Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-307/15-2/MS1
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613,) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów i wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów i wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) zamierza prowadzić działalność w zakresie dostarczania rozwiązań informatycznych.

Wnioskodawca będzie zatrudniać pracowników między innymi na następujących stanowiskach:

1. Inżynier oprogramowania,
   
2. Kierownik Projektów Informatycznych,
   
3. Kierownik Działu IT,
   
4. Administrator systemów IT,
   
5. Grafik,
   
6. Menadżer marketingu projektów informatycznych.
   
   

Pracownicy Wnioskodawcy zatrudnienie na ww. stanowiskach będą w dalszej części niniejszego wniosku zwani łącznie „Pracownikami”.

W wyniku pracy osób zatrudnionych na ww. stanowiskach będą powstawać m.in. utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych z dnia (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, dalej: „Ustawa PA”). W większości przypadków będą to m.in. programy komputerowe, grafiki oraz animacje komputerowe, a także artykuły dla prasy na tematy związane z działalnością Wnioskodawcy oraz technologiami informatycznym, materiały przeznaczone na strony internetowe wnioskodawcy czy inne materiały marketingowe wnioskodawcy związane z jego działalnością.

W umowach o pracę zawartych z osobami zatrudnionymi na ww. stanowiskach określone będzie, jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę, w trybie art. 12 ust. 1 Ustawy PA albo w trybie art. 74 ust 3 Ustawy PA (w odniesieniu do programów komputerowych), majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w ramach wykonywania obowiązków służbowych, a jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie związane z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. W umowach o pracę przyjęte zostanie, że wynagrodzenie przysługujące pracownikom zatrudnionym na ww. stanowiskach pracy co do zasady będzie się kształtować w następujący sposób:

1. Inżynier oprogramowania - wynagrodzenie autorskie w wysokości 70% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 30% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
   
2. kierownik projektów informatycznych - wynagrodzenie autorskie w wysokości 55% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o prace jako miesięcznie wynagrodzenie brutto, a 45% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
   
3. kierownik działu IT (osoba zarządzająca działem informatycznym Wnioskodawcy) - wynagrodzenie autorskie w wysokości 30% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 70% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
   
4. administrator systemów IT - wynagrodzenie autorskie w wysokości 20% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 80% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
   
5. menedżer marketingu projektów informatycznych - wynagrodzenie autorskie w wysokości 20% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 80% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych;
   
6. grafik - wynagrodzenie autorskie w wysokości 80% wynagrodzenia łącznego określonego w umowie o pracę jako miesięczne wynagrodzenie brutto, a 20% wskazanego wynagrodzenia brutto stanowiło będzie wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych.
   
   

Procentowe określenie wysokości wynagrodzenia autorskiego może się jednak różnić nie tylko pomiędzy poszczególnymi stanowiskami pracy, ale także pomiędzy pracownikami zatrudnionymi na tych samych stanowiskach pracy, przy czym wynagrodzenie określone w odniesieniu do konkretnego pracownika pozostanie stałe.

Przy określaniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego, brany jest pod uwagę rzeczywisty wkład pracy każdego pracownika w tworzenie utworów (odpowiednio programów komputerowych) w rozumieniu przepisów Ustawy PA.

Wnioskodawca zamierza zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów wynikającą i obliczoną zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy pdof w odniesieniu do wyodrębnionego wynagrodzenia autorskiego. W stosunku do pozostałej części wynagrodzenia, tj. z tytułu wykonywania przez pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych, wnioskodawca zamierza zastosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy pdof.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe będzie postępowania polegające na procentowym wyodrębnieniu w umowach o pracę zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Pracownikami wynagrodzenia autorskiego i pozostałej części wynagrodzenia za pracę, w sposób przedstawiony w opisie planowanego zdarzenia przyszłego?
   
2. Czy Wnioskodawca będzie postępować prawidłowo stosując 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu przewidzianą w art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy pdof do przychodów uzyskiwanych przez Pracowników ze stosunku pracy w zakresie wynagrodzenia autorskiego, a w stosunku do pozostałej części wynagrodzenia za pracę stawek kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy pdof?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 przedmiotowego wniosku. W zakresie pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że postępowanie polegające na wyodrębnieniu w umowach o pracę zawartych z Pracownikami (zatrudnionymi na stanowiskach określonych w opisie planowanego zdarzenia przyszłego), którzy w ramach swych obowiązków służbowych tworzą m.in. utwory w rozumieniu przepisów Ustawy PA, wynagrodzenia autorskiego od pozostałej części wynagrodzenia za pracę. Do wynagrodzenia autorskiego zastosowanie znajdzie 50% stawka kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy pdof. Do pozostałej części wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez Pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych zastosowanie znajdą ogólne stawki kosztów uzyskania przychodu, przewidziane w art. 22 ust. 2 ustawy pdof.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy pdof. Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m. in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy pdof, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy pdof pozwala natomiast na zastosowanie do przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami – stawki w wysokości 50% uzyskanego przychody, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy pdof, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w powyższym przepisie, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. W zakresie rozumienia tych pojęć ustawodawca odsyła do odrębnych przepisów. Odesłanie to oznacza w okolicznościach przedmiotowej sprawy odesłanie do przepisów Ustawy PA.

W myśl art. 1 ust. 1 Ustawy PA, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;,
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno - muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

1. konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania,
   
2. osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.
   
