Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.66.2015.SEW
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2011 r. Nr IBPBI/1/415-142/11/ZK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 27 kwietnia 2011 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Interpretacja wydana została na wniosek Pana B. O. z dnia 28 stycznia 2011 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

S. C. (dalej „S.C.”) i B. O. (dalej „BO”) są współwłaścicielami nieruchomości (gruntu), dalej łącznie nazywani „Współwłaścicielami". Współwłaściciele posiadają po ½ udziału w nieruchomości. Nieruchomość została nabyta na mocy aktu notarialnego w dniu 03 lipca 1992r. SC nabył ½ udziału w nieruchomości w drodze umowy darowizny, a BO - ½ udziału w nieruchomości na mocy umowy sprzedaży. BO zapłacił cenę połowy udziału w nieruchomości w wysokości 2.500.000 zł (słownie: dwudziestu pięciu milionów „starych złotych”).Wartość drugiej połowy darowanego udziału w nieruchomości określono w akcie notarialnym również na kwotę 2.500.000 zł (słownie: dwudziestu pięciu milionów „starych” złotych) W księdze wieczystej współwłasność nieruchomości została określona w częściach ułamkowych, w wysokości po ½ udziału w nieruchomości. Zgodnie z księgą wieczystą współwłaścicielami nieruchomości są S.C. i BO. Współwłaściciele są jedynymi wspólnikami U. s.c. (dalej „Spółka" lub „ U.”). Spółka ta została założona w dniu 21 stycznia 1991r. Umową spółki U. podział Współwłaścicieli w udziale w zysku Spółki określono po równo - 50%. Za zobowiązania Spółki, Współwłaściciele odpowiadają solidarnie. Nabyta przez Współwłaścicieli nieruchomość nigdy nie została jednak wniesiona do Spółki (nie doszło do zawarcia umowy zmiany Spółki, w której zaznaczone byłoby, że nieruchomość (lub udział w nieruchomości) jest wnoszona do Spółki tytułem wkładu. Nie doszło też do zawarcia innej umowy cywilnoprawnej, na mocy której Współwłaściciele przekazywaliby udziały w nieruchomości na majątek spółki.

W 1998r. Współwłaściciele na nieruchomości wybudowali budynek, mający pełnić funkcję warsztatu przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest to budynek mieszkalny. W lutym 1998r. Współwłaściciele uzyskali pozwolenie na użytkowanie warsztatu, a w maju otrzymali operat szacunkowy określający wartość rynkową warsztatu. Począwszy od dnia 01 września 1998r. do dnia 31 grudnia 2002r. dokonywali odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku warsztatu. Za wartość początkową budynku uznano wartość rynkową wynikającą z operatu szacunkowego. Od 2003r. zaprzestano amortyzacji budynku, z uwagi na spostrzeżenie, iż Spółka nie dysponowała dokumentem przekazującym nieruchomość na jej własność, stąd zgodnie z zasadą przynależności budynku do gruntu, uznano, że budynek warsztatu stanowi własność Współwłaścicieli, a nie Spółki. Ponieważ budynek warsztatu był wykorzystywany na cele Spółki, podatek od nieruchomości (należny od budynku warsztatu i gruntu, na którym ten budynek się znajduje) płacono w wysokości odpowiedniej dla budynków i gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Współwłaściciele otrzymywali faktury VAT wystawiane na Spółkę, w których były dokumentowane koszty energii elektrycznej, wywóz odpadów związanych z wykorzystywaniem nieruchomości, itd. Z dniem 30 grudnia 2010r. do U. przystąpił nowy wspólnik: T. C. (dalej „TC”) W aneksie do umowy spółki określono udział każdego ze wspólników, który przedstawia się następująco: BO 50%, SC 40% i TC 10%. Podatnik (BO) rozważa wystąpienie ze Spółki. Od Spółki otrzymałby określoną kwotę odpowiadającą wartości jego udziału kapitałowego. Podatnik rozważa też zbycie posiadanego udziału w nieruchomości. Zbycie udziału w nieruchomości byłoby dokonane na mocy odrębnej umowy cywilnoprawnej (umowy kupna-sprzedaży). Udział w nieruchomości Podatnik sprzedałby albo S.C. albo S.C. i TC. Podatnik otrzymałby wynagrodzenie z tytułu sprzedaży udziału nieruchomości (cenę sprzedaży). Cena ta byłaby płacona jednorazowo lub w częściach (ratach).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za źródło przychodów uznaje się odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. ustawy, przepisów ust 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy,
2. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki mającej osobowość prawną lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 (środków trwałych, składników majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł, wartości niematerialnych i prawnych), z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolniczą działalność gospodarcza,.

W związku z powyższym, odpłatne zbycie udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie opodatkowane jako przychód ze źródła „odpłatne zbycie", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia dwóch poniższych przesłanek:

1. odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej,
2. odpłatne zbycie nie nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Jak była o tym mowa, udział w nieruchomości posiadany przez Wnioskodawcę nie został wniesiony do Spółki w drodze odrębnej czynności. Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zgodnie z art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej. Wola przeniesienia własności udziału w nieruchomości nie jest zatem wystarczająca. W konsekwencji faktyczne wykorzystywanie nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej nie zmienia faktu, iż właścicielami nieruchomości (wybudowanego warsztatu i gruntu) pozostają nadal Współwłaściciele. Nie doszło bowiem do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Spółki. Identyczny pogląd wyraził NSA w wyroku z dnia 11 marca 2003r., sygn. SA/Rz 1485/02. W wyroku tym sąd stanął na stanowisku, iż: „w razie zobowiązania się wspólnika do wniesienia wkładu do spółki w postaci własności nieruchomości, przepis art. 158 k.c. ma zastosowanie wprost, nie jest bowiem możliwe jego zastosowanie „odpowiednio”, skoro reguluje kwestię formy czynności prawnej. Niezachowanie formy aktu notarialnego nie prowadzi do przeniesienia własności nieruchomości („własności rzeczy” - art. 862 k.c.) na rzecz wspólników (art. 73 § 2 k.c.). Powyższej oceny nie może zmienić fakt, że spółkę cywilną tworzą wspólnicy posiadający udziały w jej majątku w tej samej wysokości, jak w nieruchomości mającej być przedmiotem deklarowanego wkładu do tej spółki”. Również w wyroku z dnia 09 lutego 2001r., sygn. I SA/Gd 1705/98, NSA stwierdził, że „skoro nieruchomość była majątkiem osobistym jednego ze wspólników spółki cywilnej, to spółka nie mogła być ani właścicielem, ani współwłaścicielem tej nieruchomości”. Spółka, pomimo iż zgodnie z prawem cywilnym jest odrębnym od wspólników tworem wyposażonym w odrębny majątek, nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatnikami są poszczególni wspólnicy Spółki. W związku z tym, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w Spółce osiąga przychody ze źródła „działalność gospodarcza”. Do tego źródła nie może jednak zostać zaliczone przysporzenie majątkowe drugiego wspólnika, wynikające ze sprzedaży udziału w nieruchomości. Jak wyżej wspomniano, udział w nieruchomości pozostał bowiem w majątku prywatnym Wnioskodawcy. Prawdopodobnie Wnioskodawca sprzeda udział w nieruchomości na rzecz pozostałych wspólników Spółki (lub wyłącznie jednego z nich). Jednakże nie powoduje to, iż Wnioskodawca powinien zakwalifikować wynagrodzenie z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej. Odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nie nastąpi bowiem w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Ponadto należy zauważyć, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości „w wykonaniu działalności gospodarczej” oznacza, iż udział w nieruchomości jest wykorzystywany w prowadzeniu działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca takiej działalności nie prowadzi (również Spółka takiej działalności nie prowadzi), nie wykorzystuje nieruchomości w celach handlowych. W konsekwencji, zbycie udziału w nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Zdanie takie zostało potwierdzone w Komentarzu do Ustawy (A. Bartosiewicz i R. Kubacki, Komentarz PIT 2010, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o. 2010, s. 360, 363 i 364). Autorzy komentarza zauważają, że „przychody wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, sprecyzowane w art. 19 ustawy, mają zastosowanie tylko do podmiotów nietrudniących się w sposób zawodowy obrotem nieruchomościami i prawami majątkowymi, o których mowa w tych przepisach. Pod określeniem, że zbycie „nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej" należy, zdaniem autorów, rozumieć sytuację, gdy: zbywca w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej, przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej nie jest obrót odpowiednio nieruchomościami, określonymi prawami lub danymi rzeczami”. Autorzy ci dodają, że „odpłatne zbycie nie będzie następowało w wykonywaniu działalności gospodarczej, wówczas gdy rzecz lub prawo nie będzie mogło być uznane za towar (handlowy) u zbywcy”. Dodatkowo za powyższą kwalifikacją podatkowo-prawną przemawia fakt, iż Wnioskodawca Podatnik jako właściciel ½ udziału w nieruchomości może swobodnie rozporządzać udziałem w nieruchomości. W księdze wieczystej przedmiotowej nieruchomości współwłasność nieruchomości została bowiem określona w częściach ułamkowych, a nie jako współwłasność łączna (tzn. w taki sposób, w jaki nabyli Współwłaściciele tą nieruchomość do majątku prywatnego). Współwłasność łączna jest natomiast właściwa dla stosunku zobowiązaniowego, jakim jest spółka cywilna. Zgodnie bowiem z art. 863 Kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. W czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników. Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007r., sygn. V CSK 132/07: „Wprawdzie spółka cywilna nie ma podmiotowości prawnej, jednak nie można utożsamiać spółki cywilnej z konkretnym wspólnikiem i stawiać znaku równości między interesem spółki i interesem tego wspólnika. Istotne jest to, że w przypadku majątku spółki cywilnej mamy do czynienia z odrębną od majątków osobistych wspólników masą majątkową”. Dodatkowo jak zauważa Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 stycznia 2007r., II CSK 321/06: „Dopóki trwa stosunek prawny spółki wspólność łączna majątku wspólnego jest nienaruszalna (art. 863 k.c.). W skład majątku wspólnego nie wejdzie żadna wierzytelność związana z majątkiem, jaki otrzyma wspólnik po rozwiązaniu i likwidacji spółki”. Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Przychody uzyskane z tej sprzedaży powinny być zatem zakwalifikowane do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. odpłatne zbycie. Jak była o tym mowa, Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w 1992r. Obecnie zamierza go sprzedać. Od dnia nabycia do dnia sprzedaży minęło więc 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, przychód jaki uzyska ze sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 27 kwietnia 2011 r. Nr IBPBI/1/415-142/11/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanego we wniosku składnika majątku wykorzystywanego w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. udziału we własności budynku (warsztatu), stanowić będzie przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. (...) przychodem z działalności gospodarczej będzie również przychód ze sprzedaży udziału w gruncie, na którym znajduje się ww. składnik majątku. (...) Nie ma znaczenia w rozpatrywanej sprawie okoliczność, iż ww. składnik majątku nie stanowił środka trwałego w spółce cywilnej (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 04 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14 która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro składnik majątku, wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jego odpłatne zbycie (½ część udziału w zabudowanej nieruchomości nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy. Mając na uwadze, że od nabycia lub wybudowania tych składników majątku upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem ich odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.