INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.12.2011 r. (data wpływu 22.12.2011 r.), uzupełnionym w dniu 25.01.2012 r. (data wpływu 25.01.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20.01.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 25.01.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktur VAT dokumentujących wynagrodzenie ustalone w porozumieniu oraz powstania obowiązku podatkowego z tytułu wynagrodzenia ustalonego w porozumieniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktur VAT oraz powstania obowiązku podatkowego z tytułu wynagrodzenia ustalonego w porozumieniu.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20.01.2012 r. przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 25.01.2012 r. poprzez uiszczenie brakującej opłaty (data wpływu 25.01.2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P. zawarła w dniu 5 września 2006r. z Bankiem Umowę w sprawie określenia szczegółowych zasad i warunków wykonywania przez P. usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży i obsługi detalicznych Produktów Pasywnych w imieniu i na rzecz Banku. Powyższa umowa dotyczyła lokat i rachunków i określała m.in. zasady naliczania należnego P. wynagrodzenia za pośrednictwo sprzedaży wyżej wymienionych usług, rozliczanego co miesiąc i płatnego na podstawie wystawionych przez P. faktur VAT.

W 2011 r. strony dokonały renegocjacji umowy w zakresie rozliczania świadczonych przez P. usług. Ich efektem było podpisanie w dniu 29 sierpnia 2011 r. porozumienia dotyczącego ostatecznego rozliczenia umowy za okres od dnia 1 stycznia 2007 do dnia 31 lipca 2011. W powyższym porozumieniu strony ustaliły kwotę dodatkowego należnego P. wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2010r. oraz zapisały, że kwota należnego P. wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 lipca 2011 r. zostanie ustalona do dnia 30 września 2011 r.

Z porozumienia wynika ponadto, że kwoty wynagrodzenia za obydwa okresy obliczane są zgodnie z zasadami kalkulacji wynagrodzenia określonymi w tymże porozumieniu oraz, że ustalone przez strony kwoty zostaną uiszczone przez Bank w terminie 7 dni od otrzymania faktur VAT.

W związku z powyższym, P. wystawiła faktury VAT z zastosowaniem zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT - usługi pośrednictwa w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów:

• w dniu 5 września 2011 r. na kwotę wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2007 do dnia 31 grudnia 2010r. oraz
• w dniu 6 października 2011r. wystawiła fakturę VAT na kwotę wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 lipca 2011r.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania :

1. Czy prawidłowe jest wystawienie przez P. w dniu 5 września 2011 r. faktury VAT na kwotę wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2007 do dnia 31 grudnia 2010r. ...
2. Czy prawidłowe jest wystawienie przez Pocztę w dniu 6 października 2011r. faktury VAT na kwotę wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 lipca 2011 r....
3. Czy w świetle przepisów o podatku od towarów i usług prawidłowe jest rozliczenie przedmiotowych faktur VAT w dacie ich wystawienia zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, firma prawidłowo wystawiła przedmiotowe faktury VAT. Nowe zasady kalkulacji wynagrodzenia, należnego P. za usługi wykonywane w okresie od dnia 1 stycznia 2007 do dnia 31 lipca 2011r., zostały ustalone w dniu zawarcia porozumienia z dnia 29 sierpnia 2011r. Zgodnie z tym aktem i zaistniałym stanem faktycznym, należna P. kwota wynagrodzenia za okres od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2010r. ustalona została w dniu 29 sierpnia 2011r, natomiast kwota za okres od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 lipca 2011r. ustalona została w dniu 30 września 2011 r. Trzeba przy tym zaznaczyć, że ponowne rozliczenie usług, które skutkowało naliczeniem dodatkowego wynagrodzenia, nie wynikało z faktu pomyłki w rozliczaniu usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży i obsługi detalicznych Produktów Pasywnych. Nie zastosowano tu również podwyższenia ceny. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, powyższego rozliczenia nie można traktować jako korekty ceny. Wobec tego firma nie mogła udokumentować tego zdarzenia poprzez wystawienie faktur korygujących.