   

W przedmiotowej sprawie przesłanki te będą spełnione.

Ad. 1.

W wyniku pracy osób zatrudnionych na stanowiskach opisanych w niniejszym wniosku będą powstawać programy komputerowe, grafiki oraz animacje komputerowe, a także artykuły dla prasy na tematy związane z działalnością wnioskodawcy oraz technologiami informatycznym, materiały przeznaczone na strony internetowe wnioskodawcy czy inne materiały marketingowe wnioskodawcy związane z jego działalnością. Pracownicy będą zatem, w ramach swych obowiązków wynikających z umów o pracę, tworzyć utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 Ustawy PA.

Ad. 2.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 Ustawy PA. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Art. 74 ust 3 Ustawy PA zawiera natomiast szczególne uregulowania dotyczące programów komputerowych i stanowi, że prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Jeśli więc umowy o pracę łączące Wnioskodawcę i poszczególnych Pracowników nie będą zawierać żadnych szczególnych zastrzeżeń dotyczących przeniesienia majątkowych praw autorskich, zastosowanie znajdą powyższe przepisy Ustawy PA. Oznacza to, że Pracownicy będą rozporządzać majątkowymi prawami autorskimi do stworzonych przez siebie utworów w ten sposób, że utwory te będą przechodzić na Wnioskodawcę - na podstawie art. 12 ust. 1 Ustawy PA, a w przypadku programów komputerowych - na podstawie art. 74 ust. 3 Ustawy PA. Wnioskodawca będzie zatem nabywać prawa autorskie do utworów powstałych z wykonywania przez Pracowników obowiązków ze stosunku pracy, w zamian za wynagrodzenie autorskie stanowiące część wynagrodzenia za pracę, określone w umowie o pracę.

Przychody uzyskiwane przez Pracowników w ramach stosunku pracy z Wnioskodawcą będą zatem przychodami związanymi z rozporządzeniem prawami autorskimi.

W umowach o pracę łączących Wnioskodawcę i pracowników będzie sprecyzowane, jaka część wynagrodzenia za pracę jest wynagrodzeniem autorskim, a jaka część dotyczy pozostałych czynności Pracownika. Procentowe określenie wysokości wynagrodzenia autorskiego, w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, będzie uwzględniało zarówno rodzaj pracy na danym stanowisku, jak i osobisty nakład pracy danego Pracownika.

Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania do tej części wynagrodzenia za pracę Pracownika, która odpowiada wynagrodzeniu autorskiemu, 50% stawki kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy pdof. Do pozostałej części wynagrodzenia za pracę, tj. dotyczącej wykonywania przez Pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych, zastosowanie znajdą ogólne stawki kosztów uzyskania przychodu, przewidziane w art. 22 ust. 2 ustawy pdof.

Wobec powyższego stanowisko własne Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę czy w przypadku uzyskiwania przez twórców i autorów przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umów cywilno-prawnych. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278), tj. koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Co do zasady, twórcom utworów, objętych ochroną prawa autorskiego przysługuje wyłączność do tychże praw. Twórca może jednak umożliwić korzystanie podmiotom trzecim ze swojego utworu. Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

• konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,
• osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi.
  
  

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że tut. organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (pracodawcę - zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas, gdy:

• praca wykonywana przez stronę tej umowy jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
  
• strona umowy jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,
  
  
  

do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność w zakresie dostarczania rozwiązań informatycznych. Wnioskodawca będzie zatrudniać pracowników między innymi na następujących stanowiskach: Inżynier oprogramowania, Kierownik Projektów Informatycznych, Kierownik Działu IT, Administrator systemów IT, Grafik, Menadżer marketingu projektów informatycznych. W wyniku pracy osób zatrudnionych na ww. stanowiskach będą powstawać m.in. utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. W umowach o pracę zawartych z osobami zatrudnionymi na ww. stanowiskach określone będzie, jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w ramach wykonywania obowiązków służbowych, a jaka część wynagrodzenia za pracę obejmuje wynagrodzenie związane z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Odnosząc zatem powyższą regulację na grunt postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy będą mogły zostać zastosowane do przychodów uzyskiwanych przez zatrudnionych w Spółce pracowników z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a ustawy. Koszty te znajdą zastosowanie do tej części wynagrodzenia, która będzie przysługiwać pracownikom za pracę twórczą wykonywaną przez nich w ramach obowiązków pracowniczych, o ile istotnie praca wykonywana przez nich jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ze względu na powyższe, należy stwierdzić, że Spółka wykonując obowiązki płatnika przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów stworzonych w ramach stosunku pracy, będzie uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do tej części wynagrodzenia, która stanowi wynagrodzenie za przeniesienie na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez pracownika w ramach obowiązków wynikających z umowy o pracę. W roku podatkowym łączne 50% koszty uzyskania przychodów, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

W wyniku powyższego, na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do przychodów uzyskiwanych przez Pracowników ze stosunku pracy w zakresie wynagrodzenia autorskiego, jest nieprawidłowe, gdyż nie uwzględnia ono obowiązującej od 1 stycznia 2013 r. normy prawnej zawartej w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której w przypadku przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich koszty uzyskania przychodów określone w wysokości 50% uzyskanego przychodu, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy pracowników za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy Wnioskodawcy jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnić się od stanu faktycznego, występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.