Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-144/15-2/IR
z 10 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka posiada zakład na terenie Niemiec w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka posiada zakład na terenie Niemiec w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

….. Sp. z o. o. z siedzibą w B. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką prawa polskiego prowadzącą działalność w zakresie produkcji instalacji oczyszczania procesowego, modernizacji istniejących instalacji oraz zabezpieczania ich elementów poprzez nakładanie powłok antykorozyjnych.

Spółka należy do międzynarodowej Grupy, jednakże zarówno Jej siedziba jak również miejsce rzeczywistego zarządu znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji – stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT) – Spółka podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka dysponuje zespołem pracowników posiadających wymagane kwalifikacje oraz doświadczenie w zakresie montażu oraz nanoszenia powłok antykorozyjnych na elementy instalacji przemysłowych (dalej: również „Pracownicy”).

W ramach współpracy wewnątrz Grupy część Pracowników jest wysyłana do pracy poza granicami RP; w innych spółkach z Grupy, albo też bezpośrednio u ich kontrahentów. Praca ta ma każdorazowo charakter projektowy i krótkotrwały (od kilku dni do max. ok. 3 miesięcy w danej lokalizacji) i jest realizowana w ramach podróży służbowych.

Ani Spółka, ani też inne podmioty z Grupy, u których jest świadczona praca nie prowadzą działalności w branży budowlanej.

Za świadczone usługi, polegające na udostępnianiu innym podmiotom wykwalifikowanego personelu, Spółka otrzymuje określone w dwustronnych porozumieniach wynagrodzenie. Spółka nie zarządza ani też nie odpowiada za efekty realizowanych przy wykorzystaniu Jej Pracowników prac (organizacja pracy i nadzór nad nią są w gestii podmiotów z Grupy na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi).

Aktualnie, Wnioskodawca rozważa oddelegowanie określonej grupy Pracowników (ok. 20-30 osób) do dwóch zakładów produkcyjnych Spółek z Grupy, zlokalizowanych na terenie Niemiec (dalej: również: „Zakłady”).

W Zakładach wykonywane są prace o charakterze przygotowawczym (np. nanoszenie powłok antykorozyjnych na wybrane elementy instalacji przemysłowych, które są następnie montowane u kontrahentów) ewentualnie realizowana jest produkcja określonych elementów instalacji (które następnie jako gotowe są sprzedawane kontrahentom).

Przy realizacji ww. prac mieliby brać udział również Pracownicy Wnioskodawcy, przy czym wszelkie kwestie związane z wyznaczaniem konkretnych zadań, organizacją pracy, nadzorem etc. byłyby w gestii spółek z Grupy.

Ze względu na bardziej „stały” charakter zadań, praca nie byłaby już świadczona w ramach podróży służbowych, ale na podstawie czasowego oddelegowania. Wnioskodawca nie jest jeszcze w chwili obecnej w stanie precyzyjnie określić okresu oddelegowania, ale zakłada, że część Pracowników może przekroczyć okres 183 dni pobytu na terytorium Niemiec w roku podatkowym (co będzie się wiązało z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych po stronie niemieckiej).

Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą, a spółkami z Grupy następowałyby nadal w oparciu o dotychczasowy model, tj. Spółka otrzymywałaby uzgodnione wynagrodzenie w zamian za usługi w postaci udostępnienia wykwalifikowanego personelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (tj. w sytuacji czasowego oddelegowania Pracowników do świadczenia pracy w Zakładach na terytorium Niemiec), Wnioskodawca będzie posiadał na terenie Niemiec zakład (zakłady) w rozumieniu art. 4a pkt 11) ustawy o CIT oraz art. 5 ust. 1-4 umowy podpisanej dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej: UPO), a w konsekwencji, czy będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu usług udostępnienia wykwalifikowanego personelu po stronie niemieckiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (tj. w sytuacji czasowego oddelegowania Pracowników do świadczenia pracy w Zakładach na terytorium Niemiec), nie będzie posiadał na terenie Niemiec zakładu (zakładów) w rozumieniu art. 4a pkt 11) ustawy o CIT oraz art. 5 ust. 1-4 UPO i w konsekwencji będzie nadal zobowiązany do opodatkowania całości uzyskiwanych dochodów po stronie polskiej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do art. 4a pkt 11) ustawy o CIT przez zagraniczny zakład należy rozumieć:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie również UPO zawarta z Republiką Federalną Niemiec.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. W takiej sytuacji, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi Ona w Niemczech działalność poprzez położony tam zakład. W takim przypadku zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane w Niemczech.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 UPO, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa i obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 3 UPO plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Według Wnioskodawcy, odnosząc wskazane powyżej regulacje (zarówno te z ustawy o CIT jak i z UPO zawartej z Niemcami) do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie spełniał żadnej z przesłanek pozwalających na uznanie, że posiada zakład (zakłady) na terytorium Niemiec.