Zasady wystawiania faktur korygujących regulują przepisy § 13 oraz § 14 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie faktur. Przepis § 13 tego rozporządzenia odnosi się do przypadków, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów, a więc nie odnosi się do przypadku Wnioskodawcy. Natomiast przepis § 14 stanowi, że fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z wymienionych w przywołanym przepisie sytuacji nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. Ponowne rozliczenie usługi, w oparciu o postanowienia wynikające z porozumienia z dnia 29 sierpnia 2011 r., z całą pewnością nie może być potraktowane jako podwyższenie ceny. Naliczane pierwotnie wynagrodzenie ustalane było zgodnie z obowiązującymi w tamtym czasie zasadami określonymi w umowie z 2006r. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, P. nie miała podstaw prawnych do wystawienia faktur korygujących w celu udokumentowania prawidłowego rozliczenia usługi.

Wobec powyższego Spółka wystawiła faktury VAT.

Odnosząc się do kwestii momentu ujęcia wystawionych faktur w rejestrach VAT i deklaracji VAT 7, zdaniem Wnioskodawcy, faktury należy rozliczyć na bieżąco i obrót wykazać w deklaracji VAT- 7 w miesiącu, w którym wystawiono przedmiotowe faktury tj. we wrześniu i październiku 2011r.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Ustęp 4 powołanego przepisu stanowi, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższy przepis, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstanie w dniu 5 września 2011r. w przypadku faktury za okres od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2010r. oraz w dniu 6 października 2011r. w przypadku faktury VAT za okres od dnia 1 stycznia 2011r do dnia 31 lipca 2011r., tj. w datach wystawienia powyższych faktur VAT.

Ponadto zauważyć należy, że świadczone przez P. usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione z VAT, dlatego też nie zachodzi konieczność odprowadzenia do budżetu podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Należy zauważyć, że przywołany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT ,definiując pojęcie podstawy opodatkowania wskazuje, iż jest nim obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przepis ten wskazuje jednocześnie, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest należne sprzedawcy z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług (lub dostawą towarów) a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Usługodawcę (dostawcę towarów) musi łączyć z usługobiorcą (nabywcą) stosunek prawny, z którego z jednej strony wynika obowiązek świadczenia usług (dostawy towarów) oraz z drugiej strony wysokość wynagrodzenia.

Wysokość wynagrodzenia, a tym samym kwoty należnej, z tytułu danego świadczenia usług (dostawy towarów) wynikać winna z umowy cywilnoprawnej łączącej strony transakcji, przy czym powinna ona pozostawać w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści i być wobec niej ekwiwalentna.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Z przedstawionych okoliczności sprawy iż Wnioskodawca zawarł z Bankiem umowę dot. wykonania usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży i obsługi detalicznych Produktów Pasywnych w imieniu i na rzecz Banku. Umowa powyższa określała m.in. zasady naliczania wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za pośrednictwo w sprzedaży ww. usług, płatnego na podstawie faktur wystawionych przez Wnioskodawcę. W 2011 r. strony dokonały renegocjacji umowy, a ich efektem było podpisanie w dniu 29 sierpnia 2011 r. porozumienia dotyczącego ostatecznego rozliczenia umowy za okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 lipca 2011 r. W powyższym porozumieniu strony ustaliły kwotę dodatkowego należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz zapisały, że kwota należnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 lipca 2011 r. zostanie ustalona do dnia 30 września 2011 r. W związku z powyższym Wnioskodawca wystawił faktury VAT :

• w dniu 5 września 2011 r. na kwotę wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz
• w dniu 6 października 2011 r. na kwotę wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 lipca 2011 r.
  
  

Należy w tym miejscu podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, iż faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tj. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi. Co do zasady więc, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, iż przedstawiony we wniosku sposób fakturowania należnego Wnioskodawcy dodatkowego wynagrodzenia ustalonego ww. porozumieniem, polegający na wystawieniu kolejnej faktury VAT dotyczącej tego samego przedmiotu transakcji, która uprzednio była udokumentowana fakturą VAT, jest nieprawidłowy.

