Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.269.2015.OBQ
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2011 r. Nr IBPB II/1/415-128/11/BJ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Zespołu (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 10 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników i emerytów oraz członków ich rodzin w imprezie sportowo-rekreacyjnej oraz kulturalno – oświatowej sfinansowanej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jest:

• prawidłowe w zakresie braku powstania przychodu z tytułu udziału pracowników w zorganizowanej imprezie o charakterze sportowo – rekreacyjnym,
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

Dnia 15 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając – na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 10 lutego 2011 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar zorganizować zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych imprezę sportowo – rekreacyjną, oraz kulturalno – oświatową dla ogółu osób uprawnionych do korzystania z funduszu. Impreza zostanie w całości sfinansowana z ZFŚS, uczestnicy nie poniosą żadnej odpłatności.

Rozliczenie imprezy zostanie dokonane na podstawie wystawionych faktur VAT za:

-impreza sportowo – rekreacyjna

• transport uczestników – opłata ryczałtowa
• usługa gastronomiczna – opłata ryczałtowa

-impreza kulturalno - oświatowa

• transport uczestników – opłata ryczałtowa
• usługa gastronomiczna – stawka x ilość osób faktycznie korzystających z konsumpcji (nie każdy uczestnik może mieć ochotę na skorzystanie z zaproponowanego wyżywienia).
  
  

Pracodawca nie jest w stanie określić ilość osób, które wezmą udział w imprezie, gdyż kieruje zaproszenie do wszystkich uprawnionych do korzystania z ZFŚS.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy od w/w świadczeń należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku opodatkowania przyznanego świadczenia korzysta ono ze zwolnienia przedmiotowego do 380 zł o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Jak ustalić koszt świadczenia na jednego uczestnika?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia w zakresie zorganizowanej imprezy o charakterze sportowo – rekreacyjnym nie będzie stanowiła przychodu ze stosunku pracy, gdyż istnieją trudności w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników z tytułu uczestnictwa. Trudno ustalić jakie dania i napoje skonsumuje uczestnik i czy skorzysta z transportu zapewnionego przez pracodawcę.

W przypadku imprezy kulturalno – oświatowej podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będzie tylko ta część świadczenia – usługa gastronomiczna – dla której będzie można ustalić, kto skorzystał z niej.

Wartość świadczenia członków rodzin należy doliczyć do przychodu pracownika lub emeryta – rencisty i opodatkować z zastosowaniem ulgi 380 zł wolnej od podatku (art. 21, pkt 1ppkt 38) i 2280,00 zł w stosunku do emeryta – rencisty (art 21, pkt 1, ppkt).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznał za nieprawidłowe w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników i emerytów-rencistów w związku z udziałem w imprezach sportowo – rekreacyjnych oraz kulturalno – oświatowych zorganizowanych przez pracodawcę oraz prawidłowe w zakresie doliczenia do przychodów pracowników i emerytów-rencistów otrzymanych przez nich oraz przez członków ich rodzin świadczeń i zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcie zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż :„wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę, nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż w związku z udziałem pracowników oraz byłych pracowników Wnioskodawcy (emerytów i rencistów) oraz członków ich rodzin w organizowanych i dofinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych imprezach, ich uczestnicy nie uzyskają nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników oraz byłych pracowników nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy. W tej sytuacji bezprzedmiotowa jest odpowiedź na pozostałe pytania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe w zakresie otrzymanego od pracodawcy świadczenia w związku z udziałem pracowników w zorganizowanej imprezie o charakterze sportowo – rekreacyjnym, oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 15 kwietnia 2011 r. Nr IBPB II/1/415-128/11/BJ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.