2015.03.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1133/14-2/JSK
z 10 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 12 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udostępnienia Przedstawicielom telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów wyłącznie do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udostępnienia Przedstawicielom telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów wyłącznie do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży pasz oraz dodatków paszowych dla zwierząt hodowlanych. Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy na świadczenie usług pośrednictwa z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – przedstawicielami handlowymi (dalej: Przedstawiciele). Umowy te będą określać szczegółowe warunki, zgodnie z którymi Przedstawiciele będą świadczyć na rzecz Spółki kompleksowe usługi pośrednictwa. Świadczone przez Przedstawicieli usługi będą polegały w szczególności na reprezentowaniu Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów Spółki, ich reklamie oraz sprzedaży. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki.

Udostępnianie przez Spółkę składników majątku (m. in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) odbędzie się bez odrębnie ustalonej w umowach opłaty, jednak wartość świadczeń wynikających z omawianego udostępnienia będzie uwzględniona w wartości wynagrodzenia należnego Przedstawicielowi za świadczenie przez niego usługi pośrednictwa (sposób kalkulacji ceny za usługi pośrednictwa handlowego). Wynagrodzenie za świadczone na rzecz Spółki przez Przedstawiciela usługi określone jest w umowie w stałej, zryczałtowanej kwocie, płatnej co miesiąc, powiększonej o należny podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m. in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów koniecznych do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki, stanowi odrębne od usługi pośrednictwa świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) i tym samym będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m. in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów koniecznych Przedstawicielom celem umożliwienia im należytego wykonania usług pośrednictwa na rzecz Spółki, nie stanowi odrębnego od usługi pośrednictwa świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) i tym samym nie będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się – co do zasady – przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W opinii Spółki, udostępnianie należącego do niej wyposażenia w postaci telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Nie dochodzi bowiem w omawianym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Rozporządzanie udostępnionymi Przedstawicielom składnikami majątku odbywa się według zasad określonych pomiędzy stronami w zawartej umowie, w szczególności, Przedstawiciel ma prawo korzystać z wyposażenia należącego do Spółki tylko i wyłącznie w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w umowie. Oznacza to, że Przedstawiciel nie jest uprawniony do wykorzystywania udostępnionego wyposażenia w dowolnym celu. Takie ograniczenie bez wątpienia nie pozwala uznać, że w przypadku udostępnienia wyposażenia Spółki dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze uregulowanie zawarte w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w opinii Spółki, czynność udostępniania należących do Spółki składników majątkowych w celu wykonania na rzecz Spółki usług wskazanych w treści stosownej umowy przez Przedstawiciela nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT, które podlegałoby opodatkowaniu tym podatkiem. Spółka przy tym zwraca uwagę na cel udostępnienia przez Spółkę należących do niej składników majątkowych. Jedynym celem, dla którego Spółka udostępnia składniki majątkowe jest należyte wykonanie przez Przedstawiciela usług określonych w umowie.

Biorąc pod uwagę cel zawartej umowy, udostępnienie Przedstawicielom składników majątkowych wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego stanowi jeden z elementów łączącego Spółkę i Przedstawicieli stosunku prawnego. Celem umowy jest wykonanie przez Przedstawiciela kompleksowej, obejmującej swoim zakresem wiele usług pomocniczych, usługi pośrednictwa. Zdaniem Spółki, bezzasadne jest zatem wyodrębnianie z jednej, kompleksowej usługi kilku usług obejmujących węższy zakres i opodatkowanie ich podatkiem VAT. Nie ma bowiem ekonomicznego sensu wydzielenie usługi udostępnienia wyposażenia, gdyż jest ona nierozerwalnie związana z wykonaniem przez Przedstawicieli usługi pośrednictwa określonej w umowie. Przy założeniu braku łączącego Spółkę z Przedstawicielami stosunku prawnego, świadczenie przez Spółkę na rzecz Przedstawicieli samodzielnej usługi udostępnienia wyposażenia nie miałoby racji bytu. W opinii Spółki, w przypadku tak zwanych umów kooperacyjnych, dla opodatkowania podatkiem VAT najważniejsza jest usługa stanowiąca świadczenie główne, stanowiące przedmiot zawartej pomiędzy podmiotami umowy.

Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w wydanych dotychczas przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1788/07) orzekł, że „przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze jakie stanowią umowy kooperacyjne należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego”;
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Bk 152/09) odnosząc się do okoliczności analogicznej sprawy wskazał, że „nie zgadza się z tezą organów skarbowych, iż udostępnienie kontrahentom skarżącej Spółki (zleceniobiorcom) składników jej majątku (...) jest drugą formą wynagrodzenia oraz, że jest to świadczenie odpłatne, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można bowiem traktować czasowego udostępniania kontrahentom składników majątku Spółki, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...). Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2013 r. (sygn. IBPP1/443-1019/12/AL) stwierdził, że „nieodpłatne udostępnianie – przekazanie do używania – przez przedstawicieli handlowych sprzętu, tj. samochodu osobowego lub ciężarowego, komputera, oprogramowania sprzedażowego czy telefonu na podstawie umowy pośrednictwa, związane z potrzebami działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m. in. telefonów komórkowych, samochodów, laptopów koniecznych, itp. do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki, nie stanowi odrębnego od usługi pośrednictwa świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, że określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Wskazać należy, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji, oderwanie pojęcia „dostawa towarów” oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia także czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy – uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m. in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży pasz oraz dodatków paszowych dla zwierząt hodowlanych. Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy na świadczenie usług pośrednictwa z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą – przedstawicielami handlowymi. Umowy te będą określać szczegółowe warunki, zgodnie z którymi Przedstawiciele będą świadczyć na rzecz Spółki kompleksowe usługi pośrednictwa. Świadczone przez Przedstawicieli usługi będą polegały w szczególności na reprezentowaniu Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów Spółki, ich reklamie oraz sprzedaży. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki.

Celem umożliwienia wykonywania przez Przedstawicieli usług, Spółka ma zamiar udostępniać Przedstawicielom należące do niej składniki majątku w postaci m. in. telefonów komórkowych, samochodów czy laptopów, koniecznych do wykonania usługi zgodnie z umową. Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów zapisy, w myśl których Przedstawiciel będzie mógł korzystać ze składników majątkowych należących do Spółki tylko i wyłącznie w celu realizacji przedmiotu niniejszej umowy. Jednocześnie, to Spółka będzie pokrywać koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku. Udostępnianie przez Spółkę składników majątku (m. in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) odbędzie się bez odrębnie ustalonej w umowach opłaty, jednak wartość świadczeń wynikających z omawianego udostępnienia będzie uwzględniona w wartości wynagrodzenia należnego Przedstawicielowi za świadczenie przez niego usługi pośrednictwa (sposób kalkulacji ceny za usługi pośrednictwa handlowego). Wynagrodzenie za świadczone na rzecz Spółki przez Przedstawiciela usługi określone jest w umowie w stałej, zryczałtowanej kwocie, płatnej co miesiąc, powiększonej o należny podatek VAT.

Umowy z Przedstawicielami będą umowami zawartymi z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, będą to zatem umowy pomiędzy niezależnymi podmiotami gospodarczymi. Użyczenie telefonu, samochodu lub laptopa Przedstawicielom będzie wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi od Wnioskodawcy, będzie zatem wpływało na wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi. Wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi będzie wypadkową bardzo wielu elementów, ale jednym z elementów obniżających je będzie omawiane użyczenie. Użyczone rzeczy będą przez Przedstawicieli wykorzystywane wyłącznie do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, takich jak: reprezentowanie Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwanie nowych klientów dla Spółki, utrzymywanie relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowanie produktów Spółki, ich reklama oraz sprzedaż.