Przede wszystkim, Wnioskodawca nie będzie posiadał na terenie Niemiec stałej placówki przez którą prowadziłby działalność gospodarczą, a jedynie – w ramach współpracy z innymi spółkami z Grupy – będzie świadczył usługi polegające na czasowym udostępnieniu wykwalifikowanego personelu.

W ocenie Wnioskodawcy jasnym jest, że takich działań nie można zakwalifikować jako „miejsca zarządu”, „filii”, „biura” ani też jako „kopalni albo innego miejsca wydobywania zasobów naturalnych”.

Brak jest również podstaw do uznania, że usługi świadczone przez Spółkę będą stanowiły „fabrykę” lub „warsztat” w rozumieniu UPO oraz ustawy o CIT.

O ile bowiem, oprócz prac o charakterze stricte przygotowawczym (jak nanoszenie powłok antykorozyjnych na wybrane elementy instalacji przemysłowych, które są następnie montowane u kontrahentów) w Zakładach na terenie Niemiec będą również wytwarzane gotowe elementy instalacji przemysłowych, to należy podkreślić, że będzie to działalność prowadzona przez inne spółki z Grupy, a nie przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazuje, że to te podmioty będą organizowały całość prac w Zakładach oraz uzyskiwały dochody ze sprzedaży/montażu wytwarzanych w nich elementów instalacji. Do nich będzie również należało całe wyposażenie Zakładów, wszelkie surowce, materiały, narzędzia etc.

W rozważanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie natomiast wyłącznie uzyskiwał wynagrodzenie z tytułu czasowego udostępniania wykwalifikowanego zespołu Pracowników (a więc z tytułu świadczenia usług).

O ile zatem, faktycznie zlokalizowane na terenie Niemiec Zakłady można by potencjalnie traktować jako „fabrykę” lub „warsztat”, to brak jest podstaw do przypisania ich – jako zakładu w rozumieniu ustawy o CIT oraz UPO – do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, planowanej przez Niego działalności nie można również zakwalifikować jako „placu budowy lub prac budowlanych albo instalacyjnych” w rozumieniu art. 5 ust. 3 UPO oraz art. 4a pkt 11) ppkt b) ustawy o CIT.

W tym zakresie należy podkreślić przede wszystkim, że ani Wnioskodawca, ani też żadna inna spółka z Grupy nie prowadzi działalności w branży budowlanej.

Ponadto, nawet gdyby przyjąć bardzo szerokie rozumienie prac instalacyjnych (tj. nie tylko te, które są realizowane na placu budowy), to należy wskazać, że nie będą one wykonywane w ramach Zakładów podmiotów z Grupy, w których pracę będą świadczyli oddelegowani Pracownicy Wnioskodawcy. Jak wskazano bowiem powyżej, w Zakładach będą realizowane prace o charakterze przygotowawczym (np. wstępne pokrywanie elementów instalacji powłokami antykorozyjnymi), natomiast montaż/instalacja będzie wykonywana odrębnie.

Również w tych czynnościach mogą niekiedy brać udział Pracownicy Wnioskodawcy, jednakże:

• każdorazowo podmiotem realizującym montaż/instalację będzie spółka z Grupy inna niż Wnioskodawca (ewentualnie może ona nabywać od Wnioskodawcy usługi w postaci udostępniania wykwalifikowanych Pracowników),
  

• prace te będą miały charakter „projektowy” i krótkotrwały (tj. w danej lokalizacji nigdy nie przekroczą okresu 12 miesięcy, z reguły od kilku dni do ok. 3 miesięcy).
  
  

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania również przewidziana w art. 5 ust. 3 UPO oraz art. 4a pkt 11) ppkt b) ustawy o CIT przesłanka istnienia zakładu.

Podsumowując wskazane powyżej okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozważane przez Niego zdarzenie przyszłe, tj. świadczenie na rzecz innych podmiotów z Grupy usług w postaci czasowego udostępniania wykwalifikowanych Pracowników (realizowane w formie oddelegowania Pracowników do świadczenia pracy w Zakładach na terytorium Niemiec), nie spowoduje powstania na terenie Niemiec zakładu (zakładów) w rozumieniu art. 4a pkt 11) ustawy o CIT oraz art. 5 ust. 1-4 UPO.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że będzie nadal zobowiązany do opodatkowania całości uzyskiwanych dochodów w Polsce.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że zarówno wskazane we wniosku przepisy ustawy o CIT, jak i przepisy zawartej pomiędzy Polską a Niemcami UPO stanowią bez wątpienia normy prawa podatkowego, do których mają zastosowanie przepisy art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). Jedynie bowiem ich łączna interpretacja pozwala na prawidłowe określenie miejsca opodatkowania uzyskiwanych przez Spółkę przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.