INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2012r. (data wpływu 9 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego – spółki z o.o. jest podatnikiem podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego – spółki z o.o. jest podatnikiem podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, posiada 16 przedsiębiorstw w rozumieniu tej ustawy, czyli w rozumieniu art. 55¹ k.c. Przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego mają własny NIP i Regon. Wnioskodawca zamierza przekształcić się w spółkę z o.o. Podmiot leczniczy posiada rejestrację w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, w którym są wyodrębnione przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo nie jest oddziałem – nie podlega rejestrowi w KRS. Stosownie do art. 43⁶ k.c. przedsiębiorstwo posługuje się nazwą NZOZ Sp. Jawna. NZOZ np. A, B, C.

Przedsiębiorstwo świadczy opieka szpitalną i medyczną w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112 WE oraz czynności ściśle związane z tak rozumianą opieką szpitalną i medyczną takie jak najem sprzętu medycznego, najem środków transportu, transport medyczny, badania diagnostyczne na rzecz innych szpitali i zakładów opieki medycznej świadczących opiekę szpitalną i medyczna w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE. Faktury za świadczoną opiekę szpitalną i medyczną jak i czynności ściśle związane z tą opieką są wystawiane przez przedsiębiorstwo. Kontrakty (umowy) na opiekę szpitalną czy medyczną są zawierane w ten sposób, że kontrahentem jest podmiot leczniczy z dodatkiem nazwy przedsiębiorstwa leczniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego – spółki z o.o. jest podatnikiem podatku VAT, czyli przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 2 pkt 27 E ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Pod rządami ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej utworzony przez spółkę posiadającą osobowość prawną był podatnikiem podatku dochodowego – wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2007r. sygn. akt I SA Wr 1353/2006 stwierdza, że niepubliczny zakład opieki zdrowotnej dla którego jednostką tworzącą jest osoba prawna, ma podmiotowość prawnopodatkową w podatku dochodowym od osób prawnych, a więcpłaci podatek dochodowy od osób prawnych. W rozumieniu Wnioskodawcy, jeśli ustawodawca zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia15 kwietnia 2011r. stwierdza, „Użyte w ustawie określenie oznacza: przedsiębiorstwo – przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą, a pkt 9 szpital –przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego, w którym podmiot ten wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne”, sytuacja prawnopodatkowa nie ulega zmianie i przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego będącego spółka kapitałową jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Przeniesienie tej regulacji na grunt ustawy o VAT powoduje, że przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT, a tym samym na podstawie tego przepisu uzyskuje podmiotowość prawnopodatkową w podatku VAT i jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu tej ustawy. Ma obowiązek posiadania kasy rejestrującej, a ponieważ świadczy czynności ściśle związane z opieką szpitalną medyczną takiej jak najem aparatury diagnostycznej, najem środków transportu, transport medyczny, badania diagnostyczne opodatkowane podatkiem VAT i wystawia dla tych świadczeń faktury jest podatnikiem podatku VAT, czego dowodzą:

1. interpretacja indywidualna Ministra Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia z 1 czerwca 2011r, ILPP2/443-736/11-2/MN,
2. wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2011r., sygn akt I FSK 869/10,
3. wyrok WSA z Szczecinie z dnia 21 listopada 2011r. sygn. akt I SA/Sz 806/11
4. wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 maja 2010r. I SA/Kr 1657/09.
   
   

Limit wyboru zwolnienia z podatku VAT, ma każde przedsiębiorstwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 3b wskazanej ustawy za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, właściwego dla osoby prawnej podatnikami mogą być również jednostki organizacyjne osoby prawnej, będącej organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536 oraz z 2011r. Nr 112, poz. 654 i Nr 149, poz. 887) prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli samodzielnie sporządzają sprawozdanie finansowe.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy.