Na tle powyższego Spółka powzięła wątpliwości, czy udostępnianie przez Wnioskodawcę Przedstawicielom telefonów komórkowych, samochodów i laptopów będzie stanowiło odrębne od usługi pośrednictwa świadczenie usług, i tym samym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie Przedstawicielom składników majątkowych wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego stanowi jeden z elementów łączącego Spółkę i Przedstawicieli stosunku prawnego. Celem umowy jest wykonanie przez Przedstawiciela kompleksowej, obejmującej swoim zakresem wiele usług pomocniczych, usługi pośrednictwa. Zdaniem Spółki, bezzasadne jest zatem wyodrębnianie z jednej, kompleksowej usługi kilku obejmujących węższy zakres i opodatkowanie ich podatkiem VAT. Nie ma bowiem ekonomicznego sensu wydzielenie usługi udostępnienia wyposażenia, gdyż jest ona nierozerwalnie związana z wykonaniem przez Przedstawicieli usługi pośrednictwa określonej w umowie. Przy założeniu braku łączącego Spółkę z Przedstawicielami stosunku prawnego, świadczenie przez Spółkę na rzecz Przedstawicieli samodzielnej usługi udostępnienia wyposażenia nie miałoby racji bytu. W przypadku tak zwanych umów kooperacyjnych dla opodatkowania podatkiem VAT najważniejsza, w opinii Spółki, jest usługa stanowiąca świadczenie główne, stanowiące przedmiot zawartej pomiędzy podmiotami umowy.

W ocenie Zainteresowanego, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów koniecznych do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki, nie stanowi odrębnego od usługi pośrednictwa świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że udostępnienie Przedstawicielom Wnioskodawcy telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów w celu wykonywania usług na rzecz Spółki, ma bezsprzecznie związek z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. Wskazać bowiem należy, że udostępnienie Przedstawicielom telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, stanowi swoiste przekazanie Przedstawicielom „narzędzia pracy” niezbędnego do świadczenia wyłącznie na rzecz Spółki usług w zakresie reprezentowania Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwania nowych klientów dla Spółki, utrzymywania relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowania produktów Spółki, ich reklama oraz sprzedaż – Przedstawiciel nie ma swobody w wykorzystywaniu telefonu, samochodu czy laptopa do różnych celów, a zakres korzystania z nich jest ściśle określony i dotyczy jedynie realizacji przedmiotu umowy zawartej z Wnioskodawcą. Zawarta umowa wyklucza możliwość korzystania zarówno z telefonów, samochodów jak i laptopów do celów prywatnych oraz w związku ze świadczeniem usług na rzecz innych podmiotów. Ponadto, z zawartej pomiędzy stronami umowy wynika, że Spółka nie przenosi na współpracowników prawa do rozporządzania telefonami, samochodami ani laptopami jak właściciel, a ich udostępnianie stanowi jedynie element składowy stosunku prawnego łączącego strony i służy realizacji umowy. Dodatkowo udostępnianie telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, jako element usługi głównej, zostało wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielom, gdzie wysokość tego wynagrodzenia będzie wypadkową wielu elementów, ale jednym z nich, obniżających to wynagrodzenie będzie omawiane użyczenie.

W związku z powyższym, czynność udostępniania wskazanego sprzętu Przedstawicielom Wnioskodawcy, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Nie dojdzie bowiem w tej sytuacji do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Ponadto, czynności udostępniania telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów Przedstawicielom przez Spółkę nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe przekazanie stanowi bowiem element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie Przedstawicielom realizację usługi na rzecz Zainteresowanego. Przekazanie telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów (wraz z kosztami ich używania ponoszonymi przez Wnioskodawcę) jest składnikiem usługi głównej wkalkulowanej w cenę wynagrodzenia. Tego rodzaju czynności mają charakter pomocniczy i nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi świadczonej przez Przedstawicieli na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie łączącej strony umowy. Z tych też względów nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu. Zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m. in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów koniecznych do należytego wykonania przez Przedstawicieli usług pośrednictwa na rzecz Spółki, nie będzie stanowić odrębnego od usługi pośrednictwa świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie będzie podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin