Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-175/15-8/JSz
z 7 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) uzupełnionym pismami z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 18 czerwca 2015 r.) oraz z dnia 30 czerwca 2015 r. wg daty nadania (data wpływu 01 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku rejestracji jako podatnik VAT UE oraz jako czynny podatnik podatku krajowego,
  

• ustalenia podmiotu zobowiązanego do naliczenia podatku oraz miejsca świadczenia usług w zakresie tłumaczeń
  

• jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku rejestracji jako podatnik VAT UE oraz jako czynny podatnik podatku krajowego,
  

• ustalenia podmiotu zobowiązanego do naliczenia podatku oraz miejsca świadczenia usług w zakresie tłumaczeń.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 2 czerwca 2015 r., z dnia 16 czerwca 2015 r. oraz z dnia 30 czerwca 2015 r.(wg daty nadania) o doprecyzowanie opisu sprawy, uiszczenie brakującej opłaty oraz podpis na uzupełnieniu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług biurowych. Nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT - korzysta ze zwolnienia do obrotu 150 000 zł. Zainteresowana aktualnie usługi świadczy wyłącznie na rzecz podmiotów krajowych. Wnioskodawczyni chciałaby rozszerzyć swoją działalność o usługowe wykonywanie tłumaczeń na rzecz zagranicznego podmiotu (spółka prawa handlowego będąca czynnym podatnikiem VAT UE).

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Działalność gospodarczą prowadzi od 02.03.2015 r.
2. W odpowiedzi na pytanie „Na czym polegają świadczone przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej usługi biurowe?” wskazała, że przygotowywanie raportów, zestawień, prezentacji na potrzeby Zarządu, reprezentowanie klienta w kontaktach z Urzędem Skarbowym, ZUS oraz innymi instytucjami i firmami z otoczenia klienta, obsługa zamówień, wsparcie organizacyjne.
3. W odpowiedzi na pytanie „Jakie czynności Wnioskodawczyni wykonuje w zakresie świadczonych usług biurowych?” wskazała, że czynności są różne, w zależności od potrzeb klienta w danym miesiącu. Najczęściej realizowane to: raporty, zestawienia, sprawozdania, prezentacje, obsługa zamówień, przygotowywanie dokumentów dla księgowości, organizacja pracy biura, organizowanie i rozliczanie delegacji.
4. Poza świadczonymi usługami biurowymi nie prowadzi innej sprzedaży.
5. Nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.
6. Kontrahent zagraniczny, na rzecz którego chciałaby świadczyć usługi tłumaczeń jest podatnikiem w rozumieniu art. 28 ww. ustawy.
7. Kontrahent zagraniczny, na rzecz którego chciałaby świadczyć usługi tłumaczeń ma siedzibę na terenie Malty.
8. Kontrahent zagraniczny, na rzecz którego chciałaby świadczyć usługi tłumaczeń nie ma stałego, miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce bądź w innym kraju niż jego siedziba działalności gospodarczej.
9. Kontrahent zagraniczny, na rzecz którego chciałaby świadczyć usługi tłumaczeń jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Kontakty z Urzędem Skarbowym polegają wyłącznie na odbieraniu korespondencji i sporządzaniu wymaganych pism/wniosków, doręczaniu ich do Urzędu Skarbowego, ewentualnie kontakcie telefonicznym. Reprezentowaniem klienta zajmuje się zatrudnione przez niego biuro rachunkowe.
2. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawczyni wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami?” wskazała „nie”.
3. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawczyni prowadzi w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie?” wskazała „nie”.
4. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawczyni sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznania i deklaracje podatkowe lub udziela im pomocy w tym zakresie?” wskazała „nie”.
5. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawczyni reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pytaniu nr 2?” wskazała „nie”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy w przypadku takiej działalności Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia do kwoty limitu 50 000 zł, czy też jest zobowiązana do rejestracji jako czynny podatnik VAT UE?
  

• Czy rejestracja jako czynny podatnik VAT UE wiąże się z koniecznością rejestracji również jako czynny podatnik podatku krajowego?
  

• W przypadku jeśli Wnioskodawczyni będzie musiała rozliczać VAT UE - kto nalicza podatek? Wnioskodawczyni jako osoba świadcząca usługę, czy nabywca (odwrotne obciążenie)? Jakie jest miejsce świadczenia usługi w przypadku tłumaczeń?
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, podlega rejestracji jako czynny podatnik VAT UE, jednocześnie w przypadku usług świadczonych na rzecz podmiotów krajowych nadal może nadal korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ustawy o VAT. Usługi tłumaczeń wykonane na rzecz podmiotu mającego swą siedzibę na terenie Unii Europejskiej opodatkowane są zgodnie z zasadą odwrotnego obciążenia - VAT nalicza nabywca (miejsce opodatkowania to terytorium innego kraju).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (ust. 3 powołanego artykułu).

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie. (art. 96 ust. 4 ustawy).

Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy może (ale nie musi) złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Wówczas naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT zwolnionego”.

W świetle art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności

Brzmienie ust. 3 powołanego artykułu wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

1. nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;
2. świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
   
   

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE, o czym stanowi ust. 4 tegoż artykułu.

Podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zarejestrowane na potrzeby podatku, przy świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL (art. 97 ust. 10 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – kontrahent zagraniczny, na rzecz którego Wnioskodawczyni będzie świadczyć usługi tłumaczeń, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy oraz firma ta nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce ani w innym kraju niż jej siedziba działalności gospodarczej, to miejscem świadczenia, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym usługi tłumaczeń świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz podatnika z siedzibą na terenie Malty nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Zatem do rozliczenia usługi nie będzie zobowiązana Wnioskodawczyni, lecz nabywca usługi, tj. kontrahent Zainteresowanej.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni, jako podmiot wykonujący usługi opodatkowane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy w miejscu siedziby usługobiorcy – a więc czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy – będzie zobowiązana do dokonania rejestracji jako podatnik VAT UE z tytułu świadczenia tych usług na rzecz podatnika z terytorium UE, co wynika wprost ze wskazanego wyżej przepisu art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy. Przy czym należy zauważyć, że Zainteresowana będzie miała obowiązek rejestracji jako podatnik VAT UE bez względu na wartość transakcji dokonanych na rzecz kontrahenta.

Jednocześnie podkreślić należy, że nie stanowią sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy m.in. odpłatne świadczenia usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju. W związku z powyższym, przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę m.in. wartość opodatkowanej sprzedaży towarów i usług na terytorium kraju, natomiast nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Tym samym należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni w ramach sprzedaży krajowej nie przekroczyła kwoty limitu, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, to będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania, bez względu na obowiązek rejestracji jako podatnik VAT UE z tytułu świadczenia usług tłumaczeń na rzecz podatnika z terytorium UE.

Zauważyć jednak należy, że skorzystanie z ww. zwolnienia, będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usług opodatkowanych na terytorium kraju nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.