Zgodnie z zasadą swobody umów, podpisując w dniu 29 sierpnia 2011 r. porozumienie, Strony zdecydowały się na renegocjację łączącej je umowy, które skutkowało naliczeniem dodatkowego wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży i obsługi detalicznych Produktów Pasywnych. W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z podwyższeniem ceny świadczonych usług, które nastąpiło już po wystawieniu faktur pierwotnych. W celu doprowadzenia faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości Wnioskodawca, w myśl powołanego wyżej przepisu § 14 rozporządzenia, winien wystawić faktury korygujące odnoszące się do faktur pierwotnych, dokumentujących należne wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa w imieniu i na rzecz Banku, zwiększające wartość świadczonych usług za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, w myśl którego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi – art. 19 ust. 4 ustawy.

Przepisy ustawy o VAT nie wskazują jednoznacznie w jakim okresie należy rozliczać podatek w przypadku korekty obrotu. Analiza przepisów ustawy o VAT, a w szczególności regulacji dotyczących powstania obowiązku podatkowego, prowadzi do wniosku, iż kluczowy jest moment powstania przyczyny dokonania korekty. O ile konieczność wystawienia faktury korygującej istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej, wówczas faktura korygująca powinna zostać rozliczona w okresie, w którym wystawiono fakturę pierwotną. Z kolei w przypadku, gdy przyczyna korekty powstała w innym (późniejszym) okresie, np. wystąpią nowe okoliczności powodujące podwyższenie ceny po wyświadczeniu usługi i wystawieniu faktury dokumentującej tę usługę, fakturę korygującą rozliczyć należy w miesiącu powstania tej przyczyny, gdyż faktura pierwotna została wystawiona poprawnie ( nie była wynikiem błędu czy pomyłki ze strony wystawiającego). Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu pełni zatem przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny za wykonane przez Wnioskodawcę usługi było nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktur pierwotnych.

W przedmiotowym stanie faktycznym przyczyna korekty miała miejsce po wystawieniu faktur pierwotnych. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika bowiem, iż w chwili wystawienia przez Wnioskodawcę pierwotnych faktur VAT, wynagrodzeniem należnym za świadczone usługi była kwota określona na tych fakturach. Dopiero po pewnym czasie nastąpiło zdarzenie powodujące podwyższenie wynagrodzenia za wyświadczone usługi. Zgodnie z zasadą swobody umów, podpisując w dniu 29 sierpnia 2011 r. porozumienie, Strony zdecydowały się na zmianę postanowień łączącej je umowy, a konkretnie na zmianę ceny za świadczone usługi.

W zaistniałej sytuacji, w chwili wystawienia pierwotnych faktur, Wnioskodawca nie wiedział i nie mógł wiedzieć, iż w przyszłości zaistnieje okoliczność podwyższająca wynagrodzenie, tym bardziej nie mógł wiedzieć, do jakiej wysokości wynagrodzenie wzrośnie. W związku z tym Wnioskodawca nie miał możliwości obliczenia zobowiązania podatkowego w wysokości odzwierciedlającej późniejszą korektę. Z powyższego wynika zatem, iż obowiązek podatkowy w odniesieniu do korekty ceny nie mógł powstać w momencie wystawienia faktur pierwotnych, lecz dopiero w chwili prawidłowego wystawienia faktur korygujących.

Rozliczenie podwyższonej kwoty obrotu i podatku należnego powinno zatem nastąpić w okresie, w którym zaistniała przyczyna tego podwyższenia. Wnioskodawca w tak przedstawionej sytuacji nie ma obowiązku rozliczenia faktur korygujących w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży i obsługi detalicznych Produktów Pasywnych w imieniu i na rzecz Banku. Wnioskodawca winien rozliczyć faktury korygujące w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym zostały one wystawione.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zwolnienia od podatku świadczonych usług na rzecz Banku ponieważ nie stanowiło to przedmiotu zapytania Wnioskodawcy.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.