Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1051/14-2/WS
z 23 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu pracownika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezesowi Zarządu S.A. zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, przyznano świadczenie dodatkowe w formie ubezpieczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznawane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz trybu ich przyznawania (Dz. U. 2003, Nr 14, poz. 139).

Spółka jako ubezpieczający zawarła z dniem 30 września 2014 r. umowę ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczeń - Ubezpieczenie Uniwersalne, na mocy której ubezpieczyła na życie Prezesa Zarządu. Ubezpieczenie ma charakter ochronno-inwestycyjny, chroni życie pracownika i jednocześnie pozwala oszczędzać. Składki dzielą się na część ochronną i inwestycyjną. Kwartalna składka na ubezpieczenie wynosi 10 363,74 z czego: fundusz inwestycyjny 9 720,87 zł, na życie 642,87zł.

Umowa ubezpieczenia zawarta jest na czas nieokreślony, z tym że Spółka jako ubezpieczający zobowiązała się pokrywać koszty ubezpieczenia przez okres 3 lat.

Po tym okresie ubezpieczający dokona na rzecz ubezpieczonego cesji praw wynikających z polisy ubezpieczeniowej. Do czasu dokonania cesji praw, środki zgromadzone na rachunku dedykowanym (część inwestycyjna składki ) i rachunku podstawowym (część ochronna składki) przysługują ubezpieczającemu. W polisie jako uposażeni wskazani są członkowie rodziny ubezpieczonego, uprawnieni do otrzymania świadczenia w razie śmierci ubezpieczonego.

Kwota przelewu składki do towarzystwa ubezpieczeniowego wynosi: 10 363,74 zł kwartalnie. Wydatki poniesione na składkę, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu dla Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód u pracownika powstanie w momencie opłacenia składki na życie, czy również od części składki która jest inwestowana w fundusze kapitałowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, od części składki związanej z ubezpieczeniem na życie, przychód u pracownika powstanie z chwilą opłacenia składki, natomiast w stosunku do części która jest inwestowana w fundusze kapitałowe (tzw. składka inwestycyjna) przychód po stronie pracownika powstanie dopiero w momencie dokonania na jego rzecz cesji i dlatego też opodatkowaniu podlegać będzie tylko kwota składki na życie w wysokości 642,87 zł kwartalnie, a fundusz inwestycyjny dopiero w momencie cesji.

Stosowny wniosek w sprawie oskładkowania składki ubezpieczeniowej Wnioskodawca wysłał również do ZUS-u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 11 ust. 2 i 2a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego też względu pojęcie „świadczenia” należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że na pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” składają się łącznie dwa elementy: po pierwsze chodzi o wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, w wyniku których podatnik otrzymuje w sposób nieodpłatny, tj. nie związany z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, oraz po drugie takie przysporzenie majątkowe jest uzyskiwane kosztem innego podmiotu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia ma zasadniczo miejsce wówczas, gdy na podstawie stosunku prawnego istniejącego pomiędzy dwoma podmiotami (stosunku zobowiązaniowego – zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego), jedna ze stron tego stosunku jest wyłącznym jego beneficjentem, a zatem otrzymuje korzyść majątkową kosztem drugiej strony tego stosunku prawnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Prezesowi Zarządu, Dyrektorowi Generalnemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, przyznano świadczenie dodatkowe w formie ubezpieczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Prezesa rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznawane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz trybu ich przyznawania (Dz. U. 2003, Nr 14, poz. 139).

Spółka jako ubezpieczający zawarła z dniem 30 września 2014 r. umowę ubezpieczenia z towarzystwem ubezpieczeń, na mocy której ubezpieczyła na życie Prezesa Zarządu. Ubezpieczenie ma charakter ochronno-inwestycyjny, chroni życie pracownika i jednocześnie pozwala oszczędzać. Składki dzielą się na część ochronną i inwestycyjną. Umowa ubezpieczenia zawarta jest na czas nieokreślony, z tym że Spółka jako ubezpieczający zobowiązała się pokrywać koszty ubezpieczenia przez okres 3 lat. Po tym okresie ubezpieczający dokona na rzecz ubezpieczonego cesji praw wynikających z polisy ubezpieczeniowej. Do czasu dokonania cesji praw, środki zgromadzone na rachunku dedykowanym (część inwestycyjna składki) i rachunku podstawowym (część ochronna składki) przysługują ubezpieczającemu. W polisie jako uposażeni wskazani są członkowie rodziny ubezpieczonego, uprawnieni do otrzymania świadczenia w razie śmierci ubezpieczonego.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji „nieodpłatnego świadczenia” przyjmuje się co do zasady, że zarówno kwota składki ubezpieczenia na życie, jak również kwoty składki inwestycyjnej należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie powiązanej z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Istotną kwestią w tej sprawie jest jednak ustalenie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń. Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenia z tytułu ubezpieczenia należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika natomiast z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Wobec powyższego część składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową (z tytułu ubezpieczenia na życie), stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej.

Pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie.

Natomiast z tytułu opłacania przez pracodawcę składek inwestycyjnych przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstaje generalnie w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika. Do tego momentu (tj. do momentu cesji) pracownik nie jest właścicielem środków zgromadzonych na rachunku dedykowanym (część inwestycyjna składki ). Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę składki inwestycyjnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.