Należy zatem zauważyć, iż ustawodawca tylko w sytuacji opisanej w art. 15 ust. 3b ustawy o VAT przewidział, że podmiotowość podatkową w podatku od towarów i usług posiada zarówno osoba prawna, jak i jej oddział. Wyjątek ten nie dotyczy natomiast pozostałych osób prawnych, a tym bardziej jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są jedynie podmioty (przedsiębiorcy) działające w obrocie gospodarczym samodzielnie, tj. bez stosunku przyporządkowania. W związku z tym, iż jednostka organizacyjna spółki z o.o., ze swej istoty nie działa w obrocie samodzielnie, będąc podporządkowana jednostce macierzystej, nie spełnia ona kryteriów dla uznania jej za podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, posiada 16 przedsiębiorstw w rozumieniu tej ustawy, czyli w rozumieniu art. 55¹ k.c. Przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego mają własny NIP i Regon. Wnioskodawca zamierza przekształcić się w spółkę z o.o. Podmiot leczniczy posiada rejestrację w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, w którym są wyodrębnione przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo nie jest oddziałem – nie podlega rejestrowi w KRS. Stosownie do art. 43⁶ k.c. przedsiębiorstwo posługuje się nazwą NZOZ Sp. Jawna. NZOZ np. A, B, C.

Przedsiębiorstwo świadczy opiekę szpitalną i medyczną w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112 WE oraz czynności ściśle związane z tak rozumianą opieką szpitalną i medyczną takie jak najem sprzętu medycznego, najem środków transportu, transport medyczny, badania diagnostyczne na rzecz innych szpitali i zakładów opieki medycznej świadczących opiekę szpitalną i medyczną w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE. Faktury za świadczoną opiekę szpitalną i medyczną jak i czynności ściśle związane z tą opieką są wystawiane przez przedsiębiorstwo. Kontrakty (umowy) na opiekę szpitalną czy medyczną są zawierane w ten sposób, że kontrahentem jest podmiot leczniczy z dodatkiem nazwy przedsiębiorstwa leczniczego.

Dla oceny zatem, czy Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (zwany dalej NZOZ) jest odrębnym podmiotem w stosunku do organu założycielskiego, którym po przekształceniu będzie Spółka z o.o. ważne jest ustalenie, czy NZOZ prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą.

Analiza posiadania podmiotowości prawno – podatkowej w podatku od towarów i usług przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej na dzień składania przez Spółkę wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wymaga odniesienia się do aktualnych przepisów regulujących ich status, tj. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.) obowiązującej od dnia 1 lipca 2011r.

Celem wprowadzenia niniejszej regulacji było uporządkowanie i ujednolicenie form prawnych, w jakich udzielane są świadczenia zdrowotne. W jednym akcie prawnym kompleksowo uregulowane zostały zasady prowadzenia działalności leczniczej, co oznacza, że obowiązuje on wszystkie podmioty prowadzące taką działalność.

Ustawa ta określa więc, stosownie do art. 1:

1. zasady wykonywania działalności leczniczej;
2. zasady funkcjonowania podmiotów wykonujących działalność leczniczą niebędących przedsiębiorcami;
3. zasady prowadzenia rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą;
4. normy czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych;
5. zasady sprawowania nadzoru nad wykonywaniem działalności leczniczej oraz podmiotami wykonującymi działalność leczniczą.
   
   

Zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszej ustawy, podmiotami leczniczymi są:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej,
4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618),
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
6. kościoły, kościelne osoby prawne lub związki wyznaniowe

– w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą (art. 4 ust. 1).

Należy przy tym podkreślić, iż w słowniczku (art. 2 ust. 1 ww. ustawy) zostały zdefiniowane m.in. następujące pojęcia:

• podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą – podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3;
• podmiot wykonujący działalność leczniczą – podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz praktyka zawodową, o której mowa w art. 5.
  
  

Jednocześnie, stosownie do art. 2 ust. 2, określenie „kierownik” oznacza zarząd spółki kapitałowej, a w przypadku innych podmiotów wykonujących działalność leczniczą osobę uprawnioną do kierowania tymi podmiotami i ich reprezentowania na zewnątrz, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

W artykule 3 omawianej ustawy wyjaśniono, iż działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (ust. 1) oraz że może ona również polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia (ust. 2).

Zaznaczenia wymaga, iż w rejestrze wojewody jako podmiot leczniczy od dnia 1 lipca 2011r figuruje podmiot tworzący. Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, podmiot, który zamierza wykonywać działalność leczniczą jako podmiot leczniczy, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa w art. 106 ust. 1, wniosek o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, zwanego dalej „rejestrem”, zawierający następujące dane:

1. imię i nazwisko albo firmę;
2. adres siedziby albo miejsca zamieszkania;
3. adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych;
4. formę organizacyjno-prawną;
5. rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych;
6. określenie przedsiębiorstwa oraz wykaz jego jednostek lub komórek organizacyjnych, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
7. numer wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego albo ewidencji działalności gospodarczej;
8. numer REGON;
9. Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
10. dane podmiotu tworzącego - w przypadku podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą.
    
