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.

Wyrok WSA w Warszawie z 21.05.2011 r. III SA/Wa 1972/2010, wskazał, że za wystarczające do uznania danego obszaru za gospodarstwo rolne jest sam fakt posiadania gruntów rolnych, nie zaś uzyskiwanie z tego tytułu dochodów. Zaprzestanie działalności lub ograniczenie produkcji rolnej na danym obszarze nie powoduje automatycznie utraty statusu gospodarstwa rolnego. Sprzedaż nieruchomości na rzecz osoby, która nie posiada żadnych nieruchomości rolnych nie oznacza, że z chwilą tej sprzedaży nieruchomość utraciła swój rolny charakter.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 28.01.1999 r., III CKN 140/98, o rolniczym charakterze gruntu przesądza jego przeznaczenie, a nie sposób aktualnego wykorzystania. Stosownie zaś do wyroku Sądu Najwyższego z 02.06.2000 r., II CKN 1067/98, do zakwalifikowania danej nieruchomości jako rolnej wystarcza możliwość rolniczego wykorzystania.

Należy też podzielić pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2007 r., (I SA/Wr 1688/2006), w którym Sąd stwierdził, iż podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność jest wykonywana przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. Podobnie w wyroku z dnia 17 kwietnia 2007 r., (I SA/Wr 123/2007) stwierdzono, iż nie zawsze zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy będzie skutkował uzyskaniem statusu podatnika VAT, celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem podmiotów profesjonalnych.

Pojęcie „handlu” zostało zdefiniowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2007 r. I FSK 603/2006. Zgodnie z powyższą definicją, jedynie przeprowadzenie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży może przesądzić o potraktowaniu danej osoby jako podatnika VAT. Oznacza to, że warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą.

Prawidłowe jest także stanowisko NSA w Warszawie w wyroku z 9.11.2011 r. I FSK 1655/11. „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.”

W uzasadnieniu tego wyroku przeczytamy, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne (rolnik ryczałtowy). Nigdy nie był czynnym płatnikiem podatku VAT i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Dnia 04.07.2006 r. małżonkowie nabyli do majątku wspólnego małżeńskiego (majątek prywatny) dwie nieruchomości rolne o łącznej powierzchni 13,72 ha położone w miejscowości C. Nabycie nieruchomości rolnych nie było opodatkowane podatkiem VAT. Celem nabycia tych nieruchomości było włączenie ich do gospodarstwa rolnego i uprawianie roślin rolniczych. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że nabywając te grunty nie zamierzał prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu (handlu) nieruchomościami. Jedna z działek bezpośrednio przylegała do nieruchomości rolnej, której właścicielem była gmina L. W 2008 r. władze gminy L. zaproponowały zamianę części nieruchomości gminnej na część działki przyległej do nieruchomości gminnej należącej do Wnioskodawcy. W związku z tym małżonkowie podzielili działkę na dwie działki, a następnie większą z działek podzielili z kolei na trzy działki. Dnia 19.02.2009 r. darowali swojemu synowi nabyte dnia 04.07.2006 r. nieruchomości rolne, z wyjątkiem trzech działek. Dwie, z pozostałych małżonkom, działki przylegały bezpośrednio do ww. nieruchomości gminnej. Dnia 15.05.2009 r. Gmina L. i małżonkowie zawarli umowę zamiany nieruchomości. Zamiana gruntów rolnych nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W 2010 r. małżonkowie z działki wydzielonej z nieruchomości nabytej w 2006 r. i działki do niej przyległej nabytej w drodze zamiany z gminą wydzielili pięć działek gruntu o pow. 0,1052 ha, dwie działki o pow. 0,1053 ha i jedną działkę o pow. 0,1041 ha. Do 2011 r. Wnioskodawca prowadził uprawy rolne na będących w jednym rozłogu działkach (w tym we wskazanych ośmiu działkach). Aktualnie na przedmiotowych ośmiu działkach nie prowadzi już żadnej działalności związanej z produkcją rolną, ani żadną działalnością gospodarczą.

Gmina L. nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do wskazanych ośmiu działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o lokalizacji celu publicznego. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki te znajdują się na terenach rolnych z możliwością zabudowy.

Wnioskodawca zamierza zbyć wskazane osiem działek i przeznaczyć pozyskane w ten sposób pieniądze na zaspokajanie potrzeb osobistych. Jeżeli na zaspokojenie potrzeb osobistych wystarczy kwota ze sprzedaży części z tych działek, to pozostałe działki nie zostaną sprzedane. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe działki nigdy nie były oddawane w dzierżawę albo w inną formę posiadania na rzecz osób trzecich. Wnioskodawca nie doprowadzał do tych działek mediów, nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie ogradzał i nie zamierza tego robić.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił również uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej, powstałej z podziału gruntu rolnego nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionych okoliczności nie wynika, aby Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek niebędących przedmiotem działalności pozarolnej. Ponadto wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności faktyczne nie wskazują, by podejmował jakiekolwiek aktywne działania odnoszące się do sprzedaży, które można uznać za charakterystyczne do profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży przedmiotowych działek osobom niebędącym rolnikami, osobom, które na zakupionych gruntach zamierzają założyć gospodarstwo rolne jak również w sytuacji gdy dla sprzedawanej działki zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, który zobowiązany będzie do naliczenia i pobrania przy zbyciu przedmiotowych działek podatku VAT oraz rozliczenia tego podatku w Urzędzie Skarbowym. Z uwagi na powyższe przedmiotowa sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Sprzedaż przez rolnika ryczałtowego nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w działalności rolniczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca nie dokonał aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie podejmował jakichkolwiek starań mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży i nie planuje tego robić. Skutkiem powyższego, stosownie do zapisów orzecznictwa, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia przedmiotowych działek nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1, czynność sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Ponadto na mocy z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu).

W ocenie tut. Organu wniosek dotyczy czterech zdarzeń przyszłych. Z uwagi na fakt, iż Strona dokonała opłaty w dniu 31 stycznia 2012r. tytułem wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w wysokości 320 zł różnica w kwocie 160 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.