Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.148.2015.KDJ
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2014 r. Nr IPTPB1/415-687/13-4/DS wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Zespołu Szkół w X (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 4 listopada 2013 r., uzupełnionym w dniu 24 stycznia 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest:

• prawidłowe – w części niezaliczania do przychodu ze stosunku pracy świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej oraz będącego jego następstwem braku ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku płatnika,
  

• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

Dnia 6 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając – na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 4 listopada 2013 r., uzupełniony w dniu 24 stycznia 2014 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 października 2013 r. w godzinach 18.00 do 24.00 odbyła się impreza integracyjna dla pracowników i członków ich rodzin (uprawnionych do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych), w zakładzie gastronomicznym Y.

Podmiotem organizującym imprezę był Dyrektor Zespołu Szkół w X. Głównymi celami imprezy były:

1. stymulowanie i utrwalanie korzystnych relacji międzyosobowych oraz pomiędzy różnymi grupami pracowników;
2. wzajemne zapoznanie się wszystkich pracowników szkoły, a także byłych pracowników i ich rodzin;
3. wymiana informacji i wzajemnych oczekiwań pomiędzy gronem pedagogicznym i poszczególnymi grupami pracowników obsługi szkoły (administracja, kuchnia, sprzątaczki);
4. wspólna zabawa przy muzyce oraz śpiew tradycyjnych zapomnianych utworów ludowych;
   
   

O możliwości uczestniczenia w imprezie powiadomione zostały wszystkie osoby uprawnione do korzystania ze świadczeń Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Jedynym kosztem zorganizowanej imprezy była konsumpcja o łącznej wartości 1800 zł, dostępna uczestnikom imprezy na równorzędnych warunkach (tzw. „szwedzki stół”). Impreza została zorganizowana przez zakład pracy zgodnie z regulaminem dysponowania środkami ZFŚS na wniosek Zakładowej Komisji Socjalnej i finansowana w całości ze środków tego Funduszu.

W celu dostosowania ilościowego konsumowanych potraw serwowanych przez zakład gastronomiczny oraz zapewnienia odpowiednich warunków lokalowych, uzyskano w dniach poprzedzających imprezę niewiążące deklaracje uczestnictwa od 30 osób, podczas gdy faktycznie skorzystało z imprezy (w różnym wymiarze czasowym) 27 osób. Osoby, które wzięły udział w imprezie lokują się  zgodnie z regulaminem  w różnych grupach dochodowych. Wśród uczestników imprezy nie było dzieci (osób, które nie ukończyły 18 roku życia).

W uzupełnieniu wniosku dodano, że większość uczestników imprezy wykorzystała limit zwolnień, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Czy uzyskane przez uczestnika imprezy integracyjnej świadczenie pociąga za sobą obowiązki płatnika dotyczące obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek (oraz sporządzenia informacji PIT) na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnik nie powinien obliczać, pobierać i wpłacać zaliczek (oraz sporządzać informacji PIT) na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Opisane świadczenie nie stanowi przychodu ze stosunku pracy z uwagi na brak możliwości przyporządkowania zindywidualizowanych kwot do poszczególnych osób - uczestników imprezy integracyjnej.

Art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów podlegających opodatkowaniu zalicza wartość otrzymanych świadczeń w naturze.

Natomiast art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychód ze stosunku pracy uznaje m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca uważa, że w opisanej sytuacji brak jest możliwości określenia wartości otrzymanego świadczenia przez poszczególnego uczestnika imprezy. Istotnymi elementami różnicującymi są indywidualne możliwości i upodobania kulinarne uczestników imprezy, a także fakt zróżnicowania czasowego udziału w niej od 2 do 6 godzin. Świadczenie nie było adresowane imiennie do poszczególnych uczestników pomimo tego, że zamówiony zestaw dań (ilościowy i jakościowy) do poczęstunku oraz ich ilość uwzględniał szacunkowe określenie liczby uczestników imprezy oraz projektowany czas jej trwania. Ponadto istnieje grupa osób (3 osoby), które wprawdzie zamierzały uczestniczyć w imprezie, ale z nieznanych pracodawcy powodów nie pojawili się na niej. Osoby te były jednak uwzględniane w kalkulowaniu zamówienia.

Wobec braku możliwości zindywidualizowania świadczenia (nie jest możliwe przypisanie konkretnego dochodu poszczególnym uczestnikom imprezy) nie będzie ono stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznał za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatnego świadczenia” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania świadczeń będących wynikiem uczestnictwa pracowników w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów z organami podatkowymi. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż „wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę jej uczestnicy nie uzyskali nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, jak słusznie uznał Wnioskodawca, po stronie pracowników nie powstał przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, oraz będący jego następstwem obowiązek informacyjny do uwzględnienia tych kwot w informacji PIT-11.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe w części niezaliczania do przychodu ze stosunku pracy świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej oraz będącego jego następstwem braku ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku płatnika, oraz za nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 6 lutego 2014 r. Nr IPTPB1/415-687/13-4/DS, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

P O U C Z E N I E

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.