    

Ponadto, celem uregulowania statusu niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, w art. 205 ww. ustawy wskazano, iż z dniem wejścia w życie tej ustawy niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych.

Przy czym przez użycie określenia „przedsiębiorstwo” – za słowniczkiem – uważa się przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) zdefiniowano przedsiębiorstwo, jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten zawiera ponadto przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Podmiot leczniczy nie musi być właścicielem tych składników, tym nie mniej musi z nich korzystać na podstawie określonych tytułów prawnych. Pojęcie przedsiębiorstwa ma na gruncie ustawy o działalności leczniczej znaczenie przedmiotowe. W konsekwencji przedsiębiorstwem podmiotu leczniczego stają się w szczególności; nazwa przedsiębiorstwa, prawo własności ruchomości i nieruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że z dniem wejścia w życie ustawy o działalności leczniczej dotychczasowe NZOZ-y utraciły przypisywaną im odrębność organizacyjną od podmiotów je tworzących, bowiem z mocy prawa stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych, zaś pracownicy zatrudnieni w tych zakładach stają się pracownikami odpowiednich podmiotów leczniczych (art. 210 ustawy o działalności leczniczej). Ustawa o działalności leczniczej nie posługuje się pojęciem „zakład opieki zdrowotnej”. Firmę podmiotu wykonującego działalność leczniczą, jak i strukturę organizacyjną jego przedsiębiorstwa określa regulamin organizacyjny, co wynika z art. 24 ustawy o działalności leczniczej. Ustawodawca zastrzega ponadto, iż w przypadku gdy przepisy odrębne nakładają obowiązek na zakład opieki zdrowotnej albo przyznają takiemu zakładowi prawo, te obowiązki albo prawa dotyczą podmiotu leczniczego, zaś ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o zakładzie opieki zdrowotnej, rozumie się przez to przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego (art. 218 ustawy o działalności leczniczej). Ustawa wymaga również, aby podmioty, które w dniu jej wejścia w życie prowadziły zakłady opieki zdrowotnej dostosowały swoją działalność do nowych przepisów w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia jej w życie (tj. do dnia 1 lipca 2012r.), z tym zastrzeżeniem, że termin na dostosowanie się do niektórych wymogów został określony odrębnie.

Z przepisów tych wynika jednoznacznie, że w przedmiotowej sprawie podmiotem leczniczym będzie Sp. z o.o. Podmiot ten wykonując działalność leczniczą będzie prowadził przedsiębiorstwa, które są zespołem składników majątkowych służących do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Niniejsze wskazuje na to, iż – w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. – działalność lecznicza w przedmiotowej sprawie prowadzona będzie przez spółkę z o.o., a nie przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej.

Wiążąc przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z przepisami ustawy o działalności leczniczej zauważyć należy, że NZOZ-y, których założycielem będzie Spółka z o.o., nie posiadają osobowości prawnej, służą do udzielania świadczeń zdrowotnych, a w relacjach prawnych korzystają z podmiotowości prawnej swego podmiotu założycielskiego. W przedmiotowej sprawie, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, funkcjonujące w strukturze Spółki z o.o. tj. podmiotu, który posiada status przedsiębiorcy, nie mogą być jednostkami odrębnymi od tego podmiotu, czyli jednostka organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonującymi we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Oznacza to, że niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej – przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego nie mogą być uznane za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, iż powołane przez Spółkę w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Przede wszystkim wyroki te zapadły pod rządami nieobowiązującej już ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, zgodnie z którą zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach osadzonych w określonym stanie faktycznym oraz prawnym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Organy interpretacyjne natomiast – mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych – nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Na marginesie wypada zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem dotyczą kwestii innych niż będąca przedmiotem niniejszej interpretacji. Wskazany przez Wnioskodawcę wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2011r sygn. akt I FSK 869/10 uchylił wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1657/09, a przedmiotem rozważań sądu była stawka podatku VAT dla usług montażu wraz z dostawą rezonansu magnetycznego.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.