Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-17/15/ASz
z 7 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2015 r. (wpływ do Biura – 7 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 12 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia pełnomocnika − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia pełnomocnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 29 maja 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-17/15/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 12 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w maju 2010 r. miała wypadek samochodowy, w którym została poszkodowana. Kierowcą był Bułgar. W marcu 2014 r. odbyła się rozprawa sądowa, na której wyrokiem sądowym Wnioskodawczyni zasądzono od (…) Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych:

• zadośćuczynienie w wysokości 120.000,00 zł,
• odszkodowanie w wysokości 1.575,32 zł,
• rentę zsumowaną w wysokości 30.037, 66 zł.
  
  

Wraz ze świadczeniem głównym Wnioskodawczyni zostały zasądzone odsetki ustawowe, o których mowa w ustawie Kodeks cywilny.

Wnioskodawczyni od ww. Biura otrzymała informację PIT-8C, gdzie wykazano odsetki w wysokości 30.690,48 zł.

Wnioskodawczyni w postępowaniu sądowym reprezentowana była przez kancelarię adwokacką. Wynagrodzenie na rzecz kancelarii − zgodnie z fakturami VAT z 4 czerwca 2014 r. − wyniosło:

• tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem Okręgowym brutto: 3.600,00 zł, netto: 2.926,83 zł,
• tytułem wynagrodzenia za reprezentację w postępowaniu sądowym, zgodnie z umową z 20 grudnia 2011 r., brutto: 25.661,26 zł, netto: 20.862,81 zł.
  
  

Łącznie Wnioskodawczyni poniosła koszty w wysokości 29.261,26 zł brutto.

Wnioskodawczyni wskazała, że koszty poniesione na rzecz kancelarii adwokackiej dotyczyły wyegzekwowania świadczenia głównego wraz z odsetkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty jakie Wnioskodawczyni poniosła mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty jakie poniosła powinny zostać uznane jako koszty uzyskania przychodu, ponieważ nie uzyskałaby przychodu, gdyby nie złożyła sprawy do sądu, gdzie była reprezentowana przez adwokata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w maju 2010 r. miała wypadek samochodowy, w którym została poszkodowana. W marcu 2014 r. odbyła się rozprawa sądowa, na której wyrokiem sądowym Wnioskodawczyni zasądzono od (…) Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zadośćuczynienie w wysokości 120.000,00 zł, odszkodowanie w wysokości 1.575,32 zł oraz rentę zsumowaną w wysokości 30.037, 66 zł. Wraz ze świadczeniem głównym Wnioskodawczyni zostały zasądzone odsetki ustawowe w wysokości 30.690,48 zł.

Wnioskodawczyni poniosła koszty wynagrodzenia na rzecz adwokata i koszty zastępstwa procesowego w wysokości 29.261,26 zł brutto. Wnioskodawczyni wskazała, że koszty poniesione na rzecz kancelarii adwokackiej dotyczyły wyegzekwowania świadczenia głównego wraz z odsetkami.

W odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawczynię poniesionych kosztów zauważyć należy, że do opodatkowania uzyskanego przez Wnioskodawczynię przychodu stosuje się ogólną zasadę opodatkowania, tj. uwzględnia się koszty poniesione w celu jego osiągnięcia, ustalając w ten sposób dochód do opodatkowania. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dalej wskazać należy, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie zatem wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,
• są właściwie udokumentowane.
  
  

Wskazać jednakże należy, iż w myśl art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 3a ww. ustawy zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

Z treści wniosku wynika, iż koszty zastępstwa procesowego oraz wynagrodzenie z tytułu reprezentowania Wnioskodawczyni w postępowaniu sądowym zostały poniesione zarówno w celu wyegzekwowania świadczenia głównego (zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty) jak również odsetek związanych z należnością główną.

Poniesione przez Wnioskodawczynię koszty mogą zatem – co do zasady – stanowić koszty uzyskania przychodu. Należy mieć jednakże na uwadze treść art. 22 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że jeżeli część dochodów z tego samego źródła jest opodatkowana a część jest wolna od opodatkowania koszty uzyskania przychodu winny być ustalone w takim stosunku, w jakim pozostaje dochód podlegający opodatkowaniu wobec dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Jeżeli zatem w niniejszej sprawie zasądzone świadczenie główne (zadośćuczynienie, odszkodowanie, renta) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania (co nie jest przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni i tym samym Organ interpretacyjny nie odnosi się do kwestii opodatkowania tegoż świadczenia), to poniesionych w tym celu kosztów uzyskania przychodu nie można uwzględnić przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Koszty uzyskania przychodu, o które będzie można pomniejszyć dochód dotyczyć mogą zatem jedynie przychodu uzyskanego tytułem odsetek, te bowiem podlegają opodatkowaniu (nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania). Koszty z tego tytułu należy jednak ustalić w takim stosunku, w jakim pozostają przychody uzyskane tytułem odsetek w ogólnej kwocie uzyskanego przychodu (świadczenia). Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu wypłaconych odsetek Wnioskodawczyni może zaliczyć zatem jedynie część wydatków, w wysokości odpowiadającej proporcji uzyskanych w 2014 r. odsetek w ogólnej kwocie świadczenia otrzymanego na podstawie wyroku sądu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.