Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-986/14-4/AI
z 20 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z 20 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa, w wyniku decyzji Wojewody o realizacji inwestycji drogowej;
• prawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono w dniu 14 stycznia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że wniosek dotyczy stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” (dalej Wnioskodawca) jest agencją wykonawczą (państwową osobą prawną) w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.). „A” realizuje zadania państwa, o których mowa w art. 4 ustawy o „A”, w zakresie badania i rejestracji odmian roślin, porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego oraz ochrony prawnej odmian roślin oraz art. 55 ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie (Dz. U., poz. 1512, z późn. zm.). Ponadto „A” prowadzi usługową działalność badawczo-doświadczalną, działalność rolniczą (produkcję roślinną). „A” jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

„A” było właścicielem działek o nr 33/2, 31/3, 32/2, 97/18, 34/7, 95/4, 102/1, 103/2, 104/2, 114/2 AM-1 o powierzchni 0,0252ha, o łącznej powierzchni 18,8911 ha. Powyższe działki zostały objęte decyzją Wojewody nr 9/12 z dnia 28 maja 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: „Budowa drogi ekspresowej”, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Z dniem 7 lutego 2014 r. przedmiotowe działki z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Decyzją z dnia 31 lipca 2014 r. Wojewoda ustalił na rzecz „A” odszkodowanie za ww. nieruchomości w wysokości 6.327.310,00 zł. Na podstawie wystawionej faktury z dnia 5 września 2014 r. „A” otrzymał dnia 9 września 2014 r. odszkodowanie za wywłaszczenie gruntu.

Z zaświadczenia wydanego przez Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 27 sierpnia 2014 r. wynika, że w zasobie geodezyjnym Ośrodka Geodezji i Kartografii nie znajdują się działki o nr 31/3, 97/18, 32/2, 34/7, 95/4, 102/1, 103/2, 104/2 i 114/2 położone w obrębie wsi, dlatego też Urząd Miasta i Gminy nie ma możliwości określenia ich granic, a co za tym idzie nie ma możliwości ustalenia ich przeznaczenia. Ponadto w rejonie przebiegu projektowanej trasy szybkiego ruchu 55 nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dotychczasowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego gminy, utracił ważność z dniem 31 grudnia 2003 r. Dodatkowo Burmistrz Miasta i Gminy wskazał, że na terenie Gminy obowiązuje zmiana Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy - etap II, przyjęta uchwałą Rady Miasta i Gminy z dnia 15 listopada 2011 r.

Ponadto z pisma z dnia 9 stycznia 2015 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku wykorzystywana nie była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowe grunty wykorzystywane były w Centralnym Ośrodku w celu prowadzenia polowej działalności badawczo-doświadczalnej realizowanej w ramach ustawowych zadań państwa. „A” realizuje zadania państwa, o których mowa w art. 4 ustawy o Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych oraz art. 55 ustawy o nasiennictwie, tj. zadania z zakresu:

• rejestracji i ochrony prawnej odmian,
• porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego,
• oceny tożsamości i czystości odmianowej prób partii materiału siewnego.
  
  

Działalność ta finansowana jest ze środków dotacji celowej udzielonej „A” ze środków budżetu państwa. Dodatkowo na płodozmianie doświadczalnym, w okresie gdy nie była prowadzona ww. działalność ustawowa, prowadzona była działalność rolnicza (produkcja roślinna) oraz usługowa działalność badawczo-doświadczalna. Przychody z tychże działalności są przychodami „A”, które są opodatkowane podatkiem VAT i przeznaczane są na finansowanie kosztów prowadzonej działalności pozaustawowej, tj. działalności rolniczej i usługowej.

Z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. „A” nabyło przedmiotowe grunty z mocy prawa, nieodpłatnie w trybie art. 18 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych. W myśl art. 18 ust. 6 ww. ustawy, nabycie prawa własności przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w drodze decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana we wniosku transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, czy też będzie korzystała ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania odszkodowania za wywłaszczenie gruntu powstanie z chwilą otrzymania zapłaty?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca uznał, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa towarów w zamian za odszkodowanie.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu pod pojęciem terenów budowlanych rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku. Bez znaczenia w obecnym stanie prawnym pozostaje klasyfikacja gruntów według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania odszkodowania za wywłaszczenie gruntu powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, czyli 9 września 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa, w wyniku decyzji Wojewody o realizacji inwestycji drogowej;
• prawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości (działek o nr 33/2, 31/3, 32/2, 97/18, 34/7, 95/4, 102/1, 103/2, 104/2, 114/2 AM-1 o powierzchni 0,0252 ha). Powyższe działki zostały objęte decyzją Wojewody z dnia 28 maja 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: „Budowa drogi ekspresowej”, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Z dniem 7 lutego 2014 r. przedmiotowe działki z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa. Za przejęte przez Skarb Państwa z mocy prawa mienie, Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie za wywłaszczenie gruntu.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260), zwanych dalej „drogami”, a także organy właściwe w tych sprawach.

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

– z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Według art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W opisanym stanie faktycznym mamy zatem do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Województwa za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Zatem w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towaru, spełniającej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Odpłatność za nieruchomość stanowi odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Odszkodowanie to ustalone zostało na podstawie decyzji Wojewody oraz wypłacone na rzecz Wnioskodawcy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych – są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że dla nieruchomości – składającej się z działek o nr 33/2, 31/3, 32/2, 97/18, 34/7, 95/4, 102/1, 103/2, 104/2, 114/2 AM-1 – objętej wnioskiem nie obowiązywały ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powyższe działki zostały objęte decyzją Wojewody z dnia 28 maja 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: „Budowa drogi ekspresowej”, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej, objętej decyzją Wojewody z dnia 28 maja 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: „Budowa drogi ekspresowej”, – nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem jest to grunt budowlany. O przeznaczeniu budowlanym świadczy ww. decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a jednocześnie Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie miało zastosowania również zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, przedmiotowa czynność przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Województwa za odszkodowaniem – nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

W rozpatrywanej sprawie ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Powyższa regulacja odnosi się również do sytuacji opisanej we wniosku, tzn. przeniesienia prawa własności nieruchomości na rzecz Województwa za odszkodowaniem. Odrębny sposób powstania obowiązku podatkowego od zasad ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika z faktu, że kwota faktycznego wynagrodzenia tytułem przejęcia prawa własności nieruchomości może nie być jeszcze ustalona w momencie wywłaszczenia.

W tym miejscu zauważyć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 769/10 stwierdził, że w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Zdaniem Sądu choć § 3 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego do ustawy nie odwołuje się bezpośrednio do przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, brak jest podstaw do różnicowania pod względem momentu powstania obowiązku podatkowego obu przypadków, które reguluje art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, decyzją z dnia 31 lipca 2014 r. Wojewoda ustalił na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie za przedmiotowe działki w wysokości 6.327.310,00 zł, które zostały objęte decyzją Wojewody z dnia 28 maja 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: „Budowa drogi ekspresowej”, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Na podstawie wystawionej faktury z dnia 5 września 2014 r. „A” otrzymał dnia 9 września 2014 r. odszkodowanie za wywłaszczenie gruntu.

Zatem mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, czyli w dniu otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia własności nieruchomości, należącej do Wnioskodawcy na rzecz Województwa. Tak więc w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy w związku z przejściem z mocy prawa na Województwo prawa własności nieruchomości powstał z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę kwoty w wysokości 6.327.310,00 zł.

Wobec powyższego, w opisanym stanie faktycznym mamy zatem do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Województwa za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Przedmiotowa dostawa towarów nie korzysta ze zwolnienia od podatku, a zatem przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości przez Gminę na rzecz Województwa za odszkodowaniem stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Obowiązek podatkowy w związku z przejściem z mocy prawa na Województwo prawa własności nieruchomości powstał z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę kwoty w wysokości 6.327.310,00 zł w dniu 9 września 2014 r. – na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.